اپیدرموفایتون فلوکوزوم درماتوفیتی انسان دوست می باشد که توزیع جهانی داردوبه ساختارهای کراتینی پوست و ناخن میزبان نفوذ می نماید ودرایجاد عفونت از پروتئازهای مهمی چون سوبتیلیزین استفاده می نمایند. هدف این مطالعه، بررسی حضور ژن سوبتیلیزین 3 و 6 (SUB3-SUB6) در نمونه دریافت شده از کلکسیون قارچی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، به روش مولکولی وتعیین توالی محصول، با استفاده از DNA ژنومی بود. برای نیل به این هدف، بر اساس نواحی بسیار ثابت ژنهای مشابه در سایر درماتوفیتها، پرایمرهای خاصی برای دو ژن مورد نظر طراحی شد. با انجام PCR و تعیین توالی قطعات حاصل از آن به کمک ABI PRISM® 3730XL automated Sanger sequencer، حضور دو ژن جدیدسوبتیلیزین 3وسوبتیلیزین 6 در این درماتوفیت مشخص شد. دوژن موردنظر درمرکزملی اطلاعات زیست فناوری(NCBI) با شماره دسترسی MN206114, MN177931 ثبت شدند. با تعیین توالی مشخص شد که نواحی کدکننده ژن سوبتیلیزین 3 مشتمل بر 861 جفت بازمیباشد که کدکننده 287 آمینو اسید می باشدونواحی کدکننده ژن سوبتیلیزین 6 مشتمل بر699 جفت باز میباشد که کد کننده233 آمینواسیداست. مقایسه توالی ها و آمینو اسیدهای به دست آمده با توالی های موجود در بانک اطلاعات ژنی، تشابه(همولوژی) معناداری را نشان داد دستیابی به درک بهتر از خصوصیات مولکولی ژنهای بیماریزا میتواند به عنوان بستری برای توسعه روشهای درمانی و راهکارهای پیشگیری موثرواقع شود.

پروتئازها یکی از مهمترین آنزیمهای صنعتی هستند. سوبتیلیزین یک سرین آلکالین پروتئاز است، تحقیقات زیادی روی پایداری پروتئاز در حلال های آلی انجام شده است. زیرا این آنزیمها کاربردهای فراوانی درحلالهای آلی دارند. حلال آلی در سنتز پپتید سودمند است برای انحلال سوبسترا و محصول نقش دارد این تحقیق فعالیت و پایداری انزیم در غلظت مختلف حلال های آلی اتانول، دی متیل سولفواکسید و هگزان بررسی شده است. به طوری که آنزیم تحت اثر غلظت مختلف اتانول، دی متیل سولفواکسیدDMSO)) و هگزان (0-60%)و غلظت های ترکیبی 0 تا 10 درصد این 3 حلال قرار گرفت، سپس سنجش فعالیت آنزیم با سوبسترای کازئین 6/0 درصد و با استفاده از معرف فولین– سیکالتو جذب در طول موج 660 نانومتر بررسی شد. نتایج نشان می دهد که 82 درصد فعالیت آنزیم سوبتیلیزین بعد از 1 ساعت انکوباسیون آنزیم در 10درصد حلال آلی در دمای 40 درجه حفظ شده است. فعالیت نسبی آنزیم با افزایش غلظت حلال آلی کاهش می یابد. اثر کاهشی فعالیت آنزیم در حضور DMSO کمتر از اتانول و هگزان می باشد. حلال های آلی بر میان کنش های الکتروستاتیک پروتئین ها اثر می گذارند چرا که ثابت دی الکتریک آن ها با آب متفاوت است. به طور کلی کاهش خاصیت قطبی حلال و کاهش ثابت دی الکتریک سبب افزایش دافعه الکتروستاتیک شده و منجر به باز شدن ساختار پروتئین ها می شود. از انجایی که اتانول و هگزان اثر مهاری بیشتری بر فعالیت آنزیم سوبتیلیزین دارد اثر مهاری فعالیت آنزیم با افزایش log P افزایش می یابد.

ژن های سوبتیلیزین که سرین پروتئازها را کد می کنند، نقش بسیار مهمی در بیماریزایی درماتوفیت ها دارند. هدف این مطالعه بررسی حضور و تشابه ژن سوبتیلیزین در 25 نمونه کلینیکی و غیر کلینیکی دو درماتوفیت ترایکوفایتون وروکوزوم (ت. وروکوزوم) و میکروسپوروم جیپسئوم (م. جیپسئوم) به روش مولکولی و رسم دندروگرام بود ( 25/16 ). %64 سویه ها، حضور ژن را به خوبی نشان دادند. تحلیل آماری داده ها نشان از ارتباط بین حضور ژن سوبتیلیزین و میزبان (انسان/حیوان/خاک)، نوع درماتوفیت را نشان داد(P< 0. 005). با به کار گیری نرم افزار NTsys، متد UPGMA و کات آف نامبر70%، سویه های مورد مطالعه از نظرمشابهت ژن سوبتیلیزین در آنها، در10 ژنوتایپ متفاوت دسته بندی شدند (ضریب سیمپسون برای پرایمرها 0. 88 بود). به دلیل وجود گزارشات متفاوت مبنی بر حضور/عدم حضور ژن سوبتیلیزین در نمونه های بالینی و غیر بالینی ت. وروکوزوم و م. جیپسئوم، در این بررسی، پرایمرهای جدید برای تایید حضور ژن در نمونه ها (64%) طراحی و سنتز شد. گرچه نیاز به مطالعات کامل تر برای تاییدات بیشتر وجود دارد.

زمینه و هدف: خانواده ژنومی سوبتیلیزین (Subtilisins; SUBs) ترایکوفایتون روبروم، نقش مهمی در تخریب بافت کراتین در جهت تولید یک منبع مغذی و حدت زایی، ایفاء می کند. این مطالعه با هدف تعیین ژن های سوبتیلیزین (7-1) در گونه ترایکوفایتون روبروم جدا شده از بیماران مبتلا به درماتوفیتوزیس ساکن شهر تهران در سال 1396 انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی حاضر، بر روی 32 بیمار مبتلا به عفونت قارچی مراجعه کننده به دانشگاه علوم پزشکی تهران از تیر ماه تا شهریور ماه سال1396 انجام گرفت. بر اساس مشاهدات میکروسکوپی و ماکروسکوپی، گونه ترایکوفایتون روبروم جداسازی و شناسایی شد. DNA درماتوفیت استخراج و سپس ژن-های SUB1، SUB2، SUB3، SUB4، SUB5، SUB6 و SUB7 با روش مولکولی واکنش زنجیره-ای پلیمراز(PCR) با پرایمرهای اختصاصی تکثیر گردیدند. درصد فراوانی نسبی هر یک از هفت توالی ژنومی نیز محاسبه گردید. یافته ها: 7 گونه ترایکوفایتون روبروم از نمونه بالینی پوست (5 مورد) و ناخن (2 مورد) جداسازی شدند. خانواده سوبتیلیزین ( (SUB1-7با فراوانی 57 درصد گزارش شد. در حالی که ژن SUB5 (100 درصد) در تمام ایزوله ها مشاهده شد، ژن SUB6 با کم ترین فراوانی (4 از 7 مورد) و حضور هفت ژن سوبتیلیزین در گونه های جدا شده از بافت ناخن، گزارش شد. نتیجه گیری: حضور و عدم حضور ژن های سوبتیلیزین در DNA ایزوله های ترایکوفایتون روبروم، احتمالاٌ حاکی از اهمیت هر یک از ژن ها در مراحل مختلف عفونت (اتصال، تهاجم و التهاب) درماتوفیت و نوع بافت ناخن و پوست می باشد.

زمینه و هدف: قارچ های کراتینولیتیک از جمله قارچ های موجود در خاک هستند که فعالیت آنزیمی آن ها باعث تجزیه مواد کراتینیزه در خاک شده و یکی از عوامل مهم بیماری زا محسوب می گردد و به منظور تعیین فعالیت آنزیمی در قارچ های کراتینولیتیک و بررسی اثرات شرایط اقلیمی در فعالیت آنزیمی این مطالعه صورت گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع توصیفی مقطعی بوده و در سال 2004 میلادی بر روی 90 قارچ کراتینولیتیکی که به صورت تصادفی از ایران و سایر کشورها انتخاب شده بودند، انجام گرفت. نمونه ها در محیط ژاپکس تغییر یافته مایع کشت داده شد. سپس فعالیت آنزیمی عصاره میسلیومی آن ها با استفاده از سوبستراهای Azocasein، سوبسترای کروموژنیک سنتتیک و کراتین آزور تعیین گردید. داده ها با استفاده از جداول دو بعدی توصیف گردید و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس بدون تکرار یک طرفه و توکی تحت نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: این مطالعه نشان داد که مریودنتیوم کراتینوفیلوم با 94.6 u/ml و میکروسپوروم کوکئی با 81.6 u/ml دارای بالاترین فعالیت آزوکازئینولیتیک بوده و سوبستراهای کروموژنیک N-Bz-Phe-Val-Arg-rNA, N-Suc-Ala-Ala-Ala-Pro-Phe-rNA و N-Suc-Ala-Ala-Ala-Pro-Leu-rNA را به ترتیب هیدرولیز نمودند. بین روش های بررسی فعالیت آنزیمی اختلاف معناداری وجود دارد (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که آنزیم های مترشحه در این قارچ ها ماهیت پروتئینازی داشته و به آنزیم های گروه سرین پروتئینازهای سوبتیلیزین- کیموتریسین مانند تعلق دارد.