زبان پریشی یکی از اختلالات گفتاری است که در اثر ضایعه در لوب پیشانی یا گیجگاهی مغز به وجود می آید. در نوشتار حاضر بیماری که در اثر وارد آمدن ضربه به ناحیه مسوول تکلم در مغز، دچار زبان پریشی بروکا شده است، گزارش می شود. بر طبق مشاهدات انجام گرفته در جلسات گفتار درمانی این بیمار، وی برای بازآموزی زبان تقریبا همان مراحلی را طی می کند که هر کودکی برای فراگیری زبان مادری برای بار اول طی می کند. به عنوان نمونه او از تعمیم افراطی استفاده کرده و از تفکر عینی به سوی تفکر انتزاعی حرکت می کند. تولید صامت ها را از ساده به مشکل و از صداهایی شروع می کند که توسط بخش انتهایی دستگاه تولید گفتار یعنی لب ها تولید می شوند و بتدریج به تولید صداهایی می پردازد که با بخش های ابتدایی دستگاه تولید گفتار یعنی چاکنای تولید می شود. به نظر می رسد آگاهی گفتار درمان از یافته های روان شناسی زبان، بخصوص روند فراگیری زبان مادری، می تواند در بهبود وضعیت این بیماران مفید باشد. در پایان توصیه می گردد در این جلسات، علاوه بر گفتار درمان و فیزیوتراپ، یک زبان شناس نیز حضور داشته باشد.

نوا پریشی یکی از اختلالات تولید گفتار است که در آن بیماران زبان پریش قادر به کاربرد درست علائم نواختی نیستند. نواخت همچنین نشانه ای ضروری برای درک زبان گفتاری است. پژوهش حاضر که از نوع تجربی است با هدف بررسی درک منحنی های آهنگ در بیماران فارسی زبان مبتلا به زبان پریشی بروکا انجام شده است. آزمودنی های این پژوهش تعداد ٣ نفر مرد فارسی زبان هستند که بصورت ساده و هدفمند از میان بیماران زبان پریش مراجعه کننده به واحد گفتار درمانی مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی قائم شهر مشهد انتخاب شدند. درک منحنی های آهنگ بیماران با استفاده از آزمونی که بر اساس آزمون درک منحنی های آهنگ در زبان پریشی برای زبان فارسی بومی شده بود، مورد سنجش قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که افراد زبان پریش بروکا قادر به تشخیص هر سه منحنی آهنگ (جملات خبری، پرسشی و تأکیدی ویژه) مورد آزمون بودند. اما، آنها عملکرد ضعیف تری نسبت به افراد گروه شاهد داشتند. بنابراین بطور کلی، پژوهش حاضر تأیید می کند که درک منحنی های آهنگ و به تبع آن توانایی های واجی تقریبأ سالم باقی مانده است.

هدف: آفازی بروکا یکی از انواع آفازی های ناروان بوده و تولید غیر دقیق صداهای گفتاری از ویژگی های اصلی آن است. الگوهای آکوستیک گفتار در بیماران مبتلا به آفازی بروکا نقایصی را در زمینه کنترل حرکتی در این بیماران نشان می دهد. این نقایص شامل مشکلات در زمان بندی و هماهنگی حرکات تولیدی و کنترل حنجره ای است. در این مطالعه پارامتر زمان بندی گفتار در افراد مبتلا به آفازی بروکای خفیف تا متوسط، به کمک متغیر آکوستیک دیرش صدای /m/، با هدف تعیین ماهیت کنترل حرکتی و ماهیت خطاها در این بیماران بررسی شد.روش بررسی: این یک نوع مطالعه مقطعی مورد- شاهدی بود. افراد مطالعه شده شامل 13 بیمار مبتلا به آفازی بروکای خفیف تا متوسط و 13 فرد طبیعی بودند. پس از قرارگیری آزمودنی در محیط مناسب سیگنال های آکوستیک مربوط به کلمات هدف جمع آوری و ضبط شد. پس از ضبط داده ها با استفاده از نرم افزار PRAAT، اسپکتروگرام هر کلمه به منظور تعیین دیرش زمزمه خیشومی به دقت بررسی شده و آزمون تی زوجی برای مقایسه دیرش زمزمه خیشومی بین دو گروه استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به آفازی بروکای خفیف تا متوسط در مقایسه با افراد طبیعی، دیرش زمزمه خیشومی طولانی تری دارند و تفاوت بین دو گروه معنادار بود (p<0.001).نتیجه گیری: افزایش دیرش زمزمه خیشومی در افراد مبتلا به آفازی بروکای خفیف تا متوسط نشان داد خطاهای گفتاری در این بیماران می تواند در نتیجه نقص در یکپارچه سازی، زمان بندی حرکات و اجرای تولیدی برای تولید سگمنت هدف باشد. بنابراین شناخت ماهیت خطاها و مکانیسم های موثر در ایجاد خطاها در این گروه از بیماران، این امکان را فراهم می سازد تا با توجه به نتایج ارزیابی های دقیق تر، استراتژی های درمانی مناسب تری طرح ریزی شود.

مقدمه: قبلا نشان داده شده است که دیاگونال باند بروکا(DBB)  در کنترل مرکزی قلب وعروق نقش دارد. در مطالعه حاضر تاثیر تحریک الکتریکی قسمت افقیhDB) ( این منطقه در رت های بیهوش شده بایورتان بررسی شده است. روش کار: این مطالعه تجربی برروی 34 رت که با استفاده از داروی یورتان بیهوش شدند، صورت گرفت. جهت ایجاد تحریک الکتریکی از یک الکترود یک قطبی قرار گرفته در هسته دیاگونال باند و برای کنترل ضربان قلب و فشار خون از کاتتر شریانی استفاده گردید. تحریک توسط جریان 150-80 میکرو آمپر به مدت 15 ثانیه صورت گرفت. فشار خون و ضربان قلب به طور پیوسته ثبت گردید. برای مقایسه داده های قبل و بعد از تحریک از آزمون تی زوج استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که به دنبال تحریک، افت مشخصی در فشار متوسط شریانی و ضربان قلب ایجاد می شود. پاسخ ها دو نوع کوتاه اثر و طولانی اثر بودند. درمورد نمونه های با پاسخ طولانی اثر تحریک الکتریکی باعث حداکثر افت فشار متوسط شریانی به میزان 1.13±9.39 در دقیقه اول  پس از تحریک وکاهش ضربان قلب به میزان 3.19±15.4 در دقیقه دوم پس از تحریک شد. در مورد نمونه های با پاسخ کوتاه اثر تحریک الکتریکی باعث حداکثر افت فشار متوسط شریانی به میزان 1.46±9.08 در دقیقه اول پس از تحریک و کاهش ضربان قلب به میزان 2.36±7.5 در ثانیه  90پس از تحریک شد. انجام آزمون تی زوج نشان گر کاهش معنی داردر هردو موردبود (p<0.001). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، نقش مهاری hDB روی سیستم وازوپرسینرژیک و مهار آزادسازی وازوپرسین به دنبال تحریک الکتریکی را می توان محتمل دانست.

مقدمه: قبلا نشان داده شده که بخش افقی دیاگونال باند بروکا Horizontal limb of diagonal of Broca (hDB) یک بخش مهم از مسیر بار و گیرنده های مرکزی برای کنترل عصبی قلب و گردش خون است. در این تحقیق به منظور شناخت چگونگی نقش hDB بر کنترل قلب و گردش خون تداخل عمل سیستم گلوتامینرژیک و گاباارژیک با تزریق توام آنتاگونیست های گیرند آنها مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: آزمایشات بر 27 رت بیهوش با یوروتان انجام شد. داروها توسط میکروپیپت و بصورت داخل هسته ای با حجم 50 نانولیتر تزریق گردید و فشار و ضربان قلب حیوان قبل و بعد از تزریق اندازه گیری می شد. میانگین تغییرات فشارخون و ضربان قلب در هر گروه و در مقایسه با گروه کنترل با استفاده از آزمون ANOVA repeated measure مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق توام یک میلی مول BMI و 2.5 میلی مول AP5 باعث تضعیف شدید اثر هیپرتانسیون و تاکی کاردی BMI شد (ANOVA, P<0.01) تزریق توام یک میلی مول BMI و یک میلی مول CNQX نیز باعث تضعیف شدید اثر هیپرتانسیون و تاکی کاردی BMI شد (ANOVA, P<0.01) تزریق توام یک میلی مول BMI و 2.5 میلی مول AP5 و یک میلی مول CNQX نیز همین اثر را ایجاد کرد.نتیجه گیری: این یافته ها پیشنهاد می کند در کنترل قلب و گردش خون مهار سیستم گاباارژیک وابسته به فعال شدن گیرنده های NMDA و AMPA گلوتامینرژیک است یک توضیح اجتمالی نتایج این است که سیستم گلوتامینرژیک موجب فعال شدن سیستم مهاری گاباارژیک در hDB می شود و این سیستم فشارخون و ضربان قلب را کاهش می دهد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: فرآیندهای فیزیولوژیکی-عصبی مشترک یا به هم مرتبطی برای پردازش ساخت انتزاعی غیر زبانی مانند توالی های شناختی و بعضی از جنبه های ساخت نحوی زبان لازم است. از آنجا که تاکنون در ایران تحقیقی با هدف بررسی رابطه بین توانایی پردازش توالی های شناختی و درک ساخته ای نحوی دارای ترتیب سازه ای نامتعارف در بیماران فارسی زبان مبتلا به زبان پریشی بروکا انجام نشده است، این پژوهش با همین هدف انجام شد.روش بررسی: در یک مطالعه شبه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، 10 بیمار مرد (6 نفر) و زن (4 نفر) فارسی زبان که مطابق آزمون زبان پریشی نیلی پور، مبتلا به زبان پریشی بروکا بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های مورد بررسی از میان بیماران مبتلا به زبان پریشی مراجعه کننده به کلینیک های گفتار درمانی دولتی شهر تهران به صورت ساده و مبتنی بر هدف انتخاب شدند. درک نحوی بیماران قبل و بعد از یک دوره آموزشی 10 هفته ای در زمینه توالی های شناختی (هر هفته یک جلسه) با استفاده از آزمونی که بر اساس آزمون درک نحوی در زبان پریشی برای زبان فارسی بومی شده بود، مورد سنجش قرار گرفت و توانایی پردازش توالی های شناختی بر اساس آزمون للکوف ارزیابی شد. درصد پاسخ های درست بیماران در آزمون نحوی و آزمون للکوف محاسبه و نتایج به دست آمده به وسیله آزمون تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بین توانایی درک ساخت های نحوی که دارای ترتیب سازه ای نامتعارف هستند و توانایی پردازش توالی های شناختی بیماران ارتباط مستقیم وجود داشت (ضریب همبستگی= 50/0). پس از دوره آموزش، توانایی درک ساخته ایی که دارای ترتیب سازه ای نامتعارف در زبان فارسی هستند، به طور معناداری افزایش یافت (05/P<0)، ولی توانایی درک ساخته ای دارای ترتیب سازه ای متعارف تغییر معناداری نکرد (05/P>0) توانایی پردازش توالی های شناختی بیماران در طول دوره آموزش افزایش یافته و اختلاف پیش آزمون و پس آزمون معنادار بود (05/(P<0نتیجه گیری: تقویت توانایی پردازش توالی های پیچیده سبب بهبود توانایی درک ساخت های دارای ترتیب سازه ای نامتعارف در بیماران مبتلا به زبان پریشی بروکا می شود، اما بر توانایی آنها در درک ساختهای دارای ترتیب سازه ای متعارف تاثیری ندارد. 

پژوهش حاضر چگونگی پردازش واژه های مرکب غیرفعلی هسته آغازین و هسته پایانی اسم-اسم و تأثیر نقش هسته ی نحوی و جایگاه سازه در پردازش آنها را در زبان فارسی از طریق تکالیف نامیدن در مواجهه و تکرار شنیداری در بیماران زبان پریش بروکا بررسی می کند. سه بیمار زبان پریش بروکا (دو مرد و یک زن) در تکلیف نامیدن، به هنگام مواجهه با تصویر آنها را نام می بردند و در تکلیف تکرار، بعد از شنیدن اسم های ساده و مرکب، آنها را تکرار می کردند. محرک های این دو تکلیف شامل 40 اسم (20 اسم ساده و 20 اسم مرکب) و تصاویر مربوط به آنها بود که با استفاده از خطوط سیاه و سفید ترسیم شده بودند. آزمون ناپارامتری ایچ کروسکال-والیس نشان داد که به لحاظ آماری تفاوت معناداری میان رتبه های خطاهای بیماران در نامیدن و تکرار اسامی مرکب وجود نداشت، حال آنکه میان الگوی خطاهای سازه های آغازین، پایانی و هر دو سازه با هم در تکلیف نامیدن و نیز میان الگوی خطاهای سازه ها در تکلیف تکرار تفاوت معناداری وجود داشت. آزمون یومان-ویتنی نشان داد که به لحاظ آماری تفاوت معناداری میان خطاهای نامیدن اسامی مرکب هسته آغازین و هسته پایانی و خطاهای تکرار اسامی مرکب هسته آغازین و هسته پایانی وجود نداشت. تفاوت معنا دار میانگین رتبه های بیماران زبان پریش بروکا در نامیدن اسامی ساده و مرکب و نیز تفاوت معنادار میانگین رتبه های آنها در تکرار اسامی ساده و مرکب نقش ساختار واژه در پردازش اسامی مرکب را نمایان ساخت. بررسی خطاهای اسامی مرکب هسته آغازین و هسته پایانی و نیز الگوی خطاهای آنها نشان داد که هسته ی نحوی نقشی در پردازش نامیدن و تکرار اسامی مرکب هسته آغازین و هسته پایانی نداشت، حال آنکه جایگاه سازه در پردازش آنها نقش داشت. علاوه بر این، پردازش نامیدن و تکرار اسامی مرکب غیرفعلی هسته آغازین متمایز از هسته پایانی بود. همچنین، تحلیل خطاها و الگوی آنها نشان داد که پردازش فرایندهای نامیدن و تکرار اسامی مرکب غیرفعلی هسته آغازین و هسته پایانی از طریق مسیر دوگانه صورت می گرفت.