با توجه به اینکه می توان انتشار و انتقال بسیاری از آلودگی های روده ای را با شناخت آلودگی و با رفع کمبودهای موجود در تسهیلات بهسازی محیط، دفع بهداشتی فضولات انسانی و... و با هزینه های بسیار کمی نسبت به هزینه های درمان تحت کنترل درآورد، لذا این طرح ارائه گردید که می تواند کمک شایانی به رفع مشکلات بهداشتی - اقتصادی کشور بنماید. در این طرح میزان آلودگی انگل های روده ای در دانش آموزان جنوب تهران مورد لحاظ قرار گرفته و نمونه های مورد بررسی شامل دانش آموزان دختر و پسر در سه مقطع دبستان، راهنمایی و دبیرستان می باشند. علاوه بر انجام بررسی فوق با استفاده از روش های مرسوم رابطه «ائوزینوفیلی» با آلودگی انگلی نیز مورد بررسی قرار گرفته و در این بررسی جهت حذف موارد کاذب و ارائه پاسخی صحیح در مورد افرادی که آلودگی انگلی و افزایش «ائوزینوفیلی» دارند از تست «IgE توتال» نیز در دو مرحله استفاده شده است. علاوه بر آن افرادی که دارای «ائوزینوفیلی» همراه سرفه و علائم «پنومونی» هستند نیز مورد آزمایش خلط قرار گرفته اند.

با توجه به وجود درصد بالای آلودگی های انگلی در کشور ما و تحمیل مشکلات بهداشتی - اقتصادی به واسطه وجود چنین آلودگی هایی به جامعه، ضروری به نظر می آید که در جهت حل معضلات حاصل اقداماتی اساسی و حساب شده صورت پذیرد. بدین منظور طرح حاضر ارائه شده است که اهداف اصلی آن عبارت است از: 1- تعیین میزان آلودگی های انگلی شایع روده ای در دانش آموزان پسر در هر منطقه و در کل شهر تهران 2- تعیین میزان آلودگی های انگلی شایع روده ای در دانش آموزان دختر در هر منطقه و در کل شهر تهران 3- بررسی رابطه سن و جنس با نوع آلودگی در دانش آموزان دختر و پسر در این طرح میزان شیوع و نوع آلودگی های انگلی شایع روده ای در دانش آموزان دختر و پسر مدارس ابتدایی در کل تهران بررسی شده است. انتخاب مدارس و دانش آموزان هر منطقه متناسب با استانداردهای آماری بوده و عواملی که به طور خاصه کار تحقیق بر روی آن ها انجام شده با توجه به نتایج حاصل از طرح های قبل شامل «ژیاردیا، لامبلیا، آسکاریس لومبریکوئیدس و همینولپیس نانا» است.

به منظور آشنایی با روش های مورد استفاده در آزمایشگاه های تشخیص طبی کشور و همچنین ارزیابی کارآیی روش های مورد استفاده در تشخیص انگل های روده ای طی ارسال پرسش نامه هایی به 520 آزمایشگاه تشخیص طبی در سراسر کشور (367 آزمایشگاه خصوصی و 153 آزمایشگاه دولتی) در مورد نحوه به کارگیری روش های مورد استفاده سوالاتی مطرح گردید و در کنار آن با بررسی 3500 نمونه مدفوع به مدت 9 ماه با استفاده از چهار روش، به صورت هم زمان برای هر نمونه، به ارزیابی کارآیی هر یک از روش های به صورت مجزا پرداخته شد. انتخاب روش های مورد بررسی، بر اساس پاسخ به پرسش نامه های دریافتی با توجه به بیش ترین موارد کاربرد، شامل روش های «فلوتاسیون، مستقیم و فرمل-اتر» صورت گرفت و روش چهارم تحت رسوبی ساده برای بررسی توان آن و مقایسه با سه روش موسوم به بررسی اضافه گردید. از بین 520 پرسش نامه ارسالی به آزمایشگاه های تشخیص طبی به 12 عدد از آن ها توسط 77 آزمایشگاه خصوصی و 35 آزمایشگاه دولتی پاسخ داده شد که در این بین پرسش نامه 42 آزمایشگاه به دلیل نقل مکان با شناسایی نشدن، توسط اداره پست عودت داده شد و از 366 آزمایشگاه دیگر هیچ پاسخی دریافت نگردید. بررسی پرسش نامه ها بیانگر استفاده عمده از سه روش «فلوتاسیون، مستقیم و فرمل - اتر» در غالب آزمایشگاه های کشور می باشد. به کارگیری رنگ آمیزی، کشت، توباژ اثنی عشر و … بسیار نادر که تقریبا نزدیک به صفر بوده است.

وجود عفونت های «پاتوژن» مبتلا به کمبود فقدان «IgG و IgM» پدیده ای متداول است. علاوه بر این در سال های اخیر گروهی از بیماران مشاهده شده اند که علی رغم طبیعی بودن میزان هر سه کلاس «ایمونوگلوبین ها» مجددا دچار عفونت شده اند که در بررسی های انجام شده کمبود زیر کلاس های «IgG» عامل موثر شناخته شده که با تجویز «گاماگلوبین» به صورت عضلانی یا وریدی درمان گردیده اند. هدف از اجرای این طرح تعیین بیماران مبتلا به کمبود زیر کلاس های «IgG» است، به علاوه عامل شیوع آن را در کودکان مشخص می نماید. همچنین تعدادی از بیماران مبتلا به آسم که به کمبود این ماده دچارند نیز تعیین گردیده اند که با مصرف «گاماگلوبین جانشین» بهبود می یابند.

مقدمه: عفونت human T-cell lymphotropic virus type 1 (HTLV-I) در شهر مشهد شیوع بالایی دارد. این عفونت می تواند علاوه بر adult T cell leukemia و HTLV-I sssociated myelopathy/ tropical Spastic paraparesis منجر به بروز بیماری های خودایمنی گردد. مطالعات گوناگونی همراهی آلودگی به HTLV-I و ایجاد بعضی اتوآنتی بادی ها که در آسیب زایی بیماری های خودایمنی نقش دارند را گزارش نموده اند. روش تحقیق: در این مطالعه سرم 105 فرد ناقل HTLV-1 (گروه مورد) و 104 فرد بدون عفونت HTLV-1 (گروه شاهد) از اهداکنندگان خون مشهد که از نظر سن و جنس همسان شده بودند، در فاصله خرداد تا شهریور 1393 انتخاب و از نظر مارکرهای ANA (و سپس (ANA profile، ANCA (و سپس C-ANCA و (P-ANCA،Anti-CCP و Anti phospholipid (IgG) با روش الایزا و RF با روش لاتکس مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه نتایج آزمایشات در دو گروه با استفاده از نرم افزارSPSS انجام شد. یافته ها: میانگین سنی افراد گروه مورد 9.4±40.8 و گروه شاهد 9.3±41.5 سال بود (p=0.5). %81.9 افراد HTLV-1 مثبت و 83.7% گروه HTLV-1 منفی را مردان تشکیل می دادند (p=0.74). فراوانی ANA مثبت در سرم افراد دو گروه یکسان بود (p=0.68, %1.9). تنها یک مورد ANCA مثبت (1%) در گروه مورد مشاهده گردید و هیچ موردی از مثبت بودن anti-Phospholipid IgG در سرم افراد دو گروه وجود نداشت. فراوانی مثبت بودن anti-ccp و RF در سرم افراد گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب 2.9 و 1 درصد، p=0.62و به ترتیب 8.6 و 2.9 درصد، (p=0.08) مقدار RF در تمامی 12 نمونه سرم RF مثبت، بالاتر از حد نرمال و بین 33 تا 37 IU/ml بود. نتیجه گیری: تفاوتی در فراوانی اتوآنتی بادی های بررسی شده در سرم افراد HTLV-1 مثبت و افراد بدون عفونت پیدا نشد. پیشنهاد میشود در پژوهش های آتی، اتوآنتی بادی های سرم در بیماران HAM/TSP و مبتلایان به ATLL و نیز بار ویروسی HTLV-1 همراه با مارکرهای اتوایمیون مورد بررسی قرار گیرند.

مقدمه: حدود 15 تا 20 میلیون نفر در سراسر دنیا به عفونت HTLV-1 مبتلا هستند و کشور ما به ویژه شمال شرقی آن یکی از مناطق اندمیک آن محسوب می شود. بیماران تالاسمیک، هموفیلی و همودیالیزی به دلیل نیاز مستمر به دریافت خون در معرض خطر بالای ابتلا به این عفونت هستند. این مرور نظام مند و مطالعه فراتحلیل با هدف برآورد شیوع HTLV-1 در دریافت کنندگان مکرر خون در کشور و مقایسه آن با الگوی توزیع عفونت در جمعیت عمومی انجام شد. روش تحقیق: منابع الکترونیک شامل PubMed, Scopus, Web of Knowledge (ISI), Google Scholar, ProQuest, Sci enceDirect, IMEMR, IranMedex, Magiran, IranDoc, ISNet, RICeST و SID و نیز منابع منتشر نشده (Gray literatures) فارسی و انگلیسی تا دی ماه 1392 جستجو شد و سپس مطالعات مرتبط با موضوع ارزیابی گردید. داده های جمع آوری شده طبقه بندی و فراتحلیل با نسخه 3.1.2 نرم افزار R صورت گرفت. یافته ها: در جستجوی اولیه منابع الکترونیک 551 سند غیر تکراری و ناهمپوشان یافت شد که در 18 مورد شیوع سرمی HTLV-1 در بیماران ایرانی دریافت کننده مکرر خون مشخص شده بود. جستجوی منابع منتشر نشده (Gray literatures) نیز منجر به یافتن 6 سند غیر تکراری و ناهمپوشان مرتبط گردید. پس از ارزیابی نقادانه این اسناد، 16 مطالعه وارد آنالیز نهایی شدند که بین سال های 1373 تا 1392 و در 3922 نفر از بیماران تالاسمیک، هموفیلیک و همودیالیزی از 14 استان کشور انجام شده بودند. شیوع عفونت HTLV-1 در دریافت کنندگان مکرر خون کشور بسیار متفاوت و بیشترین میزان شیوع مربوط به بیماران همودیالیزی نیشابور (14.4%) است. شیوع کمتر از 1% عفونت در دو استان و شیوع بیش از 5% در سه استان گزارش شده است. بر اساس آنالیز فراتحلیل شیوع کل عفونت در دریافت کنندگان مکرر خون در کشور 3.2% (دامنه اطمینان 95 درصد 4.8%-2.2%) برآورد شد. بین مطالعات مرورشده ناهمگنی زیادی وجود داشت ( (p<0.0001و مقدار I2 برابر با 76.9% بود. شیوع عفونت در بیماران تالاسمی، 4.1% (دامنه اطمینان 95 درصد 4.9%-3.4%) و در بیماران همودیالیزی 2.9% (دامنه اطمینان 95 درصد 8.3-0.96%) تخمین زده شد. در تمامی استان های مطالعه شده شیوع عفونت در دریافت کنندگان مکرر خون بسیار بیشتر از جمعیت عمومی یا اهداکنندگان خون است. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد شیوع HTLV-1 در دریافت کنندگان مکرر خون در کشور بسیار متفاوت است و در تقریبا تمامی استان های کشور در حد اندمیک است. لذا باید این عفونت را به عنوان مشکل نظام سلامت در کل کشور قلمداد نمود و برنامه های پیشگیرانه از جمله برنامه های تامین خون سالم را در تمامی استان ها اجرا نمود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: اختلالات کارکرد جنسی از ابعاد مهم کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان هستند. هدف از این مطالعه بررسی اختلالات عملکرد جنسی و عوامل موثر بر آن در بیماران مبتلا به سرطان پستان در مقایسه با زنان سالم هستند. مواد و روش: یک مطالعه مقطعی مقایسه ای در پژوهشکده سرطان پستان جهاد دانشگاهی طراحی و اجرا شد. گروه بیمار، بیماران مبتلا به سرطان پستان بودند که از تمامی مراحل درمانی آنها- بجز هورمون درمانی- 6 ماه گذشته بود. گروه مقایسه افراد سالم مراجعه کننده به کلینیک های جراحی بودند که پس از معاینه جراح پستان، هیچ گونه مشکلی در آنها تشخیص داده نشده بود. تمامی بیماران متاهل بودند و داده های مربوط به عملکرد جنسی توسط پرسشنامه استاندارد FSFI برای آنان تکمیل شد. علاوه بر ابزار مذکور اطلاعات زمینه ای و بالینی نیز جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزار Spss و بوسیله آزمونهای t-test، کای دو و رگرسیون لجستیک بررسی شدند. یافته ها: در مجموع 107 بیمار شامل 53 بیمار و 54 فرد سالم وارد مطالعه شدند. نتایج نشان داد که بین دو گروه تحت مقایسه از نظر اختلال کلی عملکرد جنسی و هیچ یک از حوزه های آن اختلاف معنی داری وجود ندارد. عوامل موثر بر اختلال عملکرد در بیماران شامل سن همسر بالای 40 سال (95%CI=1.12-4.05 و OR=6.7 و در حوزه تحریک و تمایل جنسی، رابطه عاطفی با همسر بود (به ترتیب 95%CI=1.16-18.2و OR=6.7و %95CI=1.16-19.1و OR=4.7). نتیجه گیری: این نتایج نشان دادند که اختلالات جنسی در جمعیت زنان ایرانی شایع هستند و به نظر می رسد که ابتلا به سرطان پستان تاثیری بر آن نداشته باشد. از این روی توصیه می شود که تشخیص و درمان این اختلالات به موقع و به درستی انجام شود.

مقدمه: بررسی میزان بقا و عود در بیماران مبتلا به سرطان پستان، راههای موثر درمان و پیش آگهی بیماری را به تصویر می کشد و شاخصی برای ارزیابی خدمات پیشگیری و درمانی محسوب می گردد. مطالعه حاضر در نظر دارد به بررسی میزان بقای 2 و 5 ساله و میزان عود در بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز بیماریهای پستان و عوامل موثر برآنان بپردازد. مواد و روش کار: در این مطالعه طولی، پرونده کلیه مبتلایان به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز بیماری های پستان جهاد دانشگاهی در بین سال های 85-76 مورد بررسی قرار گرفت. در یک بازه زمانی 6 ماهه، با پرسشگری تلفنی و در صورت لزوم مراجعه حضوری بیماران، اطلاعات جمعیتی، بالینی و درمانی بیماران تکمیل گردید و اطلاعات لازم در خصوص وقوع عود یا مرگ و زمان هر حادثه ثبت گردید. سپس با استفاده از آزمون های آماری کاپلان - مایر و رگرسیون کاکس، میزان وقوع پیامدهای فوق و عوامل موثر بر آنان مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: در مجموع اطلاعات 623 بیمار مورد تحلیل نهایی قرار گرفت. میانگین سنی بیماران در زمان تشخیص برابر (11.17±) 46.5 سال با دامنه تغییرات 87-24 سال بود. 49% از افراد تحصیلات در حد دیپلم و بالاتر داشتند و اکثریت آنان (82%) متاهل بودند. جراحی MRM در 81.2% بیماران انجام شده بود. حدود 53% از افراد در مرحله 2 بیماری بودند. در 623 بیمار تحت مطالعه، درمجموع 112 مورد مرگ اتفاق افتاد و وقوع رخدادهای عود در محل و متاستاز به ترتیب 7.5% و 16.5% بود. میزان بقای 2و 5 ساله بیماران به ترتیب 96% و 0.87% برآورد گردید و به ترتیب 96% و 93% بیماران تا 2 و 5 سال بعد از ابتلا عاری از عود بودند. نتایج آنالیز کاکس نشان داد که درگیری غدد لنفاوی HR (95% CI) =2.63 (1.27-5.46)، سطح تحصیلات پائین تر از دیپلم HR (95% CI) =2.02 (1.15-3.52) و گیرنده استروژنی منفی HR (95% CI) =2.34 (1.37-4) مهمترین عواملی بودند که در حد معنی داری با کاهش میزان بقاء افراد تحت مطالعه مرتبط بودند. اگرچه هر یک از متغیرهای درگیری غدد لنفاوی، منفی بودن گیرنده استروژنی، عدم درمان هورمونی و انجام جراحی حفظ پستان بطور مستقل موجب افزایش خطر عود می شدند، ولی در آزمون چندمتغیره کاکس هیچیک از این متغیرها در سطح خطای 0.05رابطه معنی داری با وقوع عود نشان ندادند. نتیجه گیری: میزان بقای نسبتا بالا در بیماران مراجعه کننده به کلینیک بیماریهای پستان می تواند تاییدی بر اهمیت ایجاد مراکز جامع تشخیصی- درمانی در بیماریهای مختلف باشد. در نظر گرفتن عوامل پیش آگهی دهنده عود و بقا، می تواند راهنمایی برای پزشکان جهت انتخاب درمانهای مناسب تر و موثرتر در این گروهها باشد از سویی بر لزوم تحقیقات بیشتر در این موارد تاکید می نماید که بتواند در بهبود پیامدها و کیفیت زندگی این افراد تاثیرگذار باشد.