در سالیان گذشته درمان های دارویی جدیدی برای درمان آلزایمر معرفی شده اند که علیرغم ایجاد تحول در این زمینه زیاد موفق نبوده اند. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی و سلامت مصرف عصاره Melissa officinalis با دوز ثابت در درمان بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط در یک دوره چهارماهه بود. این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی - تصادفی دوسو بی خبر بود، به صورت سه مرکزی انجام گرفت. بیماران با آلزایمر خفیف تا متوسط (در کل 42 بیمار که 18 نفر زن بودند) که شدت بیماری در آنان بر اساس معیار ADAS-cog کوچکتر و یا مساوی با عدد 12 بود و یا با معیار CDR شدت بیماری در آنان مساوی و یا کوچکتر از 2 بود، وارد مطالعه شده اند و به صورت تصادفی یا دارونما گرفتند و یا دوز ثابتی از عصاره بادرنجبویه در طول 16 هفته مطالعه، اثر بخشی اصلی با معیار ADAS-cog اندازه گیری شد که بر اساس تغییر این عدد از هفته صفر انجام می گرفت. معیار دوم تغییر عدد CDR از حد پایه بود.
در انتهای هفته 16 مطالعه عصاره بادرنجبویه با هر دو معیار CDR و ADAS-cog نسبت به دارونما برتری داشت (ADAS-cog: d.f.=1, F=6.93, P=0.01), (CDR: d.f.=1, F=16.78, P<0.000) و نه تنها از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد بلکه شدت علایم بیماری را کاهش داد. عوارض جانبی دیده شده در دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند (بجز Agitation). از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که عصاره بادرنجبویه می تواند به عنوان یک درمان موثر و بی خطر برای درمان بیماران مبتلا به آلزایمر خفیف تا متوسط برای مطالعات بیشتر در نظر گرفته شود.