هدف از این مقاله، بررسی استاندارد اروپایی واژگونی (Rollover - ECE.66) روی اتوبوس O457 است. اعمال آزمون واژگونی روی سازه مورد نظر به صورت شبیه سازی رایانه ای انجام گرفته است. با توجه به اندازه بزرگ سازه تحلیل شده و عدم دسترسی به ابررایانه ها، به استناد خود آیین نامه واژگونی از روش معادل آزمون اصلی یعنی شبیه سازی آزمون واژگونی روی مقطع-بدنه استفاده شده است. به دلیل عدم امکان آزمون عملی، نتایج حاصل از شبیه سازی به صورت کیفی با نتایج تجربی مربوط به کارهای مشابه مقایسه می گردد. در پایان شبیه سازی مشاهده می شود که عمده تغییر شکلهای ایجادشده در محل اتصال ستونها با سقف و شاسی بوده و خود سقف و شاسی تغییر شکلهای کمی پیدا کرده اند. تغییر شکلهای ایجاد شده در سازه، از حد مجاز تعیین شده در استاندارد بیشتر بوده و اتوبوس تحلیل شده شرایط آزمون واژگونی را ارضا نمی کند، لذا پیشنهاداتی برای افزایش استحکام سازه ارائه شده و با توجه به امکانات موجود در کارگاههای ساخت، به اصلاح سازه مورد نظر پرداخته شده است.

فرضیه: خواص سطحی و ساختاری غشا از موثرترین عوامل بر عملکرد فیلترکردن آن است. نانوساختارها به عنوان مهم ترین اصلاح ک ننده های غشاهای پلیمری در سال های اخیر مطرح بوده اند. در این پژوهش، به منظور بهبود چیدمان نانوذرات زیرکونیا در بستر غشاهای فرافیلترکردن پلی سولفون، گروه عاملی سولفات و کربوکسیلیک بر سطح این نانوذرات پوشش داده شدند. سپس ساختار و رفتار غشاهای نانوکامپوزیتی با غشای خام مقایسه شد روش ها: نانوذرات ZrO2، وZr-COOH و Zr-SO4 به بستر غشای پلی سولفون (PSf) افزوده شده و عملکرد فیلترکردن غشاهای نانوکامپوزیتی در تصفیه پساب نساجی بررسی شد. بدین منظور آزمون های PZC، EDX، SEM، AFM زاویه تماس، تخلخل سنجی، اندازه گیری گرانروی سنجی، بازیابی شار و جداسازی رنگینه انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون pH نقطه بار صفر (PZC) نشان داد، بار سطحی غشا با وجود نانوذرات ZrO2 و Zr-COOH، مثبت و با وجود نانوذرات Zr-SO4، خنثی است. تصاویر SEM نشان داد، وجود نانوذرات Zr-COOH به تخلخل بیشتر و اندازه کوچک تر نانوذرات و نانوذرات Zr-SO4 به تخلخل کمتر و اندازه بزرگ تر نانوذرات منجر می شود. نتایج آزمون های AFM و EDX نشان داد، وجود گروه عاملی موجب چیدمان نانوذرات در لایه سطحی غشا می شود و اثربخشی آن ها را در بهبود خواص سطحی غشا تقویت می کند. طراحی آزمون ها در این پژوهش به روش سطح پاسخ (RSM) انجام شد و تحلیل واریانس برای آزمون تخلخل و زاویه تماس نشان داد، مهم ترین عامل موثر در تخلخل و زاویه تماس مقدار غلظت نانوذره است، به طوری که در غلظت %13 پلیمر با افزایش از %0 تا %2 نانوذرات ZrO2، وZr-COOH و Zr-SO4 به ترتیب مقدار تخلخل 5، 19/12 و %24 و مقدار زاویه تماس 18، 22 و %19، کاهش می یابد. نتایج تحلیل واریانس جداسازی رنگینه نشان داد، عامل غلظت پلیمر موثرتر از عامل غلظت نانوذرات در جداسازی رنگینه است. همچنین، افزایش بازیابی شار از 0 تا %2 نانوذرات در غلظت %13 پلیمر برای نانوذرات ZrO2، وZr-COOH و Zr-SO4 به ترتیب 15، 25 و %45 بود.

در این پژوهش پاسخ دینامیکی یک ماهواره مکعبی 12واحدی (20×20×30 سانتی متر) در شرایط پرتاب برای سه پیکربندی بررسی شده است. به رغم وجود یک طرح موفق برای این ماهواره، با الزام افزودن یک پایه آداپتور به منظور نصب روی یک آداپتور استاندارد، طراحی سازه ای ماهواره برای سازگاری مودال با پرتابگر اصلاح گردیده که مبتنی بر 3 راهکار: اعمال تغییرات هندسی روی سازه، تغییر گستردگی نقاط برای بهبود قیود اتصال به پرتابگر، و تغییر چیدمانی داخلی اجزای سامانه با رعایت استانداردها و اصول سازگاری و هم نشینی بود. براین پایه، به جز افزودن پایه آداپتور و اندک تغییراتی در صفحات جداکننده، یک تیرک محوری به ماهواره اضافه گردیده که باعث تغییر چیدمانی داخلی از جمله دو نیم شدن تانک سوخت (با کاهش گنجایش 595 سانتی مترمکعب) گردیده است. به رغم افزایش 370 گرمی جرم کل، بسامدهای طبیعی سامانه بدون نیاز به طراحی مجدد به اندازه کافی افزایش یافته و تداخل بسامدی با طیف بسامدی پرتابگر وجود نخواهد داشت.