مقدمه: بتا تالاسمی ماژور یک کم خونی همولتیک ارثی، شدید و کشنده است که با اختلالت عملکرد ارگانهای مختلف بدن و افزایش بار آهن مشخص می شود. عوارض قلبی عروقی علت عمده معلولیت و مرگ و میر این بیماران است. شناخت زودرسی این عوارض در برنامه پیشگیری، درمان و نیز برگشت اختلال عملکرد قلبی بیماران تاثیر به سزایی دارد. پژوهش حاضر به منظور دستیابی به تشخیص زودرس درگیری قلب با استفاده از اکوکاردیوگرافی انجام شده است.روش کار: این مطالعه به صورت مورد - شاهدی مورد بررسی قرار گرفتند از کلیه افراد گروه شاهد و بیمار از شهریور ماه 81 لغایت آذر ماه 82 در بیمارستان کودکان حضرت علی اصغر زاهدان انجام گرفت. اکوکاردیوگرافی خطی، دو بعدی و داپلر با تاکید بر ارزیابی معیارهای عملکرد دیاستولیک قلب انجام شد مشخصات فردی و سابقه بیماری، نتایج اکوکاردیوگرافی در فرم پرسشنامه جمع آوری شد و یافته های حاصل با استفاده از آمار توصیفی و جداول درصد توزیع فراوانی پردازش گردید.نتایج: از مجموع 80 بیمار 42 نفر آنان مذکر بودند. متوسط سن بیماران 14.3 ±2.3 سال بود. متوسط نسبت E/A در بطن چپ و راست به ترتیب 1.81±0.35 و 1.32±0.33 بود که در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود (p<0.05). DT دریچه میترال و تریکوسپید به ترتیب 144.67±2 و 134.87±25 هزارم ثانیه بود که در مقایسه با گروه کنترل فقط کاهش معنی داری در سمت راست قلب نشان داد. IVRT در بطن چپ و راست به ترتیب 126.21±22.4 و 128.18±21.6 هزارم ثانیه بود که در هر دو بطن به طور معنی داری افزایش یافته بود (p<0.05) متوسط نسبت PEP/ET در دو بطن چپ و راست به ترتیب 0.32±0.06 و 0.31±0.06 بود که اگر چه افزایش معنی داری در هر دو بطن داشت لیکن در سمت راست فراوانی بیشتری داشت %50) در مقایسه با (%11.5. تنها 9 نفر از بیماران اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ داشتند.نتیجه گیری: اختلالات عملکرد دیاستولیک قلب در مبتلایان به تالاسمی ماژور زودتر از اختلالات عملکرد سیستولیک قلب شروع می شوند و این اختلالات در سمت راست قلب شروع زودرس تر و فراوانی بیشتری دارند. افزایشی IVRT و PEP/ET و کاهش DT به ترتیب حساسیت بیشتری برای تشخیص این اختلالات دارند بنابراین برخلاف عرف معمول که تنها به عملکرد سیستولیک بطی چپ بسنده می شود توجه به عملکرد دیاستولیک قلب به ویژه بطن راست امری ضروری بوده و موجب شناخت زودرس اختلال عملکرد قلب در مبتلایان به تالاسمی ماژور می گردد.

یکی از ویژگیهای تجزیه و تحلیل پوششی داده ها (DEA) این است که به هرکدام از واحدهای تصمیم گیرنده (DMU) امکان می دهد تا وزن عوامل را بگونه ای انتخاب نمایند که هنگام محاسبه کارایی، بیشترین امتیاز را عاید خود سازند. از طرف دیگر، این انعطاف پذیری در وزن عوامل، مقایسه واحدهای تصمیم گیرنده را بر اساس یک مجموعه وزنهای مشترک، دشوار می نماید. در این مقاله، برای غلبه بر این مشکل و ارزیابی تمامی DMU ها با یک مقیاس یکسان، رویکرد برنامه ریزی خطی چند هدفی (MOLP) ارائه می گردد که مبتنی بر روش scalarizing function است که برای ارائه مجموعه وزنهای مشترک بکار رفته است و همین امر، مزیت این روش را نسبت به سایر روشهای موجود بیان می کند که همگی بر برنامه ریزی غیرخطی چند هدفی مبتنی می باشند.

جنس تمشک Rubus L. متعلق به تیره Rosaceae دارای 750 گونه در جهان می باشد. بین برخی گونه های این جنس مانند R. raddeanus Focke. و R. persicus Boiss. تشابه ریختی فراوانی از نظر صفات جام گل، برگ و گوشوارک برگی دیده می شود که شناسایی آنها را با مشکل مواجه ساخته است. طی بررسی های مختلف مشخص شد که گونه R. raddeanus در فلور ایران، مترادف گونه R. persicus اعلام شده است، در حالی که این گونه در فلور ایرانیکا، روسیه و کتاب رستنی های ایران به عنوان گونه ای مجزا گزارش شده اند. بنابراین این تحقیق به منظور بررسی کارایی صفات دانه گرده و ساختار گلپوش در تعیین روابط تاکسونومیکی این گونه ها، ابتدا 9 نمونه منتسب به گونه R. persicus از رویشگاه های طبیعی مختلف جمع آوری گردید. نتایج مطالعات ریخت شناسی در این تحقیق، نشان دهنده اختلافاتی در نوع گل آذین، شکل خارها، شکل کاسبرگ ها و همچنین تفاوت در الگوی طرح گلپوش و عدم تشابه تزیینات سطح اگزین در گرده ها می باشند. لذا با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود دو گونه R. persicus و R. raddeanus مطابق نظر فلور ایرانیکا، فلور روسیه و کتاب رستنی های ایران به صورت دو گونه مجزا اعلام شوند.

ایسکمی رپرفیوژن عبارت است از بازگشت مجدد خون به بافت ایسکمیک. هدف از این تحقیق بررسی سرولوژیکی تاثیر تجویز سولفات منیزیم بر عملکرد کلیه متعاقب القا ایسکمی_رپرفیوژن در موش صحرایی می باشد. در این مطالعه از 25 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار استفاده شد که بصورت تصادفی به 5 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه :sham موشهای این گروه هیچ دارویی دریافت نکرده و مساوی با سایر گروه ها آب مقطر گاواژ گردید و پس از یک هفته، نمونه خونی اخذ گردید. گروه کنترل(IR) : این گروه تا زمان ایجاد ایسکمی رپرفیوژن هیچ دارویی دریافت نکرده و بعد از یک هفته محوطه بطنی آنها باز شد و عروق کلیه ها توسط پنس غیر ضربه ای بسته و بعد از 45 دقیقه آزاد شد و 8 ساعت بعد از آن اخذ نمونه خونی صورت گرفت. گروه سوم: یک هفته قبل از القا ایسکمی، سولفات منیزیم (25mg/kg) گاواژ شد و بعد از یک هفته محوطه بطنی آنها باز شد، عروق کلیه ها توسط پنس غیر ضربه ای بسته و بعد از 45 دقیقه آزاد گردید و 8 ساعت پس از آن، نمونه خونی گرفته شد. گروه چهارم: یک هفته قبل ازایسکمی، سولفات منیزیم (50mg/kg) گاواژ شد و بعد از یک هفته محوطه بطنی آنها باز شده و عروق کلیه ها توسط پنس غیر ضربه ای بسته شده و بعد از 45 دقیقه آزاد گردید. سپس 8 ساعت بعد از آن، اخذ نمونه خونی صورت گرفت. گروه پنجم: یک هفته قبل از ایجاد ایسکمی، سولفات منیزیم (100mg/kg) گاواژ شد و بعد از یک هفته محوطه بطنی آنها باز شده و عروق کلیه ها توسط پنس غیر ضربه ای بسته شده و بعد از 45 دقیقه آزاد گردید. سپس 8 ساعت بعد از آن نمونه خونی اخذ شد. در روزهای صفر(قبل از تجویز دارو)، بعد از پایان ایسکمی و 8 ساعت پس از بازخونرسانی، نمونه خونی جمع آوری شد و مقادیر تغییرات سرولوژیکی کراتینین سرم وBUN  مورد بررسی قرار گرفت.داده های حاصل مورد آنالیز آماری قرارگرفت (p<0.05). نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که سطوح BUN وکراتینین سرم در گروه های پیش درمان شده با سولفات منیزیم در مقایسه با گروه های درمان نشده، پایین تر بوده و سولفات منیزیم توانسته است از آسیب های وارده به کلیه متعاقب القا ایسکمی- رپرفیوژن جلوگیری بعمل آورد.