مقدمه: Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) موجب عفونت های متعددی در افراد مستعد می شود و با توجه به مقاومت آن به آنتی بیوتیک ها، عوارض و مرگ و میر بالایی ایجاد می کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر ادجوانتی نانوذرات سلنیوم (SeNPs) برای تولید واکسنی موثر برای پیشگیری و کاهش عوارض MRSAانجام شد. روش ها: در ساخت واکسن، از پروتیین اتولیزین نوترکیب که به وسیله ی IPTG بیان و با استفاده از Ni-NTA کروماتوگرافی تخلیص شد، استفاده گردید. برای افزایش اثربخشی واکسن از ادجوانت SeNps تولید شده به روش سنتتیک و بیوژنیک، در کنار ادجوانت آلوم استفاده و چهار گروه از موش های Balb/c به صورت زیرجلدی در سه دوز مورد تلقیح قرار گرفتند. میزان IgG کل، IgG1 و IgG2a با الایزا بررسی شد. همچنین موش های مورد آزمایش با دوز 5×108cfu مورد چالش باکتریایی قرار گرفته و میزان بقاء آن ها در مدت 30 روز تعیین شد. یافته ها: IgG کل در گروه دریافت کننده ی اتولیزین نوترکیب و نانوسلنیوم سنتتیک و گروه دریافت کننده ی اتولیزین نوترکیب و نانوسلنیوم بیوژنیک بالاتر از گروه شاهد بود. IgG1 و IgG2a در دو گروه اشاره شده نسبت به گروه شاهد افزایش نشان داد. همچنین میزان بقاء موش های ایمن شده پس از چالش باکتریایی بالاتر از گروه شاهد بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد نانوسلنیوم سنتتیک و بیوژنیک به عنوان ادجوانت کمکی همراه با پروتیین اتولیزین نوترکیب، موجب ارتقاء ایمنی همورال در مقابله با MRSA می شود.

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین از پتانسیل بالایی برای کسب مقاومت نسبت به عوامل ضدمیکروبی برخوردار است که درمان عفونتهای ناشی از آنرا با چالش مواجه می کند. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جداسازی شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری واجد سوند نسبت به داپتومایسین در طی 3 سال در شهر تهران به انجام رسیده است. روش کار: در مجموع 419 سویه استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی شده از بیماران با استفاده از پرایمرهای اختصاصی مورد شناسایی قرار گرفتند. سویه های مقاوم به متی سیلین با استفاده از دیسک سفوکسی تین و پرایمرهای اختصاصی ژن mecA مورد شناسایی قرار گرفتند و حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد اگزاسیلین نیز در میان سویه های مقاوم تعیین گردید. همچنین، حضور تایپ های مختلف SCCmec و ccr با استفاده از آزمون multiplex-PCR مشخص گردید. به منظور تعیین مقاومت سویه های مقاوم به متی سیلین نسبت به آنتی بیوتیک داپتومایسین از روش دیسک دیفیوژن استفاده گردید. یافته ها: صد و هشت سویه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به دیسک سفوکسی تین و واجد ژن mecA در میان سویه ها شناسایی گردید که 97 درصد واجد SCCmec تایپ III و تایپ 3 ccr بودند. همچنین، SCCmec تایپ IVa و تایپ 2 ccr نیز در 3 درصد از سویه ها شناسایی گردید. علاوه بر این، در میان سویه های مقاوم به متی سیلین 56 درصد نسبت به غلظت ≤ 256 میکروگرم/میلی لیتر اگزاسیلین مقاوم بودند و با استفاده از روش دیسک دیفیوژن، 86 درصد سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک داپتومایسین مقاومت نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که داپتومایسین گزینه مناسبی جهت درمان بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان مورد نظر محسوب نمی شود.