این مطالعه بررسی 972 سیکل کاربرد روش COH/ IUI در موسسه رویان (کلینیک ارجاعی نازایی) است. مطالعه از نوع گذشته نگر تحلیلی است. در این بررسی 972 سیکل COH/ IUI از سال 1372 لغایت 1374، از نظر میزان حاملگی به ازای هر سیکل درمانی با توجه به متغیرهای مختلف بررسی گردیدند، تعداد کلی حاملگی بالینی به ازای سیکل درمانی 10.9% بود. 92.4% حاملگی ها طی حداکثر سه سیکل و 7.5% بعد از 6 تا 4 سیکل ایجاد شده بود قابلیت باروری ماهانه از 12% در زنان جوانتر از 35 سال به 6% در زنان مسن تر از 35 سال کاهش می یافت. بیشترین قابلیت باروری ماهانه در گروه سنی 29-35 سال دیده شد. هیچ موردی از حاملگی در گروه سنی بیشتر از 40 سال مشاهده نگردید، قابلیت باروری ماهانه با کلومید به تنهایی 9.2% hmG به تنهایی 12.7% کلومید/ %13 hmG بود. قابلیت باروری ماهانه در گروهی که دارو جهت تقویت عملکرد جسم زرد دریافت نموده بودند 12.8% در مقایسه با 7.8% در گروه بدون درمان بود. در گروه اول، قابلیت باروری ماهانه در کسانی که پروژسترون عضلانی دریافت نموده بودند 17% بود که در مقایسه با 10.6% در گروهی که hcG تزریقی دریافت نموده بودند تفاوت آماری واضحی دارد. قابلیت باروری ماهانه در گروه نازایی با عامل مرد 8.2% اختلال تخمک گذاری 23.6%، عامل سرویکس 14.3%، نازایی با علت ناشناخته 14%، گروه مشترک اختلال تخمک گذاری و کیفیت نامناسب اسپرم 14.7% بود. قابلیت باروری ماهانه در گروه تخمک گذاری قبل از تلقیح منی در مقایسه با تخمک گذاری بعد تلقیح منی از 14.5% به 7.9% کاهش یافت.از 106 مورد حاملگی بالینی با این روش 12 مورد حاملگی چند قلویی (11.3%)، 36 مورد تولد زنده و 11 مورد بارداری خاتمه نیافته تا زمان بررسی (جمعا 44%)، 4 مورد منجر به سقط، 2 مورد زایمان نارس در 6 ماهگی، 4 مورد زایمان زودرس در پرونده ها گزارش شده بود. از نظر جنسیت نوزادان از 32 مورد ذکر شده در پرونده 15 مورد مونث 16 مورد مذکر بودند. در هیچ یک از متولدین ناهنجاری مادرزادی مشاهده نگردید. 6% از سیکل های حاملگی به علت هیستر- استیمولاسیون متوسط تا شدید hcG تزریق نگردیده بود، موردی از عفونت لگن در این بررسی مشاهده نگردید.

با توجه به سیاست جهاد دانشگاهی در امور پژوهشی و درمانی که پرداختن به مقولات فوق تخصصی و بین رشته ای این مجلد حاصل بررسی های انجام یافته در خصوص نحوه راه اندازی «درمانگاه تخصصی درد» در معاونت پژوهشی جهاد دانشگاهی علوم پزشکی ایران است.با توجه به لزوم راه اندازی این درمانگاه ابتدا مطالعاتی در خصوص تاریخچه و شکل گیری این نوع درمانگاه صورت گرفت سپس با همکاری انجمن درد ایران و مکاتبه با انجمن بین المللی مطالعات درد و هم چنین استفاده از نظرات متخصصین مختلف و برگزاری جلسات متعدد طرح کلی تاسیس درمانگاه درد به صورت حاضر تهیه گردید.درمانگاه چند تخصصی درد عبارت است از: مجموعه ای هماهنگ از متخصصین رشته های پزشکی که بیمار دارای درد مزمن را به صورت مشترک ویزیت می نمایند و جهت درمان وی برنامه خاصی را پیشنهاد می کنند که تحت نظر همان درمانگاه انجام یابد. همانگونه که در گزارش آمده است این درمانگاه تخصصهای خاصی را طلب می کند. لیکن با توجه به اینکه هیچ گونه طرحی در مورد نحوه شکل گیری درمانگاه چند تخصصی وجود ندارد، لازم است شیوع بیماریها در هر منطقه، سیستم بهداشتی- درمانی آن منطقه، وجود متخصصین مختلف و هم چنین سازمان یا سازمانهای حمایت کننده در نظر گرفته شود. با توجه به موارد فوق درمانگاه چند تخصصی درد عبارت است از مجموعه ای از تخصصهای روماتولوژی- جراحی اعصاب- روماتولوژی- بیهوشی- روانپزشکی- نورولوژی- ارتوپدی- توانبخشی که علاوه بر ویزیت بیمار ارجاع شده از سوی پزشک مقیم در درمانگاه و ارایه طرح درمانی خاص وی در خصوص نحوه پیشرفت برنامه درمانی ارایه شده نیز نظارت دارند. در این نوع درمانگاه علاوه بر تخصصهای یاد شده بخشهای فیزیوتراپی- کار درمانی- روان درمانی و رفتار درمانی جهت انجام برنامه های درمانی و بخشهای رادیولوژی و آزمایشگاه جهت انجام امور پاراکلینیکی فعالیت خواهد نمود.شایان ذکر است که حضور کلیه تخصصهای فوق الذکر الزامی نمی باشند لیکن جهت بررسی چند بعدی (Multidisciplinary) درد حضور سه متخصص در این درمانگاه ضروری است. حیطه کار این درمانگاه برابر با مجموع حیطه فعالیت متخصصین حاضر می باشد.همانگونه که به تفضیل در طی گزارش اشاره شده است این درمانگاه می تواند با ارایه خدماتی مناسب به بیماران ضمن کاهش در میزان مصرف دارو و هزینه ها باعث تاثیرات بالینی مناسب تر شده و وضع روحی و جسمی بیمار را بهبود بخشد.خاطر نشان می سازد که اولین درمانگاههای مشابه با عنوان کلینیک درد (Pain clinic) بعد از جنگ جهانی دوم در دیگر کشورها تجربه شده است و هم اینک در اغلب کشورها این نوع درمانگاهها (Multidisciplinary) فعالیت داشته و اطلاعات خود را در گردهمایی ها مبادله می نمایند. با این وجود ضمن اینکه هیچگونه سیستم مشابه در داخل کشور وجود ندارد علی الظاهر آیین نامه خاصی نیز جهت تاسیس این گونه مراکز تدوین نشده است، امید است که با تدوین آیین نامه تاسیس و راه اندازی این گونه مراکز در داخل کشور، گامی کوچک در کاهش آلام مردم کشور خود برداریم.

به اذعان بسیاری از صاحبنظران، انقلاب اسلامی ایران از بزرگترین پدیده قرن حاضر نام گرفته است. با ظهور این انقلاب شرق و غرب که مدعیان آزادی و نجات انسان بودند، در جهت سرکوب و از بین بردن آن برآمدند. توطئه های اینان از همان بدو شروع نهضت به رهبری امام راحل حضرت آیه ا.. العظمی امام خمینی (ره) آغاز گردید. این توطئه ها از سرکوب قیام مردم تا شروع جنگ تحمیلی رژیم عفلقی صدام در سال 1359 ابعاد گوناگون و گسترده ای بخود میگرفت. لیکن در تمام موارد حضور بی شائبه و عاشقانه جوانان غیور و امت شهید پرور در صحنه های نبرد به آن توطئه ها مجالی برای ضربه زدن به پیکر انقلاب اسلامی باقی نگذارد.8 سال دفاع مقدس و پایداری بر اصول در 2 سال مذاکره باعث آن گردید تا رژیم عفلقی با پذیرش معاهده 1975 مجبور به عقب نشینی و آزادسازی آزادگان میهن گردد و بزرگترین پیروزی برای ملت ایران رقم زده شود.در کنار این پیروزی بزرگ، ملت شهید پرور ایران عده ای از بهترین عزیزان خود را در راه این نبرد مقدس ایثار مینماید. جمعی از آنان به ملکوت اعلی پیوستند، جمعی از آنان پس از سالها شکنجه و حبس اینک در آغوش ملت قرار گرفته اند، جمع بسیاری از همرزمان شهیدان اینک، هر کدام با زخمی بجا مانده از نامردمیهای استکبار جهانی، بعنوان جانبازان انقلاب اسلامی در کنار ملت حضور دارد.جانبازان انقلاب، یکی از مهمترین و حساسترین گروههای اجتماعی در جامعه اسلامی امروز ما میباشند که وظیفه حمایت و یاری رساندن بدانها بفرمان رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی بر عهده بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی قرار گرفته است. برای بنیاد مایه بسی مباهات و افتخار است که عهده دار وظیفه خدمت رسانی به این همرزمان شهیدان گردیده است.

106 سر موش صحرایی بالغ بطور تصادفی در گروههای شاهد و تجربی یک و دو و سه قرار گرفتند. تحت بیهوشی عمومی و با رعایت شرایط استریل یک زخم مدور با ضخامت کامل پوست و قطر حدود 20 mm در پشت گردن هر کدام از موشهای صحرایی ایجاد شد. موشهای صحرایی در طی دوره تحقیق در یک حیوانخانه استاندارد و در قفس های انفرادی نگهداری شدند. روز جراحی روز صفر محسوب شد و روز بعد روز یک و الی آخر... از روز یک به گروههای تجربی یک و دو لیزر کم توان هلیوم نئون با انرژی دانسیته های5 mJ/Cm2 و 20 mJ/cm2 و به گروه تجربی سه لیزر کم توان گالیوم – آلومینوم - آرسناید با انرژی دانسیته 1.2 mJ/cm2 تابانده شد. موشهای صحرایی همه گروهها در سه زیرگروه دوره های بررسی 4 روزه و 7 روزه و 15 روزه قرار گرفتند. در موعدهای ذکر شده موشها با اتر کشته شدند و نمونه های لازم برای مطالعات بافت شناسی و بیومکانیکی از بستر زخم و پوست سالم مجاور تهیه شد. مراحل کار عملی بافت شناسی بر روی نمونه ها بعمل آمد و برشها با روشهای رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین و تری کروم ماسون و تولوئیدین بلو یک درصد رنگ شدند و با روش شمارش سلولی، سلولهای فیبروبلاست و ماکروفاژ و نوتروفیل و ماست سل و اندوتلیوم عروق و تعداد مقاطع عروق بستر زخم شمارش شدند. در مطالعه بیومکانیکی از روش تنسیومتری استفاده شد و نیروی حداکثر و سفتی ارتجاعی نمونه ها اندازه گیری و محاسبه شد. داده ها با روش کروسکال والیس تجزیه و تحلیل آماری شدند و P<0.05 معنی دار محسوب شد.در گروههای تجربی یک و دو نسبت به گروه شاهد میانگین تعداد فیبروبلاستها بیشتر و اختلاف معنی دار بود و در گروه تجربی سه میانگین تعداد فیبروبلاستها و اندوتلیوم عروق و مقاطع عروق و قدرت کشش نسبت به گروه شاهد بیشتر و اختلاف معنی دار بود و میانگین تعداد ماکروفاژها کمتر و اختلاف معنی دار بود.تابش روزانه لیزر کم توان هلیوم نئون با انرژی دانسیته های 5 mJ/cm2 و 20 mJ/cm2 بر زخمهای باز با ضخامت کامل پوست موش صحرایی با روشهای شمارش سلولی و بیومکانیک موجب تسریع معنی دار فاز تکثیر روند التیام زخم گردید و تابش روزانه لیزر کم توان گالیوم آلومینیوم آرسناید بر زخمهای باز با ضخامت کامل پوست موش صحرایی با روشهای سلولی و بیومکانیک موجب تسریع معنی دار روند التیام زخم گردید و در محدوده تحقیق حاضر آثار تابش لیزر کم توان وابسته به دوز بود.

9 اووسیت بالغ انسان که با وجود تزریق اسپرم بداخل سیتوپلاسم Intra Cytoplasmic Sperm Injection (ICSI)- و پس از گذشت 48 ساعت بارور نشده بودند، جهت مطالعه توسط میکروسکوپ الکترونی انتخاب شدند. تمام اووسیتها در مرحله متافاز II متوقف شده بودند. نشانه ای از فعال شدن در آنها دیده نشد. میتوکندری، رتیکولوم آندوپلاسمیک صاف و رتیکولوم آندوپلاسمیک خشن بصورت دوایر متحدالمرکز، از ارگانلهای شاخص در سیتوپلاسم اووسیتها بودند. در تمام اووسیتها و زیکولهایی از رتیکولوم آندوپلاسمیک صاف که میتوکندری ها در پیرامون آن جا داشتند دیده شد. اووسیتهایی که در محیط کشت بالغ می شوند دارای چنین ویژگی هستند. بنابراین احتمال می رود که این اووسیتها با وجود بلوغ ظاهری از لحاظ سیتوپلاسمیک بالغ نشده بودند. لذا با وجود تزریق اسپرم بداخل سیتوپلاسم توانایی لازم جهت پاسخ به تحریک اسپرم و فعال شدن را نداشته اند.

حدود %20 نازایی ها مربوط به علل ناشناخته می باشد (نازایی توجیه نشده) که روند درمانی خاصی را می طلبد. برای ارایه درمانی که موفق تر و مقرون به صرفه تر باشد، بررسی میزان موفقیت روش های مختلف درمانی در این دسته از نازایی ها ضروری می نماید. به منظور تعیین میزان موفقیت روش های درمانی معمول در پژوهشکده رویان (DIPI, IUI, ART) در مبتلایان به نازایی توجیه نشده، مطالعه ای توصیفی بر روی پرونده های این بیماران انجام شد و طی آن 174 پرونده واجد شرایط مربوط به سال های 1372-78 بررسی شد. طیف سنی مبتلایان 20-34 سال با میانگین 30.1±5 سال بود که %83.3 آنها 20-35 سال داشتند. 154 نفر (%88.5) نازایی اولیه داشتند. طیف مدت نازایی بیماران 1-27 سال با میانگین 8.6±5.3 سال بود. بدنبال اقدامات درمانی، در 28 نفر (%16.1) حاملگی شیمیایی ایجاد شد که در 27 نفر از آنها (%15.5) حاملگی بالینی نیز مشاهده شد. میزان موفقیت درمان در روش IUI %17.5 (18 مورد)، در 10) %14.5 ART مورد) و در DIPI بدون موفقیت بود. ART شامل 39 مورد IVF، 28 مورد ICSI و 2 مورد IVF همراه ICSI بود که به ترتیب دارای میزان موفقیت %10.3، %17.9 و %50 بودند. %100 حاملگی ها (27 حاملگی بالینی و یک حاملگی شیمیایی) در گروه سنی 20.35 سال اتفاق افتاد. موردی از حاملگی در سنین بالای 35 سال مشاهده نشد (P=0.0051). میزان موفقیت درمان برحسب روش درمانی، مدت نازایی و نیز نوع نازایی (اولیه یا ثانویه) فاقد اختلاف معنی دار آماری بود.

در این مطالعه، هدف ما بررسی رابطه مصرف داروهای محرک تخمک گذاری با میزان بروز یا رشد میوم رحمی بود که با سطح اطمینان 95% و حداکثر خطای 3%، تعداد 1100 نمونه را انتخاب کردیم. روش تحقیق ما به صورت cross sectional descriptive study بود و 1100 بیمار نازای مراجعه کننده به موسسه رویان و بیمارستان شهید اکبرآبادی را که حداقل 5 دوره تحریک تخمک گذاری شده بودند، سونوگرافی کردیم و با سونوگرافی اولیه بیمار مقایسه کردیم. که از 1100 نفر 54 نفر دارای میوم رحمی و 1046 نفر فاقد آن بودند.از افراد بدون میوم 71 نفر دچار بروز میوم (6.8 درصد) شدند و از 54 نفر که میوم داشتند 40 نفر دچار افزایش رشد میوم شدند (74.1 درصد).شیوع میوم در 1100 بیمار دیگر مراجعه کننده به علل مختلف به بیمارستان شهید اکبرآبادی حدود 5.2 درصد بود که با بروز میوم در مطالعه ما تفاوت بارزی ندارد (5.2 درصد در مقابل 6.8 درصد).به این نتیجه رسیدیم که با مصرف داروهای محرک تخمک گذاری بروز میوم تغییری نمی کند ولی رشد میوم به طور قابل ملاحظه ای اتفاق می افتد.

خلاصه طرح- طرح انجام شده در زمینه تشخیص علل ایمنولوژیک نازایی و به منظور کمک به درمان این گروه از بیماران صورت گرفته است.جهت اجرای طرح ابتدا کلیه زوجهایی که به علت نازایی در طی سالهای 76-1374 به موسسه رویان مراجعه نموده بودند تحت بررسی از نظر یافتن علت نازایی قرار گرفتند که تعداد آنها بالغ بر 6483 پرونده بود. در کلیه این افراد بررسی از نظر سه فاکتور اساسی باروری یعنی فاکتور تخمدانی- فاکتور لوله ای- فاکتور مردانه بعمل آورده شد. سپس کلیه زوجهایی که در این سه قسمت مورد پاتولوژیک نداشتند تحت بررسی از نظر آزمایش بعد از مقاربت (Post coital test, PCT) قرار گرفتند که این تعداد 463 مورد دچار اشکال در PCT بودند (علیرغم نرمان بوند ترشحات سرویکس و تست فرن) سپس روی این افراد آزمایشات ایمنولوژیک از نظر بررسی وجود آنتی اسپرم آنتی بادی (A.S.A) در سرم خون زوجین و ترشحات سرویکس و مایع منی بعمل آورده شد. از این تعداد 22 مورد ASA مثبت و 354 مورد منفی و 32 مورد مشکوک بودند (<30%) سپس روی این 22 مورد مثبت از نظر تستهای ایمنولوژیک (MAR, TAT test) تحقیق حاضر صورت گرفت.ابتدا این افراد بطور اتفاقی به دو گروه تقسیم شده و گروه اول تحت درمان همزمان تحریک تخمک گذاری+ تلقیح اسپرم شوهر: Controlled Ovarian Hyper stimulation+Intrauterine Insemination قرار گرفته و گروه دوم فقظ درمورد آنها تحریک تخمک گذاری COH به تنهایی انجام پذیرفت. و سه مورد حاملگی در طی 25 سیکل COH+IUI و 4 مورد حاملگی در طی 20 سیکل COH به تنهای بدست آمد و حاملگی به ازای هر دوره درمان در گروه اول (COH+IUI) 12% و گروه دوم (تنها COH) 20% بود که با بکاربردن تست آماری (Fisher exact test) اختلاف معنی داری وجود نداشت (P=0.37). که نشاندهنده این مساله می باشد اولا وجود ASA عامل قطعی از نظر بروز نازایی نمی باشد و در ضمن در آن عده که بعلت بالا بودن این آنتی بادی نازایی رخ داده انجام IUI کمک چندانی به درمان ندارد و باید از روشهای پیشرفته در درمان از جمله (تزریق اسپرم به داخل تخمک (Intra cytoplasmic sperm Injection) استفاده نمود.

تکوین جنین بسیاری از پستانداران در محیط in vitro در قیاس با محیط in vivo دارای تاخیر می باشد و حتی تکوین جنین بعضی گونه ها در محیط in vitro متوقف می شود. جنین بعضی نژادهای موش در مرحله دو سلولی متوقف می شوند که به این پدیده «ایست دو سلولی» (2-cell block) گویند. نشان داده شده است که هم کشتی (Co-Culture) یکی از روشهای مفید در جهت غلبه برایست دو سلولی می باشد.در این مطالعه، جنینهای تک سلولی موش در چهار گروه کشت شدند. گروه اول و دوم به عنوان کنترل بترتیب دارای مایع فولیکولی انسان (FF) و محیط کشت Ham’s F-10 بودند و گروه سوم و چهارم نیز به ترتیب دارای مایع فولیکول انسان بعلاوه سلولهای گرانولوزای موش (FF+GCS) و محیط کشت Ham’s F-10 و سلولهای گرانولوزای موش (Ham’s+GCS) بودند.بعد از آنکه جنینها به مرحله دو سلولی رسیدند، درگروههای اول و دوم، جنینها در مرحله دو سلولی باقی ماندند اما در محیط FF+GCS، در ساعات 24، 48، 72، 96 و 120 بعد از هم کشتی بترتیب به مرحله 4 سلولی52.9%، مورولا 39.8%، بلاستوسیت 21.3% و هیچینگ بلاستوسیت 14.5% رسیدند.در گروه Ham+GCS 38% از جنینهای دوسلولی پس از 24 ساعت هم کشتی به مرحله 4 سلولی رسیدند و پس از آن تکوین جنینها در این گروه مشاهده نشد.بدین ترتیب، مایع فولیکولی می تواند به عنوان یک محیط کشت برای رشد جنین، سلولهای گرانولوزا و شاید سایر سلولهای سوماتیک عمل کند و با بکارگیری آن به همراه سلولهای گرانولوزا می توان بر ایست دو سلولی غلبه کرد. بطوریکه احتمال دارد ماده یا موادی در مایع فولیکولی وجود داشته باشد که بصورت synergistic با سلولهای گرانولوزا عمل کنند.

در تحقیق حاضر آثار تابش لیزر کم توان هلیوم- نئون بر نقص استخوانی جزیی در استخوان تیبیای خرگوش بوسیله روش های ارزیابی کمی بافت شناسی بررسی شد.این تحقیق بر روی 42 راس خرگوش نر بالغ از نژاد Dutch صورت گرفت. خرگوش ها بطور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و آزمایش تقسیم شدند و هر گروه نیز با روش مشابه به سه گروه مساوی 14، 21، 28 تقسیم شد. در هر خرگوش تحت بیهوشی عمومی و با رعایت شرایط استریل پس از ایجاد برشی در پوست قسمت داخلی ساق چپ اندام خلفی، نقص استخوانی بصورت Dental Hole Partial Osteotomy ایجاد گردید. سپس محل نقص با Bone Wax پر گردید و برش جراحی بخیه زده شد. از روز صفر تا انتهای دوره های فوق بطور روزانه به گروه آزمایش لیزر کم توان هلیوم- نئون با انرژی دانسیته 1.2 J/cm2 به روش گراید تابانده شد. در موعدهای فوق، حیوانات با اتر کشته شده و نمونه تهیه شده از محل ها نقص استخوانی پس از ثبوت، دکلسیفیکاسیون و پردازش بافتی، در پارافین قالب گیری گردیده و برش هایی به ضخامت 7 میکرون از محل ضایعه استخوانی تهیه گردید و به دو روش هماتوکسیلین- ائوزین و تری کروم ماسون رنگ آمیزی گردید. برای ارزیابی بافت شناسی از دو روش توصیفی و کمی استفاده گردید. در روش توصیفی و کمی استفاده گردید. در روش توصیفی با استفاده از قطعه چشمی خانه شطرنجی، مقاطع گروههای فوق در یکی از درجات جدول رتبه ای- توصیفی بلوغ کال قرار گرفتند. در روش کمی با استفاده از قطعه چشمی مدرج، ضخامت پریوست و کال و مجموع آنها اندازه گیری شد. روش آماری مورد استفاده Kruscal Wallis و Mann Whitney U test بود. از نظر رتبه ای- توصیفی در گروه آزمایش مقدار میانگین روز 14 کمتر از گروه کنترل و در روز 21 برابر آن و در روز 28 بیشتر از گروه کنترل شد و از نظر اندازه گیری ضخامت، نتایج گروه آزمایش در اکثر موارد بهتر بود و اختلافات مربوط به میانگین ضخامت پریوست و مجموع ضخامت پریوست و کال در روز 21 از نظر آماری هم معنی دار بود.در همین گروه افزایش میانگین شاخص های مورد بررسی در روز 21 نسبت به روز 14، کاهش نسبی آنها در روز 28 مقایسه با روز 21 مشاهده شد. تغییرات مربوط به میانگین ضخامت پریوست مورد بررسی در گروه آزمایش از نظر آماری معنی دار بود.تاثیر لیزر کم توان هلیوم- نئون بر نقص جزیی استخوان تیبیای خرگوش از نظر آماری موجب افزایش معنی دار ضخامت پریوست و مجموع ضخامت پریوست و کال تشکیل شده در محل ضایعه در روز 21 پژوهش حاضر و افزایش میانگین رتبه ای- توصیفی در روز 28 گردیده است.