کشور هند تاریخی طولانی در تولید منسوجات خانگی دارد. به علت گستردگی کشور، جمعیت زیاد، وجود اقوام مختلف، دست رسی به آب های آزاد، دست رسی به منابع طبیعی الیاف و مواد رنگ زا، و باورهای قومی از تنوع منسوجات و روش های تولید برخوردار بوده است. تنوع در انواع البسه ی زنان و مردان، روش های نقش اندازی با چاپ، رنگ رزی یا سوزن دوزی سبب شده است تا گنجینه ی بزرگی از انواع منسوجات سنتی را دارا باشد. آشنایی با منسوجات سنتی هند، به علت تنوع و گستردگی، اطلاعات بسیار ارزنده ای را در اختیارمان قرار می دهد. کتاب منسوجات سنتی هند با هدف معرفی صنعت نساجی گذشته ی هند به رشته ی تحریر درآمده است. باتوجه به کم بود منابع فارسی که منسوجات سنتی را معرفی و تحلیل کرده باشد، این کتاب توانسته است به عنوان یک منبع درسی موفق شناخته شود. محتوای کتاب از جهات مختلف موردنقد و بررسی قرار گرفت. ارزیابی اثر نشان می دهد که کتاب جامعیت خوبی دارد و محتوای موجود جواب گوی نیاز کاربر بوده است. با رعایت نظم منطقی و انسجام بیش تر در محتوای متن، استفاده ی مناسب از تصاویر، یا پرهیز از اندکی پیش داوری در تأثیرپذیری منسوجات هندی از نوع ایرانی می توان اصالت و اعتبار اثر را ارتقا بخشید.

فتوحات مسلمانان در دوره اموی، زمینه ساز ورود اسلام به اسپانیا و دگرگونی فرهنگ و هنر آندلس، به ویژه منسوجات این دوران، از منظر طراحی نقوش بود. برخی محققان، منسوجات اسپانیای اسلامی را تداوم سنت طراحی منسوجات ایران ساسانی می دانند؛ اما پژوهش حاضر بر بنیاد این فرضیه شکل گرفته است که در منسوجات اندلس، به ویژه در دوران حکمرانی مرابطون و موحدون، شواهدی از نوآوری های منسوجات دوران هم عصر آنها، حکومت های آل بویه و سلجوقی که خود تداوم سنت ساسانی محسوب می شوند، قابل مشاهده است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، کشف دلایل و میزان این تاثیرپذیری از طریق بررسی مستندات تاریخی، مقایسه نقوش و ترکیب بندی شواهد منسوجات دو تمدن به منظور بررسی فرضیه مزبور است. نتایج پژوهش، نشانگر نقش تجارت در این زمینه و تاثیرپذیری منسوجات مرابطون از نقش مایه های انسانی، حیوانی، پرندگان و نمادهای عقاب دو سر، درخت زندگی و ترکیب بندی مدالیون های حاشیه دار منسوجات آل بویه است. استفاده از نقوش هندسی، ستاره هشت پر، لوزی و چلیپا نیز می تواند نشانگر تاثیرپذیری محدود موحدون از منسوجات سلجوقی باشد. کاهش تاثیر در دوره موحدون را باید نتیجه توجه حاکمان مُوحد به ساده زیستی، طرد نقوش جانداران، تمایل به نقوش هندسی تزیینات معماری، کاهش واردات ناشی از پیشرفت صنعت نساجی اندلس و تبدیل آن به قطب نساجی اروپا دانست.

هنر پارچه بافی با توجه به نیاز اولیه انسان نسبت به پوشاک؛ پیشینه ای طولانی دارد و در دوران های مختلف تحولات بسیاری را پذیرفته است، به ویژه در دوران صفوی، که با حمایت های شاهان صفوی پیشرفت زیادی بدست آورده به طوری که بسیاری از تاریخ نگاران و سیاحان، دوران صفوی را درخشانترین عصر طلایی هنر ایران نامیده اند.در این پژوهش با بررسی به هنر پارچه بافی ایران عهد صفوی، تاثیرگذاری و یا تاثیرپذیری آن با یکی از تمدن های هم عصرش یعنی تمدن عثمانی، به صورت تطبیقی بررسی شود.محور اصلی این پژوهش؛ طرح ها و نقش های بافته شده، در پارچه های صفوی و عثمانی است، بر همین مبنا، ابتدا، ویژگی ها و شیوه های پارچه بافی صفوی و عثمانی را بررسی کرده، با دسته بندی طرح ها و نقوش بافته شده، آن ها را به سه گروه: نقوش گیاهی، نقوش خطی یا خط نگاره ها و نقوش انسانی و حیوانی تقسیم می کنیم. سپس نمونه های بدست آمده، از پارچه های هر دوره را به صورت تطبیقی بررسی می کنیم.اهدافی که در این تحقیق مورد نظر است عبارت است از:بررسی نقش مایه ها و طرح های بافته شده، پارچه های صفوی و عثمانی؛بررسی تاثیر متقابل پارچه های صفوی و عثمانی، و توصیف، تحلیل و تطبیق نقوش هر دو سوالاتی که این پژوهش، در پی پاسخ آن است:1- چه نوع طرح ها و نقوش در پارچه های صفوی و عثمانی کاربرد داشته اند؟2- آیا طراحی و نقوش پارچه های صفوی و عثمانی از یکدیگر تاثیر پذیرفته اند؟

طراحی منسوجات در حوزه مد و لباس، یک عرصه زیبایی شناسی متغیر و مبتنی بر جایگزینی مداوم طراحی های جدید با هدف بهره برداری اقتصادی است. اما امروزه توجه به حفظ محیط زیست و بهره برداری از منابع، به یک چالش مهم در مسیر تداوم حیات انسانی بدل شده و در حوزه منسوجات، جایگزین نمودن مواد قابل بازیافت، مواد بادوام و استفاده از شیوه های تولید منطبق بر معیارهای زیست محیطی و... به عنوان جایگزینی برای تولید متداول و به چالشی نوین در حوزه طراحی و زیبایی شناسی مطرح شده است. در این راستا، مجموعه ای از طراحان برای تحقق این امر، به روش های نوینی برای طراحی منسوجات همچون بهره برداری از مواد طبیعی و بازیافتی و استفاده مجدد از منسوجات مستعمل روی آورده اند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف دستیابی به معیارهای زیبایی شناسانه منسوجات زیست پایدار، به بررسی نظریه های حاکم بر این حوزه پرداخته و با روش توصیفی- تحلیلی و منابع کتابخانه ای، درصدد ارایه معیارهای منتج از این شیوه طراحی برآمده است. بررسی تجارب طراحی به این شیوه در دوران اخیر، حاکی از آن است که این راهبرد، با نگرش های اخلاقی و طرح پدیدارشناسانه مفهوم زیبایی، درصدد توسعه تجارب شخصی مصرف کننده از طریق آشنایی زدایی، دگردیسی ارزش ها، توجه به ارزش های فرهنگی و طرد زیبایی سوداگرایانه است.