مقاله حاضر با هدف بررسی نسبت روان شناسی گری و مشتقاتش با نولیبرالیسم اقتصادی و حکومت مندی به این مساله می پردازد که الگوهای جدید حیات اقتصادی چگونه از خلال علم روان شناسی سوژه های خود را تاسیس می کند. ایده بازارخودتنظیم گر در اقتصاد سیاسی برای تاسیس سوژه های خود به سمت تاسیس انسان خودتنظیم گر در علم روان شناسی حرکت کرده و انسان خودگردان را به مثابه انسان سالم برمی سازد. نسبت نولیبرالیسم و روان شناسی با منظر حکومت مندی در وجه نظری مورد بررسی قرار گرفته و نمونه هایی از نظریه های روان شناسی در این نسبت مورد بحث قرار می گیرند. با مروری بر الگوهای روانشناسی گری در ایران معاصر در گفتار سیاست مداران و مدیران و همچنین بررسی آمارهایی در باب آسیب های اجتماعی نشان می دهیم که چگونه معضلات نظام مند و ساختاری به معضلاتی فردی و روحی فروکاسته می شوند و راه حل های روان شناختی در جهت سیاست زدایی و اجتماع زدایی در لایه های زندگی اجتماعی رسوخ می کنند. برآمدن روان شناسی عامیانه و رسوخ آن در حیات انسان ایرانی جهت هم ارزکردن مکانیسم های روحی و شخصیتی با مکانیسم های بازار خودتنظیم گر بررسی خواهد شد و نشان می دهیم که چگونه علم روان شناسی در خدمت تحقق این گزاره عمل می کند که هر ایرانی یک شرکت تجاری.

این مقاله اثر ذهنیت فلسفی بر موفقیت تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه های دولتی را بررسی و نتایج آن گروه ها را با هم مقایسه می نماید. نمونه آماری پژوهش شامل 202 دانشجو از دانشگاه های دولتی و 198 دانشجو از دانشگاه های آزاد اسلامی است. داده های پژوهش براساس پرسشنامه ذهنیت فلسفی فیلیپ اسمیت جمع آوری و آزمون فرضیه ها نیز براساس آزمون مقایسه میانگین و آزمون همبستگی با استفاده از رگرسیون چند متغیره انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که در مقطع کارشناسی رشته حسابداری ذهنیت فلسفی بر موفقیت تحصیلی اثرگذار است و در مقطع کارشناسی ارشد، دانشجویانی که در دانشگاه های دولتی تحصیل می کنند در مقایسه با دانشجویان دانشگاه های آزاد اسلامی، از ذهنیت فلسفی و موفقیت تحصیلی بالاتری برخوردارند. همچنین نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل رگرسیون چند متغیره نشان می دهد که در مقطع کارشناسی رشته حسابداری موفقیت تحصیلی تابعی از میزان علاقه مندی به رشته، نوع دیپلم و ذهنیت فلسفی بوده و در مقطع کارشناسی ارشد موفقیت تحصیلی تابعی از نوع دانشگاه می باشد.

تاریخ ذهنیت از روش های نو در تاریخ نگاری است که برای شناخت ذهنیت عامه و کشف روح زمانه برای رسیدن به آن چه «تاریخ کامل» می نامد، تلاش می کند. منابع زبانی، ادبی و هنری سرشار از اطلاعاتی است که ذهنیت ملت ها را می توان از میان آن ها شناخت. در این میان شاه کارهای ادبی، با سطح نفوذ و گستردگی زیاد در ذهنیت ملت ها از اهمیتی ویژه برخوردارند. نقش شاهنامه در تاریخ ذهنیت ایرانی و شکل گیری و استمرار هویت ملی، در میان آثار ادبی فارسی و هنرهای وابسته به آن کم نظیر است. واکاوی نشانه های تاریخی و فرهنگی آن موضوعی مغفول در پژوهش های مشترک ادبی و تاریخی است و این جستار برای دست یابی به هدف یادشده با روش توصیفی-تحلیلی به تبیین و تحلیل نشانه های تأثیر شاهنامه بر ذهنیت ایرانی پرداخته است. از نتایج تحقیق برمی آید که با توجه به استمرار تأثیر شاهنامه بر ذهنیت ایرانی که در تاریخ ادبیات و هنر و مشرب های فکری قشرهای مختلف اجتماع ایرانی آشکار است، نظریه ی تاریخ ذهنیت می تواند در شناخت و معرفی الگوهای فکری ایرانی متأثر از شاهنامه راه گشا باشد.

در یک تقسیم بندی تاریخی می توان تئوری های جرم شناسی را به کلاسیک (روشنگری)، اثباتی (مدرن) و انتقادی تقسیم بندی کرد. بعد از مطرح شدن پارادایم های فکری کلاسیک و اثباتی، این پارادیم ها در دهه 1950 به وسیله پارادایم انتقادی با نقد اساسی مواجهه شد. از مهم ترین نظریه هایی که در این پارادایم مطرح شد می توان به نظریه های انگ زنی (برچسب زنی)، جرم شناسی تضادی (مارکسیستی)، جرم شناسی فیمینیستی، جرم شناسی فرهنگی، سازه گرایی و جرم شناسی پست مدرن اشاره کرد. در این تئوری ها، تبیین جرم و شناخت عوامل موثر بر آن، بر خلاف آن چیزی که در پارادایم های پیشین به آن توجه شد، فارغ از ارزشها و منافع صورت نمی پذیرد. از منظر پارادایم انتقادی جرم تعریف شدنی است و عنصر قدرت آن را علیه افراد حاشیه ای تر و ضعیف تر بکار می گیرد. به علاوه جرم لزوما در عالم واقعیت وجود ندارد بلکه این افراد صاحب نفوذ و قدرتمند هستند که آن را بر می سازند. مقاله حاضر تلاش دارد تا با رویکرد تحلیلی - تاریخی به بررسی نظریه های جدید جرم شناسی و جامعه شناسی انحرافات با تاکید بر مفاهیم گفتمان، ذهنیت و قدرت بپردازد. تاکید اصلی مقاله بر رویکردهای جدید جرم است که عمدتا از دهه 1950 میلادی مطرح شدند، ویژگی اصلی این رویکردها ضمن انتقادی بودن توجه به مفاهیم گفتمان، ذهنیت و قدرت است.

The focus of this study is primarily on “the discrepancy in Mentality as an important factor affecting family problems and divorce”. For this purpose, some minor studies were conducted each of which experimentally examined different aspects of mental discrepancy in Iranian families. Almost all of these studies showed that permanent disputes and divorces resulted from the differences in their world-views, thinkings, and impressions in their mutual affairs. At last, the theory of Homogamy with two major revisions were used to explain the reasons and causes of family problems and divorce which were confirmed in minor studies and cases.

تحلیل سیاسی جامعه معاصر ایران، نشان می دهد شناخت تاریخ تحولات خرد حکومتی (تصور معقول از دولت) در فهم ذهنیت نیروهای اجتماعی در قبال حکومت تاثیر جدی دارد. مشروطه ایرانی توانست اولین تردیدها را درباره دولت سلطنتی به وجود آورد و نگره های سنتی را درباره مشروعیت دولت زیر سوال ببرد. با این وجود، بی نظمی/آشوب های اجتماعی و سیاسی پدیدارشده در جامعه ایرانی پسامشروطه، موجب هویدا شدن دوباره «بحران حکمرانی» و افت گرایش تحول خواهی در عقلانیت حکومتی سنتی و حرکت به سوی خرد حکومتی جدید گردید. این خرد جدید شرایط را برای بازتولید ساختار اقتدارگرای نوینی چون رضاشاه در واکنش به بحران حکمرانی پسامشروطه ای فراهم ساخت. از این رو در این مقطع، موج جدیدی از تلقی ها در میان روحانیت رسوخ یافت که با همان اشتیاقی که پیشتر در جستجوی آزادی و حکومت قانون بودند، به جستجوی حکومت مطلقه اهتمام ورزیدند و عملا به بازتولید روح استبداد قاجاری در کالبد دولت مطلقه پهلوی کمک کردند. به این ترتیب، نمودار تحولات سیاسی- اجتماعی ایران، نموداری سینوسی می نماید که مشحون از افت وخیزهای متناوب از تغییر یا پذیرش دولت استبدادی است. پرسش اصلی مقاله آن است که تلقی روحانیت از سلطنت، به عنوان دولت مشروع، در فضای پسامشروطه چه تحولاتی را پشت سر گذاشته است؟ فرضیه اصلی در چارچوب مفهوم «حکومت مندی» فوکو آن است که تصور روحانیت از سلطنت طیفی از مشروعیت پنداری دولت سلطنتی تا انتقاد و مخالفت با آن را تجربه کرده است. بر این اساس، هدف اصلی مقاله کشف تحول در تصور روحانیت در قبال پروبلمه سلطنت در فضای پسامشروطه تا انقلاب اسلامی است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

این روزها در ادبیات و بیانات مقام معظم رهبری عناوینی چون «پروژه نفوذ» به وفور قابل مشاهده و پیگیری است و بارها به این پروژه خطرناک دشمن اشاره داشتند و فرمودند: مذاکره آمریکا با جمهوری اسلامی ایران یعنی نفوذ، تعریفی که آنها برای مذاکره دارند این است و آنها می خواهند راه را برای تحمیل باز کنند. پروژه نفوذ، حمله همه جانبه، سازماندهی شده و یک اقدام برنامه ریزی شده، سازمان یافته و بسیار هنرمندانه، فتنه آمیز و خلط کلمه حق با کلمه باطل و تبدیل نقاط قوت به ضعف است، در طراحی نفوذ، دشمن به صورت دوست جلوه می کند و حقیقت را به شکل باطل و باطل را در لباس حق نشان می دهد، و از نقاطی که مردم قدرت تحلیل ندارند، ضربه می زند. هدف اصلی تحقیق حاضر شناسایی ذهنیت افراد نسبت به پروژه نفوذ دشمن به داخل کشور می باشد.چارچوب فلسفی این پژوهش از نوع پارادایم تفسیری- اثبات گرایی است و از لحاظ جهت گیری در دسته پژوهش های کاربردی قرارمی گیرد. شناسایی ذهنیت این پژوهش را به پارادایم تفسیری نزدیک می کند و به سبب به کارگیری روش تحلیل عاملی اکتشافی، به پارادایم اثبات گرایی نزدیک می شود که از راهبرد همبستگی استفاده می کند. بدین ترتیب، شیوه انجام این پژوهش از نوع ترکیبی است. در مراحل گردآوری نظرات از روش کیفی استفاده می کند و در مرحله کشف ذهنیت ها از رویکرد کمی بهره می برد. جامعه آماری شامل فرماندهان ارشد یکی از مراکز نظامی به تعداد 10 نفر از فرماندهان با تجربه و آشنا با موضوع تحقیق می باشند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که این افراد نسبت به موضوع نفوذ دشمن دارای سه الگوی ذهنی می باشند که عبارتند از نفوذ فرهنگی، نفوذ اقتصادی و نفوذ سیاسی- امنیتی.