چکیده فارسی:صدرا در جایی اشاره می کند که آنچه عارفان بدان «اسم» می گویند، نزد فیلسوفان «مشتق» نامیده می شود؛ اما در مواضع دیگر، خود او از واژه اسم بهره می برد و حتی تقسیم بندی ظریفی میان اسم، صفت و ذات معرفی می کند. در باب معنای اسم، او در موضعی به صراحت اعلام می کند که اسم ها به ازای معانی کلی عقلی هستند و نه به ازای هویات عینی؛ و حتی برای نام ها در عالم اسماء، به موازات اشیاء، قائل به جنس و فصل می گردد. اما در موضع دیگری بیان می کند که این طور نیست که تنها ماهیت های کلی دارای نام باشند، بلکه اشخاص و معقولات ثانی هم می توانند موضوع له نام باشند.گویی برداشت صدرا از معنا گاهی بسیار مضیق و گاهی موسع بوده است. این وسعت نظر هنگامی که او درباره نام های بی مسما و مسماهای بدون نام سخن می گوید، بیش تر به چشم می آید؛ و هنگام بحث از امکان و چگونگی نامیدن خداوند، به اوج می رسد. در اسفار، نام خداوند را نامی برای همه اشیاء و مسمای نام خداوند را مسمایی برای همه نام ها می شمرد. چنین قبض و بسطی در اشاره های صدرا به معنا، تلاش نویسندگانی چون سجاد رضوی را در تطبیق نظر صدرا بر ]گوشه هایی از[ نظریات معناشناسی معاصر، نامطلوب می سازد. در واقع با توجه به بنیادهای به کلی دیگرگون فلسفه اصالت وجود، ظهور هرگونه شباهت ظاهری میان معناشناسی معاصر و معناشناسی صدرایی را باید به دیده تردید نگریست.
چکیده عربی:یشیر ملاصدرا مرة إلی أن ما یسمیه العرفاء اسما هو یعرف عند الفلاسفة ب"المشتق"، ولکن نفسه یستخدم مفردة الاسم فی المواضع الأخری، حتی أنه یقدم تصنیفا دقیقا للاسم والصفة والذات. إنه یعلن بالصراحة أحیانا فی باب معنی الاسم وقوع الأسماء أمام المعانی الکلیة العقلیة، ولیس أمام الهویات العینیة، إلی درجة یعتقد بوجود الجنس والفصل للأسماء فی عالم الأسماء وبمحاذاة الأشیاء، أما أنه یشیر فی موضع آخر إلی أن الماهیات الکلیة لا تتمتع بالاسم فحسب، بل یمکن للأشخاص والمعقولات الثانیة أیضا أن تقع موضوعا له للاسم. کأن تصور ملاصدرا للمعنی کان ضیقا للغایة فی بعض الأحیان، کما کان واسعا فی البعض الآخر. وهذا الاتساع فی الرؤیة أکثر ما یبدو للعیان إذا کان ملاصدرا یتحدث عن الأسماء دون المسمی والمسمیات دون الأسماء، وکذلک یصل إلی ذروته عندما یناقش حول إمکان أو کیفیة تسمیة الله سبحانه وعلا. ویعتبر ملاصدرا فی الأسفار الأربعة اسم الله اسما لجمیع الأشیاء ومسماه مسمی لجمیع الأسماء. وهذا التذبذب فی إشارات ملاصدرا إلی المعنی تؤدی إلی إفشال مساعی بعض الکتاب کسجاد رضوی فی تطبیق رؤیة ملاصدرا علی النظریات المعاصرة والجدیدة لعلم الدلالة. وفی الواقع یجب أن ینظر الإنسان بعین الریبة ظهور أی نوع من الشباهة الظاهریة بین علم الدلالة المعاصر وعلم الدلالة الصدرائی بالنظر إلی المبادئ المختلفة لفلسفة أصالة الوجود.