microRNAهای (miRNA) مختلفی در فرآیند تمایز سلول های عصبی و نورون زایی در مغز مهره داران نقش دارند، اما بررسی-های انجام شده بر miRNAهای در ماهیان و تعیین ژن های هدف آن ها بسیار محدود است. ریزآرایه به عنوان یک روش استاندارد برای مطالعه کلی ژن های تحت کنترل miRNAها است. اما هزینه بسیار زیاد این روش، استفاده از آن را در بسیاری از مواقع محدود کرده است. این در حالی است که با پیشرفت الگوریتم بیوانفورماتیکی و مدل سازی کامپیوتری می توان اهداف mRNA را برای miRNA پیش بینی کرد. از این رو، در مطالعه حاضر تلاش شده است تا از طریق بررسی بیوانفورماتیک ژن ها و miRNAهای دخیل در تنظیم ژن های فعال در تمایز سلول های عصبی و نورون زایی در مغز ماهی گورخری، با استفاده از نرم افزارهای پایگاه های Target Scan و DIANA ژن ها و miRNAهای مربوطه شناسایی شود. نتایج بررسی های بیوانفورماتیکی انجام شده نشان داد که بیان ژن-های neurod6b، neurod2، neurod4، olfm1a و olfm1b، gle1، sox11a و sox11b، cadm1b، notch2 و notch1b با بیشترین احتمال ممکن است در مسیر نورون زایی تحت تاثیر dre-miRNAs قرار گیرند. از این رو به نظر می رسد که محصول این ژن ها می تواند به عنوان کاندیدای مناسب جدیدی برای بررسی های تجربی شناخت مسیر نورون زایی در مغز ماهی گورخری در نظر گرفته شود.

بازسازی یک فرآیند درون زا است که با ترمیم کامل عملکرد بافت و اندام به اوج خود می رسد. در حالی که ظرفیت بازسازی در پستانداران محدود به بافت های خاصی است، مهره داران پست تر مانند ماهی گورخری توانایی بازسازی کل اندام ها و اکثر بافت های بالغ را دارند. میکرو RNA ها، مولکول های کوچک غیر کد شونده ای هستند که از طریق کنترل بیان ژن های هدف، فرآیندهای زیستی مختلف (مانند ترمیم، تمایز و آپوپتوز) را تنظیم می کنند. یک چالش مهم در مطالعه میکرو RNA ها، شناسایی و پیش بینی ژن هایی است که به وسیله این مولکول های کوچک مورد هدف قرار می گیرند. در سال های اخیر روش های مختلفی مانند ریز آرایه، نورترن بلات و qRT-PCR جهت شناسایی ژن های هدف میکرو RNA ها معرفی شده است اما هزینه بسیار زیاد، استفاده از این روش ها را محدود کرده است. با پیشرفت روش های محاسباتی و الگوریتم های بیوانفورماتیک می توان ژن های هدف میکرو RNA ها را با هزینه کمتری شناسایی و پیش بینی نمود. در این مطالعه تلاش بر این بود که با یک رویکرد بیوانفورماتیک، ژن ها و میکرو RNA های دخیل در فرآیند ترمیم و بازسازی بافت های ماهی گورخری (Danio rerio) را با استفاده از نرم افزارهای پایگاه های اطلاعاتی Target Scan و DIANA شناسایی کنیم. نتایج نشان داد که بیان ژن های Stat3, Dot1l, Pax6b, Smarca5, Mmp9, Cx43, Tnfb, Sox2, Ascl1a و Hspd1 با بیشترین احتمال ممکن است در فرآیند ترمیم و باز سازی بافت های ماهی زبرا تحت تأثیر میکرو RNA های مختلف تنظیم شود. بنابراین، ژن های یاد شده جهت بررسی آزمایشگاهی ژن های دخیل در فرآیند ترمیم و بازسازی بافت گونه مورد نظر می توانند کاندیدای مناسبی باشند.

مقدمه: تحقیق حاضر به منظور مقایسه CT Scan اسپیرال با سی تی اسکن معمولی و بررسی تاثیر افزایش فاکتور Pitch در کیفیت تصاویر در تصویربرداری از قفسه سینه انجام گردید. روش های مورد مقایسه شامل CT Scan معمولی و  CT Scan اسپیرال با سه فاکتورpitch 1.2 ، 1.5 ،1.7 می باشد. در هر روش 30 بیمار بالغ با جثه متوسط مورد ارزیابی قرار گرفتند. مواد و روش ها: پس از انجام CT Scan به منظور مقایسه کیفیت تصاویر، برای هر بیمار از سه محل آناتومیکی ریه شامل قله، ناف و قاعده ریه در دو نمای مدیاستن  و ریه با پنجره ثابت و توسط دستگاه چاپگر لیزری تصویر چاپ گردید. پس از حذف اطلاعات مربوط به نحوه اسکن از روی کلیشه، تصاویر توسط رادیولوژیست ارزیابی شدند. نتایج و بحث: ابتدا در هر روش CT Scan بیماران در سه گروه BMI متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفتند و تفاوت واضحی در قابلیت مشاهده جزییات تصویر در افراد با جثه های متفاوت مشاهده نشد. سپس در روش های چهارگانه  CT Scanتصاویر نمای ریه در یک گروه "تمام بیماران" و تصاویر نمای مدیاستن در سه گروه "با تزریق ماده حاجب" و "بدون تزریق ماده حاجب" و "تمام بیماران" در نمای مدیاستن مورد مقایسه قرار گرفتند. در این بررسی مشخص گردید که تصاویر در  CT Scanاسپیرال با pitch = 1.2 و pitch = 1.5 تفاوت واضحی با تصاویر حاصل از CT Scan معمولی ندارند و استفاده از pitch=1.7 تا حدی موجب کاهش کیفیت تصویر می گردد. ولی تصاویر حاصل همچنان از کیفیت قابل قبول برخوردار می باشند.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین پارامترها در پرتو درمانی، مشخص نمودن حجم هدف است. با توجه به عدم کفایت روش های معمول تصویربرداری (سی تی و ام آر آی) برای طراحی درمان تومورهای مغزی گلیوبلاستوم، استفاده از تکنیک تصویر طیف نگاری تشدید مغناطیسی (ام آر اس آی) به عنوان یک روش تصویربرداری عملکردی، اخیرا در تعریف حجم هدف مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه برای تعیین حجم کلینیکی هدف علاوه بر تصاویر سی تی و ام آر آی از تصاویر ام آر اس آی نیز استفاده شد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه حجم های بالینی هدف در نظر گرفته شده برای بیماران بر اساس دو روش تصویربرداری آناتومیکی (سی تی ام آر آی) و آناتومیکی- بیوشیمیایی (سی تی ام آر آی ام آر اس) می باشد.مواد و روش کار: در این پروژه از تصاویر 16 بیمار مبتلا به تومور گلیوبلاستوم مولتی فرم استفاده شد. تصاویر ام آر اس آی و ام آر آی و سی تی این بیماران با هم جوش داده شد و سپس طراحی درمان برای هر بیمار با دو روش ترکیبی ام آر آی سی تی و ام آر اس آی سی تی انجام شد.یافته ها: حجم بالینی هدف Clinical Target Volume (CTV) با افزودن تصاویر ام آر اس به تصاویر سی تی و ام آر آی، به طور معناداری بیشتر از حجم های مشابه کشیده شده مبتنی بر سی تی و ام آر آی بدست آمد (P<0.05)، در حالیکه سایر فاکتورهای طراحی درمان تغییر چشمگیری نداشتند.نتیجه گیری: استفاده از ام آراس آی برای تعریف حجم هدف در پرتو درمانی گلیوم درجه 4، باعث افزایش این حجم نسبت به زمانی می شود که از سی تی و ام آر آی برای این منظور استفاده شده است، لذا با توجه به مزایای افزودن یک روش تصویربرداری متابولیکی برای تعیین دقیق تر حجم تومور، استفاده از این روش برای کشیدن حجم بالینی هدف در رادیوتراپی توصیه می شود.

       مقدمه: استفاده از Computed tomography Scan (CT Scan) آنژیوگرافی عروق کرونری، به عنوان یک روش تصویربرداری برای ارزیابی غیرتهاجمی بیماری های عروق کرونری در حال افزایش است و به همین دلیل، دز قابل توجهی از آزمون های CT Scan را به خود اختصاص می دهد. آگاهی از پارامترهای مختلف برای تخمین دز، نقش مهمی در افزایش درک از تابش گیری بیماران و در نتیجه، کمک به کاهش دز دارد. به این منظور، در این مطالعه، شاخص وزنی دز CT Scan (Weighted computed tomography dose index یا CTDIW) برای آزمون CT Scan آنژیوگرافی عروق کرونری در مراکز پزشکی اصفهان اندازه گیری شد.روش ها: با استفاده از اتاقک یونیزاسیون Piranha و فانتوم تنه آکریلیک با اعمال کیلوولت، میلی آمپر ثانیه، ضخامت مقطع و عامل پیچی که به طور معمول در مراکز استفاده می شود، مقادیر CTDIW برای آزمون CT Scan آنژیوگرافی عروق کرونری در بیمارستان سینا و مرکز آموزشی-درمانی الزهرای (س) اصفهان، اندازه گیری شد.یافته ها: مقدار متوسط CTDIW مربوط به آزمون CT Scan آنژیوگرافی عروق کرونری برای اسکن های معمول در بیمارستان سینا و مرکز آموزشی- درمانی الزهرای (س) اصفهان به ترتیب 6.22±1.29 و 5.29±0.84 (P=0.860) و در حالت کلسیم اسکورینگ (Calcium scoring) برای دو مرکز پیش گفته به ترتیب 0.46±0.19 و 2.35±0.61 محاسبه شد (P=0.007).نتیجه گیری: در این مطالعه، مقادیر متوسط CTDIW مربوط به آزمون CT Scan آنژیوگرافی عروق کرونری اختلاف معنی داری نداشتند. در حالی که این مقادیر در حالت کلسیم اسکورینگ در دو مرکز اختلاف قابل توجهی داشتند. همچنین، مقادیر محاسبه شده در مقایسه با مطالعات دیگر به طور قابل توجهی کمتر بود. با توجه به این که مقادیر دز به دست آمده بسیار به شرایط تابش و شیوه نامه ی اجرایی وابسته است، بنابراین آموزش و دقت کارشناسان در به کارگیری شرایط تابش و شیوه نامه ی مناسب، باعث کاهش دز و حفاظت پرتویی بیمار می شود.

سابقه و هدف:  سرطان پروستات امروزه، دومین سرطان شایع در بین مردان در سراسر دنیا است. با توجه به میزان گسترش این بیماری و هزینه هایی که در سیر تشخیص و درمان این بیماری بر جامعه تحمیل می شود، آگاهی از مودالیته های تشخیصی و درمانی مربوط به آن و عوامل تأثیرگذار بر نتایج آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مواد و روش ها:  درمطالعه ی حاضر که مطالعه ای آینده نگر است و در سال های 1399 تا 1402 انجام شده است، به بررسی 40 بیمار مبتلا به سرطان پروستات با متاستازهای استخوانی با استفاده از 99mTc-PSMA Scan و 99mTc-MDP Bone Scan و مقایسه ی نتایج حاصل از آن با توجه به میزان تمایز بافتی بافت های سرطانی پرداخته شد. یافته ها:  تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که دقت تشخیصی 99mTc-PSMA Scan و 99mTc-MDP Bone Scan برای درجه ی گروه های 1 تا 5 به ترتیب 95. 4 درصد، 100 درصد، 95. 4 درصد و 100 درصد بود. با این حال، هیچ یک از نتایج از نظر آماری معنی دار نبود. به طور خاص، 99mTc-PSMA Scan دقت تشخیصی 100 درصد، 98. 7 درصد، 96. 1 درصد، 96. 6 درصد و 95. 4 درصد را برای گروه های درجه ی 1 تا 5 نشان داد. این میزان برای 99mTc-MDP Bone Scan در گروه های 1 تا 5 به ترتیب 100 درصد، 96. 3 درصد، 98. 7 درصد، 96. 6 درصد و 95. 4 درصد بود. نتیجه گیری:  با توجه به نتایج حاصل از تحلیل های آماری می توان گفت که میزان تمایزیافتگی سرطان پروستات بر میزان دقت تشخیصی 99mTc-PSMA Scan و 99mTc-MDP Bone Scan بی تأثیر است و گلایسون اسکور نمونه ی بافتی تأثیری بر میزان تمایز بافت های سرطانی توسط اسکن ها ندارد.