زمینه و هدف: خودزنی از معضلات بسیار بزرگی به شمار می رود که جوامع امروز با آن مواجه اند و نوجوانان زیادی را درگیر کرده است. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رفتار خودزنی براساس احساس نیرومندی خود و الگوهای بالینی شخصیت در نوجوانان دارای اختلال خودزنی بود. روش بررسی: روش پژوهش حاضر باتوجه به ماهیت موضوع و اهداف مدنظر، تحلیلی همبستگی بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی نوجوانان شهر یزد در سال 1400 تشکیل دادند. نمونه گیری به صورت دردسترس انجام شد و روی صد نفر از نوجوانان، مطالعه صورت گرفت. نوجوانان به سؤالات سیاههٔ خودگزارشی خودزنی (کلونسکی و گلن، 2009) و پرسش نامۀ روانی-اجتماعی نیرومندی ایگو (من) (مارکستروم و همکاران، 1997) و پرسش نامۀ چندمحوری بالینی میلون-نسخۀ سوم (میلون، 1994) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS نسخهٔ 24 تحلیل شد. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 بود. یافته ها: احساس نیرومندی خود قادر به پیش بینی رفتار خودزنی بود (0٫002=p، 0٫226=β)؛ همچنین شخصیت های اسکیزوئید (0٫001=p، 0٫310=β)، اجتنابی (0٫011=p، 0٫655=β)، افسرده (0٫001>p، 0٫572=β)، وابسته (0٫031=p، 0٫154=β)، نمایشی (0٫042=p، 0٫426=β)، خودشیفته (0٫022=p، 0٫614=β)، ضداجتماعی (0٫002=p، 0٫431=β)، منفی گرا (0٫010=p، 0٫423=β)، دیگرآزار (0٫005=p، 0٫218=β)، خودآزار (0٫001>p، 0٫648=β)، وسواسی (0٫038=p، 0٫129=β)، پارانوئید (0٫024=p، 0٫408=β) و مرزی (0٫001>p، 0٫519=β) قادر به پیش بینی رفتار خودزنی در نوجوانان بودند. نتیجه گیری: باتوجه به یافته های پژوهش مبنی بر نقش پیش بینی کنندگی الگوهای بالینی شخصیت و احساس نیرومندی خود در رفتار خودزنی نوجوانان، توجه به این موضوعات به متخصصان در این زمینه به منظور پیشگیری و درمان مشکل مذکور توصیه می شود.