مقدمه: مترونیدازول عملکرد آنتی باکتریال و ضد انگلی دارد. هم چنین در درمان بیماری های التهابی روده مثل کرون نیز کار برد دارد. اثر مترونیدازول بر روی چربی های خون انسان به صورت کاهش سطح LDL و VLDI و افزایش سطح HDL قابل بررسی می باشد. با توجه به این که چربی خون بالا می تواند منجر به بیماری های مرگباری هم چون بیماری عروق کرونر شود، ضرورت بررسی اثر این دارو روی هایپر لیپیدمی مشخص می شود.روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی سه سوکور بر روی 100 نفر داوطلب 65-25 ساله مبتلا به هایپرلیپیدمی و بدون هیچ گونه عامل خطر انجام شده است. نمونه ها در دو گروه 50 نفری قرار گرفته اند. گروه اول مترونیدازول را 500 میلی گرم دو بار در روز به مدت ده روز و گروه دوم پلاسبو را با همان دوز دریافت کرده اند. لیپیدهای سرم آنها قبل و بعد از مصرف دارو سنجیده و سپس داده ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.نتایج: میزان کل کلسترول، LDL و تری گلیسرید در گروهی که مترونیدازول دریافت کرده بودند، به طور معنی داری از گروهی که فقط پلاسبو دریافت کرده بودند، کمتر بود و میزان HDL نیز در گروه مصرف کننده مترونیدازول به طور معنی داری بالاتر از گروه دریافت کننده پلاسبو بود.نتیجه گیری: چون تاثیر مترونیدازول درپایین آوردن لیپیدهای مضر خون و افزایش لیپید مفید خون قابل توجه و معنی دار است، شاید بتوان از این دارو با این کاربرد استفاده نمود. البته مطالعات وسیع تری به صورت متا آنالیز لازم است تا این اثر به صورت معتبرتر ارایه گردد.

در این پژوهش، تاثیر افزودن مالتودکسترین به عنوان جایگزین چربی، بر روی ویژگی های فیریکی - شیمیایی و ریزساختاری ماست بدون چربی مورد بررسی قرار گرفت. ماست بدون چربی، از پودر شیر خشک کم چرب بازسازی شده تهیه شد. مالتودکسترین به میزان 1، 2 و 3% (وزنی / وزنی) به شیرهای پایه با 14% ماده خشک اضافه گردید و یک نمونه شاهد فاقد مالتودکسترین نیز تهیه شد. مخلوط حاصله توسط مایه کشت آغازگر ماست، تلقیح و نمونه های ماست حاصله در دمای 5oC نگهداری شدند، سپس آزمون های فیزیکوشیمیایی نظیر pH، اسیدیته قابل تیتراسیون، درصد مواد جامد، آب اندازی، خصوصیات بافت، رنگ و ریز ساختار ماست یک روز پس از تولید انجام گرفت. pH و اسیدیته نمونه ها تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند، اما درصد مواد جامد متناسب با مالتودکسترین اضافه شده به طور معنی داری افزایش یافت. افزودن مالتودکسترین باعث کاهش آب اندازی شد ولی نمونه 1 درصد، آب اندازی بیشتری نسبت به نمونه شاهد داشت. نمونه های حاوی 2 و 3% مالتودکسترین، ریزساختاری متراکم تر و یکنواخت تر داشته، در حالی که تراکم ساختاری تیمار 1% مالتودکسترین از نمونه شاهد کمتر بود. در آنالیز پروفایل بافت، نمونه های حاوی 3% مالتودکسترین و شاهد به ترتیب بیشترین و کمترین سفتی را داشتند. مالتودکسترین تاثیر معنی داری برچسبندگی و صمغیت نمونه ها نداشت ولی پیوستگی نمونه ها را کاهش داد. افزودن مالتودکسترین در هیچ یک از سطوح مورد مصرف، تاثیر معنی داری روی پارامترهای رنگ (L*، a* و b*) نمونه ها نداشت. با توجه به یافته های حاصل از این پژوهش، مالتودکسترین در سطح 3% با کاهش آب اندازی، ایجاد ریزساختاری متراکم و بافتی سفت می تواند به عنوان جایگزین چربی در فرمولاسیون ماست بدون چربی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه: بیماری کبدچرب غیرالکلی یک بیماری شایع کبدی می باشد که ارتباط آن با چاقی و سندرم متابولیک همواره مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه، مشخص کردن نقش تجمع چربی های احشایی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.مواد و روش ها: 105 نفر از افرادی که بر اساس ارزیابی های بالینی و تشخیصی احتمال ابتلا به کبد چرب غیرالکلی داشتند و بیماری شناخته شده کبدی دیگری نداشتند، تحت مطالعه قرار گرفتند. در این افراد بررسی توسط سونوگرافی از نظر درجه بندی شدت کبد چرب و ضخامت چربی احشایی و اندازه گیری متغیرهای بیوشیمیایی صورت گرفت. شاخص های تن سنجی نیز اندازه گیری شد.یافته ها: از افراد مورد مطالعه، 3/13 درصد فاقد کبد چرب، 2/55 درصد دارای کبد چرب خفیف، 8/23 درصد در حد متوسط و 6/7 درصد به نوع شدید مبتلا بودند. درجه اکوژنیسیته کبدی به عنوان شاخصی از شدت کبد چرب، با وزن (p=0.001)، شاخص توده بدنی (p=0.001)، ضخامت چربی مزانتریک (p<0.001)، اندازه دورکمر (p=0.001)، تری گلیسرید (p=0.004)، (p=0.011) ALTو (p=0.009) AST ارتباط داشت ولی با سن، قند خون ناشتا، کلسترول تام و اجزای با دانسیته پایین یا بالای کلسترول، بیلی روبین و آلکالین فسفاتاز ارتباطی را نشان نداد. ضخامت چربی مزانتریک با وزن، شاخص توده بدنی، دور کمر، سن و قند خون ناشتا همبستگی مثبت و معنی دار داشت. ضخامت چربی مزانتریک یک عامل مستقل برای پیشگویی شدت استئاتوز کبدی بود (R=0.61).نتیجه گیری: چربی احشایی مهم ترین عامل همراه با کبد چرب بوده که می توان از اندازه گیری آن توسط سونوگرافی به عنوان روشی مناسب برای ارزیابی چاقی مرکزی استفاده کرد.

تحقیق حاضر با هدف ارزیابی روایی و پایایی چربی سنج های ساخت داخل (مدل های مجتهدی، پویای ارمغان مشهد، و با نیرو) در مقایسه با چربی سنج استاندارد یاگامی (به عنوان وسیله مرجع) در اندازه گیری چربی زیر پوستی انجام گرفت. از این رو، تعداد 200 نفر از دانشجویان دانشگاه های تهران همزمان چهار نوع چربی سنج یاگامی، مجتهدی، پویای ارمغان مشهد و با نیرو (تن آرا) مورد سنجش قرار گرفتند. برای برآورد درصد چربی بدن آزمودنی ها، ضخامت چربی زیرجلدی، در وسط عضله ساق پا و عضله سه سر بازویی سنجیده شد و با استفاده از معادله اسلاتر اصلاح شده لومن درصد چربی بدن با هر یک از چربی سنج ها معین شد. به منظور تجزیه و تحلیل رواییی و پایایی داده های حاصل به ترتیب از روش همبستگی، T همبسته و آلفای کرونباخ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که پایایی هر سه نوع چربی سنج در سطح بسیار بالایی قرار دارد (پویای ارمغان = 0.9983، مجتهدی=0.9737 و با نیرو 0.9948) از بین سه نوع چربی سنج ساخت داخل، فقط چربی سنج ساخت مشهد از روایی بسیار بالایی برخوردار بود (p=0.999) با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق حاضر چربی سنج ساخت مشهد تنها کالیپری است که درصد چربی بدن را در مقایسه با چربی سنج استاندارد یاگامی درست نشان می دهد، لذا در اندازه گیری چربی زیرپوستی و برآورد درصد چربی بدن در شرایط نیود چربی سنج های استاندارد، می توان از آن استفاده کرد.

مقدمه. چربی رژیم غذایی در همه زنان باردار بطور مساوی از جفت منتقل می شود ولی چربیهای منتقل شده از نظر درجه اشباع متفاوت می باشد. بنابراین به نظر می رسد رژیم غذایی دوران بارداری نقش مهمی در ترکیب چربیهای سرم جنین داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اصلاح چربیهای رژیم زنان باردار و شیرده بر روی چربیهای سرم بند ناف و کودک یکساله انجام شد.روشها. این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی 180 زن باردار، بین حاملگی چهارماه انجام گرفته است. بر اساس پرسشنامه یادداشت 4 روزه غذایی زنان باردار که دریافت چربی آنها ناصحیح بود انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. چربی رژیم گروه مورد مداخله در دوران حاملگی و شیردهی اصلاح شد، بطوری که اسیدهای چرب اشباع آنها کمتر از 10 درصد، چربیهای غیر اشباع با یک باند دو گانه 10 تا 15 درصد، چربیهای غیراشباع با بیش از یک باند دوگانه تا 10 درصد انرژی روزانه و کلسترول کمتر از 300 میلیگرم در روز توصیه گردید. سپس به هر دو گروه توصیه های معمول زمان بارداری ارایه شد. کلیه افراد بطور ماهیانه پیگیری شدند. هنگام زایمان خون بند ناف و همچنین یکسال بعد نمونه های خون شیرخواران جمع آوری و از نظر کلسترول تام (Cht) تری گلیسرید (TG) و کلسترول (HDL-C) HDL و LDL سرم بررسی و مقایسه شد.نتایج. میانگین مقادیر LDL-C,TG, Cht در هنگام تولد در گروه مداخله به ترتیب 15.9±70.3 ، 16.7±85.3، 15.2± 27.8، 18.2±97.5 و 17.1±34.8 میلیگرم در دسی لیتر محاسبه شد که در هر سه مورد بین دو گروه اختلاف وجود داشت (P<0.05). در یک سالگی میانگین مقادیر Cht، TG و LDL-C در هنگام تولد در گروه مورد مداخله و کنترل تفاوت داشت (P<0.05). مقایسه HDL-C معنی دار نشد.بحث. اصلاح رژیم غذایی زنان باردار موجب اصلاح چربیهای سرم بند ناف گردید. علاوه بر آن با ادامه رژیم مادر در زمان شیردهی اصلاح چربیهای سرم تا یک سالگی کودک معنی دار بود.در هر دو زمان تفاوت معنی داری از نظر وزن و قد نوزاد یا شیرخوار در دو گروه مشاهده نشد. این نتیجه احتمالا می تواند برای پیشگیری اولیه از بیماریهای قلبی عروقی از قبل از تولد نکاتی را گوشزد نماید.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر صمغ دانه بالنگوی شیرازی (3/0، 4/0 و 5/0 درصد) و کنسانتره پروتئین آب پنیر در سطوح مختلف (0، 5/2 و 5 درصد) به عنوان جایگزین چربی بر ویژگی های بافتی، فیزیکی و حسی بستنی بدون چربی (4/0 درصد) در مقایسه با نمونه شاهد پرچرب (10درصد) می باشد. تمامی نمونه ها رفتار شل-شونده با برش را نشان دادند. با افزایش غلظت جایگزین های چربی انتخاب شده، سختی (از 93/30 به 40/98 گرم)، احساس خامه ای بودن (از 6/2 به 6/4) و پذیرش حسی (از 3/4 به 8/5) افزایش، و سرعت ذوب (از 61/0 به 10/1 گرم در دقیقه) و زبری (از 6/2 به 3/6) کاهش یافت.

احیای مجدد طب سنتی ایران فرصتی مناسب در اختیار پزشکان و پژوهشگران قرار داده است تا از تدابیر درمانی ارزشمند حکمای گذشته بهره مند شده، روش های تشخیصی و درمانی کم عارضه و کم هزینه را جستجو و ارزیابی علمی نموده و در اختیار جامعه قرار دهند. هیپرلیپیدمی به دلیل شیوع بالا و ارتباط مستقیمی که با بیماری های قلبی- عروقی دارد، از معضلات مهم بهداشتی جامعه است. از طرف دیگر از مباحث پایه ای و مهم طب سنتی که در همه اختلالات مورد توجه قرار دارد، وضعیت عملکردی هضم های چهارگانه می باشد. در این مقاله سعی شده است با استفاده از منابع معتبر طب سنتی و نیز استفاده از شواهد بالینی، ارتباط بین مراحل مختلف هضمی و اختلال هیپرلیپیدمی مشخص گردد.

اثرات سطوح کربوهیدراتهای غیر فیبری(NFC)  همراه و بدون استفاده از چربی بر تولید و ترکیب شیر 8 راس گاو شیری هلشتاین در یک طرح چرخشی با 4 دوره 21 روزه مورد مطالعه قرار گرفت. گاوهای شیری چند شکم زایش با میانگین تولید شیر و روزهای شیردهی به ترتیب 36±5 کیلوگرم و 8±46 روز مورد استفاده قرار گرفتند. جیره های آزمایشی شامل 1) سطح بالای کربوهیدراتهای غیرفیبری بدون چربی، 2) سطح بالای کربوهیدراتهای غیرفیبری همراه با 2.5% چربی، 3) سطح پایین کربوهیدراتهای غیرفیبری بدون چربی و 4) سطح پایین کربوهیدراتهای غیرفیبری با 2.5% چربی بودند. سطح بالا و پایین کربوهیدراتهای غیرفیبری به ترتیب برابر 40 و 30% ماده خشک جیره بود. نتایج نشان داد که جیره های آزمایشی اثری بر مصرف ماده خشک روزانه نداشتند، ولی کاهش سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری جیره، مصرف NDF وADF  روزانه و قابلیت هضم ADF را بصورت معنی دار (P<0.05) افزایش داد، ولی بر قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و پروتیین خام بی اثر بود. pH شکمبه در جیره های مختلف اختلاف معنی دار نداشت، اما کاهش سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری غلظت آمونیاک شکمبه، ازت اوره ای خون (BUN) و ازت اوره ای شیر (MUN) را به طرز معنی دار (P<0.05) افزایش داد. اضافه کردن چربی به جیره با کربوهیدراتهای غیرفیبری بالا باعث افزایش معنی دار(P<0.05)  گلوکز خون گردید. کاهش سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری جیره اثری بر فعالیت جویدن نداشت. کاهش سطح کربوهیدراتهای غیرفیبری در جیره فاقد مکمل چربی، باعث کاهش تولید شیر روزانه گردید و با افزودن چربی این کاهش جبران شد. جیره های آزمایشی اثری بر درصد و تولید روزانه کل مواد جامد، پروتیین خام، چربی و SNF شیر نداشتند. بطور کلی می توان چنین نتیجه گرفت که عکس العمل گاوهای شیری با افزودن چربی در جیره های با محتوای کربوهیدرات قابل تخمیر کم، بهتر است.