ژاک لاکان فیلسوف و روانکاو فرانسوی با خارج کردن روان شناسی از حوزه فردی، مفاهیمی را ارائه کرده که بسیار مورد توجه فیلسوفان و اندیشمندان سیاسی- اجتماعی قرار گرفته است. از مهم ترین این مفاهیم، مفهوم «خیال» است. در این مقاله تلاش می شود تا با رویکرد واکاوی مفهوم «خیال» (فانتزی) در نظریه لاکان، کارکرد سیاسی- اجتماعی «خیال» به عنوان مفهومی که از راه خلق گفتمان های آرمان گرا و بسیج گر، در خدمت بازتولید اجتماعی ایدئولوژی زور در ساختارهای تمامیت خواه قرار گرفته، با استفاده از روش تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف بررسی شود. نخست، در بخش چارچوب نظری بیان می شود که براساس نظریه لاکان سوژه در فرایند سوژگی خود همواره به دنبال وصول به تمامیت است، تلاشی که تنها «خیال» دست نیافتنی است، زیرا تمامیت در ساحت واقع قرار دارد؛ جایی که دست نیافتنی بوده و نقش «خیال»، تنها پوشاندن این ناکامی و فروزان نگه داشتن شعله میل است. سپس مشخص می شود که «خیال»، مفهومی است که پیش از آنکه فردی باشد، اجتماعی است و می توان بسیاری از کنش های سیاسیِ جمعی و به ویژه کنش های آرمان طلبانه و توده ای را براساس آن تبیین کرد. بر همین اساس، مفسران لاکان طرح همه ایدئولوژی ها و مکاتب سیاسی برای تشکیل آرمانشهرهای تمامیت طلب را، تنها نوعی «خیال» تعبیر می کنند که با سودای رسیدن به مدینه فاضله ای که اساس آن بر تمامیت وحدت و یکپارچگی است، در واقع زمینه های برقراری تمامیت خواهی (توتالیتاریسم) را فراهم کنند.

آرا و نظریه های فیلسوف و نظریه پرداز برجسته فرانسوی ژاک لاکان، هم مبتنی بر مفاهیمِ بنیادین روانکاوی فرویدی است و هم این مفاهیم را با به کارگیری مجموعه ای از اصطلاحات و روش شناسی های نو بسط می دهد. تبیین لاکان از مفهوم ضمیر ناخودآگاه، نمونه خصیصه نمایی از تکمیل و تعدیل نظریه روانکاوی کلاسیک است. توجه لاکان به زبان، خود یکی از ویژگی های فرویدی اندیشه اوست. اما جایگاه و اهمیت زبان در تبیینی که او از ضمیر ناخودآگاه به دست می دهد، از محدوده ملاحظات عام زبانی (آن چنان که در نظریه فروید می توان دید) بسیار فراتر می رود. لاکان با بهره گیری از (و هم زمان تعدیل) زبان شناسی سوسوری، چهارچوب نوینی برای فهم مفهوم ضمیر ناخودآگاه ایجاد می کند، چهارچوبی که در نظریه فروید وجود ندارد و خود نمونه ای است از بسط و گسترش روانکاوی به شیوه ای میان رشته ای.در نوشته حاضر، نخست نظریه پردازی های زبان مبنایانه لاکان درباره رشد روانی سوژه را تبیین خواهیم کرد. به این منظور، به طور خاص دیدگاه او را درباره «ساحت خیالی» و «ساحت نمادین» و مفاهیم وابسته به این دو اصطلاح مهم بررسی می کنیم. سپس در بخش پایانی این نوشتار، کاربردپذیری مفاهیم لاکانی در نقد ادبی را در قرائتی نقادانه از شعر معروف «زمستان» سروده مهدی اخوان ثالث خواهیم سنجید.

بوته میری یا Damping off از بیماریهای شایع نهالستانهای جنگلی می باشد که همه  ساله خسارتهای زیادی را به نهالستانها وارد می کند. از آن جا که کاهش این خسارتها مبتنی بر شناخت عوامل بیماریزا و سپس کنترل آنها می باشد، بازدیدهایی طی سالهای 1384 و 1385 از نهالستان لاکان به عمل آمد. نهالهای بیمار پس از جمع آوری و انتقال به آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفتند که عوامل بیماری زای بدست آمده بعد از انجام آزمایش بیماری زایی، قارچهای Pythium sp., Rhizoctonia solani Kuhn, Fusarium solani (Mart.) Sacc., Fusarium semitectum Berk. & Rav., F. oxysporum Schlecht, و Fusarium sp. تشخیص داده شدند که در این میان گونهFusarium semitectum Berk. & Rav. برای اولین بار از ایران به عنوان عامل مرگ نونهالهای سوزنی برگان معرفی می شود.

پارادایم­ها، الگوهای معنایی مشترکی هستند که نوع نگرش نسبت به جهان و کردارهای اجتماعی را جهت می­دهند. معمولاً از پارادایم­های چندگانه­ای ذیل عنوان سنت، مدرنیسم و پست­مدرنیسم برای اشاره به تطورات فکری صورت گرفته در مبانی و مفروضات و نیز تتبعات اندیشه­ورزی در طول تاریخ استفاده می­شود. یکی از مهم­ترین اصول این تقسیم­بندی پارادایمی، تحلیل نسبت ساختار با کارگزار و تقابل و تعامل آنها بوده است. به­ویژه به نظر می­رسد که نسبت ساختار و کارگزار در اندیشۀ معاصر، بسی پیچیده­تر از تقسیم­بندی دوگانه و ذات­گرایانه متداول و مرسوم گردیده است؛ چنان­که برای نمونه، اندیشمندان پساساختارگرا و یا الهام­بخش پست­مدرنی همانند «ژاک لاکان»، مباحث خود را با استفاده از تلقی ناخودآگاه آدمی به­مثابۀ ساختاری مبتنی بر زبان به پیش برده­اند. از سوی دیگر اندیشمندان قابل دسته­بندی در رویکرد مدرن همچون «لویی آلتوسر» با دیدگاه ساختارگرای خود، زمینه­های تردید در هویت مستقل و خودبنیاد سوژه را فراهم آورده­اند. در این نوشتار با تمرکز بر خوانشی از آرای آلتوسر و لاکان به برخی از همانندی­های دیدگاه ایشان و تبعات آن بر نسبت بین سوژه با اقتدار پرداخته می­شود. یافته های مطالعه بیانگر آن است که سوژه در فرایند تکوین خود در بستر زبان و ایدئولوژی و در نسبتی با ساختارهای اجتماعی، با همۀ نوسان ها و افت و خیزهایی ­که داشته، دچار مرگ نشده و قدرت درکنار وجه سرکوب گر و محدودکنندۀ خویش، به برساختن سوژه نیز می پردازد. از این­رو در اندیشه آلتوسر، ضمن بسیاری از تشابهات با اندیشه لاکان، مرجعیت اقتدار، بیشتر مورد توجه است و در نگرش لاکان، سوژه، امکان های بیشتری برای گریز از اقتدار دارد. پس آلتوسر با طرح بحث ایدئولوژی، سوژه را ذیل آن در نظر گرفته، هرچند از دید او در عرصه ایدئولوژی، امکان شکل گیری کانون­های مقاومت نیز وجود دارد. افزون بر این لاکان نیز زبان را به صورت ساختاری مسلط بر سوژه در نظر می­گیرد که به کردارهایش جهت می دهد، اما متأثر از متحول بودن امر سیاسی در دیدگاه وی، نوعی وضعیت بی قراری وگریز از مرجع اقتدار در سوژه مشاهده می­شود

یک مطالعه روانکاوانه، می تواند بیانگر این مطلب باشد که نویسنده یک اثر ادبی قادرست برای نگارش اثرش از خاطرات کودکی خود بهره گیرد. بنابراین اگر نوشته ای ادبی را در بوته نقد روانکاوانه قرار دهیم خواهیم توانست برای سوالات مطرح درمورد زندگی تخیلی نویسنده ای که از دوران کودکی اش برای نگارش اثر بهره برده پاسخ هایی بیابیم. با توجه به این نکته و با یادآوری این مطلب که تحقیقات زیادی به آنالیز و بررسی جنبه های متفاوتی از کتاب شازده کوچولو اثرسنت اگزوپری، پرداخته اند در این مقاله تلاش ما بر آن خواهد بود تا جنبه روانکاوانه و نمادین شازده کوچولو را بررسی نموده و به این پرسش پاسخ دهیم که چگونه شازده کوچولو، شناخته شده ترین اثر سنت اگزوپری، به فضای عاطفی و به برخی از عقده های روانی دوران کودکی نویسنده خود، اشاره کرده است. برای نیل به این هدف، به واکاوی عمق بخشی ازخاطرات به ذهن مانده و تحت تاثیر عقده های روانی شازده کوچولو، شخصیتی که کودک درون نویسنده را به تصویر می کشد خواهیم پرداخت. در این مطالعه، فروید و لاکان ما را درجهت شناخت قسمت های واپس زده و سرکوب شده در ضمیر ناخودآگاه نویسنده یاری خواهند کرد: فروید با تئوری های روانکاوانه اش بخصوص در رابطه با خودشیفتگی پنهان نویسنده و لاکان با نظریه روانکاوانه اش در مورد زبان نمادین کلمات و عبارات.متن کامل این مقاله به زبان فرانسه می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: زندگی در محیط های بسته و پرتراکم باعث افزایش شیوع بسیاری از بیماری ها از جمله بیماریهای پوستی واگیردار می شود. زندان یکی از مکان های پرجمعیت می باشد که می تواند نقش مهمی در اشاعه بسیاری از بیماریها از جمله بیماریهای پوستی واگیردار داشته باشد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین شیوع بیماریهای پوستی واگیردار (گال - شپش - زگیل - عفونتهای پوستی درماتوفیتی و مولوسکوم) در زندانیان زندان لاکان شهرستان رشت در سال 1380 انتخاب گردید. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی تمام زندانیان زندان لاکان رشت انتخاب گردیدند موارد مشکوک به آلودگی مورد معاینه بالینی قرار گرفت. نتایج: از مجموع 2100 نفر زندانی مورد مطالعه 2055 نفر مرد و 45 نفر زن بودند که 356 نفرمبتلا به انواعی از بیماریهای مذکور بودند. بیشترین شیوع در ارتباط با عفونتهای قارچی درماتوفیتی در نواحی مختلف بدن به میزان 28/6%، شپش 1/5%،گال 5/4% و زگیل 1% بود. عفونت با ویروس عامل مولوسکوم وجود نداشت . کمترین سن مبتلایان 18سال و بیشترین 70 سال و میانگین سنی 84/11±38/36 بود. نتیجه گیری: این بررسی وضعیت کلی ومشکلات عمده پوستی را درزندانیان زندان لاکان شهرستان رشت نشان می دهد.انتظار می رود با تلاش مسئولین زندان و مقامات بهداشتی راهکارهای مناسب جهت پیگیری و درمان به موقع بیماریهای عفونی شایع پوستی در زندان تدوین و اجرا گردد.

لقد اهتم الباحثون بالتحلیل النفسی للأعمال الأدبیة کثیراً، وفی هذا الصدد، تم الاهتمام بعدید من النظریات والمدارس، بما فی ذلک نظریة لاکان النفسیة والذی یعتقد أن ضمیر اللاوعی البشریّ له ثلاثة أنظمة خیالیة ورمزیة وواقعیة وینبغی القیام بفحصها لمعرفة هذا الضمیر. یسعی کتّاب هذا المقال إلی دراسة روایة "کوابیس بیروت" لغادة السمان، وفقاً لنظریة لاکان النفسیة معتمدین علی المنهج الوصفی-التحلیلی بهدف الحصول علی قراءة جدیدة لمستویاتها العمیقة والتحلیل النفسی لشخصیتها الرئیسة. ومن أهم النتائج التی توصلت إلیها المقالة أن الروایة تتناسب تماماً مع الأنظمة التی یعبر عنها لاکان لضمیر اللاوعی. والنظام الذی تقع فیه الراویة، أی ساحة المعرکة، یتوافق مع الخصائص التی ذکرها للنظام الرمزی، وأن تناقض الراویة وعدم تکیّفها مع البیئة وأهل الأسرة وقیم المجتمع کلها تؤکد علی صحة ما نذهب إلیه، وأن الراویة هی شخصیّة ذهانیّة تدخل العالم الخیالی بذکریات زوجها، لکنها فی النهایة لا تستطیع تحمل الوضع الراهن وتهرب من العالم الرمزی، کما أن الحیاة الجدیدة التی تفکر فیها تمثل الجانب الحقیقیّ الذی حلمت به.