امروزه در مورد عوامل خطر مستقل در ایجاد انفارکتوس میوکارد (MI) مطالعات زیادی صورت می گیرد. این عوامل می توانند بدون ارتباط با عوامل خطر دیگر باعث ایجاد ضایعات عروق کرونر و بروز MI شوند. نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) و اندازه قد را با MI مرتبط دانسته اند. هدف از این مطالعه، بررسی بیماران دچار MI از نظر WHR و اندازه قد به عنوان عوامل خطر مستقل است. در این مطالعه مورد شاهدی، از میان مراجعین به بیمارستانهای شهید بهشتی و شهید یحیی نژاد، پس از بررسی از نظر اختلالات چربی خون، پرفشاری خون، دیابت، کشیدن سیگار و سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر و اطمینان از فقدان آن و نیز تطبیق بیماران وشاهدان از نظر سن و جنس 300 فرد، نیمی مبتلا به) MI جدید یا قدیمی) و نیمی به عنوان شاهد مورد ارزیابی قرار گرفتند. WHR و قد بیماران و شاهدان اندازه گیری شد. سپس میانگین آنها در این دو گروه با استفاده از آزمون "تی" مورد مقایسه قرار گرفت و ارتباط WHR و اندازه قد با پیدایش MI بررسی شد. میانگین WHR در بیماران دچار Mi0.96 و در افراد شاهد 0.92 و اختلاف ین دو میانگین مزبور بود(0.04، WHR.(P<0.001در هر جنس و در تمام گروههای سنی با خطر پیدایش MI در ارتباط بود. میانگین قد در بیماران 160.7 سانتی متر و در افراد شاهد 163 سانتی متر و اختلاف بین دو میانگین میانگین 2.3 سانتی متر بود (P<0.05) . اختلاف بین میانگین قد در بیماران دچار MI و میانگین مزبور در افراد شاهد در مردان و در افراد جوان تر بیشتر بود. WHR عامل خطر مستقلی برای MI است، بدین معنا که افزایش نسبت دور کمر به دور باسن احتمال بروز MI را بدون ارتباط با عوامل خطر شناخته شده بیشتر می کند. همچنین در مردان و در افراد جوانتر ارتباط مستقلی بین اندازه قد و خطر پیدایش MI وجود دارد، بدین معنا که احتمال MI در افراد با قد کوتاه تر بیشتر است.

در این پژوهش، مشخصات انرژی، اگزرژی، اقتصادی و زیست­ محیطی (4E) یک سامانۀ بازیابی گرمایی شامل یک چرخۀ دو حلقه ­ای رنکین آلی (ORC) و یک موتور دیزل سنگین، به صورت عددی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. سامانۀ پیشنهادی، حرارت اتلافی موجود در جریان گازهای خروجی، هوای ورودی، و مایع خنک­ کنندۀ موتور را مورد بازیابی قرار داده است. تحلیل عملکرد پاسخ ­های خروجی نسبت به متغیر­های مستقل مؤثر ورودی انجام شده است. متغیر­های ورودی مورد مطالعه عبارتند از: سرعت موتور، شروع پاشش، فشار بالایی حلقۀ دما بالا، و فشار بالایی حلقۀ دما پایین. نتایج نشان داد، افزایش مقدار متغیرهای موتوری منجر به افزایش چشمگیر دو متغیر توان تولیدی و نرخ تخریب اگزرژی سامانه می­ شود و بالعکس. با افزایش فشار بالایی حلقه­ ها، بهبود توان تولیدی در هر حلقه و در نتیجه کل سامانه مشاهده شد. با توجه به بیشتر بودن مقدار توان تولیدی حلقۀ دما پایین، حساسیت توان تولیدی سامانه نسبت به این حلقه بیشتر است. کمترین مقدار دورۀ بازگشت سرمایه، در بالاترین مقادیر متغیرهای موتوری مشاهده شده که برابر 5/57 سال است. بیشینۀ توان خروجی حاصل از سامانۀ بازیابی برابر 330 کیلووات بوده که این مقدار معادل 33% از توان خروجی موتور دیزل است. بالاترین مقدار اندازه گیری شده برای شاخص پایداری نیز برابر 3/28 است.

سابقه و هدف: شاید در زنان چاق ارتباط توزیع چربی بدن با عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی متفاوت از سایر زنان باشد. هدف این بررسی ارزیابی ارتباط دور کمر به باسن (WHR) با عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی در زنان دارای اضافه وزن و چاق و تعیین نقطه ای از WHR است که در آن شانس داشتن عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی در زنان دارای اضافه وزن و چاق افزایش می یابد.مواد و روش ها: بدین منظور 2892 زن 78-20 ساله با BMI≥25kg/m2 که در مطالعه قند و لیپید تهران شرکت کرده بودند. وارد این مطالعه شدند. شاخص های تن سنجی اندازه گیری و BMI و WHR محاسبه شدند. فشار خون طبق دستورالعمل استاندارد اندازه گیری شد. افرادی که مقدار فشار خون سیستولیک آنها بزرگتر مساوی 14 و دیاستولیک آنها بزرگتر مساوی 90 میلی متر جیوه بود، به عنوان گروه پر خطر در مورد این دو متغیر در نظر گرفته شدند. شاخص های بیوشیمیایی در حالت ناشتا اندازه گیری شدند. در مورد قند خون افراد با FBS ≥ 110 mg/dl به عنوان گروه پرخطر تعریف شدند. در مورد کلسترول تام، LDL-C و تری گلیسرید سرم مقادیر بزرگتر یا مساوی صدک هفتاد و پنجم NHANES III و در مورد HDL-C مقادیر کمتر از صدک بیست و پنجم NHANES III  به عنوان گروه پرخطر تعریف شدند. چارک های WHR محاسبه شد و زنان مورد مطالعه در یکی از گروه های زیر قرار گرفتند :چارک اول ((<0.8، دوم (0.8-<0.84)، چهارم(≥0.9) .یافته ها: زنانی که در چارک چهارم WHR بودند سن، BMI و دور کمر بیشتری را نسبت به چارکهای دیگر دارا بودند. درصد کمتری از زنان باBMI≤35  در چارک اول و درصد بیشتری از آنها در چارک چهارم WHR بودند. با افزایش WHR، روند افزایشی معنی داری در شانس داشتن HDL-C پایین، TG بالا، TC/HDL بالا و قند خون بالا مشاهده شد و تعدیل کردن اثر BMI و اثر همزمان تمام عوامل مخدوش کننده (سن، BMI، تحصیلات و سیگار) نتوانست این روند را از بین ببرد. چنین روندی در مورد شاخصهای دیگر وجود نداشت. هیچکدام از چارک های WHR، شانس داشتن LDL بالا و پرفشاری سیستولیک خون را افزایش نداد اما این شانس در چارک های دوم تا چهارم نسبت به چارک اول برای پرفشاری دیاستولیک خون به ترتیب 1.3 و 1.5 و 1.6 برابر بود. تعدیل اثرBMI ، ارتباط چارکهای دوم و سوم WHR با فشار خون دیاستولیک را از بین برد. تعدیل همزمان تمام عوامل مخدوش کننده باعث شد که شانس ابتلا به پرفشاری دیاستولیک خون در هیچکدام از چارک های WHR به حد معنی دار نرسد.نتیجه گیری و توصیه ها: یافته ها نشان می دهند که در زنان دارای اضافه وزن و چاق نیز مثل سایر زنان شانس داشتن عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی در WHR≥ 0.8 افزایش پیدا می کند.

پژوهش حاضر به منظور هنجاریابی شاخص های پیکرسنی شامل WC, BMI, WHR و درصد چربی بدن در بین مردان 30 تا 55 ساله شهر تهران انجام گرفت. نمونه آماری پژوهش 450 آزمودنی مرد بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای از بین 1024547 مرد 30 تا 55 ساله تهرانی انتخاب شدند. براساس یافته های پژوهش، برای آزمودنی های مورد مطالعه هنجارWHR برابر 0.057±0.95، هنجار WC برابر با 10.22 ± 93.77 سانتی متر، هنجار BMI برابر با 3.65±25.8 کیلوگرم بر متر مربع به دست آمد. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد هنجار مربوط به WC, BMI, WHR و درصد چربی بدن در بین مردان 30 تا 55 ساله شهر تهران که به عنوان شاخص های پیشگو در مطالعات اپیدمیولوژیکی و سوخت و سازی و نیز بروز بیماری های مرتبط با چاقی مطرح اند، در مقایسه با نمونه های خارجی آن بالاست. این تفاوت ها احتمالاً به دلیل وجود مجموعه ای از اختلافات فرهنگی - اجتماعی، اقتصادی، اختلالات تغذیه ای، کمی فعالیت های ورزشی منظم و عدم اطلاع مردم از خطرهای ناشی از چاقی و کم تحرکی است.

مقدمه: چاقی از جمله عوامل خطرساز ماژور بیماری های قلبی - عروقی به ویژه سکته قلبی می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه BMI،WHR  و ترکیب آن ها در پیش بینی خطر سکته قلبی در مردان انجام گرفت.مواد و روش ها: از مجموع 5183 نفر با سن بالاتر از 30 سال در مطالعه قند و لیپید تهران، 2206 نفر (42.5%) مرد بودند که به طور میانگین 6.7 سال مورد پی گیری قرار گرفته بودند. دو شاخص BMI وWHR  به نرمال استاندارد تبدیل، سپس با هم جمع شدند، و متغیر جدید (متغیر Z) تعریف گردید. داده ها با استفاده از رگرسیون خطرات نسبی Cox تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: از 2206 مرد مورد بررسی، 53 نفر دچار سکته قلبی شده بودند که میزان بروز سالیانه سکته قلبی 390 در 100000 نفر برآورد گردید. خطر نسبی (RR) سکته قلبی در مردانی که بالاتر از چارک سوم BMI و WHR بودند به ترتیب 2.7 و 3.9 برابر بیشتر از مردانی بود که در چارک اول بودند (P<0.01). رگرسیون خطرات نسبی COX با حذف متغیر مخدوش کننده سن نشان داد WHR شاخص بهتری نسبت به BMI در پیش بینی خطر سکته قلبی در مردان است. مدل رگرسیون خطرات نسبی COX نشان داد متغیر  Z(ترکیب دو شاخص BMI و WHR) با دقت بیشتری می تواند خطر بروز سکته قلبی در مردان را پیش بینی نماید، به طوری که با افزایش هر واحد به نمرات Z احتمال بروز سکته قلبی 29% افزایش می یابد.نتیجه گیری: ترکیب دو شاخص WHR و BMI شاخص مهم تری نسبت به WHR و BMI به تنهایی در پیش بینی خطر سکته قلبی است.

مقدمه: لپتین پپتیدی است که قویا با آدیپوزیته بدن ارتباط دارد و شاخص بالقوه ای برای چاقی و مشکلات ناشی از چاقی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سطح سرمی لپتین با شاخص های آنتروپومتریک در زنان با درجات مختلف چاقی می باشد.روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 106 زن غیر دیابتی با BMI³25 و 38 زن غیر دیابتی با BMI£25 انجام گرفت. سطح سرمی لپتین با روش ایمنواسی و گلوکزخون ناشتا با روش گلوکز اکسیداز اندازه گیری شدند. نمایه توده بدن از تقسیم وزن (کیلوگرم) بر قد (متر مربع) محاسبه گردید.یافته ها: بر اساس نتایج این مطالعه، میانگین غلظت ها ی سرمی لپتین در زنان با وزن طبیعی، اضافه وزن، چاق درجه 1 و چاق درجه 2 به ترتیب 46.60±1.04, 39.30±1.73, 6.88±0.56 و 48.22±3.13 نانوگرم بر میلی لیتر بود. افزایش غلظت سرمی لپتین متناسب با افزایش نمایه توده بدن (BMI) چشمگیر بود. اختلاف غلظت سرمی لپتین در بین تمام گروه ها از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). همبستگی مستقیم معنی داری بین لپتین و نمایه توده بدن با (r=0.736, P<0.001) مشاهده شد. همبستگی معنی داری بین لپتین و سن و لپتین با نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) در هیچ کدام از گروه ها مشاهد نشد.نتیجه گیری: یافته ها ی این مطالعه نشان می دهند که غلظت لپتین با افزایش درجه چاقی افزایش می یابد و از بین شاخص های مختلف آنتروپومتریک، قویا با نمایه توده بدن ارتباط دارد.