در بررسی ها و تحقیقات اخیر مسائل نامعلوم «Implantation» و «E.T» و «I.V.F» خود را بیشتر نمایان می سازد. عوامل موثر در این مساله عبارتند از: «Maternal Tissue, Fertillize Oocyte» این تحقیق در مورد اول به صورت «Descriptive Prospective» از طریق مطالعه روی «آندومتر» بیمارانی که در سیکل «I.V.F, ET» قرار داشته اند انجام شده است. با توجه به نمودارها متوجه می شویم، کلیه بیماران که تا حدودی دچار «L.P.D» بوده اند نیاز به حمایت دارند. همچنین این مطالعه نشان می دهد: 1- عامل عمده ای در میزان «L.P.D» نمی باشد. 2- «L.P.D» در بیمارانی که با تشخیص «Male Factor» در سیکل قرار گرفته اند کمتر می باشد که موید سالم بودن «Femal» است. 3- بررسی پروتکل های درمانی مختلف نشان می دهد که کمترین میزان در نوع «H.M.G» و بیش ترین در نوع آگونیست های «GnRH» بوده است و موید آن است که باید سیکل های تحت «H.M.G, GnRH» با «ساپورت فاز لوتئال» صورت گیرد.

در جریان «آسپیراسیون اووسیت» و گرفتن آن برای لقاح خارج رحمی (Invitro Fertilization) همواره مقداری مایع «فولیکولر» (FF) به صورت محبوس در بین سلول های «کومولوس» اطراف «اووسیت» با آن همراه می شود. در این پژوهش تاثیر این مایع بر «کلیواژ» و رشد و تکامل جنین های موش در محیط آزمایشگاه (Invitro) مورد تحقیق قرار گرفت. بدین منظور اقدام به کشت جنین های دو سلولی موش در محیط های زیر گردید (به مدت 72 ساعت) و رشد و تکامل آن ها تا مرحله «بلاستوسیت» و خروج از «پرده شفاف» تحت بررسی قرار گرفت. «مدیوم %10-Ham's F10 سرم آلبومینار انسان» (گروه شاهد)، «مایع فولیکولر حرارت دیده» (FF=HF100 heat Treatmented pure)، «هامز مخلوط شده با 50%، 25%و 10% مایع فولیکولر حرارت دیده» (Hs50، HF25، HF10)، «مایع فولیکولر خالص حرارت ندیده» (Untreated or Fresh=Nf100) و «هامز مخلوط شده با 10% مایع فولیکولر حرارت ندیده» (NF10). در ساعت 48 کشت آزمایشگاهی، 58.6% از جنین های دو سلولی در «HF100» به مرحله «بلاستوسیت» رسیدند. این نسبت برای «HF10, HF25, HF50» و «هامز سرم» به ترتیب 48.0%، 37.6%، 40.3% و 28.6% بوده است که درصد «بلاستوسیت»های «HF100 و HF25» به طور معنی داری بیش تر از «هامر سرم» بوده است. 24 (P<0.05) ساعت بعد یعنی در ساعت 72 کشت آزمایشگاهی، درصد «بلاستوسیت» در «HF10, HF25, HF50, HF100 و هامز سرم» به ترتیب 86.1%، 77.2%، 75.0%، 70.3%، 71.3 بوده است که در مقایسه، فقط اختلاف موجود بین درصد «بلاستوسیت» در «HF100» با سایر محیط های مورد آزمایش از جمله «هامز سرم» معنی دار بوده است. (P<0.05). در مقابل، تقریبا تمام جنین هایی که در «NF10» کشت داده شده بودند پس از 24 ساعت از بین رفتند و از جنین های کشت داده شده در «NF10» حدود 44.1% به مرحله «بلاستوسیت» رسیدند (ساعت 72) که به طور معنی داری کمتر از درصد آن در «هامز سرم» و نیز سایر محیط های مورد تجربه بوده است. (P<0.05) این نتایج نشان می دهند که مایع «فولیکولر انسان» به صورت تازه اثر نامطلوبی بر رشد و تکامل جنین های اولیه دارد اما اگر به روش متداول در آزمایشگاه های «IVF » حرارت داده شود، (Treatment Heat) نه تنها می تواند امکان رشد و تکامل جنین های اولیه «بلاستوسیت» و خروج از «پرده شفاف» را فراهم آورد بلکه دارای اثرات«امبریوتروفیک» نیز می باشد.

در صورتی که در بخشی از نخاع ضایعه ای به وجود آید شخص را دچار مشکلات مختلفی می سازد که مهم تر از همه اختلال در فعالیت ها، نقل و انتقالات و به طور کلی کارهای روزمره زندگی می باشد.هرچه این ضایعه شدیدتر و در بخش های بالاتر نخاعی باشد نارسایی ها بیشتر است، بنابراین در جانبازانی که «دچار کوادرپلژی» هستند فعالیت های روزمره بسیار محدودتر از جانبازان «پاراپلژی» یا «همی پلژی» می باشد. به همین دلیل طراحی وسایلی که این افراد بتوانند از حداکثر توان خود بهره بگیرند بسیار با ارزش خواهد بود. این طرح کلیه وسایل ضروری برای کمک به جانبازان با معلولیت های مختلف را ارائه کرده است، به ویژه وسایل متنوع برای استفاده هرچه بهتر و بیش تر از دست ها در مواردی که «پارزی» یا «پلژی» وجود داشته باشد. بدین ترتیب وابستگی جانبازان را تا حد امکان می توان به حداقل رساند. این مساله علاوه بر ایجاد استقلال فردی معلول از نظر جسمی، تاثیر بسزایی در آرامش روحی او و در نتیجه آرامش اطرافیان و جامعه ای که او در آن زندگی می کند خواهد داشت. در این طرح وسایل کمکی که در جامعه ما کاربرد بیش تری دارد عرضه گردیده است.

در مطالعه مذکور شیوع مصرف نابجای مواد افیونی در بیماران دچار درد مزمن 3.2% تا 18.9% برآورد شده است، متاسفانه در کشور ما به رغم شیوع نسبتا بالای مصرف مواد افیونی، مطالعه خاصی درباره رابطه بین درد و مصرف مواد افیونی صورت نگرفته است. مطالعه حاضر به عنوان مطالعه مقدماتی (Pilot) برای تعیین شیوع مصرف این مواد در بیماران ایرانی دچار درد مزمن صورت گرفته است.این مطالعه به روش مقطعی انجام شده و کلیه بیماران مراجعه کننده به 5 درمانگاه در تهران که معیارهای لازم برای تشخیص درد مزمن را داشتند، به صورت پیاپی وارد مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به مصرف مواد و عوامل مرتبط با آن توسط چک لیست تهیه شده در تیم پژوهش گردآوری شد و به وسیله آزمون های توصیفی، (آزمون T و مربع فی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تعداد نمونه ها 281 نفر شامل 50.9% زن و 49.1% مرد بود. از این تعداد 89 نفر (31.7%) سابقه مصرف نابجای مواد افیونی داشتند که شامل 14.4% زنان و 50.4% مردان بود. بر اساس این پژوهش، بالاترین شیوع مصرف در گروه کم سواد بود (44%) و کمترین میزان به دو گروه دبیرستانی و فارغ التحصیلان (18.5%) اختصاص داشت. در گروه مورد نظر 13.7% از افرادی که مصرف نابجای مواد افیونی داشتند، الکل نیز مصرف می کردند و 12.6% از افراد سابقه مصرف مواد را در خانواده خود نیز داشتند. در این مطالعه 26% از افرادی که مصرف نابجای مواد داشتند، سابقه افسردگی نیز داشتند، متوسط زمان شروع درد در گروهی که دچار افسردگی شده بودند، 46 ماه و در گروهی که افسردگی نداشتند، 36 ماه بوده است. اگر چه در مطالعات دیگر شیوع مصرف نابجای مواد افیونی در این حد گزارش نشده است، به نظر می رسد معیار درد مزمن (که بیش از 6 ماه طول کشیده باشد) در انتخاب افراد و شمول داروهای کدئین دار به عنوان مواد افیونی درصد بالای مصرف نابجای مواد افیونی را توجیه می کند، با توجه به گرایش 50.4% از مردان به مواد افیونی درد به عنوان یکی از علل و زمینه سازهای اعتیاد مطرح است.

درد و درد مزمن علی رغم شیوع بالا و هزینه های گوناگونی که بر فرد و جامعه تحمیل می کنند، تاکنون در جمعیت عمومی کشور مطالعه نشده اند. هدف مطالعه حاضر تعیین عوارض (اختلال عملکرد، غیبت از کار، افت درآمد و هزینه های مستقیم) و رفتارهای درد (اقدام درمانی، دریافت مسکن و مراجعه به متخصصان سلامت روان) در بزرگسالان دارای درد مزمن شهر تهران بود. مطالعه یک زمینه یابی مقطعی در بزرگسالان شهر تهران است. از میان افراد 18 سال به بالایی که در سال 1382 در شهر تهران زندگی یا کار می کردند، با 3311 نفر از 3600 نفری که به صورت تصادفی انتخاب شدند، پرسشگران مصاحبه تلفنی انجام دادند و طی آن اطلاعات موردنیاز تحقیق را مطابق یک فهرست وارسی (چک لیست) اخذ و ثبت کردند (289 نفر مایل به همکاری نبودند). شیوع اختلالات عملکردی ناشی از درد مزمن به ترتیب از این قرار است: اختلال در انجام کارهای خانه (63.2%) اختلال در عملکرد خانوادگی (63.7%) اختلال در عملکرد شغلی (22.4%) و اختلال در عملکرد فردی (20.8%) با تعمیم نتایج این مطالعه به جمعیت بزرگسال کشور برآورد می شود که 45 میلیون روز در سال غیبت از محل کار به دلیل درد مزمن است. بر همین پایه، جمعیت بزرگسال کشور سالانه 1090 میلیارد ریال درآمد خود را به دلیل درد مزمن از دست می دهند. همچنین جمعیت بزرگسال کشور سالانه 5591 میلیارد ریال مستقیما به دلیل درد مزمن خود می پردازند. شرکت کنندگان دارای درد مزمن در 89.7% از موارد به پزشک مراجعه کردند، در 67.4% از موارد به طور سرخود مسکن کدئین دار استفاده کردند، در 47.5% از موارد به طور سرخود از مسکن ساده استفاده کردند، در 28.4% از موارد از روش های جایگزین استفاده کردند، در 8.1% از موارد به توصیه پزشک به پیراپزشک مراجعه کردند، در 0.2% از موارد به طور سرخود به پزشک مراجعه کردند و در 7.5% از موارد نیز به سایر اقدامات پرداختند. شرکت کنندگان دچار درد مزمن در 92.7% از موارد به تجویز پزشک مسکن دریافت کردند. در 64.9% از شرکت کنندگان دچار درد مزمن، احساس نیاز به متخصصان سلامت روان وجود داشت که از این میان 15.4% از شرکت کنندگان دچار درد مزمن به این متخصصان مراجعه کردند.

زایمان یکی از مهمترین وقایع زندگی هر زن است که خاطره آن برای همیشه در ذهن او می ماند. وقایع منفی این رویداد آثار روانی نامطلوبی برای زن و خانواده اش بوجود می آورد. به همین دلیل اخیرا به خوشایند کردن تجربه زایمان با کاهش درد و کاهش طول مراحل زایمانی توجه زیادی معطوف شده است و این امر خود می تواند منجر به کاهش سزارین های انتخابی در زنان گردد. پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که با هدف بررسی تاثیر ماساژ نقطه سانینجیائو بر سیر مرحله فعال زایمانی (طول مرحله فعال زایمانی، شدت درد و نوع زایمان) در زنان نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان شهید اکبرآبادی شهر تهران در سال 87- 1386انجام شد. از میان زنان مراجعه کننده جهت زایمان به این بیمارستان، 120 نفر که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 60 نفر). پس از معاینه واحدهای پژوهش پرده های جنینی پاره شده و در صورت مکونیومی بودن از مطالعه خارج می شدند. دردهای بیمار و شدت درد به مدت 30 دقیقه کنترل شده سپس به مدت 30 دقیقه در طول دردها در گروه مداخله، ماساژ نقطه سانینجیائو با انگشت میانی و اشاره در امتداد کانال و در گروه کنترل لمس این نقطه بدون ماساژ صورت می گرفت. دو ساعت پس از پذیرش بیمار، معاینه لگنی صورت می گرفت و در صورت عدم پیشرفت اکسی توسین به صورت انفوزیون 5 واحد در 500 سی سی رینگر شروع می شد. در پایان، طول فاز فعال، شدت درد، نیاز به اکسی توسین، میزان انفوزیون اکسی توسین دریافتی و نوع زایمان در دو گروه ثبت شد. داده ها با نرم افزار Spss آنالیز گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی مستقل و خی دو استفاده شد. بین میانگین طول فاز فعال در دو گروه با P=0.0001 اختلاف معنی دار وجود داشت و همچنین بین نوع زایمان با (P=0.0001)، نمره شدت درد دو گروه ((p=0.003، نیاز به اکسی توسین (p=0.017) و میانگین اکسی توسین دریافتی دو گروه (p=0.003) نیز اختلاف معنی داری وجود داشت. در نهایت یافته های پژوهش نشان داد که ماساژ نقطه سانینجیائو باعث کاهش طول مرحله فعال زایمانی، کاهش نیاز به اکسی توسین و همچنین کاهش سزارین و کاهش شدت درد می گردد. لذا از آنجایی که یکی از دلایل تمایل زنان به سزارین، درد زایمان است پس با استفاده از این تکنیک که حداقل عوارض جانبی را برای مادر و جنین دارد و علاوه بر آن با پروسه زایمان تداخلی ندارد و حتی به پیشرفت زایمان نیز کمک می کند می توان کمک بزرگی را به جامعه در این زمینه نمود.

زمان تخمک گیری به طور میانگین 36 ساعت پس از تزریق «HCG» می باشد و روش درمانی تزریق اسپرم به داخل تخمک پس از جداسازی اسپرم از منبع منی به روش «Up-Swim» بوده است. روش درمانی تزریق اسپرم به داخل تخمک پس از جداسازی اسپرم از منبع به روش «Swim Up» بوده و نتایج به دست آمده شامل: تعداد تخمک گرفته شده 1635، تعداد تخمک متافاز 1461 ll، تعداد تخمک بالغ 174، تعداد تخمک تزریق شده 1461 از 1635 (89.3%)، تعداد تخمک لقاح یافته 906 از 1461 (62%)، تعداد سیکل انتقال جنین 153 از 163 (93.9%)، تعداد حاملگی پس از انتقال جنین 36 از 153 (22.5%)، تعداد جنین کاشته شده پس از انتقال 50 از 566 (8.8%)، موارد یک قلویی27 مورد، دو قلویی 4 مورد، سه قلویی 5 مورد، سقط یک مورد پس از هفته دهم بوده است.

فرایند زبان آموزی بچه های دارای شنوایی طبیعی شامل شنیدن، حرف زدن، خواندن و نوشتن می باشد که نقص در هریک سبب اختلال در مراحل بعدی و در نهایت کل فرآیند زبان آموزی به خصوص در بچه هائی که به نوعی دچار مشکل شنوایی هستند می شود و توانایی های ارتباطی آنها به نحو چشمگیری تحت تاثیر این اختلال قرار خواهد گرفت. تشخیص زودهنگام و صحیح کاهش شنوایی نقش اساسی در اقدام به شروع درمان مناسب جهت به حداقل رساندن تاخیر تکاملی در کودکان دارد. با توجه به اینکه از هر 1000 کودک 53 مورد دچار درجاتی از کم شنوایی هستند و تاخیر در تشخیص و مداخله درمانی بر تکامل گفتاری، زبانی و روانی کودک تاثیر می گذارد بر لزوم انجام معاینات غربالگری شنوایی کودکان تاکید شده است. مطالعه از نوع توصیفی بود که بر روی 251 کودک دختر و پسر 63 ساله مهدهای کودک شهر تهران که توسط مرکز مطالعات رشد و سلامت کودک معاینه شدند انجام شد. روش جمع آوری اطلاعات در قالب پرسشنامه و به صورت معاینه اتوسکوپی دو گوش و آزمون ادیومتری اسکرینینگ فرکانس های پانصد، هزار، دوهزار، چهارهزار در سطح 30 دسی بل HL بود. داده ها پس از جمع آوری وارد کامپیوتر شده و به وسیله آمار توصیفی در نرم افزار آماری Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در این مطالعه اختلالات شنوایی در دانش آموزان پسر و دختر شیوع یکسانی داشت. میزان کاهش شنوایی در گروه های سنی مختلف نشانگر وجود تفاوت معنی دار در گروه های سنی بود. ده درصد کودکان دارای جرم گوش و 12.4 درصد دارای التهاب پرده تمپان بودند. 7.2 درصد از کودکان مشکوک به کاهش شنوایی بودند. نظر به شیوع بالای اختلالات شنوایی در بین کودکان سنین مهدکودک انجام تحقیقات وسیع تر و مداخلات گسترده تر و غربالگری های وسیع تر ضروری به نظر می رسد.

مدیریت درد یکی از چالش های مهم اعضای تیم درمانی است. طبق شواهد موجود، نوزادان نسبت به دیگران واکنش بیشتری به درد نشان می دهند و بررسی و دستیابی به تدابیری جهت تسکین درد آنان ضروری است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مکیدن پستان توسط شیرخواران در حین واکسیناسیون بر درد ناشی از آن انجام گردید. در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده، 76 نوزاد ترم سالم 42 ماهه ای که اولیاء آنها رضایت به همکاری داشتند، شرکت نمودند و به صورت تصادفی قبل از انجام مداخله به دو گروه از نظر سن و جنسی همگون گشته و سپس تقسیم شدند. هنگام تزریق عضلانی واکسن سه گانه، نوزادان گروه مداخله، دو دقیقه قبل، حین و حداقل 15 ثانیه بعد از واکسیناسیون در آغوش مادر از شیر مادر تغذیه شدند و در گروه کنترل، شیرخواران در طی واکسیناسیون طبق روال معمول مراکز فوق، بر روی تخت قرار داده شدند. نوزادان بر اساس چک لیست اصلاح شده واکنش های رفتاری درد از 5 ثانیه قبل از شروع تزریق واکسن تا 15 ثانیه بعد از آن مورد مشاهده قرار گرفتند. (تمام تزریقات توسط یک فرد ماهر و کلیه مشاهدات توسط یک مشاهده گر آموزش دیده در محیطی آرام صورت گرفت) داده ها با کمک آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میانگین سن شیرخواران در گروه مکیدن پستان 81.53±41.46 روز و در گروه کنترل 81.61±40.59 روز، وزن شیرخواران به ترتیب در دو گروه مذکور 6.65±1.17و 6.70.1.14 کیلوگرم و قد آنها به ترتیب 63.38±5.06 و 64.27±5.50 سانتی متر بود. بین واکنش های رفتاری درد شامل تغییرات چهره (4 گزینه)، حالت گریه (5 گزینه) و حرکات بدن (6 گزینه) در دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معنی دار وجود داشت.(P<0.0001) در بررسی تاثیر جنس، سن و زمان تغذیه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. با توجه به تاثیر مداخله بی خطر مکیدن پستان توسط شیرخوار بر تسکین درد حین واکسیناسیون، پیشنهاد می شود روش فوق در مراکز مربوطه مورد استفاده قرار گیرد.

مهم ترین اصل در پیشگیری اختلالات گفتار و زبان، شناخت عوامل موثر و تعیین سهم هرکدام از آن ها در ایجاد یا تشدید اختلالات است. طرح علت یابی اختلالات گفتار جامعه دبستانی «استان هرمزگان» (میناب بندرلنگه قشم بندرعباس) به انجام رسیده که در بررسی جامعه 58987 نفری، 9323 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و اطلاعات لازم از طریق پرسش نامه و مصاحبه حضوری جمع آوری گردید که پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج زیر به دست آمد: از بین507 مورد اختلال گفتاری مشاهده شده در نمونه های انتخابی، 74 نفر (14.59 درصد از کل) مبتلا به به لکنت زبان بودند. بررسی عوامل موثر در آن ها نشان می دهد که عوامل محیطی سهم به سزایی در بروز لکنت دارند. در 188 مورد (37.08 درصد) اختلالات تولید (صدا) مشاهده گردید، همه آن ها مبتلا به «dyslalia» بودند. در این گروه نقایص ساختمانی 48.4 درصد و اختلالات عملکردی 51.6 درصد از عوامل را شامل می شود.عوامل مورد بررسی در اختلالات صوت و تشدید، نقص های ساختمانی و عملکردی بودند که در مجموع علل عملکردی با 88.53 درصد بیش ترین سهم را در بروز این اختلالات دارند.تعداد مبتلایان به اختلالات صوت و تشدید 183 مورد (36.09) گزارش شده است. در مجموع درصد اختلالات در پسران بیشتر از دختران بوده و بیش ترین درصد اختلال در کلاس دومی ها مشاهده گردیده است. علاوه بر این، عوامل عملکردی بیش ترین سهم را در ایجاد انواع اختلالات گفتاری دارند. باقیمانده اختلالات (12.23 درصد) مربوط به تاخیر در رشد گفتار و زبان و اختلالات چندگانه می شوند که بالغ بر 62 مورد می باشند. با جلب همکاری متخصصان و مسوولان متعهد در امر توان بخشی، می توان در یک برنامه ریزی دراز مدت سهم عوامل را به حداقل ممکن رساند، همچنین دستگاه های اجرایی می توانند بر اساس حقایق موجود، به منظور تامین نیروها و امکانات لازم، اقدام نمایند.