هدف: تعیین نتایج بینایی و میزان مرگ و میر ناشی از متاستاز در بیماران مبتلا به ملانوم خلفی کورویید که در بیمارستان فارابی تهران تحت عمل جراحی برداشتن موضعی تومور از طریق زجاجیه قرار گرفتند. روش پژوهش: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد، بر روی 20 چشم از 20 بیمار که بر اساس یافته های افتالموسکوپی غیرمستقیم و اولتراسونوگرافی A وB ، مبتلا به ملانوم خلفی کورویید بودند، انجام شد. تومورهایی که برای جراحی انتخاب شدند که بر اساس معیارهای (Collaborated Ocular Melanoma Study) COMS  اندازه متوسط داشتند. پس از اطمینان از عدم انتشار خارج چشمی تومور و نیز متاستاز دوردست، با اخذ رضایتنامه آگاهانه، بیماران تحت عمل جراحی ویترکتومی قرار گرفتند و تومورها به طور کامل تخلیه شدند. ویژگیهای بیماران و تومور، دید قبل و بعد از عمل، عوارض حین و بعد از عمل، میزان زنده ماندن بیماران و میزان تخلیه چشم در طول مدت پیگیری بررسی شدند.یافته ها: بیماران شامل 13 مرد و 7 زن در سنین 16±47.1 سال بودند و مدت پیگیری 36.1±67.4 ماه بود. پنج چشم (25 درصد) تخلیه شدند که در دو چشم به علت خونریزی شدید حین عمل، یک چشم به علت عود موضعی تومور در حاشیه محل تومور قبلی، یک چشم به علت پیدایش کانون جدید تومور و یک چشم بدون درک نور به علت درد غیرقابل تحمل، عمل تخلیه صورت گرفت. پانزده چشم (75 درصد) حفظ شدند. یک بیمار (5 درصد) به علت متاستاز به کبد فوت کرد. دید 20 چشم قبل از عمل، در 18 چشم (90 درصد) 20.200 یا کمتر و در 2 چشم (10 درصد) بیشتر از 20.200 بود. در 15 چشم حفظ شده بعد از عمل، دید در 14 چشم (94.3 درصد) 20.200 یا کمتر و در یک چشم (6.7 درصد) بیشتر از 20.200 بود. نتیجه گیری: به نظر میرسد که برداشتن موضعی تومور از طریق زجاجیه در موارد انتخابی مبتلایان به ملاتوم خلفی کورویید، درمان مناسبی برای بقای بیماران با حفظ کره چشم در دراز مدت باشد. تحقیقات بیشتر در این زمینه توصیه می شود.

زمینه و هدف: (consumption of the epidermis (COE با نازک شدن اپی درم و از دست دادن رت ریج های مجاور با دسته های سلول های بدخیم ملانوسیتی مشخص می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اهمیت COE به عنوان یک معیار تشخیصی برای ملانوم بدخیم و ارزیابی ارتباط آن با یافته های clinicopathological بوده است.روش اجرا: در این پژوهش سن، جنسیت، محل ضایعه و پارامترهای آسیب شناسی مانند نوع تومور، ضخامت Breslow، وجود زخم، سطح Clark و COE در 90 مورد ملانوم مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: برخلاف دیگر مطالعات،COE  در بیماران با acral lentiginous melanoma و در نواحی آکرال شایع تر بود.نتیجه گیری: گرچه COE می تواند به عنوان یک معیار آسیب شناختی در تشخیص ملانوم بدخیم استفاده شود، اما همبستگی COE با وجود زخم و سایر عوامل پیش آگهی در ملانوم وجود ندارد.

مقدمه: ملانوم بدخیم در کشورهای غربی عمده مرگ و میر در مبتلایان به سرطان های پوستی است. از طرفی میزان بروز، نمای بافت شناسی و سیر تومور در بین آسیایی ها و غربی ها کاملا متفاوت است. هدف: این مطالعه با هدف بررسی و وضعیت بالینی و آسیب شناسی ملانوم در طی یک دهه گذشته در خوزستان انجام گرفت. روش اجرا: بررسی حاضر یک مطالعه گذشته نگر بوده و بر روی موارد ملانوم تشخیص داده شده از مهرماه 1369 لغایت شهریور ماه 1379 صورت گرفت. اطلاعات موجود در گزارشات آسیب شناسی بایگانی آزمایشگاه های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و یا آزمایشگاه های خصوصی در استان خوزستان بر روی فرم های از پیش آماده شده که دارای سوالاتی مشتمل بر سن، جنس، محل درگیری و نوع بافت شناسی تومور بود، ثبت گردید. یافته ها: 62 بیمار (28 مورد زن با میانگین سنی 14.1±53.80 سال و 34 مورد مرد با میانگین سنی 15.8± 55.9 سال) مبتلا به ملانوم بدخیم بودند. از 62 مورد ملانوم بدخیم، 59.67% ملانوم پوستی، 19.35% ملانوم متاساتیک در غدد لنفاوی، 11.29% ملانوم چشمی،4.83% ملانوم دستگاه گوارش، 3.22% ملانوم مخاطی و 1.61% ملانوم گوش میانی و ماستوئید بود. انواع ملانوم تشخیص داده شده از نظر بافت شناسی به ترتیب شامل ملانوم بدخیم کلاسه بندی نشده (30.64%)، ملانوم ندولر (27.41%)، ملانوم متاستاتیک (24.19%)، ملانوم لنتیجینوس آکرال (12.91%) و لنتیگومالیگنا ملانوما (4.84%) بود. نتیجه گیری: اگر چه به نظر می رسد ملانوم تومور نادری در خوزستان است ولی جهت بررسی دقیق تر روند ملانوم در حال و آینده، انجام مطالعات بیشتر در منطقه ضروری است تا بتوان در سایه آن تدابیری جدید در راستای کنترل و پیشگیری بیماری اتخاذ نمود.

مقدمه: ملانوم بدخیم اولیه واژن از جمله تومورهای نادر است که 5-2.8درصد سرطانهای واژن را به خود اختصاص می دهد. ضایعه اغلب در سنین منوپوز دیده می شود. تظاهر بالینی آن خونریزی و ترشح واژینال است. انواع سیتومورفولوژیک آن شامل ملانوم با سلولهای اپیتلیوئید یا دوکی است دارای طرح رشد توپر، آلوئولار، ترایکولار و یا ترکیبی از این نماها باشد. بهترین و قطعی ترین روش تشخیص ملانوم واژن روش ایمنوهیستوشیمی است. درمان انتخابی بیماری جراحی است، گرچه از شیمی درمانی ترکیبی و پرتو درمانی داخلی و خارجی هم استفاده می ِشود. علیرغم روشهای درمانی متنوع، پیش آگهی بیماری بسیار بد است. معرفی بیماران: در این مقاله دو بیمار 38 و 62 ساله که به فاصله 5 ماه از یکدیگر به مرکز ما مراجعه کرده بودند معرفی می شوند. شکایت هر دو بیمار خونریزی واژینال بود و ضایعه در قسمت میانی ـ تحتانی دیواره جانبی چپ واژن داشتند. بعد از بیوپسی با روشهای ایمنوهیستوشیمی، تشخیص بیماری تائید شد. جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی در هر دو بیمار استفاده شد. عود بیماری در محل به فاصله 5 و 9 ماه در هر دو بیمار دیده شد و فعلاً بعد از گذشتن 1.5سال و دو سال هر دو بیمار بدون مشکل می باشند و تحت پیگیری دوره ای قرار دارند.

ملانوم لنتیژینوس اکرال (Acral lentiginous melanoma [ALM])، نوعی از ملانوم بدخیم است که در پوست بدون مو ایجاد می شود و نوع غالب ملانوم را در آسیایی ها، اسپانیایی تبارها و سیاه پوست ها تشکیل می دهد. این شکل ملانوم از پچی قهوه ای تشکیل می شود و روی آن نقاط لنتیگو مانندی قرار می گیرد. ممکن است روی این پچ یک اولسر برجسته مشاهده شود. بسیاری از موارد این نوع ملانوم با بیماری های دیگر اشتباه می شود و اگر در مناطقی مانند کف پا به وجود آید، دیر تشخیص داده می شود. در این مورد، ملانوم آکرالی گزارش می شود که در یک بیمار 65 ساله دیابتی و در چهارمین فضای بین انگشتی پای وی اتفاق افتاد و تا ماه ها با تشخیص شقاق کاندیایی با داروهای ضد قارچ تحت درمان بوده است.

سرطان نوعی بیماری ژنتیکی است. برخی از سرطان ها به ارث می رسند اما بیشتر آن ها، به علت جهش در سلول های سوماتیک به وجود می آیند. علت این جهش ها یا خطای ذاتی در رونوشت از DNA یا قرارگرفتن در معرض کارسینوژن ها است. ملانوم جدی ترین سرطان پوست، در ملانوسیت ها رشد می کند. ملانوسیت ها به ساخت ملانین یا همان رنگ دانه ی پوست می پردازند. قوی ترین فاکتور خطر برای ملانوم، وجود خال های خوش خیم یا غیرطبیعی متعدد و سابقه ی خانوادگی از ملانوم است. متاستاز یک فرآیند چندمرحله ای پیچیده است که از گسترش سلول های سرطانی به مناطق دیگر بدن ایجاد می شود و اغلب منجر به مرگ بیمار می گردد. متاستاز ملانوما عمدتاً به گره های لنفاوی، کبد، ریه ها و دستگاه عصبی مرکزی صورت می گیرد. هدف از مطالعه ی حاضر مروری بر متاستاز و مکانیسم ملانوم بدخیم با جست وجوی پایگاه های علمی SID، Google ScholarSpringer، American Electronic Library و PubMed است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف: معرفی بالینی یک مورد ملانوم بدخیم در حفره دهانی سگ طرح: گزارش موردی. حیوان: یک قلاده سگ ماده 15 ساله نژاد یورکشایر تریر. تاریخچه: در خردادماه سال 1375 سگ مذبور با سابقه بوی بد دهان، ترشحات خونابه ای از دهان و فیستول مترشحه زیر چشم چپ به بیمارستان حیوانات کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع گردید. در معاینه داخل حفره دهانی یک توده توموری سیاه رنگ به قطری حدود 5 سانتی متر چسبیده به لثه در منطقه مولار سمت چپ در فک بالا مشاهده شد. در معاینه بالینی حیوان بجز وجود یک فیستوال در زیر گوشه داخلی چشم چپ که به خاطر گسترش و دست اندازی تومور به بافتهای اطراف ایجاد شده بود مورد خاصی مشاهده نشد.همچنین در رادیوگرافی ناحیه جمجمه و ریه و همچنین آزمایش شمارش کامل خون مورد غیر طبیعی مشاهده نشد. حیوان مورد عمل جراحی برداشت توده توموری قرار گرفته و نمونه به آزمایشگاه آسیب شناسی ارسال شد و تشخیص ملانوم بدخیم مورد تایید قرار گرفت.کاربرد بالینی: ملانومهای حفره دهانی در سگها جزو بدخیم ترین تومورهای مشاهده شده در حیوانان کوچک می باشند و عموما از پیش آگهی بدی برخوردار هستند. این گزارش اولین گزارش وقوع تومور ملانومای بدخیم در حفره دهانی سگ در ایران می باشد.

هدف: معرفی یک مورد نادر ملانوم کورویید که 5 سال پس از تخلیه چشم، به اربیت مقابل متاستاز داده است. معرفی بیمار: مرد 70 ساله ای با شکایت از پروپتوز نسبتا حاد و کاهش دید چشم راست شد. در نمونه برداری از بافت توموری اربیت راست، ملانوم کورویید گزارش شد. بیمار جهت پرتودرمانی چشم راست مراجعه نکرد و پس از 6 ماه، با تشدید پروپتوز چشم راست و دید NLP و متاستاز کبدی مراجعه نمود و تحت پرتو درمانی چشم راست قرار گرفت که موجب بهود کامل پروپتوز بیمار شد ولی دید بیمار همچنان NLP باقیماند. نتیجه گیری: گرچه شایع ترین محل متاستاز ملانوم کورویید، تقریبا همیشه کبد است ولی می تواند سالها پس از عمل جراحی تخلیه چشم به اربیت مقابل نیز متاستاز دهد. این موارد گرچه بسیار نادرند ولی لازم است پس از عمل تخلیه چشم، معاینات دوره ای جهت بررسی متاستاز انجام شود.