Aloe vera از گیاهانی است که با توجه به سازگاری های ویژه آن به شرایط اقلیمی ایران مورد بهره برداری صنعتی قرار گرفته است. بررسی بیشتر خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آن در بافت هایی که مورد استفاده مستقیم قرار می گیرند، موجب بهره برداری بهینه می شود. در این مطالعه اثر تغذیه آهن بر غلظت آهن در بافت های برگ و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز مورد بررسی قرار گرفت. گیاهان تکثیر شده از یک پایه مادری تحت تیمار غلظت های مختلف آهن در محیط کشت (0، 5، 10 و 20 میکرومولار) و دو فرم کلیت شده FeEDTA و FeEDDHA در یک طرح فاکتوریل کامل تصادفی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین دو فرم کلیت شده آهن تفاوتی در تجمع آن در گیاه وجود نداشت. با افزایش غلظت در محیط کشت، بیشترین تاثیر در افزایش غلظت آهن در بافت های سطحی برگ دیده شد. فعالیت آنزیمی سوپراکسید دیسموتاز کل در بافت های مختلف تحت تاثیر غلظت آهن قرار نگرفت. بررسی ایزوزایم ها نشان داد که فعالیت MnSOD در همه بافت ها وجود داشت. فعالیت FeSOD بیشتر در بافت های سطحی دیده شد اما با افزایش غلظت آهن، این ایزوزایم در پالپ نیز دیده شد. ایزوزایم Cu/ZnSOD در همه غلظت ها در بافت های سطحی دیده شد ولی در هیچکدام از شرایط در پالپ دیده نشد. بر اساس نتایج استدلال می شود که پالپ به عنوان مهمترین بافت مورد استفاده گیاه، محل اصلی ذخیره آهن در گیاه نیست. فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در پالپ با افزایش غلظت آهن محیط قابل القاء است و بنابراین امکان القای فعالیت ایزوزایم Cu/ZnSOD با افزایش غلظت مس و روی قابل بررسی است.

کیتین ترکیب غالب دیواره تخم نماتدها از جمله نماتدهای سیستی می باشد و کیتینازها به عنوان آنزیم های تجزیه کننده ی کیتین در دامنه وسیعی از موجودات از جمله قارچ ها وجود دارند. در این پژوهش میزان فعالیت کیتینازی 16 جدایه-ی قارچ فوزاریوم جدا شده از نماتد سیست طلایی سیب زمینی Globodera rostochiensis مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس ویژگی های ریخت شناسی و تعیین توالی نواحی ITS از DNA ریبوزومی، 16 جدایه ی مذکور شناسائی و سه گونه ی Fusarium solani، F. oxysporum و F. equiseti را شامل شدند. از بین این جدایه-ها، جدایه F12 با فعالیت ویژه 02/1 واحد بر میلی گرم (U/mg) به عنوان فعال ترین و جدایه F15 با فعالیت ویژه 4/0 واحد بر میلی گرم به عنوان ضعیف ترین جدایه تعیین شدند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان از جدایه های فعال مورد بررسی در این مطالعه، در کنترل بیولوژیک نماتد سیست طلایی سیب زمینی استفاده نمود. همچنین شرایط بهینه جهت تولید آنزیم کیتیناز در جدایه های F12 و F15 مورد مطالعه قرار گرفت که عبارت بودند از: 6pH=، زمان 96 ساعت کشت قارچ در دمای ° C25 و زمان مناسب برای انجام واکنش بین آنزیم و سوبسترا به مدت یک ساعت.

سابقه و هدف: بروز تنش خشکی سبب ایجاد اختلالات متابولیسمی در سلول های گیاهی می گردد که می توان به افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن به عنوان یکی از عوامل اصلی اختلالات متابولیسمی سلول اشاره کرد. گیاهان برای مقابله با تنش اکسیداتیو ایجاد شده، دارای سیستم دفاعی با کارایی بالایی هستند که می تواند رادیکال های آزاد را از بین برده و یا خنثی کنند. بنابراین در شرایط تنش خشکی، فعالیت های بالای آنزیم های آنتی اکسیدان برای تحمل تنش توسط گیاهان مهم است. آگاهی از تغییرات آنزیم های آنتی اکسیدان تحت تنش خشکی می تواند کمکی برای شناسایی صفات مورفوفیزیولوژیکی موثر و مرتبط با این آنزیم ها در برنامه های اصلاحی و تولید ارقام متحمل باشد. مواد و روش ها: برای بررسی اثر تنش خشکی و تیمار خارجی پرولین بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و پراکسیداز (POX)، تیمار خشکی توسط پلی اتیلن گلیکول در سه سطح (صفر، 4-و 8-بار) و تیمار پرولین در سه سطح (صفر، 5 و10 میلی مولار)، به صورت محلول غذایی در مرحله گیاهچه ای به محیط گلدان ها اضافه شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی در 10 ژنوتیپ آفتابگردان انجام گرفت. یافته ها: بر اساس میزان تغییر در میزان پرولین و وزن خشک شاخه از بین 10 لاین اینبرد دو لاین 329 BGK و 221RGK به ترتیب به عنوان متحمل ترین و حساس ترین لاین های اینبرد شناسایی شدند. الگوی نواری آنزیم ها با الکتروفورز در ژل های افقی آکریل آمید 5/7 درصد بررسی شد. ارزیابی کمی فعالیت دنسیتومتریک ایزوزیم های مشاهده شده و تجزیه های آماری داده ها نشان داد که بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر فعالیت چهار ایزوزیم SOD1، SOD2، CAT1 و POX1 از کل هفت ایزوزیم مشاهده شده، تفاوت معنی دار وجود دارد. ایزوزیم SOD1 با افزایش میزان تنش و تیمار پرولین تغییر معنی دار نشان نداد. اثر متقابل ژنوتیپ × پرولین برای SOD2 و POX1 در سطح 5 درصد معنی دار شد. تنش خشکی برای CAT1 و اثر متقابل تنش × ژنوتیپ روی فعالیت ایزوزیم SOD2 اثر معنی دار گذاشت. در حالی که فعالیت ایزوزیم POX1 در سطوح تنش × پرولین معنی-دار بود، اثر سه جانبه تنش × پرولین × ژنوتیپ POX1 در سطح یک درصد معنی دار شد. فعالیت ایزوزیم SOD2 تحت تاثیر ژنوتیپ قرارگرفت به طوری که در سطوح مختلف تنش و پرولین، برخی ژنوتیپ ها افزایش و برخی دیگر کاهش فعالیت نشان دادند. تیمار خارجی 5 میلی مولار پرولین باعث کاهش فعالیت ایزوزیم POX1و CAT1 در حضور تنش شد. تجزیه داده ها بر اساس دو گروه حساس و متحمل آفتابگردان در برابر تنش خشکی نشان داد که تنها فعالیت POX1 بین دو گروه فوق اختلاف معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: اسید آمینه پرولین توانایی تعدیل اثرات تنش را دارد و یک سیستم آنتی اکسیدان کارآمد به همراه القای افزایش تجمع پرولین در گیاه می تواند نقش مهمی در تحمل به خشکی ایفا کند. می توان از این ایزوزیم های POX در تشخیص ژنوتیپ های متحمل به خشکی در مرحله گیاهچه ای استفاده کرد.

چهار ژنوتیپ جو دو ردیفه و چهار ژنوتیپ جو شش ردیفه با مبدا ایرانی و ژاپنی حاصل از مطالعات بیش از 300 نمونه از کلکسیون غلات گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران انتخاب گردید و جهت بررسی های زراعی و بیوشیمیایی در سال 1376 در سه تاریخ کشت و در سال 1377 در قالب طرح بلو های کامل تصادفی با 3 تکرار جهت بررسی عملکردها در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران کشت گردید. از نظر عملکرد دانه، عملکرد کاه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت، ارقام شش ردیفه والفجر و زرجو در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه بهترین بودند و رقم شش ردیفه شماره 1 ژاپنی و دو ردیفه شماره 17 کلکسیون در بین ژنوتیب های مورد مطالعه کم محصول ترین ارقام بودند. در بررسی بیوشیمیایی 8 ژنوتیپ مورد مطالعه از نظر گلوتامات آکسالات ترانس آمیناز (GOT) تفاوت چندانی نشان ندادند. ولی از نظر استراز ژنوتیپ دو ردیفه شماره 17 کلکسیون و ژنوتیپ شش ردیفه شماره 1 ژاپنی که کم محصول ترین ارقام بودند، الگوی منحصر به فردی نشان دادند. از نظر پروتئین هوردئین نیز ژنوتیپ دو ردیفه شماره 17 کلکسیون الگوی نواری متمایزی نسبت به بقیه ارقام مورد مطالعه داشت.

این پژوهش به منظور مکان یابی QTL های کنترل کننده عملکرد و اجزاء عملکرد در 99 لاین اینبرد نوترکیب نسل F13 جو حاصل از تلاقی دو والد Kanto Nakate Gold و Azumamugi انجام شد. ثبت ارزش فنوتیپی لاین ها و والدین برای صفات تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، وزن دانه در سنبله، عملکرد دانه و وزن هزار دانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تکرار در سال زراعی اول و سه تکرار در سال زراعی دوم انجام شد. نتایج تجزیه واریانس موید وجود تفاوت معنی دار در بین لاین ها برای کلیه صفات مورد مطالعه بود و برای کلیه صفات، نتاج متفاوت از والدین بودند. شناسایی QTL های کنترل کننده خصوصیات به روش مکان یابی فاصله ای مرکب با استفاده از نقشه پیوستگی 100 نشانگر مولکولی، متشکل از 62 نشانگر AFLP، 34 نشانگر STS، 2 نشانگر ایزوزایم و 2 نشانگر مورفولوژیک در این جمعیت انجام شد. نتایج این مطالعه منجر به مکان یابی QTL جدیدی برای صفت تعداد سنبله در مترمربع شد. این QTL با توجیه حدود 10 درصد از واریانس فنوتیپی در فاصله نشانگرهای ABG604 و e09m23.8.2، روی بازوی کوتاه کروموزوم 5H مکان یابی شد. QTL های مکان یابی شده در فاصله نشانگرهای vrs1 و MWG503 روی بازوی بلند کروموزوم 2H توجیه کننده بیشترین واریانس فنوتیپی برای صفات تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه و وزن هزار دانه بودند. نتایج این مطالعه حاکی از مکان یابی مهم ترین QTL های کنترل کننده خصوصیات مورد بررسی در نزدیکی مکان ژنی سنبله دو ردیفه و شش ردیفه (vrs1) بود.

در این پژوهش چند شکلی (Polymorphism) تعدادی از پروتیین های آنزیمی و غیرآنزیمی پلاسما و گلبول قرمز خون و تنوع صفات مورفولوژیک مرغان بومی عمومی، گردن لخت، لاری، مرندی سفید، مرندی سیاه، و نژاد نیوهمشایر بررسی شدند، تا علاوه بر تنوع چند شکلی پروتیین ها، ایزوزایم ها (Isozymes) و صفات مورفولوژیک، تغییرات فراوانی فنوتیپ ها و ژن های این پروتیین ها (آنزیمی و غیرآنزیمی) و صفات مورفولوژیک برآورد گردد. نمونه ها از مرغان موجود در بخش تحقیقات طیور موسسه تحقیقات علوم دامی به طور تصادفی انتخاب و صفات مورفولوژیک؛ شکل تاج (لوکوس های P, R)، رنگ لاله های گوش (Earlobe)، رنگ پر (لوکوس هایS, I, E, B) و رنگ ساق پا (لوکوس های Id) ثبت گردیدند. نمونه های خون جمع آوری و با استفاده از ژل نشاسته و یا پلی آکریلامید برای آنزیم های آلکالین فسفاتاز-1 (Akp-1)، آلکالین فسفاتاز-(Akp-2)2، آمیلاز (Amy-1)، استراز-1 (Es-1)، استراز-8 (Es-8) و استراز– دی (Es-D) و پروتئین های آلبومین (AIb)، پیش آلبومین (Pa-1)، فراآلبومین (Pas)، ترانسفرین (Tf) و هموگلوبین-1 (Hb-1) الکتروفورز شدند. فراوانی فنوتیپ ها و ژن های 11 لوکوس پروتئین های مزبور و هفت لوکوس صفات موروفولوژیک برآورد گردیدند. در بین 18 لوکوس بررسی شده، فقط لوکوس آلبومین در همه گروه ها یک شکلی بود و Es-D برای اولین بار درمرغ، در جمعیت مرندی سفید به صورت چند شکلی مشاهده شد. فراوانی فنوتیپ ها و ژن ها بین گروه های مختلف نیز مقایسه شدند. در سیستم Akp-1 تعداد نوار F نسبت بهS  بسیارکم بود. گردن لخت با داشتن 9.2% نوار از نوع F کمترین تعداد را نشان داد. جمعیت های لاری، نیوهمشایر و مرندی سفید هر یک با داشتن 1، 2 و 9(+) تنها نشان دهندگان این نوار بودند. در سیستم Amy-1 فنوتیپ CC اصلا مشاهده نگردید و فنوتیپ های AC و Aa به تعداد بسیار اندکی در گردن لخت، لاری و مرندی ظاهر گشتند، در حالیکه فراوانی فنوتیپ BB و AB در همه گروه ها، نسبت به سایر فنوتیپ ها در حد نسبتا بالا دیده شد. در سیستم Es-1 فراوانی نوع BB در همه گروه ها نسبت به سایر انواع فنوتیپ نسبتا بالا بود. مرندی سفید از نظر داشتن انواع فنوتیپ نسبت به سایر گروه ها تنوع بیشتری نشان داد. فنوتیپ BB، در Es-8 با فراوانی زیاد در همه گروه ها دیده شد. در حالی که فنوتیپ AA به تعداد بسیار اندک فقط در مرندی سفید مشاهده گردید. همه افراد گروه های عمومی، گردن لخت و نیوهمشایر برای سیستم Pas از نوع فنوتیپ AA بودند، ولی بقیه گروه ها تعداد کمی فنوتیپ aa را نشان دادند. در سیستم AA, Pa-1 بیشترین فنوتیپ را در گروه های مختلف نشان داد. در صورتی که فنوتیپ BB به تعداد اندکی فقط در گروه مرندی سفید دیده شد. ترانسفرین BB در مرغان بومی ایران و نیوهمشایر پردومینانت شناخته شد. تعداد کمی از ترانسفرین AB و AA فقط در گردن لخت دیده شد. هر دو سویه مرندی نیز تعداد بسیار کمی از فنوتیپ BC را نشان دادند. در سیستم Hb-1، فنوتیپ AB بیشترین فراوانی را در گروه های مختلف نشان داد و فنوتیپ AA اصلا مشاهده نگردید و BB نیز در تعداد بسیار اندکی پدیدار شد. فروانی آلل های، Es-Es-1B8B و akp در همه گروه ها در حد بسیار بالا بود. در حالی که اختلاف فراوانی آلل های مربوط به لوکوس های، Akp-2, Es-1, Es-8 و تا حدودی Amy-1، در بعضی از گروه ها چشم گیر به نظر می رسید، اختلاف فراوانی آلل های لوکوس Hb-1 تقریبا ناچیز بود. آلل های Pas,Akp-20, Tf8 با فراوانی 1 در برخی از جمعیت ها تثبیت شدند. فراوانی آلل های Es-1A و Akp در گروه های لخت و لاری و فراوانی آلل Amy-1C در کلیه گروه ها بسیار پایین بود. آلل چهارم استراز -1 یعنی (Es-1)D با فراوانی بسیار کم در دو جمعیت لاری و مرندی سفید مشاهده گردید. شکل تاج در همه گروه ها ساده بود، فقط تعداد اندکی از انواع گلسرخی و نخودی در گروه عمومی دیده شد.در خصوص لوکوس های کنترل کننده رنگ پر، آلل B با فراوانی 0.1366 فقط در عمومی دیده شد. و آلل S نیز در دو گروه عمومی و گردن لخت مشاهده گردید. فراوانی آلل Id در حد بالا بود. لاله های گوش قرمز رنگ فراوانی بالایی را نسبت به رنگ سفید نشان داد. از اطلاعات حاصل چنین نتیجه گرفته شد که تنوع صفات ظاهری و چند شکلی پروتئین های مورد مطالعه در جمعیت های بررسی شده نسبتا بالا می باشد و اصولا مرغان بومی ایران همانند دیگر جمعیت های بومی آسیای فاقد آلل های S, I, E, B بوده و وجود این نوع آلل ها در جمعیت های کنونی، ناشی از ورود مرغان اصلاح شده خارجی و تلاقی آنها با نژادهای بومی می باشد.