IDO یک آنزیم درون سلولی است که توسط برخی از سلول ها نظیر سلول های عرضه کننده آنتی ژن و سلول های اندوکرین و سیستم عصبی بیان می شود. مکانیسم اصلی عملکرد IDO تجزیه تریپتوفان و محروم نمودن سلول های وابسته از این اسیدآمینه ضروری می باشد. بدین ترتیب سلول های وابسته به آن از جمله لنفوسیت های T در غیاب تریپتوفان تکثیر نیافته و دچار آپوپتوز می شوند. با توجه به نقش مهم تریپتوفان در تکثیر سلول های T، این احتمال وجود دارد که بیان IDO در سطح تماس مادر جنین از طریق کاتابولیسم تریپتوفان و سرکوب پاسخ لنفوسیتهای T به بقا جنین نیمه بیگانه کمک نماید. به همین منظور در این مطالعه بیان آنزیم IDO در فازهای مختلف سیکل استروس موش شامل پرواستروس، استروس، مت استروس و دی استروس به روش PCR-RT بررسی شده و میزان بیان ژن در فازهای مذکور مقایسه گردیده است. فازهای سیکل استروس از طریق مطالعه بررسی سیتولوژی اسمیر واژینال و رنگ آمیزی پاپا نیکولا تعیین گردیدند. در هر فاز، بافت آندومتر جهت استخراج RNA در محلول RNA،  cDNقرار داده شد. پس از استخراج RNA، cDNA با استفاده از آنزیم Reverse Transcriptase ساخته شد. در این نمونه ها، ژن IDO و mGAPDH به عنوان ژن House keeping به روش PDR-RT با استفاده ازپرایمرهای اختصاصی تکثیر گردید. ویژگی واکنش IDO-PCR از طریق هضم آنزیمی قطعه تکثیر یافته به دو قطعه 138 و 259 جفت باز تایید گردید. محصولات PCR ژن های mGAPDH و IDO به طور همزمان در چاهک ژل آگارز بارگذاری شد. دانسیته باندهای دو ژن مذکور با استفاده از نرم افزار Lab works اندازه گیری و نسبت دانسیته باند IDO به mGAPDH برای هر موش محاسبه گردید. به عنوان کنترل مثبت بیان IDO، ماکروفاژهای صفاقی و سلول های دندریتیک طحالی موش تخلیص و پس از تیمار با IFNγ، بیان ژن IDO به روش مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نظریه مربوط به نقش IDO را در سیستم ایمنی ذاتی کانال تولید مثل در حفاظت از عفونت تایید می کند. همچنین با توجه به اینکه در موش ها آمیزش جنسی فقط در فاز استروس انجام می شود، بیان سطح بالای آنزیم IDO در این فاز می تواند به عنوان یک مکانیزم اصلی در القای تحمل ایمونولوژیک مادر علیه جنین مطرح باشد.

Inhibin یکی از فاکتورهای مترشحه از سلول های گرانولوزا در زنان و سرتولی در مردان است که نقش مهمی را در تنظیم ترشح FSH از هیپوفیز به عهده دارد. امروزه سنجش اندازه گیری Inhibin در سرم و سایر مایعات بیولوژیک کمک شایانی در ارزیابی میزان تولید سلول های ژرمینال و وضعیت باروری در هر دو جنس می کند، به طوری که میزان آن در سرم و مایع سمینال مردان معرف وضعیت تولید اسپرم در بیضه ها است و میزان آن در سرم زنان معرف وضعیت تخمک گذاری می باشد. لذا اندازه گیری Inhibin در طی مراحل مختلف درمان ناباروری ابزاری ارزشمند جهت ارزیابی میزان موفقیت درمان است. محققین، به دنبال پی بردن به اهمیت و نقش ارزنده این فاکتور، شروع به طراحی روش اندازه گیری کمی آن نموده اند. در این مطالعه هدف تولید پروتئین Inhibin بود. به منظور تولید پروتئین inhibin، cDNA مربوط به زیر واحد Inhibin α تهیه گردید و با طراحی پرایمرهای اختصاصی که حاوی سایت های برش آنزیم های برش دهنده مناسب می باشند این cDNA با روش PCR تکثیر و در وکتورهای بیان باکتریایی کلون گردید. کلون مثبت با استفاده از DNA Sequencing مورد تایید قرار گرفت و آماده ترانسفورماسیون به داخل سلول های باکتریایی مناسب برای بیان پروتئین نوترکیب شد. به طور هم زمان قطعه DNA مزبور در وکتورهای بیان مخصوص در مخمر Pichia pastoris (پیکیا پاستوریس) کلون گردید. به دلیل کمبود میزان پروتئین نوترکیب تولید شده این ژن در وکتور باکتریایی 19b-PET کلون شد. برای بررسی بیان پروتئین نوترکیب فوق از سلول های RP-BL21 و RIL-BL21 استفاده شد. پس از مشاهده بیان این پروتئین با استفاده از ژل SDS PAGE و همچنین روش Western Blot اقدام به تخلیص آن شد. مراحل تخلیص پروتئین مربوط با استفاده از ستون کروماتوگرافی affinity با یون Ni2+ صورت گرفت. آنگاه به وسیله ژل SDS PAGE از حضور آن اطمینان حاصل شد. میزان پروتئین به دست آمده با روش برادفورد اندازه گیری و گزارش گردید.

PCOS بیماری است که زنان در دوره باروری به آن مبتلا می شوند. عامل ایجاد کننده این سندرم تاکنون ناشناخته باقی مانده است. بعضی از تحقیقات عامل وراثت و پاره ای دیگر عوامل محیطی مختلف را علت این بیماری می دانند. طرح حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که برای کنترل عامل وراثت بر روی دوقلوهای تک تخمکی (منوزیگوت) به عنوان افراد یکسان از نظر ژنی و دوقلوهای دو تخمکی (دی زیگوت) با شباهت ژنی افراد یک خانواده به یکدیگر انجام شد. طرح در 7 مرحله انجام گرفت که شامل مطالعات اولیه، تهیه پرسشنامه، نمونه گیری، انجام آزمایش ها، مرور اطلاعات و تجزیه و تحلیل داده ها و چاپ و نشر اطلاعات بود. پس از اتمام مطالعات اولیه برای اطلاع رسانی و جذب داوطلب از میان دوقلوهای ساکن شهر تهران پوستر طرح در مراکز دانشگاه، دبیرستانهای دخترانه، مراکز بهداشتی درمانی نصب شد که پس از تماس اولیه داوطلبین، برای انجام مصاحبه، سونوگرافی و نمونه گیری به پژوهشکده ابن سینا دعوت شدند. پس از اتمام مرحله نمونه گیری بر اساس علائم بالینی، نتیجه سونوگرافی و آزمایش های هورمونی (10نوع آزمایش هورمونی) وضعیت داوطلبین از نظر ابتلا به PCOS تعیین شد. نمونه های طرح 154 نفر (77 جفت) بودند که 96 نفر آنها (48 جفت) دوقلوی تک تخمکی و 58 نفر آنها (29 جفت) دوقلوی دو تخمکی بودند. نتایج نشان داد همانطور که در مطالعات قبلی نیز به آن اشاره شده است، در ایجاد PCOS عوامل محیطی علاوه بر عوامل ژنتیکی نقش دارند و این بیماری ناشی از نقص تک ژنی نیست. سطح سرمی لپتین توسط عوامل ژنتیک تعیین می شود و مقدار آن در پژوهش حاضر در مبتلایان به PCOS و غیر مبتلایان تفاوتی نداشت. با شناخت عوامل محیطی، این بیماری قابل پیشگیری خواهد بود.

آنتی بادی های پلی کلونال توسط کلون های متعددی از لنفوسیت های B تولید و به اپی توپ های گوناگون متصل می گردند. آنتی بادی های پلی کلونال از جهات مختلف از جمله از نظر ایزوتیپ، ایدیوتیپ، ویژگی و میل پیوندی (افینیتی) ناهمگن هستند. آنتی بادی های پلی کلونال توسط کلون های متعددی از لنفوسیت های B تولید و به اپی توپ های گوناگون متصل می گردند. آنتی بادی های پلی کلونال از جهات مختلف از جمله از نظر ایزوتیپ، ایدیوتیپ، ویژگی و میل پیوندی (افینیتی) ناهمگن هستند. در این مطالعه بر علیه ایزوتیپ های IgA, IgM, IgD و IgG انسان و زنجیره های سبک Kappa و Lambda، و بر علیه ایمونوگلوبولین موش، خرگوش و گوسفند مشتمل بر 42 فرآورده آنتی بادی پلی کلونال در گوسفند و یا در خرگوش تولید و سپس آنتی بادی های تولیدشده با آنزیم HRP و ماده فلورسانس FITC کونژوگه گردیدند. به منظور دستیابی به IgM, IgA, IgD و IgG و ایمونوگلوبولین انسان از سرم بیماران مبتلا به ملیوممولتیپل و والدنشتروم و یا سرم نرمال و برای ایمونوگلوبولین حیوانات از سرم آنها استفاده شد. وجود پاراپروتئین با الکتروفورز استات سلولز و نوع ایزوتیپ پاراپروتئین با آزمون الایزا بررسی شد. از آنجا که مطلبق با نتایج الایزا، پاراپروتئین IgM و IgA مورد مطالعه به پروتئین A استافیلوکوکی متصل می شد، برای تصفیه آن، از روش جدید کروماتوگرافی متشکل از ستون های جذبی پروتئین G استرپتوکوکی و پروتئین A استافیلوکوکی استفاده گردید. IgG موجود در سرم با ستون پروتئین G گرفته شد و IgM یا IgA به ستون پروتئین A متصل گردید. برای تصفیه IgD از ستون کروماتوگرافی تعویض یونی با رزین DEAE استفاده شد. فراکسیون های حاوی IgD، جهت حذف IgG، از ستون پروتئین A گذشتند و فراکسیون های غیرمتصل به ستون پروتئین A از ستون سفادکس G-100 عبور داده شدند. بر این اساس مولکول IgD با پیک اول از ستون ژل فیلتراسیون خارج گردید. IgG انسان با پروتئین G و ایمونوگلوبولین حیوانات با ستون پروتئین A تخلیص گردید. خلوص تمام فراکسیون ها با آزمون الایزا و SDS-PAGE مورد ارزیابی قرار گرفت. خلوص IgM تصفیه شده با آزمون ایمونوبلات نیز تایید شد. برای احیا باندهای دی سولفید بین دو زنجیره سبک و سنگین ایمونوگلوبولین های انسان از ماده احیا کننده در تیوتریتول (DTT) استفاده گردید.زنجیره های سبک (Lambda, Kappa) و سنگین ایمونوگلوبین ها با استفاده از روش الکتروالوشن تصفیه شدند. خلوص زنجیره ها با استفاده از آزمون الایزا- و SDS-PAEG تایید گردید. زنجیره های سنگین و سبک تصفیه شده با روش الکتروالوشن به عنوان آنتی ژن برای تزریق به حیوانات در نظر گرفته شدند. 250 میکروگرم آنتی ژن برای هر خرگوش و 1میلی گرم آنتی ژن به گوسفند در ادجوانت کامل فروند و در تزریق اول و نصف مقادیر ذکر شده در ادجوانت ناقص فروند در تزریقات بعدی، استفاده شد. جمعا 5 تزریق انجام شد و فاصله تزریق اول تا دوم سه هفته و فاصله بقیه تزریقات دو هفته بود. تیتر آنتی بادی های اختصاصی از خونگیری اول (Pre-immune) تا خونگیری ششم با آزمون الایزای غیرمستقیم بررسی شد و نشان داده شد که با اولین تزریق تیتر آنتی بادی در هر دو گونه بالا رفته است که این میزان در گوسفند بیشتر از خرگوش است. تیتر آنتی بادی های تولید شده با کروماتوگرافی جذبی با آنتی ژن ویژه خود، تصفیه شد. در مواردی، واکنش متقاطع آنتی بادی ها با کروماتوگرافی جذبی حذف گردید. همچنین قطعه F(ab) 2 با استفاده از آنزیم پپسین تولید گردید و به تفکیک با آنزیم پراکسیداز و فلورسئین ایزوتیوسیانات (FITC) متصل گردیدند. واکنش متقاطع کونژوگه های آنزیمی با سایر ایمونوگلوبین ها، زنجیره های سنگین آنها و زنجیره های سبک κ و λ و همچنین با پانل سرم یازده حیوان مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. کونژوگه های فلورسانس ضد IgM و IgD و ضد ایمونوگلوبولین انسان با سلول های کونژوگه های ضد IgA با سلول B27، کونژوگه های ضد ایمونوگلوبولین موش با لنفوسیت موش مجاور شدند و تعداد سلول های رنگ گرفته با دستگاه فلوسایتومتری (FACS) و میکروسکوپ فلورسانس شمارش گردیدند. نتایج نشان دهنده شباهتکونژوگه های فلورسانس تولید شده با کونژوگه تجاری است. تمامی 42 فرآورده موفق به اخذ تاییدیه آزمایشگاه رفرانس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی شده اند.

با توجه به تاثیر عوامل مختلف در کاهش میزان باروری از یک سو و آمار قابل توجه زوج های نابارور (15-10 درصد) از سوی دیگر، آگاهی از دیدگاه شاغلین در زمینه ناباروری در ایران نسبت به اهمیت و شیوع عوامل محیطی ایجاد کننده ناباروری و بهره مندی از نتایج آن در طراحی برنامه های علمی- پژوهشی مناسب اهمیت ویژه ای دارد. همچنین، عدم وجود آمارهای دقیق درباره میزان تاثیر شیوع عوامل محیطی بر باروری در ایران و ضرورت اجرای این طرح به عنوان قدم اول در این زمینه، تاکید می نماید. هدف: تعیین میزان اهمیت و شیوع عوامل مختلف ایجاد کننده ناباروری از دیدگاه شاغلین در این زمینه در ایران و نهادینه نمودن پرسش در مورد مواجهه بیماران با عوامل محیطی موثر در ایجاد ناباروری در هنگام اخذ شرح بالینی (HX). روش: ارسال پرسشنامه به مراکز درمان ناباروری فعال کشور و مراکز آموزشی درمانی دارای بخش های زنان و زایمان و اورولوژی. نتایج و بحث: در مجموع 369 پرسشنامه تکمیل شده از 12 مرکز درمان ناباروری و 12 مرکز آموزش درمانی دریافت شد که 24.9% میزان تاثیر عوامل محیطی بر باروری را در حد زیاد، 51.1% در حد متوسط 22.7% در حد کم و 1.3% بدون تاثیر دانستند. پر اهمیت ترین و شایع ترین عوامل موثر از دیدگاه شرکت کنندگان در طرح عبارت بودند از: 1- سلاح های شیمیایی 2- مواد رادیواکتیو و تشعشعات 3- مختل کننده های آندوکرین (برحسب اهمیت) 1- سلاح های شیمیایی 2- استرس های محیطی 3- مواد مخدر (برحسب شیوع) میانگین سابقه فعالیت تخصصی شرکت کنندگان در این پژوهش 7.5 سال بود و 52.5% از متخصصین زنان و زایمان و 58.3% از متخصصین اورولوژی با زوج ناباروری که زمینه اصلی مشکل آنها عوامل محیطی بوده، برخورد داشته اند. در مجموع تنها 5% از کل شرکت کنندگان در این نظرسنجی با تحقیقات انجام شده در ایران در زمینه نقش عوامل محیطی در ایجاد ناباروری برخورد داشته اند که این میزان در متخصصین زنان و زایمان 7.7% ودر متخصصین ارولوژی 10% بود. در مجموع تاکید بر اهمیت تاثیر عوامل محیطی در ایجاد ناباروری از دیدگاه شاغلین در ایران وعدم برخورد ایشان با مطالعات و پژوهش های انجام شده در سطح کشور موید ضرورت برگزاری همایشی در این زمینه جهت جمع آوری فعالیت های انجام شده و ارائه راهکارهای مناسب در زمینه شناخت، پیشگیری و درمان ناباروری ناشی از عوامل محیطی است.

برای این طرح تعداد 12 مجله علمی با نظر شورای علمی پژوهشکده انتخاب شدند و با همکاری اعضاء پژوهشکده فایل های PDF این مجلات در حد امکان از سایت های مربوط تهیه گردید. سپس بانک اطلاعاتی لازم با فرمت RDBMS تهیه شد و اطلاعات مربوطه به مقالات در این بانک اطلاعاتی وارد گردید. این اطلاعات شامل نام مجله، سال نشر، شماره سریال، صفحه مقالات، عنوان و نام نویسندگان مقالات است. تعداد مقاله های وارد شده بیش از 14000 مورد بود. در مرحله بعدی، با استفاده از روش DSN این فایل در دسترس نرم افزار IIS سرور مرکز قرار گرفت و با طراحی صفحات وب به زبان ASP امکان استفاده از این اطلاعات به صورت لیست و جستجوی کلمه ای از طریق وب پژوهشکده میسر شد. در آخرین قسمت با استفاده از پروتکل های امنیتی مناسب سطوح دسترسی به اطلاعات فوق به کمک روش Windows Authentication تنظیم گردید تا امکان استفاده از این اطلاعات برای کاربران مورد نظر فراهم گردد.

برای بررسی اثرات کشت همزمان سلول های لوله رحمی انسان بر تکوین جنین های 24 سلولی انسان، سلول های لوله رحم از 19 زن زیر 40 سال با سابقه باروری و بدون داشتن ضایعه پاتولوژیک لوله رحم تهیه شد. سلول های اپی تلیالی لوله رحم به صورت آنزیمی و مکانیکی جدا شده و بر روی پلاستیک (روش منولایر) یا ماتریکس خارج سلولی (روش پولاریزه) کشت داده شد. نتایج این مطالعه نشان داد سلول ها در کشت معمولی (منولایر) سنگفرشی و غیر پولاریزه بوده در صورتی که سلول ها در کشت پولاریزه مانند سلول های موجود در In vivo پولاریزه بوده و تمام سطوح فوقانی، تحتانی و جانبی سلولها از همدیگر قابل تشخیص بودند. بهترین محیط کشت برای مرحله اول رشد اولیه و پاساژ سلولها به ترتیب DMM/F12 (Viability تقریبا 100%)، RPMI/1640 (99%) و Hams F10 (97%) بود. در مرحله نگهداری سلول ها در محیط کشت و انجام کشت پولاریزه تفاوت معنی داری بین محیط های کشت مختلف به دست نیامد. به علاوه، بهترین محیط کشت برای تقسیم سلولی جنین تا مرحله مورولا Hams F10 بود. به طوری که نسبت اووسیت های بارور شده که به مرحله 8 سلولی 72 ساعت بعد از جمع آوری اووسیت رسیده بودند. در محیط (p<0.05), DMEM F12 (%68) RPMT, (%80) Hams F10 بود. نتایج این مطالعه همچنین نشان داد بهترین محیط کشت در رساندن جنین به مرحله بلاستوسیت (5 روز بعد از لقاح) به ترتیب Co-Culture با سلول های پولاریزه لوله رحم67.4%، CO-Culture با سلول های غیر پولاریزه لوله رحم (کشت معمولی) 58.1%، Matrigel و %36.6 Hams F10 و در محیط معمولی %1.7 Hams F10 بود.

پدیده ناباروری علاوه بر پزشکی در قلمرو علوم رفتاری و اجتماعی نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. ناباروری به عنوان یک بحران روانی، استرس زیادی را بر زوج های نابارور وارد نموده و به طرق گوناگون سلامت روانی آنها را تهدید می نماید. نرخ بالای ناباروری در ایران با لحاظ جنبه های اجتماعی فرهنگی آن، خصوصا نزد زنان، اهمیت ویژه ای را جهت مطالعه پدیده ناباروری با تکیه بر جنبه های روانی اجتماعی مطرح می نماید. این پژوهش، به عنوان مطالعه مقدماتی و اولیه، دیدگاه پزشکان و متخصصان درگیر در امر ناباروری را که ضمن برخورداری از تجارب مفید از زوج های نابارور، به عنوان یکی از منابع مهم و قابل اعتماد جهت مطالعات فرهنگی اجتماعی ناباروی، به شمار می روند، مورد مطالعه قرار می دهد. مطالعه حاضر پژوهشی است هدفدار که با طرح مسائل اولیه روانی اجتماعی در ناباروری، شناخت نقش عوامل روانی اجتماعی از دیدگاه پزشکان ایرانی و شناخت میزان اهمیت مسائل روانی اجتماعی ناباروری نزد این پزشکان، را مورد بررسی قرار می دهد، تا از این طریق هم حمایت روانی اجتماعی بیشتری از زوج های نابارور انجام پذیرد و هم به لحاظ اقتصادی از جهت صرف وقت و هزینه های غیر ضرور یا از انجام درمان های پزشکی نابجا جلوگیری نماید و یا درمان های پزشکی را با اثر بخشی بیشتری همراه سازد.

تحقیقات نشان می دهد انجماد می تواند سبب کاهش کیفیت پارامترهای اسپرم همچون تحرک، وضعیت کروماتین و ساختار آکروزوم گردد. امروزه انجماد اسپرم انسان برای افزایش موفقیت روش های کمک باروری، بانک اسپرم برای مردان در معرض شیمی درمانی، رادیو تراپی، جراحی و نقایص انزالی، بطور معمول انجام می گیرد. به طور کلی، محیط های انجمادی مختلفی برای حفظ اسپرم از اثرات منفی فرآیند انجماد وجود دارد. هر چند که محیط ها و روش های انجمادی، کیفیت اسپرم منجمد شده را تا حد زیادی حفظ می کنند، اما تاکنون مقایسه جهت بررسی اثرات محیط ها و روش های انجمادی مختلف، صورت نگرفته است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات محیط ها و روش های انجمادی روی کیفیت اسپرم بعد از ذوب می باشد. در این طرح، نمونه های مایع سمینال 31 بیمار، جمع آوری و آنالیز مایع منی بر طبق استانداردهای WHO انجام گرفت. سپس نمونه ها به چهار حجم مساوی، برای انجماد به روش فاز بخار در حضور و عدم حضور محیط انجمادی و انجماد شیشه ای شدن در حضور و عدم حضور محیط انجمادی، تقسیم شدند. محیط های انجمادی مورد استفاده HSPM، TYBG و TYBG-GEYC بودند. محیط انجمادی و نمونه مایع سمینال به نسبت 1: 1 با هم مخلوط و داخل نی های مخصوص انجماد تقسیم گردید. پس از انکوباسیون، نی های محتوی مایع سمینال تهیه شده در فاصله 15 سانتی متر برای انجماد در فاز بخار ازت و درون تانک حاوی ازت مایع وارد گردید. پس از 7 روز، نمونه ها ذوب و تعداد اسپرم، درصد تحرک و قابلیت حیات اسپرم ها بررسی گردید. آسیب به DNA با رنگ آمیزی آکریدین ارنج و تولوئیدین بلو و واکنش آکروزومی با رنگ آمیزی سه گانه مورد ارزیابی قرار گرفت. میانگین درصد تحرک در روش فاز بخار در مقایسه با روش شیشه ای شدن بالاتر بود. این میانگین همچنین در نمونه های با محیط انجمادی HSPM بالاتر بود. تفاوت معنی داری در شکست DNA و واکنش آکروزومی بین محیط ها و روش های انجمادی مشاهده نشد. انجماد اسپرم انسان کاربردهای فراوانی در باروری مردان دارد. ذخیره طولانی مدت اسپرم در نیتروژن مایع در دمای 196 درجه سانتی گراد، سبب کاهش کیفیت پارامترهای اسپرم بعد از ذوب می شود. نتایج نشان می دهد که انجماد اسپرم انسان با روش فاز بخار ازت و محیط HSPM، سبب کاهش کمتری در تحرک، قابلیت حیات، DNA آسیب دیده و واکنش آکروزومی نسبت به روش شیشه ای شدن، که در آن نمونه ها مستقیما به درون ازت منتقل می شوند، می گردد.

تقریبا 15% زوجین طبق آمار جهانی نازا هستند. موفقیت میزان لانه گزینی جنین در IVF علی رغم آزمایش های بسیار هنوز در میزان پائین یعنی 15 تا 30 درصد باقی مانده است. فرآیند لانه گزینی جنین بسیار پیچیده و در انسان به دلیل محدودیت های اخلاقی و تجربی، اطلاعات بسیار جزیی است. به علاوه، تنها میزان کمی اطلاعات از سایر گونه ها در دست می باشد. اگر چه استفاده از سایر گونه ها نمی تواند اطلاعات زیادی در انسان بدهد. بنابراین یک مدل آزمایشگاهی برای لانه گزینی جنین درانسان می تواند بسیاری از محدودیت ها را بر طرف کند. هدف از انجام این طرح تهیه مدلی برای مطالعه مراحل مختلف لانه گزینی جنین انسان در محیط آزمایشگاهی و همچنین بررسی تغییرات ساختمانی ایجاد شده در جنین و آندومتریوم در مراحل مختلف لانه گزینی بود. نتایج این مطالعه نشان داد با استفاده از مدل لانه گزینی جنین در محیط آزمایشگاه به ما این امکان را می دهد تا عواملی که سبب افزایش، کاهش یا توقف لانه گزینی می گردد، مشخص کرده و این عوامل را در درمان نازایی یا جلوگیری از حاملگی استفاده کنیم.