شبکه های چندسطحی که شامل ماکروسل و فمتوسل هستند، منجر به افزایش ظرفیت شبکه و بهبود کیفیت سرویس های ارائه شده به کاربران در شبکه های سلولار می شوند. تخصیص زیرکانال مشترک بین کاربران سطوح مختلف، باعث ایجاد تداخل بین سطحی بین کاربران می گردد که به دلیل اولویت بالاتر کاربران ماکروسل، حضور کاربران فمتوسل نباید مانع دست یابی این کاربران به حداقل کیفیت سرویس خود شوند. در این مقاله یک روش کنترل توان و تخصیص زیرکانال در حالت فروسو و در دو سطح ماکروسل و فمتوسل مبتنی بر OFDMA با هدف بیشینه کردن مجموع نرخ کاربران فمتوسل ها، به نحوی که حداقل کیفیت سرویس برای همه کاربران ماکروسل و کاربران حساس به تاخیر فمتوسل ها رعایت گردد ارائه می دهیم. در سطح ماکروسل دو مساله متفاوت را به صورت جداگانه در نظر می گیریم. مساله اول با هدف بیشینه نمودن مجموع آستانه تداخل بین سطحی قابل تحمل برای کاربران ماکروسل و مساله دوم با هدف کمینه کردن مجموع توان ارسالی ماکروسل بیان می شود. مساله در سطح فمتوسل، با هدف بیشینه نمودن مجموع نرخ داده کاربران فمتوسل ها بیان می گردد. برای حل مساله اول در سطح ماکروسل از الگوریتم مجارستانی که یک روش بهینه انتساب است استفاده می نماییم. همچنین برای حل مساله دوم از یک روش مکاشفه ای برای تخصیص زیرکانال و از روش دوگان لاگرانژ برای کنترل توان استفاده می گردد. برای حل مساله در سطح فمتوسل نیز ابتدا با استفاده از یک روش مکاشفه ای، تخصیص زیرکانال صورت می گیرد و سپس با استفاده از روش دوگان لاگرانژ که یکی از روش های حل مسایل بهینه سازی محدب است، کنترل توان صورت می پذیرد. در انتها عملکرد این روش با تحلیل نتایج حاصل از شبیه سازی بررسی می گردد.

تخصیص پهنای باند در استاندارد IEEE 802.16، به صورت اختصاص بلوک های دوبعدی در محدوده زمان و فرکانس (که burst نامیده می شوند) به کاربران، تعریف می گردد. تخصیص منابع برای کارایی سیستم حیاتی است اما جزئیات آن در استانداردهای IEEE802.16 تعریف نشده و بر عهده پیاده سازی کننده گذاشته شده است. الگوریتم های زیادی برای این منظور در شبکه های مبتنی بر OFDMA ارائه شده اند. در این مقاله، یک الگوریتم ژنتیک برای ساخت burst در شبکه WiMAX پیشنهاد شده است که ساختار مستطیلی burst های پایین سو در استانـدارد IEEE 802.16را رعـایت می کنـد. در الگوریتم ژنتیک پیشنهادی، درخواست های کاربران با مساحت مشخص به کروموزوم ها نگاشت داده می شوند. پس از طی مراحل تکامل، تخصیص burst هایی با مکان و شکل بهینه برای این درخواست ها به دست می آید. هدف الگوریتم ژنتیک پیشنهادی، این است که بیشترین تعداد burstرا در یک فریم جای دهد به نحوی که فضای هدررفته را کمینه کند. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی می تواند یک تخصیص نزدیک به بهینه را به وسیله جستجوی تکراری به دست آورد.

این مقاله مسئله پیوند کاربر، تخصیص زیرکانال و تخصیص توان به صورت توأم را در کانال فراسوی یک شبکه مخابراتی ناهمگون با بهره مندی از راهکار تسهیم فرکانسی متعامد (OFDMA) و با فرض محدود بودن حداکثر توان ارسالی هر کاربر مورد بررسی قرار می دهد, نشان داده می شود که مسئله پیش رو یک مسئله غیر خطی ترکیبی پیوسته گسسته غیر محدب است, در این راستا جهت قابل حل نمودن آن، شرط گسسته بودن متغیرهای مسئله رهاسازی شده و در عوض یک عبارت هزینه به تابع هدف اضافه می شود تا گسسته بودن این متغیرها در جواب نهایی تضمین شود, درنهایت برای حل مسئله، تابع هدف به صورت تفاضل دو تابع محدب (D, C) بازنویسی شده و سپس با استفاده از روش تقریبی سلسله مراتبی محدب، مسئله ساده سازی شده حل می شود, شایان ذکر است تا آنجایی که نویسندگان مطلع می باشند، مسئله تخصیص زیرکانال، پیوند کاربر و کنترل توان تاکنون به صورت توأم در کانال فراسوی شبکه ها ی مخابراتی ناهمگون مورد بررسی قرار نگرفته است, با مقایسه نتایج شبیه سازی ملاحظه می شود که راهکار پیشنهادی نسبت به راهکارهای ارائه شده موجود با تحمل پیچیدگی محاسباتی بالاتر، نرخ بهتری را حاصل می کند.