روش های رهایی پویای معمول، به سبب بهره جستن از بار ثابت، توانایی پیمایش مسیر ایستایی را ندارند. در این شیوه ها، پرش هایی در نقطه های بازگشتی بار و تغییرمکان روی می دهند. با وارد کردن عامل بار متغیر، این کاستی برطرف می شود. در این مقاله، راه کار نوی برای محاسبه ی ضریب بار پیشنهاد می شود. این رابطه با کمینه کردن هم زمان کار خارجی و کارمایه ی پسماند به دست می آید. ضریب بار پیشنهادی فقط به عامل های ساختگی فن رهایی پویا وابسته است. برای نشان دادن شایستگی فرآیند جدید، چندین سازه ی خرپایی، قابی و پوسته ای تحلیل ناخطی هندسی می شوند. رتبه ی راه حل های گوناگون به وسیله ی شمار تکرارها، شمار نقطه های همگرایی و زمان واکاوی به دست می آید. پاسخ های عددی کارایی روش پیشنهادی را نشان می دهند. به سخن دیگر، شیوه ی نویسندگان افزون بر دقت مناسب، نرخ همگرایی بالایی نسبت به دیگر راه کارها دارد. از سوی دیگر، زمان واکاوی شیوه ی نویسندگان برای پیمایش مسیرهای ایستایی نسبت به دیگر فن ها کاهش مناسبی داشته است.

خصوصیات دینامیکی سازه ها (فرکانس های طبیعی ارتعاش، شکل مود ها و نسبت های میرایی)، نقش تعیین کننده ای در تبیین رفتار سازه ها در برابر بارگذاری های لرزه ای دارند. در این تحقیق خصوصیات دینامیکی یک سازه سه طبقه (فرکانس های طبیعی ارتعاش و مقادیر نسبت های میرایی) به روش آزمایش ارتعاش آزاد مورد مطالعه قرار گرفت. این آزمایش با استفاده از اعمال یک جابجایی اولیه در سازه انجام شد و پاسخ آن توسط یک دستگاه جی پی اس اندازه گیری گردید. نتایج حاصل برای تعیین فرکانس های طبیعی با استفاده از دستگاه جی پی اس تطابق خوبی با نتایج حاصل از روش تحلیلی داشت. به عنوان مثال در یکی از آزمایش ها، فرکانس های طبیعی سازه در جهت x، با استفاده از جی پی اس و روش تحلیلی، به ترتیب برابر 1.07 و 0.93 هرتز به دست آمد. نتایج نشان می دهد، استفاده از جی پی اس روش خوبی برای اندازه گیری فرکانس های طبیعی سازه است. در این تحقیق مقادیر به دست آمده برای نسبت های میرائی بسیار کم بوده است که می تواند ناشی از سختی و جرم پائین سازه مورد آزمایش باشد.

به دلیل کمبود اطلاعات اندازه گیری در بسیاری از مناطق ساحلی و دریایی، خصوصیات موج با استفاده از روش های مختلف تخمین زده می شود. پروژه های دریایی پیش بینی/پیش یابی اقلیم موج غالبا توسط مدل‎های عددی یا روش های تجربی انجام می شود. تاکنون نیز روش های تجربی مختلفی برای پیش یابی امواج گسترش یافته اند که توسط مهندسین و محققین مورد استفاده قرار می گیرند. با گسترش پردازنده هایی با سرعت بیشتر، مدل های عددی پیچیده مختلف برای پیش بینی موج گسترش یافته است. این مدل ها غالبا مدل های موج طیفی میانگین گیری شده فازی هستند که در سه نسل گسترش یافته اند. در دو دهه اخیر نیز، مدل های موج نسل سوم به طور گسترده در پروژه های علمی و مهندسی به کار رفته است. سازمان بنادر و دریانوردی اقدام به عنوان بخشی از سه فاز اولیه پروژه پایش و مطالعات شبیه سازی سواحل ایران، نسبت به توسعه و پایه گذاری مدل PMO dynamic اقدام نموده است. بسته نرم افزاری PMO dynamic برای کاربرد در پروژه های مختلف با اهداف مهندسی و علمی توسعه یافته است. این بسته از چندین زیر برنامه تشکیل یافته است که برای اهداف مختلف قابل کار برد است. مدل موج موجود در این نرم افزار به منظور تولید و انتقال امواج ناشی از باد در نواحی ساحلی به کار برده می شود. در این مقاله، به قابلیت های مدل PMO در پیش بینی پارامترهای موج خلیج بوشهر پرداخته شده و مقایسه جامعی بین نتایج مدل موج ایرانی با مدل شناخته شده MIKE21 SW و داده های اندازه گیری انجام شده است.

مقدمه: در شکستگی های اینترتروکانتریک، وسیله ای که بیش از همه مورد استفاده قرار می گیرد، dynamic hip screw (DHS) می باشد، اما مطالعات متعددی نتایج خوبی از این وسیله در شکستگی های Transverse و Reverse-oblique گزارش نکرده اند. این مطالعه با هدف مقایسه ی نتایج فیکس کردن شکستگی های اینترتروک Reverse-oblique و ساب تروکانتریک Short segment با استفاده از DHS و dynamic condylar screw (DCS) در بیماران مراجعه کننده به اورژانس ارتوپدی بیمارستان های الزهرا (س) و آیت اله کاشانی اصفهان در سال های 1390 تا 1393 انجام شد.روش ها: طی یک مطالعه ی مقطعی، 50 بیمار مبتلا به شکستگی های اینترتروک Revers-oblique و ساب تروکانتریک Short segment در دو گروه 25 نفره تحت درمان با استفاده از DHS و DCS وارد مطالعه شدند. بیمارانی که حداقل 6 ماه از عمل آن ها گذشته بود، جهت ویزیت و معاینه دعوت شدند و از نظر عوارض عمل جراحی شامل جوش نخوردن و Fail شدن وسیله و همچنین، میزان بهبود شکستگی بررسی شدند؛ این موارد، توسط رادیوگرافی ساده ارزیابی شد. نتایج به دست آمده در دو گروه، مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در 6 ماه بعد از عمل، در 56 درصد از گروه DHS و 84 درصد از گروه DCS، جوش خوردگی کامل ایجاد شده و بهبودی گروه DCS به طور معنی داری بیشتر بود (P=0.031). همچنین، در 6 ماه بعد از عمل، وسیله ی به کار رفته در 14 نفر از گروه DHS و 24 نفر از گروه DCS فیکس بود و تفاوت دو گروه معنی دار بود (P=0.001). از دو گروه DHS و DCS، به ترتیب 20 درصد و 44 درصد بهبودی کامل یافتند، اما تفاوت دو گروه معنی دار نبود. بررسی شدت درد در این بیماران نیز نشان داد که شدت درد در بیماران تحت عمل با DCS، کمتر بود؛ به طوری که از این گروه 40 درصد و از گروه DHS، 12 درصد به طور کامل بدون درد بودند (P=0.020).نتیجه گیری: استفاده از DCS نسبت به DHS حداقل از نظر شدت درد، میزان جوش خوردن استخوان و نیز ثابت بودن وسیله، برتری دارد و استفاده از آن توصیه می شود.

طی سال های اخیر یافتن راهی برای مواجه با محیط های پر تغییر و حفظ بقای سازمان به چالش مهمی در میان محققان حوزه مدیریت بدل شده است. در این میان رویکرد قابلیت های پویا از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. بررسی متون موجود در این حوزه نشان می دهد یکی از الزامات پژوهشی، بررسی اثرات پویایی محیطی بر قابلیت های پویا است. لذا در این مقاله رابطه قابلیت های پویا و پویایی محیطی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. بدین منظور الگویی متشکل از سازه قابلیت های پویا (شامل قابلیت درک، قابلیت استفاده از فرصت ها و قابلیت شکل دهی مجدد منابع) و پویایی محیطی (شامل پویایی فنی و پویایی بازار) طراحی شد. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه و بر مبنای پاسخ های مدیران عالی شرکت های تولیدی فعال در بورس اوراق بهادار تهران جمع آوری شد. نتیجه بررسی های انجام شده با استفاده از روش کمترین مربعات جزیی و نرم افزار SmartPLS نشان داد رابطه بین پویایی محیطی و قابلیت های پویا به عنوان سازه های سطح بالاتر معنادار است. همچنین پویایی فنی بر قابلیت درک، قابلیت استفاده از فرصت ها و قابلیت شکل دهی مجدد منابع، همچنین پویایی بازار بر قابلیت درک و قابلیت استفاده از فرصت ها تأثیر مثبت دارد.