چکیدهشلات درمانی از دیرباز برای حذف فلزات سمی از بدن مورد استفاده قرار می­گرفته است. فلاونوئیدهایی مانند کوئرستین (QUR)، یک آنتی اکسیدان محافظ شناخته شده و بعنوان پاک­کننده رادیکال­های آزاد، می­توانند به کاتیون­های فلزی متصل شده و از بدن ما در برابر فلزات سمی محافظت کنند. در مطالعه حاضر، از تکنیک های طیف سنجی ماوراء بنفش-مرئی (UV-vis)، 1HNMR، IR و فلوئورسانس و همچنین اندازه گیری های ویسکوزیته برای سنتز، مشخصه یابی و مطالعه برهم­کنش بین کمپلکس Bi(III)-QUR و DNA تیموس گوساله (ctDNA) در بافر فیزیولوژیکی استفاده شد. فعالیت آنتی اکسیدانی کمپلکس با استفاده از مهار رادیکال آزاد DPPH و ABTS و پتانسیل کاهش آهن (III) مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از شلاسیون کاتیون بیسموت، (III)Bi، پتانسیل آنتی­اکسیدانی QUR کاهش یافت. در حضور ctDNA، طیف جذب کمپلکس Bi(III)-QUR و شدت فلوئورسانس کمپلکس Bi(III)-QUR افزایش یافت. همچنین با افزودن کمپلکس Bi(III)-QUR، ویسکوزیته نسبی ctDNA افزایش یافت. این یافته ها نشان می دهد که کمپلکس Bi (III)-QUR با ctDNA در حالت اتصال به شیار برهم کنش می­دهد. پارامترهای ترمودینامیکی (ΔH، ΔS و ΔG) کمپلکس Bi(III)-QUR با ctDNA، و همچنین ثابت اتصال، Ka، و تعداد مکان های اتصال (n)، از داده های فلوئورسانس ارزیابی شدند، و نتایج نشان داد که اتصال کمپلکس Bi(III)-QUR به ctDNA عمدتا بواسطه نیروهای آبگریز پیش می­رود.

در برخی از موزه ها و مجموعه های جهان برگ هایی از قرآنی عظیم نگهداری می شود که به قرآن بایسنغری مشهور است. به سبب پراکندگی برگ های این قرآن و در دست نبودن اسناد و مدارک موثق کافی تقریبا هیچ یک از تحقیقات انجام شده به شناخت روشن و متقنی از کاتب، زمان تولید و انگیزة تهیة این مصحف نرسیده است. آخرین اظهار نظر مورد توافق عموم محققان بر پایة گزارشی از قاضی احمد قمی، انتساب خط نسخه به عمر اقطع، خطاط اوایل عصر تیموریان است. در حال حاضر حدود 65 برگ از این قرآن در مجموعة آستان قدس رضوی نگهداری می شود که تحقیق بر آنها نکاتی تازه دربارة خط این مصحف دربردارد. این مقاله پس از بررسی مختصر ویژگی های نسخه شناسانه این برگ ها به تحلیل و تدقیق در خط نسخه پرداخته و نشان می دهد در این نسخه دست کم سه دست خط متفاوت اما بسیار نزدیک به کار رفته است. همچنین از مقایسه این دست خط ها با قطعه ای رقم دار از عمراقطع مشخص می-شود هیچ یک از آنها نمی تواند خط عمراقطع باشد. از نتایج دیگر زمان احتمالی تهیة نسخه، نیمة نخست سدة نهم، و به طور دقیق تر بین 823-832ق (زمان حضور غیاث الدین جمشید کاشانی در سمرقند) است و نقش الغ بیگ در حمایت از نسخه بسیار پررنگ می نماید.

اخبار از غیب در قرآن، دلیل آن است که قرآن کلام خداست. این اخبار شامل: خبرهای علمی، خبرهایی از آینده، خبرهای پوشیده کنونی و خبر دادن از احوال حاکمان است. نیمی از سوره حمد، عز ربوبیت و نیمی دیگر از آن، ذل عبودیت را بیان می کند و این دو، مقصد و هدف اصلی قرآن است. قرآن کمال الکل فی الکل و هدایت برای اهل تقواست و از وجوه کمالیه قرآن اش، بیان همه چیز در همه چیز، هادی بودن برای اهل تقوا، سخن گفتن با تمام مخاطبان در تمام لحظات و حالات عمر، جمع الجمع بودن در عین فرق الفرق بودن و وجود حروف مقطعه در آن است. قرآن را باید پیروی کرد؛ چون کلام حق تعالی است و این مطلب به استناد آیات و روایات، به دست می آید.

طبق نظریات جدید علمی، فضای سه بعدی که ما در آن زندگی می کنیم، یک فضای خمیده است؛ به طوری که اگر سفینه ای از یک نقطه شروع به حرکت کند و به زعم خودش در راستای یک خط راست حرکت نماید، سرانجام به نقطه شروع حرکتش خواهد رسیده.بنابراین در مقایسه در مقایسه با سطح یک کره یک سطح دو بعدی بسته ای است که در جهت بعد سوم خم شده است، می توان گفت جهان سه بعدی ما پوسته یک کره چهار بعدی است.به عبارت دیگر جهان ما یک جهان سه بعدی است که در جهت بعد چهار خم شده است. حرکت در بعد چهارم نتایج جالبی در بر خواهد داشت: نظیر امکان و خروج از زندان بدون گذشتن از در یا دیوار، عبور از کوه بدون رفتن بالای آن و یا تونل زدن، نزدیک کردن راهها، پشت و رو کردن یک موجود، توجیه ماهیت دو گانه موج- ذره و ... به نظر می رسد مفاهیم فوق با مفهوم برخی آیات قرآنی نزدیکی داشته باشد که در این بحث به آن پرداخته می شود.همچنین به برخی مباحث از قبیل معراج پیامبر اکرم، پل صراط، داستان ملکه سبا، آسمانهای هفتگانه و... از دید جدیدی نگریسته می شود.

از آغاز سده بیست ویکم آثاری از سوی برخی پژوهشگران غربی درباره قرآن منتشر شده است که آنها را می توان متمایل به منابع سریانی یا «سریانی گرا» نامید. سریانی گراها معتقدند که گویش سریانی در اندیشه جهان مسیحیت عربی رایج بوده است وقرآن عربی نیز در این جهان پدید آمد. بنابراین، قرآن، احادیث وباورهای نخستین اسلامی باید در پرتو منابع سریانی پیش از اسلام ومعاصر با پیدایش این متون و باورها تفسیر شوند. براساس این رویکرد، قرآن واحادیث اسلامی در بافت منابع سریانی-نسبت به دیگر منابع پیش از اسلام و منابع عربی پس از اسلام-بهتر فهم و تفسیر می شوند. در این مقاله پس از اشاره به پیشینه بحث و جریان شناسی قرآن پژوهان غربی دو سده گذشته در این زمینه و نیز دلیل اهمیت سریانی در فهم و تفسیر قرآن، چهار نمونه از پژوهش های سریانی گراها معرفی شده است که به ترتیب عبارتند از: دو تعبیر ثالث ثلاثه و شبه لهم در قرآن از سیدنی گریفیت؛ «مطالعه تطبیقی داستان حضرت یوسف با منابع سریانی» از یوزف ویتستوم؛ «نکوهش های قرآن در مقایسه با انجیل سریانی متی»، نوشته عمران اقبال البدوی؛ و سرانجام، مقاله ای از ایلکا لیندشتدت درباره وقایع آخرالزمانی در سده نخست هجری. براساس نتیجه مطالعه، علی رغم اینکه می توان پذیرفت شاید این منابع زمینه شفاهی داستانهای بایبلی را فراهم آورده باشند، و بنابراین، گاهی فهم بهتری از آیات قرآن-به ویژه در زمینه داستانهای پیامبران-به دست می دهند، اما نمی توان به بهانه اشکالاتی در منابع اسلامی، آنها را به کلی کنار گذاشت و یکسره به سراغ منابعی رفت که خود محل بحث و تردیدند.

قرآن به مثابه یک متن دینی که مراد از آن هدایت گری است ، متن ادبی استوار نیز به شمار می آید. این کتاب به مساله شعر هم، که از دغدغه های جدی عرب ها بوده ، توجه کرده است. رویکرد قرآن به شعر ، رویکردی اخلاقی - محتوایی است ؛ از این رو ساخت خود و آورنده آن را از شعر و شاعری منزه می داند. در این مقاله سعی شده است چگونگی رویکرد قرآن به شعر و برخورد دوگانه عرب ها در برخورد با پیامبر (ص) مورد بررسی قرار گیرد. عرب ها از سویی به شعر و شاعری منزلت ویژه ای می بخشیدند و از سوی دیگر در برخورد با پیامبر (ص) در برخوردی ستیزه جویانه ، پیام او و شخصیت ایشان را در حد شعر و شاعری فرو می کاستند. هدف این مقاله پاسخ به این رفتار دوگانه است.

از آنجا که کتاب آسمانی قرآن از ارزشمندترین کتب مسلمانان می باشد، لذا ترجمه دقیق آن اهمیت شایانی دارد. مترجمان متون مذهبی به ویژه قرآن کریم با واژگانی روبرو می شوند که یافتن معادل برای آنها دشوار است، زیرا این واژگان خاص فرهنگ زبان مبدا هستندو در فرهنگ زبان مقصد جایگاهی ندارند. مترجمان برای ترجمه این عناصر خاص فرهنگی از استراتژی های خاصی استفاده می کنند. در همین راستا این مطالعه که یک پژوهش توصیفی است به بررسی استراتژی های بکار رفته در ترجمه عناصر فرهنگی خاص قرآن کریم در تمام سوره های آن توسط سه مترجم برجسته قرآن، می پردازد. چارچوب نظری این پژوهش براساس مدل ارایه شده مونا بیکر (1992) برای ترجمه عناصر فرهنگی می باشد که شامل هشت استراتژی مختلف است که بر اساس آن پربسامدترین و کم بسامدترین استراتژی بکار رفته توسط سه مترجم قرآن کریم مشخص می گردد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها مشخص شد که پربسامدترین استراتژی بکار رفته در ترجمه عناصر قرهنگی قرآن استراتژی " ترجمه با استفاده از یک واژه کلی تر" و کم بسامدترین آن استراتژی " توصیف و یک واژه مرتبط" می باشد. در نتیجه، عناصر فرهنگی خاص قرآن با عناوین کلی ترجمه شده اند که دیگر خاص فرهنگ قرآن نیستند.

با گسترش اسلام و نیاز به ترجمه قرآن به دیگر زبان ها، ترجمه پذیری قرآن و درستی یا نادرستی آن، نزد مفسران و متکلمان مسلمان، مورد مناقشه بوده است؛ اغلب محققان، با عنایت به ضرورت و امکان ترجمه، در ترجمه روان، گویا و نوین از قرآن به دیگر زبان ها کوشیده اند؛ ولی در برابر، برخی از محققان به ویژه برخی از محققان معاصر، قرآن را ترجمه ناپذیر می دانند و معتقدند که «ترجمه حرفی» قرآن، یعنی ترجمه کلمه به کلمه، ممکن نیست ترجمه معنوی نیز، حاصل فهم مترجمان است، و به علت برخی از پیامد های ترجمه های نادرست، معتقد به منع ترجمه شده اند که رشید رضا از مفسران بزرگ اهل سنت در دوره معاصر و غازی عنایه از قرآن پژوهان معاصر از جمله آنها هستند. رشید رضا به استناد برخی از مبانی فکری خود در خصوص قرآن و ترجمه آن، ترجمه قرآن را نادرست می داند؛ در این پژوهش، دیدگاه وی را تبیین و نقد می کنیم و می گوییم که «ترجمه حرفی» قرآن گرچه مشکل یا در مواردی، مقدور نیست، ترجمه معنوی قرآن ممکن و ضرورت آن برای ارایه حداکثری مفاهیم آیات و بیان مراد خداوند، برای کسانی که به زبان عربی آشنا نیستند، انکارپذیر نیست؛ هم چنان که نمی باید تردید کرد که ترجمه قرآن از احکام متن اصلی قرآن برخوردار نیست و انحراف و خطای برخی از مترجمان، نمی تواند مستندی بر عدم جواز ترجمه یا ترجمه ناپذیری قرآن باشد و لازم است تا در کنار ترجمه، متن اصلی قرآن، نیز ارایه شود و مترجمان می باید بسیار بکوشند تا ترجمه ای صحیح و روشمند و به دور از هر گونه کژی، به خصوص در آیات اعتقادی، ارایه کنند و از این رو، چنین ترجمه ای ممکن و جایز است؛ گرچه در مواردی از آیات، نوشتن پانوشت ترجمه ها بسیار ضروری است.

قرآن کریم گذشته از اعجاز بیانی، در تنوع و خلاقیت بیان هم اعجازآمیز است. تاکنون درباره ی برخی از روش های بیانی قرآن؛ مانند بیان استدلالی، داستانی و. . . مباحثی مطرح شده؛ امّا درباره ی پوشیده گویی و معنی دهی های تأمل برانگیز این کتاب مقدّس پژوهش شایسته ای صورت نگرفته است. از قرن سوم هجری، برخی از مفسران گوشه ی چشمی به چنین زبانی داشته اند و الفاظی چون «تعریض»، «تهکُّم»، «تعییر» و. . . _ که از صنایع گوناگون «نقد هنری» به حساب می آیند_ در کتاب های تفسیری به چشم می خورند. در دوران معاصر، تک نگاری هایی در قالب مقاله و یا کتاب به صورت استطرادی و یا مستقل دراین باره منتشر شده است، امّا نشان دادن چنین زبانی در قالب «ادبیات انتقادی و هنری» نکته ای است که این مقاله به عنوان یک پدیده ی نوپیدا، با نگاهی بیرونی و با روش توصیفی _ تحلیلی در مقام تبیین و ارزیابی آن است تا با چهارچوب و تعریف خاص نمود یابد و مسائلی چون طنز، هجو، لطیفه، هزل، تصاویر زاویه دار، قصه، روایت و نمایش های انتقادی_ فکاهی در قالب یک دانش منسجم شود. چنین نگرشی هم گره از بسیاری از مشکلات تفسیری خواهد گشود و هم به قرآن به عنوان منبعی برای الهامات انتقادی_ هنری، چه به لحاظ محتوایی و ساختاری، نگاهی نو خواهد داشت.