لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

مقدمه: تعارض کار - خانواده تحت عنوان ناسازگاری دو طرفه بین تقاضاهای نقش کاری و تقاضاهای نقش خانوادگی توصیف می شود. تعارض در بین مشاغل مختلف و از جمله پرستاری با پیامدهای متعددی گزارش شده است. این مطالعه با هدف، تبیین تجارب پرستاران از پیامدهای تعارض کار - خانواده صورت گرفت. روش: مطالعه حاضر به روش کیفی و با رویکرد تحلیل محتوای متعارف انجام گردید. در این تحقیق، 16 مشارکت کننده پرستار با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه عمیق و بدون ساختار استفاده شد و شیوه تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی بود. یافته ها: از مجموع 16 نفر مشارکت کننده، 12 نفر زن، 4 نفر مرد، همگی دارای مدرک کارشناسی و دارای سابقه کار بین 4 تا 28 سال با 14 سال بودند. طبقه اصلی به دست آمده، نقصان خودکارامدی شامل زیر طبقات ضعف در تدبیر امور خانوادگی، اهمال سهوی مراقبت / میانگین 9 از بیمار و نادیده گرفتن خود بود. نتیجه گیری: توانایی پرستاران در کنترل امور کاری و خانوادگی تحت برخی شرایط از قبیل فقدان محیط کاری و خانوادگی حمایت کننده، فشارهای مضاعف کاری به دلیل کمبود پرستار و نیز توقعات بیش از حد کاری و خانوادگی کاهش یافته و نقصان خودکارامدی حاصل می گردد. نقصان خودکارامدی سبب افزایش تداخل وظایف کاری و خانوادگی و در نتیجه شدت یافتن تعارض کار - خانواده می شود. در واقع چرخه معیوبی تشکیل شده که نتایج آن، پیامدهای منفی در هر دو حوزه کاری و خانوادگی می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود، به منظور پیش گیری از تبعات منفی تعارض کار - خانواده که در بعضی موارد جبران ناپذیر می باشد، پرسنل پرستاری ضمن آشنایی با روند مدیریت علمی تعارض کار - خانواده، از طرف خانواده و بیمارستان نیز مورد حمایت همه جانبه قرار گیرند تا با آزادی عمل بیشتر و انعطاف پذیری بالا نسبت به تنظیم برنامه های کاری و خانوادگی خود با حداقل تداخل ممکن، اقدام نمایند.

هدف از پژوهش حاضر طراحی و پیاده سازی سامانة آموزشیاری هوشمندی است که مدل یادگیرندة آن شامل ویژگی های خودکارامدی تحصیلی و سبک یادگیری، دو ویژگی مؤثر در یادگیری است. خودکارامدی تحصیلی به صورت خودکار و با طراحی سامانة فازی براساس رفتارهای یادگیرنده و سبک یادگیری از طریق پرسش نامة فلدر سیلورمن که شامل 44گویه است، شناسایی شده اند. پس از شناسایی این ویژگی ها، راهبردهای آموزشی متناسب با آنها ارائه و در سامانه ای هوشمندی به نام «پِرلِس» در محیطی واقعی پیاده سازی شده و اثرگذاری آن در بهبود عملکرد یادگیرندگان و رضایت آنان از سامانه مورد ارزیابی قرار گرفته است. جامعه مورد بررسی شامل 23 نفر با میانگین سنی 24. 56 سال بوده است. ارزیابی محیط شخصی شده نشان می دهد که درنظرگرفتن ویژگی های کاربردی در مدل یادگیرنده و ارائه ی درس پار ها و توصیه های متناسب با این ویژگی ها، به پیشرفت تحصیلی 75% از یادگیرندگان منجر شده و رضایت تحصیلی آنان را به دنبال داشته است. . ضمن اینکه بررسی ِ مدت زمان حضور یادگیرندگان در محیط شبکه قبل از استفاده از پِرلس و پس از آن تفاوت معناداری(سطح معنی داری=0/05) را نشان نمی دهد. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که سامانه ی جدید آموزشیاری، علاوه بر موفقیت تحصیلی یادگیرنده، افزایش تمایل یادگیرندگان را برای استفاده از سامانه به دنبال داشته است. پیشنهاد می شود درپژوهش های آتی ویژگی های دیگرِ مؤثر در آموزش همچون سبک شناختی، احساس، شخصیت به منظور ارائة محیط شخصی شده برای یادگیرندگان مورد توجه قرار گیرد.

هدف: هدف از انجام این پژوهش، بازشناسی مفهوم خودکارامدی بر مبنای کتاب ارزشمند نهج البلاغه بوده است. روش: در این پژوهش از روش کیفی تحلیل مضمون استفاده شد که شامل گردآوری و تحلیل داده های کیفی است. مضمون استفاده شده در این پژوهش، متن نهج البلاغه بود که با تفحص در آن، روایات مربوطه استخراج و سپس با مراجعه به کتاب شرح نهج البلاغه (پیام امام) به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته شد. یافته ها: در این پژوهش 358 پیام از 38 خطبه، 13 نامه و 78 حکمت کدگذاری شد. این پیامها در مراحل بعد در 19 مفهوم، شش مقوله و دو بعد دسته بندی شدند. نتیجه گیری: مفهوم خودکارامدی از منظر نهج البلاغه دارای دو بعد است. بعد اول، مقدمات؛ شامل سه مقوله خودشناسی و خودسازی، توکل به خداوند در کارها و دانش اندوزی و بعد دوم، پیامدهاست که سه مقوله عملگرایی و استقامت در کار، حسابرسی و مراقبه و سعه صدر و شکیبایی در برابر مشکلات را در بر می گیرد و با مفهوم غربی آن در برخی ابعاد تفاوت دارد.

مقدمه سندرم داون، شایع ترین اختلال غیر طبیعی کروموزومی انسانی و شناخته ترین عامل ژنتیکی عقب ماندگی ذهنی، زمینه ساز بروز نقایص و ناهنجاری های فیزیکی و مادرزادی است، به دلیل رفتارهای غیرعادی این کودکان خودکارآمدی مادران دچار اختلال می شود. این مطالعه با هدف تاثیر واقعیت درمانی بر خودکارامدی عمومی مادران کودکان سندرم داون انجام شده است. روش در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی در سال 1396 در مرکز بهزیستی شهرستان بندرعباس 40 مادر کودکان سندرم داون به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند. جهت انجام مداخله در گروه آزمون نه جلسه ی آموزشی، هر جلسه ی به مدت 60 دقیقه انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات بیماران از پرسشنامه های دموگرافیک و خودکار آمدی عمومی شرر و همکاران (1982)استفاده شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجریه و تحلیل داده ها انجام شد. یافته ها نمره خودکارآمدی در گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله به ترتیب9/6? و9/8? و بعد از مداخله به ترتیب 4/6? و 5/9? بود. آزمون تی مستقل بین دو گروه قبل از مداخله اختلاف معنی داری را نشان نداد(62/0= p)، بعد از مداخله بین این دو گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد(22/0= P) و آزمون تی زوج بین قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان نداد(51/0= p)ولی آزمون تی زوج در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان داد(01/0> p). آزمون کواریانس رابطه ی معنی بین قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی داری(034/0=P) را با 16/0Eta = نشان داد. نتیجه گیری این مطالعه نشان داد واقعیت درمانی بر خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون تاثیر مثبتی داشته است. می توان از واقعیت درمانی به عنوان روشی مناسب و موثر در افزایش خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون در مداخلات درمانی و بالینی استفاده نمود.

مقدمه: امروزه نظام تعلیم و تربیت هر جامعه زیربنای توسعه اجتماعی-اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آن جامعه به شمار می رود وپیشرفت تحصیلی، یکی از شاخص های مهم در ارزیابی نظام آموزشی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه باورهای فراشناخت و خودکارامدی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشکده پیراپزشکی فردوس در سال 1395 بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود که در آن کلیه دانشجویان دانشکده پیراپزشکی فردوس به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. (نرخ پاسخگویی88% ) با توجه به معیار ورود وخروج از بین 200 پرسشنامه توزیع شده در نهایت 177 پرسشنامه تکمیل گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز و پرسشنامه ی فراشناخت ولز و کرت رایت هاتون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18از طریق آمار توصیفی و آمار استنباطی (شامل آزمون کای دو و همبستگی پیرسون) موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: وضعیت خودکارامدی تحصیلی، باور فراشناختی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان در حد متوسط بود. یافته ها نشان داد بین راهبردهای فراشناختی و خودکارامدی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (05/0>p). همچنین بین باورهای فراشناختی با خودکارامدی تحصیلی دانشجویان رابطه مستقیمی مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، با افزایش سطح خودکارآمدی و راهبردهای فراشناختی در دانشجویان می توان گامی در جهت پیشرفت تحصیلی آنان برداشت.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی تحصیلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر بلبان آباد در سالتحصیلی 1392-1391 می باشد. برای انتخاب نمونه از جامعه پژوهش، از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. ابزار گرد آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه خود کارامدی تحصیلی (MJSES (1999 بود که قبل وبعد از آموزش مهارت های زندگی در بین دانش آموزان توزیع شد. محتوایی که برای آموزش دانش آموزان در نظر گرفته شده بود شامل مهارت های برنامه ریزی وسازماندهی، بستر سازی یادگیری، مهارت های فراشناختی، نحوه ثبت ونگهداری اطلاعات، استفاده خردمندانه از منابع، عزت نفس، تاب آوری، تفکر نقادو حل مساله بود.برای تجزیه وتحلیل داده ها وبرای حذف اثر پیش آزمون از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بر خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان تاثیر دارد. از آنجا که آموزش این مهارت ها به دانش آموزان باعث افزایش دانش آنها از شیوه یادگیری می شود، بهتر می توانند اطلاعات را به خاطر بسپارند ودر نتیجه فراموشی کمتری هم داشته باشند. با پیشرفت تحصیلی خود پنداره آنها نیز، مثبت خواهد شد.

مقدمه: خودکارامدی به عنوان پیش بینی کننده مهم رفتارهای پرستاران، نقش مهمی بر روی عملکرد حرفه ای و مراقبتی پرستاران دارد. با این وجود، شناخت ابعاد این مفهوم مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تبیین درک خودکارامدی پرستاران کودکان از مدیریت فرایند مراقبت بود.روش: این مطالعه بخشی از یک مطالعه بزرگ تر بر روی مفهوم خودکارامدی مراقبتی بود که با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوا در سال 94-1393 در ایران انجام گرفت. نمونه های پژوهش شامل 27 پرستار و مربی بالینی بخش های کودکان بودند که بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف در پژوهش شرکت نمودند. داده های پژوهش به روش مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری گردید و با استفاده از روش تحلیل محتوای مرسوم (قراردادی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یکی از تم های اصلی استخراج شده حاصل تجزیه و تحلیل مصاحبه ها در مطالعه اخیر، «مدیریت فرایند مراقبت» بود. این تم شامل دو طبقه اصلی «عملکرد فرایندمحور» شامل زیرطبقات مراقبت بر اساس فرایند پرستاری و توانایی تصمیم گیری مراقبتی و «هدایت و کنترل ارایه فرایند مراقبت» با زیرطبقات نظارت و رهبری ارایه مراقبت و خودکنترلی بود.نتیجه گیری: پرستاران با درک خودکارامدی، می توانند فرایند مراقبت به کودکان را مدیریت کنند. درک خودکارامدی از مدیریت فرایند مراقبت از طریق زیرساخت هایی همچون مراقبت بر اساس فرایند پرستاری، تصمیم گیری مراقبتی، نظارت و رهبری بر ارایه مراقبت و هماهنگی فعالیت های مراقبتی و خودکنترلی بروز داده می شود. این نتایج می تواند به رشد خودکارامدی پرستاران، به خصوص در حیطه مراقبت از کودکان کمک نماید.

مقدمه: خودکارامدی به عنوان یک متغیر روانی - اجتماعی در حوزه دیابت، از مواردی است که می تواند در انواع پیامدهای این بیماری به صورت مطلوب یا نامطلوب تاثیرگذار باشد. این پژوهش با هدف تعیین میزان خودکارامدی و عوامل موثر بر آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفت.روش ها: مطالعه توصیفی - تحلیلی حاضر در سال 1390 به مدت 4 ماه انجام شد. جامعه مورد مطالعه، بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به یکی از مراکز دیابت شهر اصفهان بودند. حجم نمونه 140 نفر و به روش نمونه گیری مستمر (متوالی) انتخاب شد. میزان خودکارامدی بیماران با استفاده از پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با بیماری (12 گویه) و ابزار استاندارد خودکارامدی (8 گویه) بر اساس مقیاس ده درجه ای لیکرت اندازه گیری گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی بیماران 53.23±7.82 سال (75-37 سال) و طول مدت بیماری شرکت کنندگان در این مطالعه 7.19±5.63 سال (20-1 سال) گزارش گردید. میانگین و انحراف معیار خودکارامدی 36.29±9.27 و میزان امتیاز خودکارامدی بین 19 و 56 متغیر بود. در مجموع 58.6 درصد بیماران مبتلا به دیابت دارای خودکارامدی پایین بودند. یافته های مطالعه نشان داد که وضعیت تاهل (P<0.01)، سطح تحصیلات (P=0.04)، وضعیت سلامتی عمومی فرد از دیدگاه خود (P=0.04)، طول مدت ابتلا به دیابت (P=0.02) و HbA1C (P=0.02) با خودکارامدی ارتباط معنی داری داشتند؛ به طوری که افراد متاهل، دارای تحصیلات بیشتر، وضع سلامتی مطلوب و مدت زمان بیشتر ابتلا به دیابت دارای خودکارامدی بالاتری بودند و با افزایش خودکارامدی میزان HbA1C کاهش یافت.نتیجه گیری: با توجه به این مورد که خودکارامدی به عنوان یکی از عوامل موثر و کلیدی در کنترل دیابت به شمار می رود و این که درصد چشمگیری از بیماران مورد مطالعه از امتیاز خودکارامدی پایینی برخوردار بودند، ضرورت انجام مداخلات آموزشی با بهره گیری از مدل های آموزش بهداشت و ارتقای سلامت با تمرکز بر سازه خودکارامدی اجتناب ناپذیر می نماید.

جنگ تحمیلی به عنوان یک عامل استرس زا می تواند منجر به عوارض ناگواری در زندگی انسان ها شود. افرادی که مستقیما در جنگ تحمیلی  شرکت می کنند و به نوعی در معرض ضربه های ناشی از این بلای خانمان سوز قرار می گیرند و اولین قربانیان جنگ هستند. اثرات جنگ تحمیلی تا اعماق خانواده ها و جامعه نیز نفوذ می کند. خانواده مجروحین، معلولین، شهدا و اسرا قربانیان فراموش شده این جنگ محسوب می شوند. هدف این پژوهش بررسی نقش دفاع مقدس بر خودکارآمدی جانبازان جنگ تحمیلی شهر اهواز بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی -مقایسه ای بود و جامعه ی آماری آن شامل جانبازان شهر اهواز در سال 1398 بود. حجم نمونه 150 نفر از جانبازان بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982) بود. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی به ترتیب برابر 44/62 و 09/7 بود. نتایج پژوهش بیانگر این بود که دفاع مقدس و به نوعی جنگ تحمیلی با اینکه اثرات منفی بر سلامت روان جانبازان داشته ولی منجر به افزایش عزت نفس و ارزشمندی خود، احساس کفایت و کارآیی در برخورد با مسائل زندگی که همگی اشاره به میزان خودکارآمدی در جانبازان دارند، گشته است.