The effect of NUMBER of mating on longevity and fecundity of the predatory mite Euseius scutalis Athias-henriot was studied under laboratory conditions (at 25±1 ºC, 60 ± 5 % RH and 16: 8 L:D). Newly emerged adult females (less than 24 h) were held individually in a 9 cm arena. A male (less than 24 h) remained with a female for limited periods of time or continuously. Four treatments were designed: virgin females, single mated females, multiple mated females (female had access to a male every five days), multiple mated females (female had continuous access to a male). Mating was necessary for oviposition. Virgin females lived the longest (25 days). However, no significant differences were found among longevity of mated females (12- 15). Similarly, no significant differences were detected among fecundity of females with different NUMBERs of mating (18- 22 eggs). Sex ratio was significantly female-biased in progeny of single mated females and multiple mated females with periodic access to male. However, no significant difference was found in sex ratio of progeny of multiple mated females with continuous access to male.

چهار گونه از دو زیر جنس پیازهای ایران، با استفاده از تکنیک اسکواش و رنگ آمیزی فولگن، مورد ارزیابی کروموزومی و کاریوتیپی قرار گرفتند. سطح پلوییدی گونه هایA. Longivaginatum، A. hooshidaryae و A. remediorum (2n = 2x = 16) برای نخستین بار گزارش می شود. نتایج نشان داد که A. rotundum تتراپلویید (2n=4x= 32) است. دو تیپ کروموزومی (‘ ‘ m’ ’ , ‘ ‘ sm’ ’ ) فرمول های کاریوتیپی مختلفی را تشکیل دادند. میانگین طول کروموزوم بین 8/7-56/13 میکرومتر، متغیر بود. نتایج نشان می دهد که گونه A. longivaginatum دارای نامتقارن ترین کاریوتیپ است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

عدد کروموزومی و کاریوتیپ گونه های: (2n=32) Ranunculus dolosus (Ranunculaceae) وSilene conoidea (Caryophyllaceae)، ((2n=24 از ایران گزارش می شوند. رویشگاههای طبیعی این گونه ها شمال غرب ایران است. ایدیوگرام گونه ها ارائه شدند. تقارن کاریوتیپی در گونهRanunculus dolosus؛ 1B و در گونه Silene conoidea؛ 1A می باشند. فرمول کاریوتیپی در گونهRanunculus dolosus؛ 8m+6sm+2st و درگونهSilene conoidea؛ 12m می باشند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

تحقیقی برای تعیین تعداد روزهای مناسب کاری کاشت مکانیزه و برداشت نیمه مکانیزه چغندرقند در شهرستان نهاوند در سال 1389 انجام پذیرفت. مهم ترین عامل محدودکننده عملیات کشاورزی در تقویم زراعی برای تولید محصولات، زمان عملیات است که آن هم برای برخی از عملیات (از قبیل خاک ورزی) تابعی از میزان رطوبت خاک می باشد. مواردی که در این تحقیق برای تعیین تعداد روزهای کاری ماشین مورد ارزیابی قرار گرفتند عبارت بودند از: تعیین محدوده مجاز موثرترین عامل محدودکننده کاشت مکانیزه و برداشت نیمه مکانیزه چغندرقند، تعیین برخی عوامل موثر بر تغییر عامل محدودکننده و بررسی و تعیین احتمال وقوع تعداد روزهای مناسب برای کاشت مکانیزه و برداشت نیمه مکانیزه چغندرقند. محدوده مجاز رطوبت خاک برای بافت خاک لوم رسی به گونه ای که قابلیت انجام عملیات را داشته باشد 14.5 درصد وزنی تعیین شد. دراین محدوده، خاک قابلیت پذیرش 6.34 میلی متر رطوبت (بارندگی) برای کاشت و 10.62 میلی متر برای برداشت در عمق انجام عملیات در هر نوبت بارندگی یا آبیاری را دارد. برخی عوامل تاثیرگذار بر تغییر رطوبت خاک عبارت است از: میزان و شدت بارندگی، وضعیت زهکشی خاک، درصد رطوبت موجود در هوا، تبخیر و تعرق، رواناب سطحی خاک، میزان و شدت تابش خورشید (طول روز و شب)، درجه حرارت محیط، میزان پوشش گیاهی و بافت خاک می باشند. در محدوده زمانی کاشت 19.3 درصد بارندگی و در دوره برداشت 7.5 درصد بارندگی تبدیل به رواناب می شود. بنابراین حداکثر بارش مجاز در وضعیتی که خاک را از حالت مناسب برای انجام عملیات ماشینی کاشت و برداشت خارج نکند به ترتیب 7.6 و 11.41 میلی متر در هر نوبت بارندگی خواهد بود. برای خروج رطوبت اضافی بعد از این بارش ها برای عملیات کاشت و برداشت به ترتیب پنج و هفت روز زمان لازم است. بنابراین تعداد روزهای کاری برای عملیات کاشت مکانیزه حدود 20 روز، و برای عملیات برداشت نیمه مکانیزه حدود 23 روز با اطمینان 99 درصد، برآورد شده است.

گونه Bromus danthoniae Trin. گراس یکساله است که اساساً در شیب ها و دامنه های صخره ای خشک و مناطق استپی رشد می کند، توسط بسیاری از حیوانات چرا شده و به عنوان یک گیاه مرتعی کارا شناخته می شود. عدد کروموزومی و صفات مورفولوژی و آناتومی 82 ژنوتیپ از این گونه (شامل سه زیر گونه) مورد بررسی قرار گرفت و تعداد 27 صفت کمی و 20 صفت کیفی اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد ژنوتیپ های مورد مطالعه در همه صفات کمی آزمون شده تفاوت معنی دار داشته اند. بر مبنای نتایج حاصل از تجزیه کلاستر ژنوتیپ ها در چهار گروه قرار گرفتند که عمدتاً با گروه بندی بر اساس زیرگونه مطابقت داشت. همچنین نتایج حاصل از بررسی همبستگی ها نشان داد طول لما همبستگی مثبت و بالایی با صفات دیگر مانند طول سیخک (55/0=r)، عرض لما (72/0=r) و طول دانه (84/0=r) داشت. علاوه بر آن، عرض لما همبستگی بالا و معنی داری با سایر صفات مانند تعداد گل در سنبلچه (47/0=r) و طول دانه (58/0=r) داشت. نتایج تجزیه به عامل ها نشان داد سه عامل اول توانست در مجموع 51% از تنوع کل را توجیه کند. بطور کل، صفات طول و عرض لما قابل اعتماد ترین صفات در مطالعات مورفولوژی این گونه بوده است. همچنین نتایج نشان داد B. danthoniae subsp. danthoniae و B. danthoniaevar. lanuginusos Roshev. دیپلویید (14=x2=n2)، در حالیکه B. danthoniae subsp. pseudodanthoniae (Drobov) H. Scholz تتراپلویید (24=x4=n2) است. بر اساس نتایج حاصل از بررسی های آناتومی سطح برگ، ژنوتیپ تتراپلویید دارای اندازه روزنه بزرگتر و تراکم روزنه کمتر نسبت به ژنوتیپ های دیپلویید بود. بنابراین وجود ارتباط جامع بین اندازه ژنوم و اندازه سلول های نگهبان روزنه به عنوان معیاری برای تمایز سطوح پلوییدی متفاوت این گونه رد نخواهد شد. تنوع مورفولوژی بالا بین ژنوتیپ های مطالعه شده، پراکندگی وسیع رشدی آن را توصیف کرده و ما را قادر می سازد که با استفاده از این گیاه در برنامه های اصلاحی گیاهان، تولیدات مرتعی را افزایش دهیم. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

Bromus جنسی بزرگ از خانواده غلات با اهمیت علوفه ای و غیر علوفه ای است. این جنس با 44 گونه در زیستگاه های مختلف ایران یافت می شود. در این پژوهش 44 واحد جمعیتی متعلق به 13 گونه از جنس Bromus در استانهای خراسان و لرستان مورد بررسی و شمارش کروموزومی قرار گرفتند. عدد کروموزومی گونه ها از 2n=2x=14 تا 2n=6x=42 متغیر بود. گونه های B. danthoniae، B. briziformis، B. madritensis، B. sterilis، B. scoparius، B. pseudodanthoniae،B. sericeus، B. tectorum و B. rubens var. rubens دیپلوئید (2n=2x=14) بودند. در تمامی جمعیت های گونه B. japonicus حالت تریپلوئیدی (2n=3x=21) مشاهده شد. در گونه B. oxyodon عدد کروموزومی 2n=4x=28 تشخیص داده شد. در گونه B. kopetdagensis یک جمعیت دیپلوئید (2n=2x=14) و دو جمعیت هگزاپلوئید (2n=6x=42) برای اولین بار گزارش شدند. گونه B. tomentellusپنتاپلوئید (2n=5x=35) تشخیص داده شد.

مقدمه: اوتیسم مادرزادی یک بیماری با نمای کلینیکی هتروژن و اتیولوژی ناشناخته است. شواهد به دست آمده از مطالعه تعدادی خانواده های منسوب و دوقلوها، یک عامل ژنتیکی را پیشنهاد می نماید. هدف از بررسی حاضر، گوارش وضعیت ژنتیکی یک مورد بیماری اوتیسم در یک خانواده ایرانی می باشد. مواد و روش: سابقه فامیلی، الگوی شجره نامه و کروموزوم های فرد مورد مطالعه و والدین او به روش G باندینگ مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج: در سابقه فامیلی هیچ مورد دیگری دیده نشد. بررسی کروموزومی، یک کروموزوم نوترکیب شماره 15 با ریشه مادری را در فرد بیمار آشکار ساخت. نتایج این مطالعه تایید نمود که بررسی کروموزوم ها از نخستین ضروریات در مطالعه اوتیسم است و به ما کمک می کند تا مشاوره ژنتیکی بهتری با خانواده های دارای فرزند اوتیستیک داشته باشیم.