عوارض ناشی از مواد کمیاب سمی بر ارگانهای حیاتی بدن که نتیجه زندگی مدرن می باشد، همیشه مدنظر محققین بوده است. سرب از جمله موادی است که اثرات آن بر سیستم اعصاب مرکزی، سیستم عروقی و همودینامیک بدن بیشتر جلب توجه نموده است. با توجه به این که سرب تغییراتی در نفوذپذیری مویرگها ایجاد می نماید، اثر سرب بر نفوذپذیری آندوتلیال آئورت، سطح چربی خون و نیز فشارخون مورد بررسی و پژوهش قرار گرفت. بهمین منظور تعداد 22 خرگوش در دو گروه به مدت 40 روز مورد بررسی قرار گرفتند. آب آشامیدنی گروه اول حاوی ppm54.7 سرب (10 میلی گرم در دسی لیتر استات سرب) بود. گروه دوم آب آشامیدنی بدون سرب مصرف نمودند. سطح سرمی لیپیدها، سرب، کلسیم، آهن (Fe) و ظرفیت تام اتصال آهن (TIBC) قبل و پس از آزمایش اندازه گیری شد. نفوذپذیری آندوتلیال آئورت بوسیله مواد نشاندار و مطالعه پاتولوژی آن و همچنین اندازه گیری مستقیم فشارخون در پایان آزمایش انجام گرفت و نتایج ارزیابی شد. طی آزمایش، افزایش وزن فقط در گروه دوم معنی دار بود (قبل از آزمایش: 0.1±1.69 کیلوگرم بعد از آزمایش 0.066±1.856 کیلوگرم، P<0.05). مقایسه سطح سرمی سرب، کلسترول، تری گلیسیرید، کلسیم و نسبت Fe/TIBC در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، لیکن نفوذپذیری آئورت در گروه استفاده کننده از آب آشامیدنی حاوی سرب کمتر بود (گروه اول: 0.93±13.24 میکروگرم ماده نشاندار در هر گرم بافت، گروه دوم: 1.32±16.20 میکروگرم ماده نشاندار در هر گرم بافت، P<0.05). اگر چه سرب نفوذپذیری مویرگهای مغزی را افزایش می دهد، اما به نظر می رسد که سرب از لحاظ اثر بر سلولهای آندوتلیال عروق بزرگ مثل آئورت، موجب کاهش نفوذپذیری شود و احتمالاً این تفاوت به ویژگیهای سد خونی مغز (BBB) در مقایسه با سایر عروق بر می گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

ضریب نفوذپذیری مشخصه ‏ای از بتن است که به وسیله آن می ‏توان میزان سهولت یا صعوبت عبور سیال از داخل بتن را به دست آورد. کاهش نفوذپذیری به عنوان کلید پایایی بتن شناخته شده است. در این مقاله،‏ میزان نفوذپذیری بتن با آزمایش تعیین ضریب نفوذپذیری بتن در مقابل گاز اکسیژن به روش Cembureau مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین نتایج به دست آمده از این آزمایش برای بررسی بهتر،‏ با نتایج حاصل از آزمایش های نفوذ آب و مقاومت الکتریکی مقایسه گردیده است. به این منظور،‏ از 4 طرح مخلوط استفاده گردید. این طرح ها شامل یک طرح شاهد و سه طرح حاوی دوده سیلیسی با درصدهای جایگزینی 5،‏ 10 و 12.5 بودند و نسبت آب به مواد سیمانی و عیار مواد سیمانی به ترتیب برابر با 0.4 و 400 کیلوگرم در مترمکعب نگاه داشته شد. مقایسه نتایج به دست آمده از انجام آزمایش ها نشان داد که اولا دوده سیلیسی مشخصات پایایی بتن را بهبود می بخشد و همچنین آنکه نتایج به دست آمده از نفوذ گاز با نتایج به دست آمده از آزمایش نفوذ آب همبستگی مناسبی دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

نفوذپذیری بافت های شهری از مفاهیم پایه در نظریه های معاصر شهرسازی است. این مفهوم در بسیاری از تصمیم گیری ها به عنوان معیاری کمی نقش دارد. در این بحث ابتدا مفهوم نفوذپذیری و شاخص های پیشنهادی آن که عموما متکی به نظریه های گراف های مسطح اند بازنگری شده است. سپس نسبت های آلفا و گاما که از مهمترین شاخص های اندازه گیری نفوذپذیری بافت های شهری محسوب می شوند در تناسب با روابط گراف های مسطح با بافت های شهری مورد تجدید نظر قرار گرفته و روابط جدیدی پیشنهاد شده است. در ادامه با ترکیب 3 شاخص، فاصله نقاط تا گره با (ورودی و خروجی)، شاخص اصلاح شده آلفا و فاصله نقاط تا اولین گره روشی پیشنهاد شده تا بر اساس آن نفوذپذیری بافت شهری قابل اندازه گیری باشد. کاربرد این روش در بافت های شهری گذشته از دارا بودن سهولت نسبی، شرایطی را به وجود می آورد تا ارزیابی در مورد پیشنهاد یک کمان جدید یا تعویض یک محور بین گزینه های مختلف به صورت نظام مندتری صورت پذیرد.

تخمین مقدار جریان آب از درون خاک های دست نخورده، نهشته های رسوبی و یا خاک های متراکم شده از جمله مسایل مهم در عملیات خاکی است، اهمیت این مساله هنگامی آشکارتر می شود که بر اثر پدیده تحکیم و یا انحلال مواد موجود در خاک، مقدار نفوذپذیری با گذشت زمان، تغییر کند. بنابراین لازم است یک روش مطمئن برای تعیین خصوصیات هیدرولیکی خاک های انحلال پذیر و تغییرات آن طی فرآیند آبشویی به دست آید. در این تحقیق سه نمونه خاک از سه منطقه ایران که معروف به داشتن خاک گچی می باشند (دشت و فرقان درساوه، دشت نکوآباد و آبشار در اصفهان و دشت قیروکارزین در استان فارس) تهیه شد. خاک های مذکور به ترتیب حاوی (21-32), (16-22) و (6-10) درصد گچ بودند. بر روی نمونه های فوق آزمایش هایی مشتمل بر سه قسمت، شامل آزمایش های فیزیکی (دانه بندی، حدود آتربرگ، تعیین وزن مخصوص وتراکم)، آزمایش های هیدرولیکی (نفوذ پذیری) و آزمایش های شیمیایی (تجزیه شیمیایی خاک، تعیین غلظت آب نشتی وتعیین درصد گچ) انجام گرفت. برای بررسی پدیده انحلال و تثبیت گچ در خاک، یک مدل فیزیکی ساخته شد و در آن شرایط زیر روی نمونه های خاک متراکم شده (در رطوبت بهینه) اعمال گردید: شست و شو با آب مقطر به مدت 90 روز تحت بار هیدرولیکی 75 سانتی متر شست و شو با آب مقطر به مدت 90 روز تحت بار هیدرولیکی 135 سانتی متر شست وشو با آب مقطر به مدت 90 روز تحت بار هیدرولیکی 215 سانتی متر شست و شو با آب مقطر به مدت 90 روز تحت بار هیدرولیکی 215 سانتی متر که در این تیمار به منظور تثبیت (جلوگیری از انحلال) گچ، از محلول (1به100) اگزالات سدیم، به جای آب اختلاط استفاده گردید. شست و شو با کلرور منیزیم (0.05 نرمال) به منظور افزایش حلالیت گچ، به مدت 90 روز تحت بار هیدرولیکی 215 سانتیمتر. نتایج آزمایش ها نشان داد که خاک های اصفهان، ساوه و شیراز براساس طبقه بندی یونیفاید در گروههای SM, SC و CL قرار می گیرند. درصد آبشویی دراین سه خاک به ترتیب (4.3-30.1), (13.0-43.1) و (2.4-9.4) بوده است. همچنین مشاهده گردید که بین غلظت آب نشتی و ضریب نفوذپذیری رابطه معکوس برقرار است. آزمایش های نفوذپذیری در این خاک ها نشان داد که نفوذپذیری در خاکهای گچی با توجه به بافت خاک و شکل بلورهای گچ متفاوت بوده و ممکن است طی آبشویی، یکی از سه روند صعودی، نزولی و یا ثابت را داشته باشند. همچنین تغییرات ضریب نفوذپذیری خاک های گچی در مراحل اولیه، به دلیل حرکت ذرات خاک و شسته شدن گچ نسبتا زیاد بوده اما تدریجا کاهش می یابد و نهایتا به مقدار ثابتی میل میکند. به علاوه افزایش بار هیدرولیکی در این مدت می تواند دامنه این تغییرات را کاهش دهد.