سازمان بین المللی استاندارد از زمان تاسیس خود در سال 1942، استانداردهای بین المللی متعددی را با همکار ی متخصصان و کارشناسان برجسته جهان و همچنین کارشناسان موسسه های استاندارد کشورهای عضو این سازمان، تدوین و منتشر نموده است. هر کدام از استانداردهای انتشار یافته حیطه خاصی از عملیات و فعالیتها را پوشش داده و بر روی آن متمرکز می شود. مانند استانداردهای سیستم کیفیت، ایمنی و بهداشت حرفه ای و مدیریت محیط زیست. با وجود تشابه فراوان بین این سیستم ها، ادغام نیازمندیهای این سه سیستم بدون پیچیدگی به نظر می رسد؛ ولی این امر در عمل به سادگی میسر نیست. چرا که بایستی ابتدا برای هر سازمان فایده ها، مشکلات و مسایل حاشیه ای جهت ادغام در نظر گرفته شود. علاوه بر این، در نظر داشتن وجوه اشتراک و تفاو تها بین سیستم های مورد نظر نیز ضروری است. با این حال اگر نیازمندیهای سیستم مدیریتی مورد نظر به درستی در سازمان طرح ریزی و اجرا شده باشد و کارکنان سازمان نیز آگاهی و تعهد لازم را در ارتباط با نیازمندیهای آن داشته باشند، ادغام سیستم های مدیریتی به راحتی و بدون ایجاد اختلال در روند جاری فعالیتهای سازمان امکان پذیر خواهد بود. در این مقاله پس از بحث و توضیح پیرامون استانداردهای کیفیت، مدیریت محیط زیست و ایمنی و بهداشت حرفه ای، روشهای ادغام این سه سیستم و فواید ناشی از این ادغام عنوان خواهد شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

با این که مفهوم بهره وری همیشه مورد بحث بوده، اما اغلب در آن ابهام وجود داشته و درک آن مشکل بوده است. در عمل، این همان فقدان دانشی است که نتیجه نادیده گرفته شدن نفوذ بهره وری در فرآیندهای تولیدی توسط برخی می باشد. هدف از این مقاله بحث در مورد معنی اصلی بهره وری و همچنین ارتباط آن با واژه های مشابه دیگر است که می تواند در مباحث تعاون نیز بکار برده شود. یافته ها نتیجه بررسی بهره وری بر اساس ادبیات دهه گذشته می باشد. مقاله توضیح می دهد که چگونه محققان ابهام مفهوم بهره وری را توضیح داده و یک واژه شناسی جدید برای آن ارائه می نمایند.

امروزه بدون آنکه بفهمیم، اقلام و خدماتی که مصرف می کنیم به محض خرید به خوبی کار می کنند. در حقیقت، بسیاری از جوامع صنعتی و فراصنعتی صرفاً آنچه را که موثر نیست، کنار گذاشته اند. با این حال، زمانی بود که کیفیت و اثربخشی نزد ارائه دهندگان کالا و خدمات در اولویت نبود. تمرکز شدید بر کیفیت عمدتاً پس از جنگ جهانی دوم، به ویژه در دهه 1980، در پاسخ به بازاری که کار ارزان قیمت را رد کرد و تقاضای مصرف کننده برای محصولات با دوام، افزایش یافت. در این مقاله، ما در مورد تاریخچه یکی از برجسته ترین فلسفه های مدیریت کیفیت، مدیریت کیفیت جامع (Total Quality MANAGEMENT-TQM) بحث خواهیم کرد. ما یاد خواهیم گرفت که چگونه مدیریت کیفیت جامع می تواند به سودآوری و بهره وری بیشتر کمک کند. علاوه بر این، متخصصان صنعت درباره تفاوت های TQM با سایر فلسفه ها و روش های مدیریت کیفیت مانند شش سیگما و کایزن صحبت می کنند.

در صنعت مقابله پیشگیرانه با خطرات احتمالی باعث افزایش کارایی و افزایش تولید در یک واحد تولیدی می گردد. مدیریت خوردگی بعنوان بخشی از سیستم مدیریتی یکپارچه در ارتباط با توسعه، اجرا، بازبینی و نگهداری از مسایل خوردگی می باشد. برنامه ای در سیستم مدیریتی موفق و کارآمد خواهد بود که بتواند با دیگر اجزا سیستم ارتباط منطقی برقرار نماید. در این مورد مدیریت خوردگی باید بتواند داده های خود را به دیگر برنامه های مدیریتی در سیستم مدیریت جامع القا نماید و از طرف دیگر داده های آنها را به بهترین نحو ممکن مورد استفاده قرار دهد. همچنین سیستمهای مدیریتی به ابزار قابل اطمینانی برای پیش بینی حوادث احتمالی آینده و محاسبه فاکتورهای لازم برای مدیریت نیاز دارند. از مهمترین ابزارهایی که می توان بوسیله آن داده های مطمئنی بدست آورد ارزیابی ریسک حوادث احتمالی می باشد. در مدیریت خوردگی بر پایه ریسک نیز محاسبات لازم برای اقدامات کنترلی و بازرسی ها بر اساس ریسکی است که همراه با هر یک از وقایع احتمالی خوردگی وجود دارد. در روشهای مدیریتی بر پایه ریسک نیز تمرکز اقدامات بر روی نقاط پر خطر و با ریسک بالا خواهد بود. بر این اساس نقاط بحرانی توسط روشهای مختلف ارزیابی ریسک مشخص شده و با بکارگیری از روشهای مناسب مانیتورینگ خوردگی و نیز با تدوین برنامه هایی جهت بازرسی و اقدامات کنترلی و تعمیراتی که در آینده طرح ریزی خواهند شد این نقاط را مدنظر قرار می دهند. با توجه به میزان خسارات ناشی از خطرات احتمالی، مدیریت ریسک تنها یک گزینه آلترناتیو محسوب نشده بلکه بکارگیری آن در هر تشکیلاتی از الزامات مدیریتی می باشد. در صورتیکه در یک سیستم تمامی محاسبات بر اساس ریسک حاصل از حوادث و اقدامات بعدی و کنترل ریسکها باشد می توان به یک سیستم مدیریت جامع بر پایه ریسک دست یافت که در حال حاضر بسیاری از صنایع در کشورهای پیشرفته و رو به توسعه بر این اساس مدیریت می شوند.