اهداف: اجرای مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان باعث حفظ انرژی و ثبات فیزیولوژیک نوزادان، کاهش استرس نوزاد و خانواده، کاهش مدت زمان بستری و هزینه های درمانی می شود. با توجه به فواید مراقبت تکاملی مطالعه حاضر با هدف «تعیین میزان اجرای جنبه های مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان» طراحی و اجرا شد.روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی که در نیمه دوم سال 1391 انجام شد، 138 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که با استفاده از پنج جنبه مراقبت تکاملی مبتنی بر شواهد بر گرفته از مطالعه Coughlin و همکاران طراحی شد و روایی و پایایی آن مورد بررسی قرار گرفت. داده ها در نرم افزار SPSS v.20 و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان اجرای پنج جنبه مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان به ترتیب شامل: مراقبت معمول و روزانه (%46.79)، مراقبت از خواب (%43.65)، تامین محیط سالم بخش مراقبت ویژه نوزادان (%27.65)، مراقبت خانواده محور (%23.63) و مدیریت و ارزیابی درد و استرس (%16.59) بود. در کل میزان اجرای مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان (%53.66) بود.نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه اجرای مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان فراگیر نشده است. امروزه اساس مراقبت از نوزادان ارائه مراقبت تکاملی است بنابراین باید تلاش بیشتری جهت گسترش اجرا و ارزیابی مراقبت تکاملی صورت گیرد. آموزش پرستاران نوزادان به عنوان حامیان اصلی مراقبت از نوزادان و خانواده ها در زمینه جنبه های مراقبت تکاملی باید مورد توجه قرار گیرد. ارائه دستورالعمل مراقبت تکاملی از سوی وزارت بهداشت و ارزیابی ارائه مراقبت تکاملی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان می تواند در جهت بهبود کیفیت مراقبت از نوزادان موثر باشد.

استفاده از فن آوری در بخش بهداشت و درمان با وجود اینکه بر سیر بهبود و درمان بیماران موثر است، موجب افزایش هزینه ها خصوصا در بیمارستان ها می گردد. این حقایق توجه محققان و صاحبنطران را به روشهای دیگر ارائه خدمات بهداشتی و درمانی معطوف داشت که از آن جمله می توان به مراقبت در منزل ( Home care) اشاره کرد. این مقاله نظری ابتدا به تعریف مراقبت در منزل و دامنه کاربرد آن می پردازد و سپس نقاط قوت و ضعف این استراتژی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد .

سابقه و هدف: هوش مصنوعی نسل جدیدی از فناوری ها است که عمدتاً با خودآموز بودن و خودمختار بودن مشخص می شود. این بدان معناست که فناوری های هوش مصنوعی می توانند بدون دخالت انسان به طور مداوم بهبود یابند و می توانند تصمیماتی بگیرند که از قبل برنامه ریزی نشده باشند.. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش هوش مصنوعی و مراقبت خودکار در حق بر مراقبت بیماران است.روش بررسی: پژوهش حاضر کاربردی و از نوع کیفی (تحلیلی و توصیفی) می باشد. این مطالعه به روش مرورنظام مند (بررسیسیستماتیک) انجام شد. پایگاه های PubMed، Web of science، Google Scolar و Magiran به عنوان پایگاه داده، انتخاب و جستجو شامل زبان مقالات (فارسی و انگلیسی)، طبق کلیدواژه ها انجام شد. تعداد مقالات به دست آمده 66 مورد بود که پس از حذف موارد تکراری و نامرتبط بااهداف پژوهش به 28 مقاله رسید. در نهایت تجزیه و تحلیل براساس یافته ها انجام شد.ﻳﺎﻓﺘﻪها: ربات های هوشمند اجتماعی طیف گسترده ای از برنامه های رباتیک مبتنی بر هوش مصنوعی را نشان می دهند که می توانند تا حد زیادی در مراقبت از افراد مسن و ضعیف، در درجه اول برای کاهش هزینه های رفاهی مرتبط به کار گرفته شوند. درواقع، آن ها می توانند خدمات کمکی (تغذیه، تمیز کردن، جابجایی)، نظارت (پارامترهای سلامت و رفاه کلی کاربر) و همراهی (سرگرمی و تعامل با کاربر) را ارائه دهند.نتیجه گیری: مفهوم اخلاقی و حقوقی کرامت انسانی به عنوان یک معیار خارجی و عینی که آزادی تعیین سرنوشت را محدود می کند و از دست کاری (در احساساتشان)، و منزوی شدن انسان ها جلوگیری می کند. فن آوری هایی که می توانند فریبنده تلقی شوند (القای این تصور که ماشین از کاربر مراقبت می کند) و هدف اصلی آن ها جایگزینی روابط و تماس های انسانی است، حقوق اساسی و حیثیت افرادی که از آن ها مراقبت می شوند را نقض می کنند. در عوض، آن فناوری هایی که به نفع استقلال جسمی و روانی انسان ها هستند، درنهایت باید از طریق ابتکارات سیاست گذاری نظام سلامت حمایت شوند.

زمینه و هدف: امروزه ارائه مراقبت با کیفیت، از اهداف اصلی خدمات نظام بهداشتی می باشد و پرستار به عنوان محور تیم و عنصر کلیدی در این مسئله می باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین ارائه کیفیت مراقبت های پرستاری از دیدگاه پرستاران بخش مراقبت های ویژه و ارتباط آن با متغیرهای جمعیت شناختی-حرفه ای ایشان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی که از فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه استانداردکیفیت مراقبت پرستاری Quality patient care scale که دارای 72سوال در ابعاد روانی – اجتماعی، جسمی و ارتباطی، انجام گرفت. مشارکت کنندگان شامل 200 پرستار شاغل در بخش مراقبت ویژه اصفهان – ایران بودند. یافته ها: از دیدگاه مشارکت کنندگان میانگین کیفیت مراقبت پرستاری از بیماران، در ابعاد جسمی و ارتباطی مطلوب (29/0± /63/2 )و در بعد روانی_ اجتماعی تا حدی مطلوب (28/0± 45/2) بوده است. همچنین ارتباط معنی داری بین افزایش سن، کسب تجربه، نوع استخدام، میزان ساعات اضافه کاری با کیفیت مراقبت پرستاری وجود داشت (05/0p<) نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنادار بین مشخصات حرفه ای با کیفیت مراقبت پرستاری کل نگر، توصیه می شود مدیران حوزه سلامت با تعدیل نمودن میزان ساعات اضافه کاری و لحاظ کردن تجربه پرستاران متبحر، گامی موثر در تدوین سیاست های لازم در ارتقا کیفیت مراقبت پرستاری کل نگر بردارند.

زمینه و هدف: مهم ترین عامل توسعه هر جامعه ای منابع انسانی و چگونگی استفاده بهینه از آن است. بخش مراقبت های ویژه یکی از بخش های مهم بیمارستان است. این مطالعه با هدف بررسی زمان مراقبت های مستقیم پرستاری از بیماران در بخش ویژه بیمارستانی در ایران در طول همه گیری کووید-19 پرداخته است. ضروری است تا درمورد آن مطالعات لازم و اقدام مناسب انجام شود. روش بررسی: این پژوهش، کمی و توصیفی مقطعی از نوع مشاهده ای است که در مدت 6 ماه انجام شده است. محیط پژوهش بخش ویژه کووید-19 در بیمارستان شهدای هفتم تیر و جامعه این پژوهش، پرستاران شاغل در این بخش بودند که به صورت تصادفی 42 نفر از آن ها در نوبت های مختلف انتخاب و مشاهده مستمر و اندازه گیری زمان فعالیت ها توسط محقق با استفاده از کرنومتر گوشی موبایل انجام و ثبت شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه بود. روایی محتوای این پرسش نامه توسط متخصصان متشکل از 5 نفر از اعضای هییت علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران بررسی و از 10 نفر پرستاران کمک گرفته شد. نظرات آن ها درباره نوع مراقبت ها در پرسش نامه ها اعمال شد. پایایی ابزار به دلیل یکی بودن محقق و مشاهده گر، مورد تایید بود. از آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار، کمترین و بیشترین) بهره گرفته شد و برای تحلیل از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: در این پژوهش، بیشترین تعداد پرستاران (60 درصد) در محدوده سنی (30 تا 39) سال و 72 درصد آن ها سابقه کار (11 تا 20) سال داشتند. بیشتر پرستاران زن (85 درصد) و متاهل (80 درصد) بودند. نتایج نشان داد در مجموع در هر نوبت کاری به طور میانگین پرستاران 247 دقیقه را به انجام مراقبت های غیر مستقیم می پردازند. بیشترین زمان در مراقبت های غیرمستقیم را گزارش نویسی با میانگین (10/5±,34/9دقیقه در نوبت کاری) و از سوی دیگر، کمترین زمان مربوط به ترتیب خارج کردن وسایل محافظ با میانگین (3/19±, 6/11 دقیقه در نوبت کاری) و مشورت با همکار و پوشیدن لباس محافظ هر 2 با میانگین و انحراف معیار یکسان (3/55±, 7 دقیقه در نوبت کاری) ثبت شده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد در شرایط بحرانی کووید-19 نیاز بیمار به مراقبت های مستقیم و حضور مستمر پرستار بیشتر احساس می شود، اما با وجود تجهیزات پیشرفته در بخش های ویژه برای کاهش مراقبت های غیرمستقیم از بیماران، همچنان زمان مراقبت های غیرمستقیم زیاد است. باتوجه به این شرایط برای ارایه مراقبت پرستاری مناسب مهم است که بر تعداد پرستاران در طی مراقبت از بیماران کووید-19 افزوده و از فعالیت های غیر تخصصی آن ها کاسته شود.