به دنبال گسترش روزافزون دامنه مباحث ART و افزایش چالش ها در مباحث مربوط به این شاخه تخصصی از علوم زیست شناختی، پژوهشکده ابن سینای جهاد دانشگاهی در پی آن برآمد تا مجموعه آرا و نظرات حقوقی و فقهی را جمع آوری و توسط گروهی از روحانیون و متخصصان رشته های حقوق، فقه اسلامی، پزشکی و ART به بحث و نقد بگذارد. در این باره پس از تعیین گروه کاری طی مدت یکسال کلیه نظرات فقها و روحانیون و دلایل استنادی آنان از کتب و سنت، مبانی اجماع علما، آرای حقوقی و اصول حقوقی پذیرفته شده در این امر و نیز پیشینه حقوقی ART در چند کشور خارجی صاحب سبک از جمله انگلستان- فرانسه و استرالیا بررسی شد. دلایل موافقان و مخالفان در هر گروه مورد بررسی قرار گرفت تا در نهایت به تدوین مجموعه ای جامع و مانع از اطلاعات و آرای حقوقی و شرعی موجود پیرامون ART منجر شد. در نهایت باید گفت یکنواختی در رژیم حقوقی حتی در سایر کشورهای جهان نیز به چشم نمی خورد و تشت آرای حقوقدانان در مورد جنبه های مختلف ART وجود دارد. ضمن آنکه پراکندگی و عدم هماهنگی آرای فقها و اندیشمندان علوم دینی از آن هم بیشتر است، با این حال می توان گفت در غالب روش های ART می توان به اجماع آنان در نهی و نفی برخورد نمود. با این وصف باید امیدوار بود که با گذشت زمان و تداوم بحث های اخلاقی، حقوقی، مذهبی و علمی موجبات ایجاد رویه ای واحد در امور مربوط به ART فراهم آید. مبانی حقوقی و مذهبی کشور تا حد زیادی می تواند پاسخگوی نیازها و حقوقی ART در ایران باشد و در عین حال برای بهبود شرایط باید تاسیسات حقوقی جدیدی تعریف و تاسیسات سابق تغییر داده شود و برای این منظور فقه پویای شیعه بسیار مددرسان خواهد بود.

پرولاکتین هورمونی پلی پپتیدی است که از سلول های لاکتوتروف هیپوفیز قدامی ترشح می شود و از یک زنجیره پلی پپتیدی که شامل 199 اسید آمینه است تشکیل شده است. پرولاکتین متعلق به خانواده پرولاکتین/ هورمون رشد/ لاکتوژن جفتی است. اگر چه عمده پرولاکتین موجود در غده هیپوفیز دارای وزن 23 کیلودالتون است، پرولاکتون های دیگری با وزن مولکولی متفاوت در بسیاری از پستانداران شناسایی شده است که نتیجه Alternative Splicing از رونوشت اولیه، هضم پروتئولیتیک و تغییرات بعد از رونویسی زنجیره آمینواسیدی است. شناخته شده ترین نقش پرولاکتین در رشد غدد پستانی و تولید و ترشح شیر است. افزایش پرولاکتین در زنان باعث آمنوره (قطع قاعدگی) و گالاکتوره (ترشح از پستان) و در مردان باعث ژنیکوماستی (بزرگ شدن پستان) و ناتوانی جنسی (impotency) می شود. در این طرح به منظور سنجش پرولاکتین سرم آنتی بادی های مونوکلونال تولید گردید به این منظور پروتئین های موجود در مایع امنیوتیک ابتدا با سولفات آمونیوم رسوب داده شد و سپس برای تخلیص پرولاکتین از ستون جذبی Seph.4B-Anti-PRL استفاده گردید. خلوص آن با آزمون SDS-PAGE تایید گردید و غلظت آن با کیت تجاری اندازه گیری پرولاکتین، تعیین گردید. به منظور تولید آنتی بادی منوکلونال پرولاکتین تخلیص شده به عنوان آنتی ژن به موش Balb/c تزریق گردید. پس از پایان تزریقات (5 نوبت) سلول های غدد لنفاوی خارج گردیده و با سلول میلوم SP2.0 و با استفاده از PEG1500 ادغام گردید. پس از اضافه کردن محیط انتخابی HAT و رشد و تثبیت هیبریدوماها با استفاده از آزمون الایزا کلون های مثبت انتخاب و پس از چهار بار کلونینگ به روش Limiting dilution هیبریدوماهای مولد آنتی بادی ضد PRL انتخاب گردیدند. حاصل دو فیوژن، کلون های ضد پرولاکتین3B61, 1A8, 2B2 بود که ایزوتوپ همگی آن ها IgM است. به منظور تخلیص آنتی بادی های فوق، آسیت تهیه شد. از ستون ژل فیلتراسیون برای تخلیص آن ها استفاده گردید. راکتیویتی آنتی بادی های تخلیص شده با آزمون الایزا به اثبات رسید. در آینده این آنتی بادی ها با آنزیم کونژوگه شده و به منظور سنجش پرولاکتین سرم، آزمون الایزا طراحی می گردد.

پیوند سلول های بیضه یک موش بارور به توبول های منی بر یک موش گیرنده نازا منجر به از سرگیری اسپرم سازی با سلول های دهنده شده است. اسپرماتوژنز در موش گیرنده ادامه یافته و حتی منجر به تولد فرزند با خصوصیات ژنتیکی دهنده شده است. پیوند سلول های با منشا بیضه به گیرنده نیاز به آماده سازی گیرنده دارد و مطابق این اسپرم سازی گیرنده باید متوقف شده تا بتوان فعالیت مجدد اسپرم سازی را این بار با سلول های دهنده جلو برد. آماده سازی Rat حتی از موش هم مشکل تر است. موثرترین پروتکل القاء توقف اسپرم سازی در رت استفاده از بوسولفان در مرحله نوزادی این جونده بوده است که در بیش از 90% بیضه ها با سلول های دهنده کلونیزه شدند. روش های دیگر استفاده از رادیوتراپی بیضه ها و یا استفاده از داروهای سیتوتوکسیک دیگر بوده است. اخیرا بررسی هایی در خصوص استفاده از سلول های گنادی گونه های دیگر در محیط بیضه موش صورت گرفته که حاصل آنها کلونیزه شدن و تقسیم سلولی بوده ولی تمایز سلول های زایای دهنده صورت نگرفت. علت انتخاب Rat آن بود که تحقیقات زیادی در خصوص فرآیند اسپرم سازی در Rat طبیعی صورت گرفته است. تغییرات اسپرم سازی به دنبال کموتراپی در Rat به انسان نزدیک است. نتایج این مطالعه علاوه بر دادن روش ایده آل توقف اسپرم سازی در Rat دستیابی به الگویی جهت ادامه تحقیقاتGerm Cell Transplantation را امکان پذیر می سازد. برای آنکه در بیضه موش صحرایی فرایند اسپرم زایی درون زاد تا حد امکان متوقف شود و از طرف دیگر با توجه به اثرات جانبی عمده بوسولفان، 5 دوز مختلف (30، 15 و 45mg/kg) با همدیگر مقایسه شد و کمترین دوزی که بیشترین اثر را داشت انتخاب گردید. نتایج نشان می دهد که با افزایش میزان دوز بوسولفان، به دلیل تخریب بیشتر سلول های بیضه، کاهش حجم و در نتیجه کاهش اندازه بیضه بیشتر می شود. بنابراین، بیضه های موش صحرایی در دوز 15 mg/kg نسبت به دوز 30 mg/kg و همچنین دوز 30 mg/kg نسبت به دوز 45 mg/kg اندازه بزرگتری دارد. 70 روز پس از تزریق بوسولفان، میزان بازیابی سلولی در این دوزها متفاوت است. دوز 15 mg/kg بیشترین میزان و دوز45 mg/kg ، کمترین میزان بازیابی سلولی را دارد که این مقدار وابسته به میزان باقی ماندن سلول های بنیادی در بیضه است. هر چقدر میزان سلول های بنیادی بیشتر باشد میزان بازیابی نیز بیشتر خواهد بود. بر خلاف دیگر ترکیبات شیمیایی که اسپرماتوگونی های تمایز یافته را تخریب می کند، بوسولفان یک ترکیب بالقوه بوده که به صورت انتخابی سلول های بنیادی اسپرماتوگونیایی از گونه های مختلف را از بین می برد اما در دوزهای بالاتر، اسپرماتوگونی های متمایز شده بیشتری از بین رفته و در نتیجه کاهش بیشتری در تعداد اسپرماتوسیت ها و اسپرماتید ها دیده می شود. کاهش اسپرماتوگونی های تمایز یافته، نسبت بین سلول های بنیادی مولد و سلول های تمایز نیافته را به صورت مرتبط با دوز برهم می زند که تقسیم جهت تولید همانند خود در سلول های بنیادی را تحت تاثیر قرار می دهد و این یافته ها با نتایج مطالعات قبلی مطابق است.

تاثیر آنتی بادی ضداسپرم با میزان شیوع %6-26 در ایجاد ناباروری به خوبی شناخته شده است. لذا اندازه گیری آن در سرم و یا مایعات بیولوژیک مردان و زنان از اهمیت کلینیکی برخوردار است. امروزه یکی از مهترین موضوعات مورد بحث در ناباروری ایمونولوژیک، طراحی روشی استاندارد جهت اندازه گیری ASA است. مطالعات انجام شده نشان می دهند که روش الایزا در بین روش های تشخیص ASA، در صورتی که از آنتی ژن های سطحی اسپرم با حداقل آلودگی به آنتی ژن های غیراسپرمی و آنتی ژن های داخلی اسپرم استفاده گردد، روشی بسیار حساس و قابل اعتماد بوده و بهتر از سایر روش های تشخیص و اندازه گیری ASA است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر طراحی یک روش الایزا با روش قابل قبول استخراج آنتی ژن های سطح اسپرم و با حداقل آلودگی به سایر پروتئین های اسپرم جهت تعیین میزان ASA است. در این مطالعه، تکنیک الایزای غیرمستقیم با استفاده از سه روش مختلف استخراج آنتی ژن های سطح اسپرم شامل روش سونیکاسیون، استفاده از دترجنت سدیم دودسیل سولفات و نیز استفاده از دترجنت لیتیوم دی یدوسالیسیلات، طراحی گردید. در نهایت پس از طراحی روش، الایزای طراحی شده با آنتی ژن حاصل از سه روش مختلف استخراج آنتی ژن های سطح اسپرم، به همراه دو کیت الایزای تجاری مشابه با تست روتین مراکز درمان ناباروری (SpermMar) مورد مقایسه قرار گرفته است. در تجربه عملی از 28 سرم مشکوک به ASA که توسط تست 16 SpermMar مورد جواب مثبت داشتند، به روش الایزای طراحی شده با آنتی ژن های حاصل از دترجنت LIS، 14 سرم، جواب مثبت حقیقی نشان داد و تنها 2 مورد جواب منفی کاذب وجود داشت و جواب مثبت کاذب نیز مشاهده نگردید؛ در حالی که در روش سونیکاسیون فقط 5 مورد مثبت حقیقی داشت و 11 مورد جواب منفی کاذب نشان داد. روش استفاده از دترجنت SDS نیز 13 مورد مثبت حقیقی، 3 مورد جواب منفی کاذب و 4 مورد جواب مثبت کاذب نشان داد. به علاوه دو کیت تجاری به ترتیب 7 و 4 مورد جواب مثبت حقیقی نشان داد. در هر دو کیت های تجاری 1 مورد جواب مثبت کاذب و نیز به ترتیب با 9 و 12 مورد جواب منفی کاذب همراه بودند. بر اساس نتایج حاصل از روش الایزا با استفاده از دترجنت LIS، حساسیت (%87.5) مناسبی داشته و از ویژگی و کارآیی بسیار بالایی در مقایسه با سایر روش ها برخوردار است ( به ترتیب %100 و %92.8) از طرف دیگر همبستگی معنی داری نیز بین روش طراحی شده و SpermMar وجود دارد. (r= 0.572) بر اساس نتایج این مطالعه روش الایزای طراحی شده با استفاده از آنتی ژن استخراج شده از سطح اسپرم به کمک دترجنت LIS دارای حداقل نتایج کاذب است و بهتر از سایر روش های استخراج آنتی ژن های سطحی اسپرم و کیت های مشابه خارجی جهت تشخیص و تعیین میزان ASA است.

جنبه های روانی اجتماعی نقص و یا اختلال فیزیکی ممکن است که مشکلات بیشتر از خود نقص و یا اختلال برای افراد ایجاد کند. افراد نابارور از پیش داوری ها و نظر منفی اطرافیان خودشان در موقعیت های مختلف رنج می برند. تمام عوامل مربوط به این رنج می تواند در شرایط استیگما که افراد نابارور با آن روبه رو هستند، مطالعه قرار شود. در کنار این موقعیت های روانی- اجتماعی آسیب زا، فرصت هایی وجود دارند که افراد نابارور می توانند برای سازگاری های بیشتر با زندگی اجتماعی شان بهره مند شوند. حدود 268 آزمودنی بارور و نابارور در این مطالعه شرکت جستند که از دو ناحیه ایران بودند. توسط مصاحبه های متعدد در یک مطالعه مقدماتی، سبک های تعامل اجتماعی و تمام ساختارهای ذهنی منفی و مثبت مربوط به زندگی اجتماعی افراد نابارور، شناسایی شدند. با استفاده از ابزار مناسب (فهرست ساختارهای ذهنی) و تحلیل عوامل نتایج، عوامل و عناصر مهم مربوط به جنبه های اجتماعی ناباروری کشف شدند. همچنین نتایج تحلیل آماری شامل آزمون معناداری t، تحلیل عوامل و رگرسیون نشان داد که مقایسه اجتماعی به عنوان یکی از منابع تکوین خود دارای نقش اساسی در پیش بینی سازگاری های روانی اجتماعی افراد نابارور دارد. نتایج دلالت هایی را برای موقعیت های بالینی به ویژه گروه درمانی جهت افراد نابارور نشان داد. در پژوهش حاضر، بیمارنگری در رابطه با ناباروران از بعد روانشناختی تا حدی نابجا تلقی شد و تفاوت معناداری در میزان افسردگی، عزت نفس و رضامندی زناشویی در مقایسه با جمعیت بارور مشاهده شد. اما از طریق خود مشاهده گری، تغییر افسردگی به عنوان یکی از تغییرهای سازگاری روانی- اجتماعی پیش بینی شده که می توان با مداخلات درمانی شناختی در جهت بهبود نگرش آنان به خود و جامعه استفاده نمود. با توجه به گستره انجام طرح (دو شهر)، لازم است نتایج این طرح در مقیاس بزرگتر ارزیابی گردد و نتایج حاصل به عنوان الگویی در درمان و اصلاح نگرش ناباروران نسبت به پدیده ناباروری خویش و اصلاح دیدگاه باروران نسبت به ناباروران در جلسات هم اندیشی گروهی جهت تعدیل و تنظیم کارکرد خود به کار گرفته شود.

سرطان پستان، شایع ترین سرطان مربوط به زنان در تمام دنیا می باشد و شناخت زود هنگام آن، عامل مهمی در درمان این سرطان به شمار می رود. Her2 مهمترین بیومارکر سرطان پستان است. نقاط کوانتومی نسبت به فلوروفورهای رایج دارای مزایای متعددی نظیر درخشندگی و ثبات نوری بیشتر می باشند. در این پژوهش، به منظور طراحی روش تشخیص Her2 مبتنی بر نقاط کوانتومی، آنتی بادی های منوکلونال ضد Her2 تولید و خصوصیات آنها بررسی شد. سپس بیان Her2 در رده سلولی سرطان پستان ((SKBR3 و بافت سرطان پستان با استفاده از کن‍‍‍‍‍‍‍‍ژوگه های FITC و QDot 525 ارزیابی و مقایسه شد. دو پپتید بخش خارج سلولی Her2 طراحی و آنتی بادی های ضد آنها با استفاده از تکنولوژی هیبریدوما، تولید گردید. ویژگی برخی از این آنتی بادی ها به روش های الایزا، ایمونوبلاتینگ، ایمونوپرسیپیتاسیون و رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت مورد بررسی قرار گرفت. بیان Her2 بر روی رده سلولی SKBR3 و بافت سرطان پستان با استفاده از کن‍‍‍‍‍‍‍‍ژوگه های FITC و QDot 525 به روش ایمونوفلورسنت غیرمستقیم و روش LSAB ارزیابی و خصوصیات نوری کونژوگه های مذکور از جمله شدت نور (Intensity)،ثبات نوری و اندیس رنگ آمیزی مقایسه گردید. آنتی بادی های منوکلونال تولید شده دارای واکنشگری مناسب در آزمون الایزا بودند. آزمون ایمونوبلاتینگ و ایمونوپرسیپیتاسیون نشان داد که این آنتی بادی ها می توانند باند KDa 185 مربوط به Her2 را به خوبی تشخیص دهند. همچنین در آزمون ایمونوفلورسنت غیر مستقیم و روش LSAB، این آنتی بادی ها قادر به شناسایی Her2 در سلول های SKBR3 و بافت سرطان پستان بودند. از نظر خواص نوری، QDot 525نسبت به FITC درخشان تر (p<0.000) و دارای ثبات نوری بیشتری (p<0.000) بود. همچنین اندیس رنگ آمیزی QDot 525 نسبت به FITCحداقل 5.5 برابر بود. به نظر می رسد با توجه به حساسیت بیشتر کوانتوم دات ها نسبت به فلوروفورهای رایج، استفاده از آنها می تواند در تشخیص زود هنگام سرطان راه گشا باشد.

سقط مکرر بدون علت یکی از شایع ترین و مهم ترین بیماری های زنان و زایمان است که به دلیل ناشناخته بودن علت ایجاد آن، کوشش های تشخیصی و درمانی در کنترل این بیماری غالبا با شکست مواجه می شود. اگر چه اختلالات ایمونولوژیک را شایع ترین علت به وجود آورنده این بیماری می دانند ولی تاکنون سازوکارها و واسطه های پاسخ های موضعی ایمونولوژیک در این بیماری به درستی مشخص نشده اند. اگر ایجاد تحمل ایمونولوژیک در رحم مادر را لازمه بقاء جنین نیمه بیگانه بدانیم و اگر سلول های T را مرکز و محور القاء و ادامه فرآیند تحمل ایمونولوژیک در اکثر موارد فیزیولوژیک و پاتولوژیک بدانیم، باید پذیرفت که این سلول ها بدون تردید یکی از بازیگران اصلی صحنه حاملگی و بقاء جنین در مقابل سیستم ایمنی مادر هستند و در نتیجه می توان یکی از زمینه های اصلی ایجاد سقط های مکرر بدون علت را تغییر در عملکرد طبیعی سلول های T ساکن در بافت مخاطی آندومتر دانست. در همین باره و به منظور تبیین پاسخ های موضعی سلول های T در آندومتر، در این پژوهش بیان ژن های قسمت متغیر زنجیره بتا (β) از گیرنده اختصاصی سلول T به عنوان شاخصی از گنجینه کل سلول های T در آندومتر و در موضع بارداری برای اولین بار در افراد سالم و نیز بیماران مبتلا به سقط مکرر مورد مطالعه قرار گرفته است. در این پژوهش نمونه خون و آندومتر همزمان از بیماران مبتلا به سقط مکرر و نیز افراد کنترل سالم جمع آوری شد و با استفاده از روش RTPCR و با به کارگیری پرایمرهای اختصاصی هر خانواده ژنی TCRBV، میزان بیان نسبی خانواده های مختلف ژن TCRBV در آندومتر و خون محیطی بیماران و افراد سالم مشخص گردید. سپس الگوی کلونالیته ژن هایی که بیان آنها در آندومتر افزایش نشان می داد، با تکثیر نسخه های موجود از آنها با پرایمر فلئورسانس و الکتروفورز محصولات به دست آمده بر روی ژل Sequencing در دستگاه ALF بررسی گردید. در کل 18 نمونه خون و آندومتر همزمان از بیماران مبتلا به سقط مکرر و 10 نمونه خون و آندومتر همزمان در افراد سالم به دست آمد. در مقایسه بیان نسبی ژن های TCRBV در خون محیطی دو گروه تفاوتی مشاهده نشد ولی بیان یک ژن (TCRBV23) در آندومتر بیماران نسبت به افراد سالم افزایش داشت. مقایسه بیان نسبی این ژن ها در آندومتر و خون محیطی هر دو گروه نشان داد که در گروه سالم یک ژن TCRBV7 و در گروه سقط مکرر 4 ژن (TCRBV3, TCRBV7, TCRBV10, TCRBV12) در آندومتر نسبت به خون محیطی بیان بیشتری داشتند. در هر دو گروه سقط مکرر و کنترل سالم، نسخه های حداقل سه ژن TCRBV7, TCRBV10, TCRBV12 موجود در آندومتر در اکثر موارد بیان الیگوکلونال و در مورد ژن TCRBV10 درصد قابل توجهی بیان احتمالا منوکلونال داشتند؛ در حالی که نسخه های مشابه در گردش خون محیطی الگوی بیان کاملا پلی کلونال را نشان می دادند. در مورد دو ژن TCRBV3 و TCRBV23 الگوی بیان در آندومتر و خون محیطی هر دو گروه کاملا با یکدیگر مطابقت داشت. از آنجایی که بیان محدود ژن های TCRBV و تمایل به داشتن الگوی الیگوکلونال در بیان این ژن ها یکی از خصوصیات شناخته شده سلول های T ساکن در بافت های مخاطی خصوصا سلول های CD8+ بین اپی تلیالی روده است، وجود الگوی مشابه در سلول های T آندومتر می تواند نشان دهنده سازوکارهای یکسان در فراخوانی و استقرار این سلول ها و احتمالا نقش کلون های مشخص از سلول های T در برقراری محیط مناسب برای عملکرد دوگانه این بافت های مخاطی باشد. هرچند در این مطالعه تفاوت هایی در میزان بیان و الگوی کلونالیته نسخه های بیان شده از ژن های TCRBV بین دو گروه سقط مکرر و کنترل سالم مشاهده گردید، در کل به نظر می رسد بیان این ژن ها در آندومتر غیرحامله و خون محیطی زنان مبتلا به سقط مکرر انحراف چندانی از وضعیت نرمال نداشته باشد و احتمالا سازوکارهای ایمونوپاتولوژیک وابسته به سلول های T که القاء کننده سقط مکرر هستند، بعد از استفرار جفت و جنین آغاز می گردند.

طبق آمار بیماری هرپس ژنیتال در دنیا و در آسیا رو به افزایش است و جوانان از جمله گروه های در معرض خطر این بیماری هستند. از طرفی این بیماری ریشه کنی قطعی ندارد و به رغم درمان همواره احتمال عود مجدد بیماری وجود دارد. لذا، پیشگیری از بیماری راه اصلی مبارزه با آن است. در این تحقیق، آگاهی و نگرش دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی به عنوان بخشی از جمعیت جوان و تحصیل کرده کشور که در دوره تحصیل خود در زمینه بیماری واحد آموزشی نداشته و هیچ گونه آموزش آکادمیک در مورد آن ندیده اند، ارزیابی شد تا نیاز به آموزش در زمینه بیماری بررسی شود. مطالعه به روش Cross-Sectional و با حجم نمونه 410 در دانشکده های (11 دانشکده) دانشگاه شهیدبهشتی انجام گرفت. ابزار این مطالعه پرسشنامه بود. این پرسشنامه در سه بخش سوالات پایه (شامل سن، جنس، مقطع تحصیلی، دانشکده و وضعیت تاهل)، سوالات مربوط به آگاهی در مورد بیماری (5 سوال در زمینه شناخت ماهیت بیماری، 3 سوال در زمینه شناخت راههای انتقال، 1 سوال در زمینه شناخت علایم، 1 سوال در زمینه شناخت درمان و 1 سوال در زمینه شناخت روش های پیشگیری از بیماری) و سوالات مربوط به نوع نگرش در مورد بیماری (3 سوال) تنظیم شده بود. داده های تحقیق با استفاده از نرم افزارver:11 آنالیز شد. طبق آنالیز انجام شده اکثریت افراد مورد مطالعه در زمینه ماهیت، راه های انتقال، علایم، درمان و پیشگیری از بیماری اظهار بی اطلاعی کردند. همچنین اکثریت نگرش مثبتی نسبت به بیماری داشته و تمایل داشتند اطلاعات بیشتری راجع به بیماری داشته باشند.

هدف از این مطالعه اتصال نانوذرات مغناطیسی به بیومولکول های شناساگر (آنتی بادی ها) با اهداف خاص نظیر شناسایی سلول ها می باشد. در این تحقیق ابتدا نانوذرات مغناطیسی با عوامل فعال کربوکسیل یا آمین در سطح خود، با استفاده از لینکرهای EDAC و گلوتارآلدهید به آنتی بادی متصل شدند. اتصال نانوذرات مغناطیسی به آنتی بادی، با الکتروفورز و رنگ آمیزی آهن و آزمون بلات نقطه ای تایید شد. سپس آنتی بادی های آزاد (غیر کنژوگه) با ستون MACS جداسازی شدند. غلظت پروتئین (آنتی بادی ها) به روش برادفورد و الایزا و نیز غلظت آهن به روش تیوسیانات پتاسیم، در نمونه های کنژوگه تعیین گردید. پس از انجام کونژوگاسیون فعالیت بیولوژیک نمونه های کنژوگه، بر روی سلول های سرطانی، با رنگ آمیزی آهن و تست ایمونوفلورسانس تایید گردید. آنتی بادی های هرسپتین به عنوان مدل بر روی نانوذرات مغناطیسی متصل گردید. محصول نهایی کنژوگاسیون، سوسپانسیونی قهوه ای رنگ و بدون رسوب بود. میزان آنتی بادی متصل شده حدود 20 میکروگرم در 1 میلی گرم نانوذرات تعیین شد. فعالیت بیولوژیک نمونه های کنژوگه در سطح سلول های سرطان سینه با رنگ آمیزی آهن و ایمونوفلورسانس تایید شد.

هدف از این مطالعه تعیین نیازهای آموزشی مادران باردار در زمینه HIV به منظور ارائه پیشنهادات لازم در جهت ارتقای این آگاهی و پیشگیری و کنترل انتقال مادری جنینی ایدز و افزایش سطح سلامت عمومی بود. این مطالعه توصیفی تحلیلی، از تابستان تا پاییز سال 85 روی 1577 زن باردار 46-15 ساله تهرانی مراجعه کننده به 7 درمانگاه مامایی وابسته به سازمان تامین اجتماعی و دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. این زنان رضایت خود را جهت شرکت در مطالعه ابراز نمودند. ابزار تحقیق پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک از جمله سن، شغل و سطح تحصیلات، اطلاعات مربوط به آگاهی از روش های پیشگیری و انتقال بیماری و نگرش نسبت به انجام آزمایشHIV بود. پس از مصاحبه و توضیح اهداف مطالعه، ابتدا رضایت نامه کتبی توسط داوطلب تکمیل و سپس پرسشگری انجام شد. اعتبار علمی پرسشنامه با استفاده از روش اعتبار محتوا و اعتماد علمی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ تعیین گردید. متوسط آگاهی کلی شرکت کنندگان از روش های پیشگیری و انتقال بیماری، 61.37±17.59 درصد بود. متوسط میزان آگاهی از روش های انتقال به تنهایی، 78.51±20.65درصد و از روش های پیشگیری، 38.45±21.77درصد بود. براساس آمار به دست آمده می توان گفت با وجودی که آگاهی افراد در زمینه روش های مختلف انتقال بیماری نسبتا بالاست، ولی در مورد امکان پیشگیری از بیماری بسیار ضعیف است و باید آموزش در مورد بیماری روی روش های پیشگیری متمرکز گردد. خصوصا اینکه مادران مورد مطالعه از امکان پیشگیری انتقال HIV از مادر به جنین توسط دارو در کشور بی اطلاع بودند.