سابقه و هدف: از آن جا که اعمال حرکتی یکی از اجزاء تکانشگری می باشد و تکانشگری نیز به عنوان عامل خطر برای زمین خوردن افراد سالمند یا به عبارت دیگر از دست دادن تعادل در آنان محسوب می گردد، هدف از این مطالعه تعیین ارتباط تکانشگری و توانایی حفظ تعادل در سالمندان بوده است.مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر که در سال 1392 درسمنان انجام شد،50 فرد سالمند (25 مرد و 25 زن) 60 تا 74 ساله به روش نمونه گیری در دسترس به مطالعه وارد شدند. ابتدا تکانشگری افراد با استفاده از آزمون عملکرد مداوم ارزیابی گردید و سپس ارزیابی کنترل تعادل ایستا و پویا با دستگاه بایودکس انجام شد.یافته ها: میانگین سن سالمندان 4.4±65.5 سال بود. میانگین نمرات تعادل ایستا 2.69±3.64، تعادل ایستا با چشم بسته 2.47±4.10، تعادل پویا 2±4.55، تعادل پویا با چشم بسته 1.989±6.65 و تکانشگری 4.11±2.56 بود. ضرایب همبستگی ارتباط معناداری میان تکانشگری و تعادل ایستا با چشم باز (0.54=r، p<0.001) و چشم بسته (0.44=r، p<0.001) و تعادل پویا با چشم باز (0.31=r، p<0.02) نشان داد.استنتاج: وجود ارتباط معنی دار بین نمره کسب شده در تست تکانشگری و توانایی حفظ تعادل در افراد سالمند به شدت سختی آزمون تعادلی بستگی دارد و هر چه تکلیف تعادلی ساده تر باشد و اطلاعات حسی بیش تر در اختیار افراد باشد مقدار همبستگی بین تعادل و تکانشگری بیش تر خواهد بود و هرچه تکلیف تعادلی دارای چالش های بیش تری باشد مقدار این همبستگی کاهش می یابد.

مقدمه: تکانشگری یکی از مشخصه های اختلال نقص توجه/بیش فعالی است. تکانشگری سرعت پاسخ و تکانشگری انتخاب دو ساخت متفاوت تکانشگری هستند که به ترتیب در اثر نقص در بازداری پاسخ و بازداری اجرای فوری یک میل قوی رخ می-دهند. بررسی تفاوت های موجود در این ساخت ها بین افراد مبتلا به این اختلال و افراد فاقد این اختلال، از لحاظ بالینی حائز اهمیت است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسه تکانشگری سرعت پاسخ و تکانشگری انتخاب در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی و کودکان عادی بود. روش کار: این پژوهش علی_مقایسه ای بر روی 19 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی و 19 کودک عادی (در سنین 8 تا 10 سال) که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند، انجام شد. شرکت کنندگان با استفاده از مصاحبه تشخیصی ساختاریافته، آزمون هوشی ریون و مقیاس های تجدید نظر شده درجه بندی والد و معلم Conners (فرم کوتاه) مورد سنجش قرار گرفته اند و سپس گروه بندی شدند. عملکرد گروه ها با استفاده از نسخه دوم آزمون عملکرد پیوسته و آزمون کاهش ارزش تاخیری زمان واقعی ارزیابی شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون واریانس چند متغیری و با نرم افزار SPSS-20 انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر، تفاوت معنا داری بین گروه ها در تکانشگری سرعت پاسخ نشان داد (017/0P<). در صورتی که در تکانشگری انتخاب تفاوت معنا دار بین گروه ها مشاهده نشد (017/0

زمینه و هدف: مصرف مواد ایپومی از شایع ترین مشکلاتی است که بار اجتماعی، روانی و اقتصادی زیادی را بر جوامع تحمیل می کند. لذا شناخت عواملی که در درمان مصرف مواد اپیومی نقش دارند؛ امری ضروری به نظر می رسد. این مطالعه به منظور ارزیابی مهار پاسخ و تکانشگری در بیماران مصرف کننده اپیوم انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 170 بیمار (139مرد و 31زن) مصرف کننده اپیوم مراجعه کننده به مرکز درمان نگهدارنده متادون به صورت نمونه گیری در دسترس در شهر گرگان طی سال 1401 انجام شد. برای سنجش مهار پاسخ شرکت کنندگان از آزمون تکلیف علامت توقف (Stop Signal Task: SST) و میزان تکانشگری از پرسشنامه بارت (BARRATT) استفاده شد. یافته ها: میانگین تکانشگری کلی 67. 8±11. 85 تعیین شد. میانگین پاسخ های صحیح 45. 09±5. 67، پاسخ های اشتباه 4. 51±3. 95، تعداد تاخیر 0. 96±2. 32 بود میانگین زمان پاسخگویی به هر محرک 1290±512. 83 میلی ثانیه بود. ابعاد میانگین تکانشگری با سن، میانگین پاسخ ها با سطح تحصیلات و میانگین زمان پاسخ برای مهار پاسخ با سن و سطح تحصیلات ارتباط آماری معنی داری داشتند (P<0. 05). ابعاد مختلف مهار پاسخ با ابعاد تکانشگری (تکانشکری شناختی، بی برنامگی و تکانشگری حرکتی) و تکانشگری کلی همبستگی آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: افراد مصرف کننده مواد اپیومی در کل تکانشگرند. همچنین افراد با سن پایین تر و سطح تحصیلات پایین تر نسبت به سایر افراد تکانشگرترند.

اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی از جمله اختلالات رشدی عصبی رایج میان کودکان می باشد که می تواند مشکلات متعددی را در زمینه های گوناگون شناختی، اجتماعی و تحصیلی ایجاد کند. پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر مهارت های حرکتی بنیادی بر تکانشگری شناختی، تکانشگری حرکتی و توجه پیوسته در دانش آموزان مقطع ابتدایی با علائم اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر ثبت نام شده در مقاطع ابتدایی دبستان های دولتی شهر شیراز بوده است. نمونه ی موردمطالعه 38 نفر از دانش آموزان با علائم بیش فعالی بودند که به صورت چندمرحله ای و سپس بر اساس مقیاس درجه بندی سوانسون، نولان و پلهام (SNAP-IV) انتخاب گردیدند. دانش آموزان به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (17 نفر) و آزمایش (21 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش به مدت ده جلسه در برنامه مهارت های حرکتی بنیادی تمرین داده شد و گروه کنترل به فعالیت های روزمره خود پرداخت. یک جلسه قبل و پس از مداخلات، هردو گروه از دانش آموزان با استفاده از آزمون های عملکرد پیوسته، مازهای پورتئوس، جای گذاری اوکانر و آزمون پاس ایفرد مورد سنجش قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس طرح های تکراری مختلط انجام گردید و نشان داد که تمرین مهارت های حرکتی بنیادی می تواند در عملکرد کودکان با علائم بیش فعالی در تکانشگری حرکتی تأثیر معناداری داشته باشد. اما شواهدی مبنی بر تأثیر تمرینات ذکرشده بر توجه پیوسته و تکانشگری شناختی یافت نشد. باتوجه به یافته های پژوهش می توان نیتجه گرفت تمرین مهارت های حرکتی بنیادی به صورت کوتاه مدت می تواند بر کنترل حرکت و تکانه در کودکان با علائم نارسایی توجه/بیش فعالی مفید واقع گردد.