مقدمه: ازدواج یکی از مهم ترین تصمیماتی است که هر فرد در زندگی خود خواهد داشت. امری که اثرات عظیمی در زندگی فرد، خانواده و حتی اجتماع می تواند داشته باشد. لذا این پژوهش با هدف اثربخشی ایماگوتراپی بر ارتقای روابط زوجین انجام گرفته است. روش کار: جامعه آماری از مراجعان مرکز مشاوره آرامش شهر تهران در سال97 که در آزمون تعارض زناشویی نمرات بالاتر از 25کسب کرده اند. حجم نمونه 38 نفر از کل نمونه ها در نظر گرفته شد. روش پژوهش شبه آزمایشی طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. گروه آزمایش در 9جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله ایماگوتراپی قرار گرفتند. سپس داده ها با آزمون تحلیل واریانس چند متغیره مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان دادکه ایماگو تراپی بر کاهش تعارضات زناشویی زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره آرامش تهران تاثیر معنی داری داشته است. همچنین نتایج نشان می دهد که بین سطوح درمان (ایماگو تراپی در برابر فقدان درمان) در متغیرهای وابسته یعنی تعارضات زناشویی و خرده مقیاس های تعارضات زناشویی تفاوت معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: در مجموع نتایج این تحقیق نشان میدهد که ایماگوتراپی بر کیفیت زندگی زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره تاثیر معنی دار داشته است. اندازه اثر(54/0)

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین و عمیق ترین نوع ارتباط، ارتباط زناشویی است. روابط زناشویی سالم و ماندگار موجب سلامت جسمی و روانی زوجین و خانواده می شود. این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی زوج درمانی ایماگوتراپی بر ثبات زندگی زناشویی زوجین جانباز صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی بر اساس طرح پیش آزمون – پس آزمون و همراه با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زوجین جانباز شهر شیراز تشکیل داد. نمونه ها شامل 20 زوج بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمایش 10 جلسه مداخله 90 دقیقه ای صورت گرفت. شرکت کنندگان در پژوهش در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به پرسشنامه بی ثباتی زناشویی (Marital Instability Index) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: زوج درمانی ایماگوتراپی بر بهبود ثبات زندگی زناشویی زوجین در مرحله پس آزمون تاثیر معنی داری داشته است و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است (001/0>p). هم چنین نتایج نشان داد، در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش میانگین نمرات ثبات زندگی زناشویی مردان پایین تر از زنان است که نشان می دهد ایماگوتراپی به طور معنی داری بر بهبود ثبات زناشویی مردان و باقی ماندن تاثیر درمان در آن ها موثرتر از زنان عمل نموده است (001/0>p). نتیجه گیری: زوج درمانی ایماگوتراپی به واسطه درک فرایندهای ناخودآگاه و ترکیب بصیرت و عمل به افزایش ثبات زندگی زناشویی زوجین جانباز منجر می شود.

مقدمه: یکی از رویکردهای مداخله ای موثر در زمینه طلاق زوجین، رویکرد ایماگوتراپی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ایماگوتراپی بر بخشودگی و همدلی زناشویی در زوجین متقاضی طلاق انجام شده است. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به بهزیستی شهر مشهد در سال 1402 بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس براساس نمرات پیش آزمون پرسشنامه بخشودگی پولارد و همدلی زناشویی جولیف و فارینگتون 32 نفر که دارای ملاک های ورود بودند انتخاب شدند. این 32 نفر به طور تصادفی به 2 گروه 16 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش آموزش های مبتنی بر رویکرد ایماگوتراپی را دریافت کردند و گروه کنترل مداخله ای نداشتند. یافته ‎ها: نتایج پژوهش نشان داد که ایماگوتراپی به طور معناداری منجر به افزایش بخشودگی و همدلی در زوجین متقاضی طلاق می­ شود. (0/05>P). نتیجه گیری: در نتیجه می­توان گفت ایماگوتراپی رویکرد مناسبی جهت افزایش بخشودگی و همدلی در زوجین می­ باشد.

امروزه توجه به خانواده و نقش آن در برپایی جامعه سالم بیش از پیش مورد توجه برنامه ریزان و پژوهشگران قرار گرفته است. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی ایماگوتراپی بر مهارت حل مشکل خانواده و مکانیزم های دفاعی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر همدان بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرهمدان درسال 1396 بود. برای انتخاب حجم نمونه، 30 زن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در دوگروه 15 نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه آزمایش در10 جلسه تحت مداخله ایماگوتراپی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه حل مشل خانواده (FPS) و مکانیزم های دفاعی (DSQ) بود. نتایج با روش تحلیل کوواریانس یک متغیری توسط بسته نرم افزاری SPSS24 مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که ایماگوتراپی باعث افزایش مهارت حل مشکل خانواده (F=19012 و P<0.000)، کاهش اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺒﮏﻫﺎی دﻓﺎﻋﯽ رﺷﺪﻧﺎﯾﺎﻓﺘﻪ (f=293.573 و p<0.0017) و روان آزده (f=320.538 و p<0.00) و افزایش استفاده از سبک های دفاعی رﺷﺪﯾﺎﻓﺘﻪ (f=592.825 و p<0.001) شده است. با توجه به این نکته که ایماگوتراپی یک درمان ارتباط محور بوده و در طی جلسات فنون بهبود روابط را به زوجین ارائه می دهد، بنابراین میتوان از این روش در بهبود روابط زوجین و افزایش مولفه های مرتبط با آن بهره برد، که نتیجه آن به حل مشکلات خانواده منتهی می گردد.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) بر صمیمیت زناشویی زوج ها بود. طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون ـ پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل همه زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره راه سبز واقع در منطقه 3 شهرداری تهران بود که از بین آنها 30زوج که بر اساس پرسشنامه صمیمیت زناشویی (باگاروزی، 2001) از صمیمیت زناشویی پایین تری برخوردار بودند، به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 زن به همراه همسران آنها) و گواه (15 زن به همراه همسران آنها) گمارده شدند. زوجین گروه آزمایش به صورت هفتگی به مدت 6 جلسه با میانگین زمانی 45 دقیقه تحت آموزش تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) قرار گرفتند. به منظور ارزیابی میزان صمیمیت زناشویی، از پرسشنامه باگاروزی (باگاروزی، 2001) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تصویرسازی ارتباطی باعث افزایش میزان صمیمیت کلی و صمیمیت های عاطفی، جسمی، روان شناختی، جنسی، عقلانی و معنوی زناشویی شده است (P<0.01) و (P<0.05) با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش تصویرسازی ارتباطی به زوجین، به واسطه افزایش به کارگیری الگوهای سالم ارتباطی و کاهش الگوهای مخرب؛ به افزایش صمیمیت زناشویی منجر می شود.

این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش ایماگوتراپی بر کاهش پشیمانی از انتخاب همسر دانش آموزان متاهل مدارس شهر گنبد کاووس انجام گرفت. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش دانش آموزان متاهل مدارس بزرگسال شهر گنبد کاووس بودند. 30 دانش آموز بر اساس نمره یک انحراف معیار بالاتر از میانگین در مقیاس پشیمانی از انتخاب همسر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل واگذار شدند. شرکت کننده ها، مقیاس پشیمانی از انتخاب همسر را در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. گروه آزمایش در 10 جلسه آموزش ایماگوتراپی به مدت 90 دقیقه دو بار در هفته شرکت کردند. تحلیل کووایانس نشان داد که آموزش ایماگوتراپی منجر به کاهش پشیمانی از انتخاب همسر دانش آموزان متاهل در مرحله پس آزمون و پیگیری شده است (001/0 ≥ P). بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش ایماگوتراپی یک روش مناسب برای کاهش پشیمانی از انتخاب همسر دانش آموزان متاهل است.

در دوره حیات خانوادگی، مرحله تازه آشنایی زوجین، مرحله تعدیل، هماهنگ سازی و انطباق با یکدیگر است و آن می تواند یکی از مراحلی باشد که زوجین کمترین میزان رضایت از یکدیگر را تجربه می کنند. هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار (EFCT) و ایماگوتراپی (IRT) بر رضایتمندی زناشویی زوجین در سال های اولیه ازدواج بود. تعداد 24 زوج در این پژوهش شرکت کردند که در دو گروه آزمایش و کنترل منتسب شدند. در 10 جلسه 90 دقیقه ای یکی از گروه های آزمایش در معرض زوج درمانی هیجان مدار و گروه آزمایشی دیگر در معرض ایماگو تراپی قرار گرفتند. رضایتمندی زناشویی از طریق به کارگیری مقیاس زوجی اینریچ (ECS)، سنجیده شد. نتایج نشان داد که هر دو رویکرد زوج درمانی هیجان مدار (EFCT) و ایماگوتراپی (IRT) بر رضایتمندی زناشویی زوجین مؤثر است. نتایج همچنین نشان داد که رویکرد IRT در ابعاد رضایت زناشویی و تحریف آرمانی مؤثرتر از EFCT است. در مجموع با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت ایماگوتراپی در مقایسه با زوج درمانی هیجان مدار بر رضایتمندی زناشویی زوجین در سال های اولیه ازدواج مؤثرتر است.

مقدمه: با توجه به اهمیت وضرورت زندگی زناشویی و ضرورت ارتقاء سطح کیفیت ورضایت ازآن، بکارگیری مداخلات روانشناختی ازجمله روایت درمانی وایماگوتراپی می تواند گام مهمی در تسهیل این فرایند مهم باشد. هدف از این پژوهش تاثیر رویکرد تلفیقی روایت درمانی و ایماگوتراپی بر انتظارات زناشویی در داوطلبان ازدواج بوده است. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی باطرح پیش آزمون، پس آزمون باگروه آزمایش وشاهد می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران و پسران داوطلب ازدواج بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهربروجرددرسال 1397 است که در مجموع 60 نفر (15 دختروپسرداوطلب ازدواج) برای گروه های آزمایش و شاهد انتخاب شدند. اجرای پژوهش 3. ماه به طول انجامیدومداخلات درمانی به روی نمونه های گروه آزمایش طی 12 جلسه آموزشی به مورد اجرا گذاشته شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه مقیاس انتظارات زناشویی امیدوار (1388) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده گردید. جهت بررسی فرضیه ها از آزمون آماری مانکوا و با استفاده از نرم افزار آماری 24 SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر بر روی میانگین نمره کل پس آزمون انتظارات زناشویی (01/0 > P) در گروه آزمایش و کنترل، معنادار می باشد. درمان رویکرد تلفیقی مبتنی بر روایت درمانی و ایماگوتراپی بر انتظارات زناشویی داوطلبان ازدواج به طور معناداری اثربخش می باشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های موردنظرمی توان بیان نمود که رویکرد تلفیقی مبتنی بر روایت درمانی و ایماگوتراپی برارتقاءسطح نگرش وانتظارات دختران و پسران داوطلب ازدواج اثر مثبت وتاثیر گذاری خواهدداشت.

زمینه و هدف: روابط نقش مهمی در زندگی افراد ایفا می کنند و تقریبا تمامی روابط صمیمانه با مشکلات و مسایلی در آمیخته اند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ایماگوتراپی بر دلبستگی هیجانی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرری بود. روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه، انجام شد. جامعه آماری پژوهش، کلیه زوجین (زن و شوهر) مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرری بودند. بدین منظور چهل زوج مراجعه کننده به مراکز مشاوره بر اساس ملاک های ورود به پژوهش، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ایماگوتراپی (20 زوج) و گروه گواه (20 زوج) گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دلبستگی هیجانی همسران فرالی و همکاران (2000) استفاده شد، که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط زوجین تکمیل شد. آموزش ایماگوتراپی طی ده جلسه، برای گروه های آزمایش برگزار گردید. داده های به دست آمده با استفاده از روش واریانس، با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 0٫, 05 توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که در سه مرحله زمانی اندازه گیری، دو گروه در متغیر اضطراب و اجتناب دلبستگی اختلاف معناداری داشتند (0٫, 001>p)؛ به این معنا که آموزش ایماگوتراپی بر دو خرده مقیاس دلبستگی اجتنابی همسران یعنی اضطراب دلبستگی و اجتناب دلبستگی تاثیر معناداری داشت (0٫, 001>p). نتیجه گیری: ایماگوتراپی بر دلبستگی هیجانی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره تاثیر داشت و منجر به کاهش دلبستگی هیجانی زوجین شد.