زمینه و هدف: بستری مجدد بیمارستانی به دلیل تاثیر روی هزینه و کیفیت مراقبت های درمانی و تحمیل بار اضافی به بیمارستان و بیمار از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی بازگشت مجدد بیماران بعد از ترخیص در مراکز آموزشی-درمانی شهر سنندج در سال 1396 انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی از نوع مقطعی می باشد. جامعه پژوهش پرونده ی تمامی بیماران با مراجعه مجدد به بیمارستان های آموزشی-درمانی شهر سنندج در سال 1396 بود که به روش تمام سرشماری وارد مطالعه شدند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از نسخه 23 نرم افزار SPSS استفاده شد. با استفاده از آمار توصیفی برای متغیرهای کیفی جدول توزیع فراوانی و برای متغیرهای کمی میانگین به همراه فاصله اطمینان 95% برآورد شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که در مجموع در سال 1396 تعداد 7623 مورد بستری مجدد در بیمارستان های آموزشی شهر سنندج ثبت شده است. از این تعداد 4373 (3/57 %) نفر زن و 3250 (7/42%) نفر مرد بودند. به طور کلی بیشترین علت بستری مجدد، پیگیری درمان می باشد (9/38 درصد). 8/21 از علت های بستری مجدد مربوط به عوارض درمان و 26 درصد مربوط به عود بیماری می باشد. نتیجه گیری: با توجه به آمار بالای بستری مجدد در بیمارستان های مورد مطالعه، توسعه خدمات مراقبتی و بهداشتی در سطح جامعه خصوصا مراکز ارایه خدمات در منزل و درمانگاه های محلی جهت کاهش میزان بستری مجدد پیشنهاد می شود.

مقدمه: برقراری تعادل بین هزینه بخشی و ارایه مراقبت با کیفیت به بیماران، یک چالش مداوم برای سیستم های مراقبت سلامت مدرن است. پذیرش مجدد نه تنها تاثیر منفی روی کیفیت زندگی بیمار و خانواده اش دارد، بلکه اثرات اقتصادی نامطلوبی نیز روی سیستم ارایه مراقبت سلامت دارد. بدین منظور علل مراجعات مجدد بیماران بستری به بیمارستان الزهرا (س) تعیین گردید.روش ها: این مقاله حاصل مطالعه ای مقطعی بر روی پرونده های بیماران بستری است که در نیمه اول سال 1385 در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان جهت مطالعه پذیرش شدند و طی یک ماه بعد از ترخیص دوباره به همان بیمارستان پذیرش داشتند. تعداد 161 پرونده مراجعه مجدد داشتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام گردید که از آزمون های c2 و Mann-Whitney U استفاده شد.یافته ها: علل عمده مراجعه مجدد به بیمارستان الزهرا (س) به شرح ذیل است: تکمیل درمان 36.6 درصد، عود بیماری 20.5 درصد، بیماری جدید 18 درصد، لغو عمل جراحی 5.6 درصد، عوارض عمل جراحی 4.3 درصد، درمان ناقص 4.3 درصد، عفونت 3.1 درصد، شکست درمان 2.5 درصد، عفونت بعد از عمل 1.5 درصد، ترخیص با میل شخصی 1.2 درصد، تشخیص نادرست 1.2 درصد.نتیجه گیری: عوامل متعددی در پذیرش مجدد بیماران به بیمارستان می تواند دخیل باشد که عمده ترین آنها را می توان در سه حیطه عوامل مربوط به شخص بیمار، عوامل بالینی و عوامل بیمارستانی نام برد.

مقدمه: امروزه در اکثر جوامع سالمندی به عنوان یک مساله مهم مطرح است و با افزایش طول عمر انسانها و بروز بیش از پیش بیماریهای مزمن، هزینه های درمان و مدت اقامت سالمندان در بیمارستانها مورد توجه می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای هزینه ها، و مدت اقامت بیماران سالمند و میانسال بستری در بیمارستان میلاد تهران سال 1391 می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بوده و به روش مقطعی انجام گرفته، جامعه پژوهش شامل 36327 نفر سالمند و میانسال بوده که به صورت تصادفی پرونده 400 نفر از آنان بر اساس یک نودم کل جامعه پژوهش (شماره پرونده های 1، 181، 91 و....) انتخاب و موارد مورد نظر طبق چک لیست از پرونده بیماران استخراج شد آیتم های چگ لیست شامل موارد دموگرافیک و دیگر موارد شامل نوع پذیرش (اورژانسی، الکتیو) تشخیص اولیه، تعداد روزهای بستری، هزینه کل بستری، نوع بیمه، عمل جراحی در صورت انجام، تعداد مشاوره های پزشکی، عوارض بستری (تب، عوارض نرولوژیکی و ترشح محل عمل)، انتقال بین بخشی در بیمارستان و نوع ترخیص بیمار بوده و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 و روش های آماری T گروه های مستقل، تست تعقیبی شفه و آزمون کای 2 استفاده گردید.یافته ها: نمونه ها شامل پرونده 231 نفر میانسال و 169 نفر سالمند بود. یافته های پژوهش نشان داد که بین هزینه های بستری سالمندان و میانسالان و نیز بین مدت اقامت ایشان در بیمارستان اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه و نیز افزایش تعداد سالمندان در دهه های آتی، ضروری است سیاست گذاری های امور سلامت همسو با افزایش هزینه ها و مدت اقامت سالمندان تغییرات اساسی جهت برطرف نمودن مشکلات پیش رو تغییراتی داشته باشد.

هدف: نادیده گرفتن حقوق و آزادی بیماران روانی در جهان شایع است. در حالی که تا سال های میانی سده بیستم بیشتر قوانین برای حمایت از جامعه در برابر بیماران روانی وضع شده بود، در سال های اخیر دیدگاه قانون گذاران بر حفظ حقوق بیماران روانی متمرکز شده است. این بررسی با هدف بازبینی قوانین بستری اجباری کشورها و توصیه های سازمان جهانی بهداشت در این زمینه انجام شده است.روش: در یک بررسی مروری، قوانین بهداشت روان برخی کشورها به ویژه در زمینه بستری اجباری بازبینی شده است. اطلاعات این پژوهش در طول مدت دو سال با بازبینی بیش از چهل پایگاه اطلاع رسانی و جستجوی دستی پانزده منبع در دسترس، گردآوری شده، قوانین بستری اجباری کشورها و هم چنین توصیه های سازمان جهانی بهداشت در حوزه های تفکیک بستری و درمان اجباری، ایجاد محیط هایی با کمترین محدودیت، ملاک های بستری اجباری، مراجع تشخیص و تایید بستری اجباری و نیز طول مدت بستری اجباری مقایسه گردیده است.یافته ها: این بررسی نشان داد که سازمان جهانی بهداشت و هم چنین بیشتر کشورهای مورد بررسی بر لزوم رعایت اصول زیر در تدوین قوانین بستری اجباری تاکید کرده اند: ایجاد محیط با کمترین محدودیت، وجود ملاک های "خطرناک بودن" و "نیاز به درمان" برای بستری اجباری فرد، لزوم تشخیص اندیکاسیون بستری اجباری توسط دو نفر، لزوم تایید اندیکاسیون یادشده توسط مرجع بی طرف و طول مدت محدود بستری اضطراری در حد چند روز. هم چنین فرآیند بستری و درمان اجباری در برخی کشورها تفکیک و در برخی دیگر ادغام شده است.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت رعایت حقوق متقابل بیمار روانی و جامعه، بستری اجباری دربرگیرنده بخش بزرگی از قانون بهداشت روان است. سازمان جهانی بهداشت که بستری اجباری را نه تنها محرومیت از آزادی بلکه یک ضربه روانشناختی می داند، اصولی را برای تدوین قانون بستری اجباری، ضروری دانسته است. از سوی دیگر با توجه به کاستی های قوانین مربوط به این موضوع در ایران، لزوم از میان برداشتن کاستی ها و قانونمندشدن روند بستری اجباری احساس می شود.

زمینه و اهداف: باید برای استفاده از امکانات مالی و انسانی در جهت رفع نیازهای بهداشتی درمانی منطقه، تأمین و توزیع متعادل امکانات میزان بیماردهی سرپایی و بستری تعیین گردد، لذا این تحقیق در جهت دستیابی به اطلاعات فوق برنامه ریزی گردید. روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی در منطقه شمال غرب تبریز با جمعیتی بالغ بر 230000 نفر انجام و 1017 خانوار با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه توسط پزشکان و پرسشنامه عمومی جمع آوری گردیده، با نرم افزار EPI 6 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: 16.4% افراد احساس کسالت کرده و 10% کل افراد مورد مطالعه (64.5% زن و 35.5% مرد) جهت درمان طبی اقدام نموده اند. در جمعیت مورد مطالعه میانگین مراجعه سالانه 2.6 بار به ازای هر نفر بوده است. بستری شدگان (61.3%) زن و (38.7%) مرد بوده و 57% افراد در بیمارستانهای خصوصی بستری شده اند. میزان بستری در یک سال 49 در هزار نفر و متوسط طول مدت بستری 4.3 روز بوده است. نتیجه گیری: در مقایسه با تحقیقات مشابه در سایر مناطق ایران و دیگر کشورها، در منطقه بررسی شده بار مراجعه پایین تر بوده و بستری به ازای هر هزار نفر نیز کمتر اتفاق افتاده است که بایستی دلایل آن مورد بررسی قرار گیرد.

پیش زمینه و هدف: پذیرش مجدد بیمارستانی به علت تاثیر بر روی هزینه و کیفیت مراقبت بیمارستانی و تحمیل بار اضافی بر نظام بهداشتی و درمانی، از اولویت های مهم مدیران بیمارستان ها به حساب می آید. مطالعه حاضر باهدف بررسی بستری مجدد در بخش های بستری بیمارستان صنعت نفت تهران در سال 1395 انجام گرفته است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی بود که بر روی 260 نفر از بیماران بستری در بیمارستان صنعت نفت تهران انجام شد. ابزار گرداوری اطلاعات فرمی شامل اطلاعاتی از قبیل، سن، جنسیت، تحصیلات، بخش بستری، علت بستری اولیه، تعداد دفعات بستری، علت بستری و هزینه بستری بود. تحلیل اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS ویراش 21 و با استفاده از آزمون های کای اسکوئر انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد از مجموع بستری های انجام شده در سال 1395، 20 درصد بستری مجدد شده بودند. بررسی میزان بستری مجدد برحسب دفعات بستری نشان داد 74.6 درصد بیماران برای بار دوم، 12.3 درصد بار سوم و 13.1 درصد بیش از سه بار برای پیگیری درمان به بیمارستان موردمطالعه مراجعه نموده بودند. رابطه معنی داری بین سن، مدت بستری و تحصیلات بیماران با دفعات بستری مجدد وجود داشت (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج ارائه آموزش پس از ترخیص به بیمار و همراه، آگاهی نسبت به اهمیت پیگیری درمان، توجه بیشتر کادر بالینی به مسائل و نیازهای بهداشتی درمانی بیماران، آگاهی دادن به مدیران بیمارستان از هزینه های بستری مجدد و همچنین برنامه ریزی های جامع ومانع در بیمارستان ها، برای جلوگیری از لغو عمل به دلیل عوامل اداری می تواند مفید باشد.

سابقه و هدف: بستری مجدد نوزادان هزینه های سنگینی را بر نظام سلامت تحمیل می کند. شناسایی علل بستری مجدد نوزادان در بیمارستان از اهمیت بالایی برخوردار است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان علل بستری مجدد نوزادان در دو ماه اول تولد در بیمارستان آیت الله موسوی زنجان در سال های 1399 تا 1401، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی، می باشد. از 12873 پرونده ثبت شده در ترخیص بیمارستان آیت الله موسوی زنجان از فروردین 1399 تا پایان اسفند ماه 1401، 105 نوزاد دارای پرونده با کد بستری مجدد بودند. داده ها با استفاده از سوالات دموگرافیک، مشخصات نوزادی و دلایل بستری مجدد جمع آوری شد. آنالیز داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون کای دو و مک نمار انجام شد. یافته ها: میزان بستری مجدد 8/15 مورد به ازای هر 1000 تولد بود. بیش ترین علت بستری مجدد در نوزادان به ترتیب ایکتر (41 درصد) و عفونت (39 درصد) بودند. بیش ترین علت بستری اول در نوزادان به ترتیب ایکتر( 54/3درصد)، دیسترس تنفسی/پره مچوریتی (21/9 درصد) سپس عفونت (11/4درصد) بود. میانگین فاصله زمانی از ترخیص تا بستری مجدد در بیمارستان 3/90± 4/24روز بود. هیچ کدام از فاکتورهای مادری و نوزادی با بستری مجدد نوزاد در بیمارستان ارتباط نداشت (0/05