One may say that The Open Society and Its Enemies (OS) offered in 1945 the first complete elaboration of the general approach proposed by Karl Popper, namely his ‘critical rationalism’, a bold generalization of the fallibilist falsificationism in the domain of the empirical sciences masterly proposed in Logik der Forschung (1934). The political content of The OS has been critically discussed. Nevertheless, not all people insist on the equally important moral dimension of the book, giving it its unity, I submit. Without morality, no critical discussion, no reason, no open society, let us say in a nutshell. I would argue that according to Popper, a strictly Christian morality of love would not be the appropriate emotional companion of critical rationalism, but that the less demanding moral emotion of sympathy or compassion is perhaps necessary to give it its force against violence. I give some support to this line of argument. In my view, Popper proposed a somewhat unarticulated critical rationalist ‘emotivism’ of sorts. The emotion of compassion is necessary for triggering our moral decisions and values, which are the ultimate basis of the choice for a reason against violence.

مقاله حاضر مفهوم عشق را در دو ساحت متفاوت و متمایز بررسی می کند. عشق از سویی همواره تجربه و مفهومی استعلایی شمرده شده که ثابت است و با حقیقتی فراانسانی نسبت دارد. این گونه خوانش، از نوشته های افلاطون شروع شده است و همچنان ادامه دارد. اما در برابر، نگاهی به عشق وجود دارد که از همان افلاطون تا به امروز، عشق را پدیده ای انسانی، فرهنگی و از همه مهم تر «متنی» می داند. به این تعبیر، عشق درون زبان (یا به گفته ژاک لکان، «نظم نمادین») فهمیده، تکثیر و تجربه می شود. در اینجا، نگارنده تنش بین این دو نگاه را در مجموعه داستان های کوتاه عشق روی پیاده رو نوشته داستان نویس معاصر ایرانی، مصطفی مستور، بررسی و تحلیل می کند. برای طرح این موضوع به مساله غیاب در عشق می پردازد و اینکه چگونه تجربه عشق در این داستان ها همواره در گروی غیاب عاشق یا معشوق است، دیگر اینکه عشق به عنوان مفهومی نشانه ای درون نظام نشانه ای ساخته و دارای دلالت می شود و سپس اینکه در نهایت، شخصیت های این داستان های کوتاه چگونه همگی با «روایت های عاشقانه» عاشق می شوند و عشق را می فهمند. این همه به عشق مفهومی متکثر و روایتی می دهد. بنابراین، عشق نشانه ای است که همواره در حال ساخته شدن است.

شعر غنایی شعریست که احساسات و عواطف شخصی گوینده را بیان کند و اگر حاوی و اندیشه های مختلفی هم باشد، این معانی و اندیشه ها در خدمت بیان عواطف شاعر است. غزل بارزترین نوع شعر غنایی است که بر مدار عشق می گردد. خواه عاشقانه خواه عارفانه، عاطفه عشق را پیش از آن که جزو وجود شاعر و تجربه غالب حیات او شود، نمی توان به گونه ای کاذب بر خود بست، به همین سبب صمیمیت عاطفی و غالبا حقیقی عشق بر زبان غزل تاثیر می گذارد و از آنجا که انسان موجودیست سرشار از عواطف متناقضی همچون عشق، نفرت و غم، شادی و یاس، امید و ترس، دلاوری و خشم و رحم و میل، ادب غنایی و غزل می تواند عرصه بروز و ظهور این عواطف باشد. عشق نتیجه جلوه معشوق است و جلوه لازمه ضروری حسن. جمال معشوق است که عاشق را شیفته می سازد یعنی زیبایی عشق آفرین است و جمال از عشق که زاییده آن است تفکیک ناپذیر است، عشق که نخستین فرزند جمال است با خود گرما و نیرویی را به همراه دارد که همه موجودات هستی را به حرکت در می آورد. این مقال بر آن است که پیوند بین غزل و عشق و همچنین عشق و جمال را به روش تحلیل متن مورد واکاوی و توصیف قرار دهد.

هدف از تحقیق حاضر تبیین ضرورت آموزش مفهوم عشق است که بخشی از برنامه درسی پوچ را تشکیل می دهد. بررسی مفاهیم، مصادیق و ویژگی های عشق که به عنوان یک تجربه گریزناپذیر برای عموم نوجوانان و جوانان مطرح است، می تواند تصویری از مضمون عشق نزد آنان ارایه دهد و میزان سازگاری و اعتبار برداشت های آنها را با آثار علمی و متون مقدس آشکار سازد. در پژوهش حاضر دیدگاه دانش آموزان در سه مقوله معنا و مفهوم، مصادیق و ویژگی های عشق به کمک روش توصیفی- پیمایشی و روش استنتاجی- تفسیری مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1386 و حجم نمونه 384 نفر است. یافته های تحقیق به طور خلاصه شامل این موارد می باشد: .1 معنای عشق برای دانش آموزان عبارتند از «احساس همدردی، علاقه و تمایل، کمال جویی، افسون و شیفتگی» .2 مصادیق عشق نزد آنان متعدد و متنوع است و شامل «عشق به خدا، عشق به ائمه اطهار، عشق به طبیعت، عشق به همسر» می شود .3 همچنین از نظر دانش آموزان مهمترین ویژگی های عشق عبارتند از «ناگهانی بودن، طبیعی بودن، ارادی بودن، عامل تعالی شدن، یگانه بودن، زایشی و احساسی بودن» .4 دانش آموزان اطلاعات خود را در زمینه عشق از منابعی نظیر دوستان، والدین، اجتماع و رسانه ها دریافت می کنند.تحقیق حاضر نشان می دهد برداشت دانش آموزان از عشق متناسب با رویکرد کل گراست که تعلیم و تربیت معنویت گرا یک رویکرد غالب محسوب می شود ولی با رویکرد وحدت گرا که به خصوص در آموزه های دین اسلام مطرح است تفاوت دارد.

روح یک ملت در ادبیات فولکلوریک آن متجلی است. بخش عمده ای از فولکلور کردی، داستان ها و منظومه ها و ادبیات دلکش عامیانه این سرزمین است که «حله های تنیده ز دل و بافته ز جان» و مظاهر زنده ذوق و احساسات و عواطف و آیینه زندگی مردم روزگار گذشته است. اگر این منظومه ها هر چه زودتر گردآوری نشود، دیری نخواهد گذشت که از آنها اثری بر جای نخواهد ماند. مقاله حاضر در پی تشخیص چنین ضرورتی نوشته شده است.این مقاله، به سیر منظومه سرایی در ادب کردی و فارسی، بیت یا منظومه عاشقانه شفاهی، ساختار داستان های عاشقانه، سبک شعر در عاشقانه ها، تفاوت بیت ها با حکایت ها، عشق در عاشقانه ها، تقسیم بندی بیت ها، بیت خوانان یا نقالان غنایی و چند نمونه بیت در مورد عشق می پردازد.روش انجام این تحقیق از نوع توصیفی و کتابخانه ای است. به گونه ای که با مراجعه به منابع محدود کتابخانه ای و اینترنتی سعی شده است که مجموعه کاملی از داستان های عاشقانه کردی جمع آوری گردد. عاشقانه های کردی غالبا مکتوب نشده است و حافظه ضعیف بیت خوانانی که در قید حیات هستند، پژوهندگان را نه به اصل بیت ها که تنها به بیت های تاریخی رهنمون می سازد.

غزل شهریار یکی از زیباترین غزل های عاشقانه ادب فارسی است و از دلایل دلچسبی آن از سرگذراندن مرحله عاشقی از ناحیه خود شاعر است تا جایی که تاثیر این حادثه را می توان در تمام مراحل زندگی او آشکارا مشاهده کرد.در غزلیات شهریار به وضوح حالات عاشقی از قبیل: جرقه های نخستین عشق، بحران، حیرانی، ناکامی، اضطراب و نگرانی قابل رویت است. طبیعتا این ماجرا نکات منفی و مثبتی را در زندگی شاعر رقم زده است که در طول مقاله به استناد شعر وی مورد بررسی قرار می گیرد.

این مقاله بر آن است تا مفهوم، اهمیت و کاربرد اخلاق مهروزی را در سبک زندگی اسلامی روشن کند. از دیرباز بین اندیشمندان مسلمان در باره جایگاه عقل و مهرورزی توحیدی در سبک زندگی اسلامی، اختلاف نظر بوده است. گروهی اخلاق اسلامی را مبتنی بر عقل، گروهی بر قلب و گروهی بر هر دو در نظر گرفته¬اند. گروهی گستره¬ی مهرورزی را خدا، گروهی مؤمنان، گروهی همه¬ی انسان¬ها و گروهی همه هستی دانسته¬اند. در این نوشتار، ابتدا مفهوم اخلاق مهرورزی با رویکرد توحیدی بیان و سپس با استناد به قرآن کریم و روایات معتبر، جایگاه آن در اخلاق اسلامی بررسی گردیده است. یافته¬های این پژوهش نشانگر آن است که در رویکرد توحیدی، خدا بی-نهایت عقلانیت و محبت است و مهر بی¬پایان خود را به همۀ هستی، به ویژه انسان¬ها عطا می-کند. مؤمنان واقعی با پیروی از اخلاق اسلامی، برای خشنودی خدا همۀ وجودشان را سرشار از مهر عاقلانه به خدا و آفریده¬هایش جز دشمنانش، می¬کنند. اخلاق اسلامی مبتنی بر توحید مهرورزی و مهرورزی توحیدی است و مؤمنان واقعی به بهترین شکل تلاش می¬کند سبک زندگی اسلامی را جهانی کرده و تمدن اسلامی را بر آن بنا نهند.