معرفی ارقام زودرس و با کیفیت بالای گیلاس به دلیل اهمیت اقتصادی از اهداف مهم برنامه ­های اصلاحی می­ باشد. همگام با برنامه شناسایی، ارزیابی و جمع ­آوری ژنوتیپ ­های گیلاس در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی در مشهد، از سال 1377 به مدت 20 سال و با اجرای 5 پنج پروژه تحقیقاتی از طریق سلکسیون از بین ژنوتیپ ­های بومی، گیلاس توس معرفی گردید. نتایج بیش از یک دهه بررسی نشان داد که رقم توس دارای عادت رشد گسترده و قدرت شاخه زایی متوسط است. گلدهی رقم توس از هفته اول فروردین آغاز و در هفته چهارم اردیبهشت آماده برداشت است. بررسی گرده افشانی نشان داد که این رقم خودناسازگار است و ارقام دوم­رس و سیاه مشهد به عنوان ارقام گرده دهنده مناسب و سازگار پیشنهاد می ­شود. متوسط وزن میوه رقم توس 6/2 گرم در مقایسه با عدلی (زودرس ­ترین رقم داخلی) 4/9 گرم و دلامارکا (زودرس ­ترین رقم خارجی) 3/8 گرم بالاتر است. طول دم میوه از جمله صفاتی است که در شناسایی ارقام گیلاس مورد استفاده قرار می ­گیرد. طول دم میوه رقم توس با میانگین 2/4 سانتی­ متر نسبت به رقم عدلی (3/72 سانتی­ متر) و دلامارکا (3/63 سانتی­ متر) کوتاه­ تر است. بالا بودن متوسط وزن میوه و کوتاه بودن طول دم میوه رقم توس از جمله مزایای این رقم بوده که انتظار می­ رود منجر به افزایش ارزش اقتصادی و بازارپسندی بیشتر آن گردد.

بیان مسئله: بناهای آرامگاهی در میان دیگر ابنیه عمومی از جایگاه ویژه ای برخوردارند؛ از همین رو این گونه بناها پس از مساجد، رایج ترین بنای عمومی در ایران بوده و در فرهنگ ایران ریشه دوانیده است. هویت آرامگاهی گروه بی شماری از شخصیت ها به ویژه عالمان و عارفان معلوم نیست و حتی در بسیاری موارد تاریخ فوت و محل فوت هم مورد توجه قرار نگرفته است. بنای هارونیه در شهر کهن توس از جمله بناهایی است که در مورد کارکرد دقیق و تاریخ ساخت آن ابهام فراوانی وجود دارد. هدف و روش: مبحث اصلی در این مقاله رفع این ابهام ها و شناخت بنای هارونیه، با بررسی منابع مکتوب و غیر مکتوب (کتابخانه ای-اسنادی و میدانی) و مطالعه تطبیقی و مقایسه آن با سایر آثار مشابه و همزمان است. نوع پژوهش در این مقاله از نوع توصیفی-تحلیلی و محتوای تاریخی است. نتیجه گیری: از کلیت مطالب می توان به این جمع بندی رسید که هارونیه، بنایی است که در سده 8 ه. ق و در دوره حکومت شیعه مذهب سربداران، به منظور دفن یکی از شیوخ و دراویش گمنام این سلسله ساخته شد. کشمکش های سیاسی و رقابت های قدرت طلبانه و سقوط زودهنگام سربداران در سده هشتم هجری، منجر به ناتمام ماندن بنا شد و پس از مدتی نیز نشانه های تاریخی و مذهبی آن توسط حکومت های بعدی از بین رفت و در افواه عوام و بدون هیچ گونه پشتوانه تاریخی به هارونیه شناخته شد.

شاه نامه بی تردید یکی از آثار گران سنگ ادب پارسی و در ردیف بزرگ ترین تراویده های ذهنی بشری، در قالب حماسه است. ستایش خرد در شاه نامه، چشمگیر است، چنانچه واژگان خرد، خردمندی، مفاهیم وتبعات معنایی آن را از شاه نامه بسترند با کالبدی بی جان روبرو خواهیم شد. هر محقق شاه نامه شناسی، زوایا و خبایای شاه نامه را عمیقا کنکاش کند، در می یابد که همواره خرد تعلیمی، با معنویت و دین مداری هم آغوش است، از این رو در دیدگاه او، خردگرایی منهای دین مداری نکوهیده است. در این جستار، نگارنده با رویکردی تعلیمی، نخست به مفاهیم خردگرایی تعلیمی، تبعات و پیامدهای آن در شاه نامه پرداخته، آنگاه نشان داده است عنصر خرد و مفاهیم معنوی دیگر، همچون دین مداری و دانایی، در دستگاه اندیشه شاعر ازچه ژرفای معنایی تعلیمی برخوردار است.

هنر حکیم توس و تشخیص زبانی و سبکی او، اثری را پدید آورد که یکی از بزرگترین و بی نظیرترین آثار حماسی جهان شد و امروز ما به واسطه آن برخود می بالیم و آن را فرماندگاری زبان و هویت ایرانی می دانیم. از وجوه برجسته کلام حکیم توس در شاهنامه، کاربرد کنایه است که از یک سو سخن است و از سوی دیگر نقاشی. کنایه نقاشی زبانی است، یعنی سخن را تا حد تصویر اعتلامی بخشد و می تواند مفهوم پیام را نشان دهد و دو بعدی است و دو منظره را نشان می دهد و به گفته سارتر، پیکاسو در حسرت آن بود و آرزو می کرد قوطی کبریتی بسازد که هم خفاش باشد و هم قوطی کبریت (سارتر، 1352: 21) در این مقاله به استفاده از این شگرد هنری در داستان رستم و اشکبوس پرداخته می شود .

راه های میان نیشابور و توس از دیرباز، همچون شریان های حیاتی، یکی از عوامل مهم پویایی و حرکت جوامع این مناطق به سوی پیشرفت و توسعه فرهنگی و تمدنی بوده است. این امر به گونه ای محسوس در آثار و بقایای زیستگاه های باستانی بر جای مانده از اقوام اسکن قابل بررسی و مشاهده است. در مقاله حاضر، با بهره گیری از روش های پژوهشی باستان شناسی، دو مسیر عمده جلگه ای که قسمتی از شاهراه بزرگ خراسان موسوم به جاده ابریشم بوده و دو مسیر کوهستانی، یعنی راه های میان بر و چاپاری این دو منطقه بررسی و ضمن آن برخی از مکان هایی که به نوعی با آنها مرتبط بوده، ارایه شده اند.  

در جستجوی زمانی از دست رفته و در سخن گفتن با زبان گذشته با آن گونه که به زبان مردمان همه روزگاران شنیدنی آید دشوار است. توس محوطه ای باستانی در شمال مشهد است که امروز بیشتر بقایای باستانشناسی است. این محوطه دوره ها و حوادث زیادی را پشت سر گذاشته است. این تاریخ و بزرگان فرهنگی آن و ارزش های باستانی اش منظری فرهنگی است. حفظ این منظر در طراحی امروزی می بایست لحاظ گردد. مطالعات تطبیقی با دیگر شهرهای تاریخی و رجوع به مستندات و مدارک رفته رفته به آشکارسازی خطوط گم شده می انجامد. این موضوع به همراه سابقه تاریخی فرصت طراحی امروز را فراهم می کند که به شکلی که بتواند پیوستگی تاریخی خود را حفظ کند. این نوشتار به این موضوع می پردازد که چگونه در حالیکه شناخت ما از ویژگی های معماری یک سایت تاریخی کم است می توان رئوس تصمیم گیری هایی را مشخص کرد که به هدف سنجش و حفظ مستمر اصالت و یکپارچگی آن تدوین شده است. این کار با تعریف دو سطح کلان و خرد مطالعه و شناسایی حوزه و سطح مداخله با توجه به منشورهای جهانی مقدور می گردد. همچنین به انعطاف پذیری کاربری ها تاکید شده است. اگر چه مطالعه موردی است اما این شیوه می تواند در دیگر سایت های تاریخی نیز استفاده گردد. در این تحقیق به بازشناسی شهر تاریخی تابران توس پرداخته و سطوح مداخله تدفیق شده است.

گونه های توس به دلیل دارا بودن ارزش دارویی، صنعتی و زینتی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. litwinowii Betula یکی از دو گونه توس در حال انقراض ایران می باشد که در سنگده ساری رویش دارد. در پژوهش حاضر، ریزنمونه های برگ پس از اعمال تیمارهای سترون سازی (کلرید جیوه 0.1 درصد، الکل 70 درصد و هیپوکلریت سدیم 25 درصد در زمان های مختلف) در دو محیط کشت WPM و MS با غلظت های مختلف هورمون های BAP و 2,4-D جهت تولید کالوس و باززایی گونه B.litwinowii دز آزمایشگاه کشت بافت دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان کشت گردیدند. نتایج نشان داد تیمار کلرید جیوه 0.1 درصد به مدت 7 دقیقه بهترین روش سترون سازی ریزنمونه ها بود. محیط کشت پایه WPM حاوی یک میلی گرم در لیتر BAP و 0.1 میلی گرم در لیتر 2,4-D بهترین محیط کالوس زایی شناخته شد. همچنین 10 میلی گرم در لیتر Zeatin در ترکیب با 20 میلی گرم در لیتر آدنین سولفات برای القای اندام زایی کالوس ها مناسب بود. ترکیب 0.5 BAP میلی گرم در لیتر و آدنین سولفات 20 میلی گرم در لیتر با 20 درصد اندام زایی به عنوان بهترین تیمار انتخاب شد. درنهایت گیاه چه ها در محیط WPM حاوی IBA و NAA (یک میلی گرم در لیتر) ریشه دار شدند. روش ریزازدیادی توس که در پژوهش حاضر بهینه گردید، در بیوتکنولوژی با هدف پیشبرد ژنتیکی درختان توس و نیز ریزازدیادی در مقیاس وسیع و تکثیر تجاری نیز قابل توصیه است.