در پژوهش حاضر به بررسی اثر تحکیم بخشی و تیمار در چوب چنار پس از تزریق مواد تحکیم بخشی سنتی از جمله ترکیب «موم زنبور و کلوفون» و «موم پارافین و کلوفون» و همچنین پلیمرهای مصنوعی نظیر پارالویید که یک کوپلیمر آکریلیک میباشد و پلی وینیل استات که یک پلیمر وینیلی است، پرداخته شده است. سازگاری این مواد با چوب تقریبا قابل پیش بینی بوده و جهت دستیابی به نتایج قطعی در قالب برنامه آزمایشگاهی دقیق و اصولی دست به آزمایش و تجربه زده ایم.از نظر خواص شیمیایی مومها اصولا موادی پایدار و ضدآب هستند که این برای تحکیم بخشی چوب خاصیتی بسیار ایده آل است چرا که بسیاری از مشکلات مطرح در آثار چوبی مربوط به تاثیرات سوء تغییرات رطوبتی است.موم زنبور از نوع مومهای حیوانی و پارافین از مومهای معدنی است که مورد اخیر در اصل با مومهای واقعی فرق دارند و مخلوطهایی از هیدروکربونهای سیر شده هستند، در حالیکه اساسا مومها ترکیبی از اسیدهای چرب با وزن مولکولی زیاد با الکلهای با وزن مولکولی زیاد میباشند.«کلوفون» رزین معمولی انواع متعدد درخت کاج است که تربانتاین آن در جریان تقطیر زدوده شده و صمغ باقی می ماند، که به آن راتیانه یا صمغ کاج نیز گویند، البته از کنده های درخت کاج به روش تقطیر نیز کلوفون تهیه می کنند که این کلوفون از صمغ فوق الذکر تیره تر و پست تر است. کلوفون در ترکیب جلاها، خشک کننده های رنگ روغنهای محلول و آهار زنی کاغذ و از ترکیب با سایر رزینها و برای تولید بسیاری از مواد شیمیایی بکار برده می شود و گزارش شده است که در ترکیب با مومها اثرات آنها را در تحکیم بخشی بهبود می دهد.در این بررسی تزریق مواد مورد نظر که توسط حلالهایی چون استون و متانول و تری کلرواتیلن با غلظتهای متفاوت (10% و 20% برای تیمار با وینیل استات، 5% و 10% برای تیمار با پارالویید و 10% با ترکیب نسبت 1 به 2 موم ها با کلوفون) تهیه شده بودند که با دو روش غوطه وری و برس زنی صورت پذیرفته انتخاب این دو سیستم نفوذ بدان سبب بود که روشهای مذکور مناسب برای اجرای عملیات تحکیم بخشی در آثار تاریخی (2 انبیه مهم اشیا) است.شایان ذکر است که مومها اغلب بدون کاربرد حلال و بصورت مذاب مورد مصرف قرار میگیرند اما از آنجا که گرمای محلول در آثار چوبی ای که احتمال داشتن تزیینات رنگی و طلا کاری مفرر می باشد محلولها به صورت سرد بکار برده باشند.پآزمونهای مربوط به بررسی اثرات تیمار بررسی تغییرات ظاهری چوب پس از تزریق از جمله تغییر رنگ تیره گییا جلای سطحی و امثال آن یا علاوه بر این بررسی تغییرات وزنی برای تخمین میزان ماده نفوذ کرده و بررسی میزان سختی پس از تیمار نیز صورت گرفته است.تحلیل و تفسیر و بررسی نتایج و نتیجه گیری نهایی توسط آنالیز آماری و به کمک جداول تنظیم شده تجزیه واریانس و آزمون دانکن صورت پذیرفته و این به مدد انتخاب و گزینش تعداد زیاد نمونه آزمایشی که براساس استانداردهای علمی تهیه شده بودند و در مقایسه با نمونه های شاهد نیز قرار گرفته اند میسر گردیده است.در نهایت از نتایج بدست آمدن چنان برمیاید که فرمولهای تیماری مورد بحثدر اثرات تیماری مثبت موفق بوده اند به این نحو که: روش غوطه وری در مقایسه با روش برس زنی به دلیل نفوذ بیشتر ماده در تیمارنهایی موفق تر است فاکتور غلظت نیز در نتیجه تیمار موثر است و هرچه بالاتر باشد مقدار نفوذ بیشتر است (البته تا حد 20%) حلالها نیز اثرات مثبت در تیمار داشته اند و توانسته اند محلولهایی یکنواخت و مناسب ارایه دهند و در نفوذ در چوب نیز اثر سوء بر خواص چوب نداشته اند.مواد انتخابی (و ترکیبهای ناشی از آنها) نیز مناسب بوده اند به این ترتیب که از نظر ظاهری اثر سوء زیاد و غیر قابل رفع بر روی چوب ندارند در ضمن از لحاظ توان بخشی به چوب خود عمل کرده اند و سختی آنرا افزایش داده اند و به ترتیب اولویت ترکیب موم پارافین و کلوفون، پارالوئید، ترکیب موم زنبور و کلوفون و پلی وینیل استات اثرت تحکیم بخشی مناسب ارایه کرده اند.شایان ذکر است که این روشها عموما اصل برگشت پذیری عملیات که از نکات مهم عملیات مرمتی محسوب می شوند رعایت شده و همه روشها برگشت پذیرند و به کمک حلال مربوطه می توان عملیات را برگشت داد.در ضمن در چنین تیمارهایی امکان تغییر نسبتهای ترکیبی مواد (موم و کلوفون) وجود دارد و بنا به شرایط خاص می توان درصد هر یک را تغییر داد مثلا هنگامی که سختی چوب تضعیف بیشتری شده میتوان درصد کلوفون را بالا برد و یا هر گاه که اثر تحت تاثیر رطوبت بیشتر است و از حیث سختی نگرانی نداریم می توانیم درصد مردم را افزایش دهیم.