شتر یکی از عجایب آفرینش است و در میان موجودات، این حیوان به علت خلق و خو و صفاتش از سایر دامها متمایز است. در قرآن کریم هم از این حیوان به عنوان یکی از شاهکارهای خلقت یاد شده که باید در آفرینش و خلقت این حیوان دقت و تامل شود. شتر دو کوهانه(Camelus Bactrianus) با قدمتی چند هزارساله که بر طبق گزارش FAO خاستگاه اولیه آن از ایران است یکی از نژادهای در معرض انقراض کشور می باشد. جمعیت شتر دوکوهانه در ایران محدود بوده و حدود 150 نفر تخمین زده می شود که اکثر آنها در استان اردبیل پرورش می یابند. ذخیره سازی سلولهای فیبروبلاستی بافت زنده این دام در شرایط مناسب می تواند منبع پایائی از DNA این نژاد منحصر به فرد کشور را برای سالهای متمادی در اختیار محققین و دانشجویان قرار دهد. علاوه بر این، با روش شبیه سازیمی توان سلولهای بنیادی پر توان القائی (iPS) را از سلولهای فیبروبلاستی تهیه نمود و در آینده با تمایز آنها به سلولهای گامتی امکان احیاء و تکثیر این دام در خطر انقراض و تولید حیوانات تراریخته را نیز فراهم نمود. حداقل اندازه موثر جمعیتی 55-50 راس بوده که از دو جنس نر و ماده استفاده می شود (فائو، 2011). ابتدا برای تهیه رده های فیبروبلاستی، نمونه ای از پوست شتر با رعایت شرایط آسپتیک تهیه شده و در دمای 4 تا 8 درجه سانتی گراد به آزمایشگاه کشت سلول تحویل داده می شود. برای کشت، نمونه ها در محیط DMEM دارای ((%20 FBS و آنتی بیوتیک قرار می گیرند، بعد از انجام سه پاساژ سلول های فیبروبلاستی بدست آمده فریز می شوند. طی مراحل کار برای اطمینان از عدم آلودگی باکتریایی، قارچی و مایکوپلاسما، سلول ها با مشاهده میکروسکوپی، بررسی ظواهر کشت سلولی، روشهای کشت مستقیم، رنگ آمیزی DNA و PCR مورد بررسی قرار می گیرند. برای اطمینان از عدم آلودگی و اختلاط سلول های گونه های مختلف با یکدیگر آزمایش تعیین و تایید گونه ها به روش PCR انجام می شود و سپس با رعایت کلیه نکات مربوط به بانک کردن سلولها و ثبت اطلاعات لازم، ویالهای حاوی سلولهای به دست آمده به تانک ازت فاز بخار منتقل می شوند. برای تمامی نمونه ها شناسنامه سلولی، حیوانی و عکس از گسترش کروموزومی (کاریوتایپینگ) تهیه می شود.

پپتیدهای ضد میکروبی به طور معمول نسبتاً کوتاه ( 12 تا 100 آمینو اسید) با بار مثبت (بار خالص +2 ) ) و آمفی فیلیک هستند. این پپتیدها از بسیاری از موجودات زنده جدا شده اند. چنین )-(+9) پپتیدهایی اخیراً به عنوان جزئی از پاسخ ایمنی ذاتی با خاصیت ضد میکروبی وسیع شناسایی شده اند. امروزه بیش از 500 نوع پپتید ضد میکروبی با منشا غدد پوست دوزیستان گزارش شده است. مطالعه حاضر به بررسی اثر پپتیدهای جداشده از پوست قورباغه مردابی ایران بر رشد گونههای حساس و مقاوم به فلوکونازول کاندیداآلبیکنس و کاندیدا گلابراتا و نیز اثر بر برخی فاکتورهای سیستم ایمنی پرداخته است. ....

نه تنها اختلالات رفتاری، بلکه رفتارهای طبیعی گربه، مهم ترین عامل راحت نمودن همیشگی و یا رها نمودن گربه های با سلامت جسمی است. اطلاعات مورد نیاز از طریق تکمیل 140 پرسشنامه به صورت مصاحبه چهره به چهره با صاحبان حیوان جمع آوری گردید. رابطه بین متغیرهای مستقل مانند سن، جنس، نژاد، وضعیت تولید مثلی، تعداد اعضای خانواده، وجود چند گربه در خانه، دسترسی به بیرون خانه، میزان تحصیلات و وضعیت تأهل صاحب حیوان با شیوع برخی اختلالات رفتاری مورد بررسی قرار گرفت. اختلالات رفتاری اصلی اظهار شده توسط صاحبان حیوان عبارتند از: دفع نابجای ادرار (42%) و پرخاشگری (3/24%). همچنین دفع نابجای مدفوع، چنگ انداختن خرابکارانه، فعالیت بیش از حد، اضطراب ناشی از تنهایی، ترس از سر و صدا، رفتارهای وسواسی و ترس از سایر حیوانات و مردم اختلالات دیگر رفتاری مشاهده شده با شیوع به ترتیب 6/17%، 6/13%، 10%، 1/7%، 4/6%، 3/4%، 6/3% بودند. گربه های نر احتمال بیشتری برای بروز دفع نابجای مدفوع، پرخاشگری و دفع نابجای ادرار نسبت به گربه های ماده داشتند. گربه های سالخورده (بیش از 5 سال) احتمال بیشتری برای بروز پرخاشگری نسبت به گربه های بالغ و بچه گربه ها داشتند. علاوه بر این گربه های نژاد مو کوتاه (DSH) احتمال بیشتری برای بروز پرخاشگری نسبت به گربه های نژاد پرشین (Pesrsian) داشتند. گربه هایی که به همراه گربه یا گربه های دیگر در خانه نگهداری می شدند، رفتارهای چنگ انداختن خرابکارانه و پرخاشگری به سوی سایر گربه ها را بیشتر از گربه هایی که به صورت انفرادی نگهداری می شدند، نشان دادند. گربه هایی که فقط داخل خانه نگهداری می شدند، احتمال بیشتری برای بروز پرخاشگری به سوی انسان ها، دفع نابجای مدفوع و دفع نابجای ادرار داشتند. در مطالعه حاضر به علت تعداد اندک مراجعینی که گربه های بالاتر از 5 سال داشتند، شانس مواجهه و بررسی اختلالات رفتاری گربه های پیر وجود نداشت. در مطالعه حاضر از روش حساسیت زدایی منظم با استفاده از طرح چند خط پایه ای برای یک رفتار در بیماران مختلف، 4 گربه دارای ترس از سر و صدا تحت رفتار درمانی قرار گرفتند که نتایج موفقیت آمیزی بدین روش حاصل گردید. نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر این است که شیوع اختلالات رفتاری در گربه های خانگی ایرانی تحت تأثیر عواملی چون سن، جنس، نژاد، وجود چند گربه در خانه و میزان دسترسی به بیرون خانه می باشد.

در این طرح ضایعات کشاورزی مواد «خشبی» با شیوه کاملا جدید غنی شده است و می توان این مواد را در سیلو نگهداری کرد. کنسانتره کاه غنی شده حاوی پروتئین و سایر مواد مورد نیاز دام می باشد که می توان آن را در بسته بندی های مطمئن و قابل حمل و نقل نگهداری کرد. کاربرد این طرح در بهبود تغذیه دامی، کنترل ضایعات کشاورزی و سایر مواد «خشبی»، ارائه تکنولوژی جدید در صنایع تبدیلی، افزایش تولیدات دامی، حفظ و سلامت چرخه اکوسیستم و محیط زیست می باشد. با توجه به شرایط اقلیمی استان و عدم تهیه علوفه در برخی از ماه های سال این طرح می تواند علوفه مناسب را در اختیار دام قرار دهد.

این تحقیق در مرکز ماهیان زینتی جهاد دانشگاهی واحد مازندران در تابستان و پائیز 1393 به مدت 120 روز انجام شد. انتخاب غذای مناسب جهت تغذیه، عمده ترین معضل برای پرورش دهندگان ماهیان آکوآریومی است، در این بررسی، تیمارهای آزمایشی شامل 14 تیمار و 3 تکرار بود که بر روی رشد و بازماندگی اسکار(Astronotus ocellatus) بررسی شد. نمونه های آزمایشی در 42 آکوآریوم با ابعاد 30×40×40 سانتی متر تشکیل شد و در هر یک از آنها 75 عدد لارو رها شد. نتایج بررسی معیارهای رشد نشان داد که در 15 روز اول شروع آزمایش تیمار تغذیه شده با (آرتمیا- زرده تخم مرغ- کنسانتره) در شاخص های رشد و بقا اختلاف معنی داری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد (P<0.05). در 15 روز دوم از شروع آزمایش تیمار تغذیه شده با (آرتمیا- کنسانتره ) در شاخص های رشد و بقا اختلاف معنی داری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد (P<0.05). در 15 روز سوم از شروع آزمایش تیمار تغذیه شده با کنسانتره در شاخص های رشد و بقا اختلاف معنی داری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد (P<0.05). در 15 روز چهارم از شروع آزمایش تیمار تغذیه شده با کنسانتره در شاخص های رشد و بقا اختلاف معنی داری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد (P<0.05).

در این تحقیق صفات درجه پوست، وزن تولد، وزن شیرگیری، وزنهای 6 و 12 ماهگی، افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، افزایش وزن روزانه در فاصله سنی 6-3 و 12-6 ماهگی تعداد 2399 راس بره قره گل سیاه سرخس که در طی 6 سال (سالهای 1364-1359) رکوردگیری شده بودند مطالعه گردید که نتایج حاصله بشرح زیر میباشد.متوسط تعداد بره های متولد شده از هر میش در یک فصل جفت گیری و میزان دوقلوزایی بترتیب 1.01 بره و 1.4 درصد بود.میانگین و انحراف معیار وزن تولد، شیرگیری، 6 و 12 ماهگی، میانگین و انحراف معیار افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، 6-3 و 12-6 ماهگی بترتیب 4.9 (±64)، 23.5 (±4.07)، 32.7 (±6.14)، 42.5 (±8.31)، 0.206 (±0.4)، 0.094 (±0.4) و0.045 (±.03) کیلوگرم و میانگین و انحراف معیار درجه پوست 82.7 (±9.03) برآورد گردید.تاثیر سن میش برروی صفات قبل از شیرگیری (به جز درجه پوست) معنی دار بود (P<0.01). میانگین حداقل مربعات وزن تولد بره های حاصل از میشهای 4، 5 و 6 ساله (4.7 کیلوگرم) بطور مشخصی بیشتر از بره های متولد شده از میشهای 2 و 3 ساله (بترتیب 4.2 و 4.5 کیلوگرم) بود. همچنین میانگین حداقل مربعات وزن شیرگیری و افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری بره های متولد شده از میشهای 2 ساله در مقایسه با بره های حاصل از سایر گروههای سنی (7-3 ساله) بطور معنی داری کمتر بود (P<0.01).تاثیر سن میش برروی وزن 6 و 12 ماهگی بره ها معنی دار بود (P<0.01) و وزن بره های متولد شده از میشهای 2 ساله در سن 6 و 12 ماهگی کمتر از وزن بره های متولد شده از سایر گروههای سنی بود. اثر سن میش برروی افزایش وزن روزانه 6-3 و 12-6 ماهگی معنی دار نبود.اثر جنس بره برروی کلیه صفات (به جز درجه پوست) معنی دار بود (P<0.01). بره های نر در مقایسه با بره های ماده بطور کاملا مشخصی دارای وزن تولد (4.7 در برابر 4.4 کیلوگرم)، وزن شیرگیری (23.7 در برابر 22.1 کیلوگرم)، وزن 6 ماهگی (33.9 در برابر 31.1 کیلوگرم)، وزن 12 ماهگی (45.8 در برابر 39.8 کیلوگرم) و افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری (0.211 در برابر 0.196 کیلوگرم) 6-3 ماهگی (0.104 در برابر 0.091 کیلوگرم) و 12-6 ماهگی (0.56 در برابر 0.041 کیلوگرم) بیشتری بودند. تا شیر تعداد بره های حاصل از هر زایش روی صفات درجه پوست، وزن تولد، وزن شیرگیری، وزن 6 ماهگی و افزایش روزانه از تولد تا شیرگیری معنی دار بود (P<0.01).وزن تولد، وزن شیرگیری، وزن 6 ماهگی و افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری بره های یک قلو و دوقلو بترتیب (4.9 در برابر 4.2)، (24.5 در برابر 21.3) ،(34.3 در برابر 30.8) و (0.216 در برابر 0.191) کیلوگرم و درجه پوست آنها بترتیب 83.0 و 77.7 بود. اثر تعداد نتایج برروی وزن 12 ماهگی و افزایش وزن روزانه 6-3 و 12-6 ماهگی معنی دار نبود.وراثت پذیری درجه پوست، وزن تولد، وزن های شیرگیری، 6 و 12 ماهگی افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، 6-3 و 12-6 ماهگی بترتیب برابر 0.24 (±0.087)، 0.06 (±0.039)، 0.12 (±0.055)، 0.14 (±0.06)، 0.18 (±0.067)، 0.11 (±0.053)، 0.15 (±0.062) و 0.15 (±0.061) برآورد گردید.همبستگی های فنوتیپی و ژنتیکی وزن تولد- وزن شیرگیری، وزن تولد- افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، وزن تولد- وزن 6 ماهگی، وزن تولد- وزن 12 ماهگی، وزن شیرگیری- وزن 6 ماهگی، وزن شیرگیری وزن 12 ماهگی و وزن 6 ماهگی- وزن 12 ماهگی بترتیب برابر (0.40، 0.85)، (0.21، 0.49)، (0.21، 0.60)، (0.18، 0.17)، (0.54، 0.63)، (0.38، 0.66) و (0.72، 0.78) برآورد گردید. همچنین همبستگی های فنوتیپی و ژنتیکی درجه پوست- وزن تولد، درجه پوست- وزن شیرگیری، درجه پوست- وزن 6 ماهگی و درجه پوست- وزن 12 ماهگی بترتیب برابر (0.13، 0.39-)، (0.02، -0.77)، (-0.09، -0.64) و (-0.11، -1.01) برآورد گردید.

بر اساس علاقه فزاینده موجود در استفاده از فناوری انتقال ژن به واسطه اسپرم (SMGT) به عنوان یک روش ساده و موثر در تولید حیوانات تراریخته، در تحقیق حاضر امکان استفاده از این فناوری در تولید رویان های تراریخته بز برای اولین بار در جهان مورد بررسی قرار گرفته است. اسپرم بز با پنج غلظت مختلف (0 تا 500 نانوگرم) از پلاسمید pcDNA/his/LacـZ ترانسفکت گردید و برای لقاح آزمایشگاهی (IVF) و یا تزریق درون سیتوپلاسمی (ICSI) مورد استفاده قرار گرفت. در ICSI از 3 نوع اسپرم استفاده شد که عبارتند از: اسپرم متحرک و غیرمتحرک زنده که پس از انکوباسیون با DNA تفکیک شدند، و اسپرم مرده که قبل از انکوباسیون با DNA توسط فرایند انجماد ـ ذوب متوالی کشته شده و سپس با غلظت های مختلف پلاسمید انکوبه گردید. همچنین به منظور بررسی تاثیر انتقال مکانیکی ترانسژن در زمان ICSI، یک گروه آزمایشی با تزریق همان 5 غلظت از پلاسمید (بدون حضور اسپرم) به داخل تخمک انجام پذیرفت. نرخ انتقال و یا بیانار ترانسژن LacـZ به ترتیب توسط انجام PCR و رنگ آمیزی XـGal بر روی جنین های حاصله از 25 تیمار مختلف آزمایشی مورد بررسی و مقایسه آماری قرار گرفت. گذشته از نرخ تسهیم و بلاستوسیست قابل قبول به دست آمده در کلیه گروه ها، نتایج PCR نشان داد که کلیه جنین های حاصل از تزریق مکانیکی DNA به درون تخمک از لحاظ حضور ترانسژن در روز 8 جنینی منفی بودند. بیان ترانسژن کاملا به روش تولید جنین و شرایط اسپرم مورد استفاده وابسته بوده و جنین های تراریخته فقط در زمان استفاده از اسپرم غیر متحرک زنده و اسپرم مرده تولید گردید. به طور کلی نتایج حاصل نشان دادند که فناوری مورد استفاده در تولید جنین (IVF،ICSI و یا تزریق مکانیکی(DNA ، شرایط اسپرم مورد (متحرک، غیر متحرک زنده و یا مرده) و غلظت DNA، از مهمترین عوامل موثر در تکوین جنین و کارایی انتقال و بیان ترانسژن می باشند.

جنس Allactaga از تیره Dipodidae در ایران شامل شش گونهA euphratica, A firouzi, A hotsoni, A williamsi, A elater و A toussi است که در مورد وضعیت تاکسونومی و فیلوژنی این گونه ها به ویژه دوپای فیروز هنوز ابهام وجود دارد. در مطالعات پیشین صورت گرفته بر روی این گونه ها غالبا از صفات ریختی و جمجمه استفاده شده و گونه دوپای فیروز را با گونه دوپای بلوچی به عنوان یک گونه معرفی نموده اند. در این پژوهش به منظور بررسی ارتباط فیلوژنتیک بین این گونه ها در ایران، تعداد 6 نمونه از گونه های مذکور جمع آوری شد. جهت انجام مطالعه فیلوژنی گونه های این جنس قطعه 977bp از ژن میتوکندریایی سیتوکروم b با آغازگرهای اختصاصی طراحی شده و با استفاده از روش pcr تکثیر شد. پس از توالی یابی قطعه مذکور درخت فیلوژنی با استفاده از روش های نزدیکترین همسایه، حداقل تکامل، حداکثر ژارسیمونی و روش بیزین ترسیم شد. به منظور بررسی روابط تکاملی درون خانواده و افزایش اطمینان، توالی ژن سیتوکروم b دوپای کوچک و گونه های موجود از سایر جنس های خانواده دوپا شامل Jaculus ,Napaeozapus,Eozapus و Dipus از مرکز ملی اطلاعات و فن آوری زیستی (NCBI) استخراج و در تحلیل های فیلوژنتیک استفاده شد. توالی ژن سیتوکروم b موش خانگی و صحرایی Rattus norvegicus) و (Mus musculus از (NCBI) استخراج و به عنوان برون گروه استفاده شد. نتایج فیلوژنتیک این تحقیق جدایی گونه دوپای فیروز از بلوچی را نشان داد. بررسی صفات جمجمه ای گونه های فوق در این پژوهش نشان داد که گونه های فیروزی و بلوچی را نمی توان بر اساس اختلاف در اندازه های جمجمه از یکدیگر تفکیک نمود که همین امر نشان دهنده ضرورت انجام مطالعات ژنتیکی برای مشخص نمودن وضعیت تاکسونومی در این گونه ها است.

فرایند انجماد اسپرم، شامل در معرض قرار گرفتن ابتدایی اسپرم با مواد محافظ انجمادی، کاهش دما به زیر صفر درجه سانتی گراد، ذخیره، ذوب و سرانجام حذف ماده محافظ انجمادی و بازگشت به حالت طبیعی است. این تغییرات باعث آسیب های ساختاری و بیوشیمیایی به اسپرم می شود که می تواند زنده مانی و باروری اسپرم را تحت تاثیر قرار دهد. لذا استفاده از مواد محافظ انجمادی در محیط انجماد، ضروری ترین بخش درفرایند انجماد اسپرم می باشد. اگرچه زرده تخم مرغ یکی از رایج ترین نگهدارنده های برون سلولی است که باعث حفاظت از اسپرم در طی فرایند انجمادـ ذوب می شود ولی در سال های اخیر تلاش هایی به منظور جایگزین کردن آن با دیگر منابع گیاهی صورت گرفته است. این تلاش ها به دلیل بروز مشکلاتی در زرده تخم مرغ از جمله عدم امکان استانداردسازی و وجود آلودگی های میکروبی است که می تواند احتمال انتقال آلودگی های میکروبی را افزایش دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر محیط انجماد اسپرم با نگهدارنده های لسیتین سویا و زرده تخم مرغ بر عملکرد و توانایی لقاح اسپرم منجمد شده و تکوین رویان های آزمایشگاهی بعد از لقاح بود. محیط های گیاهی بر پایه 1 و 2 درصد لسیتین سویا همراه با سطوح 5 و 7 درصد گلیسرول و محیط های حیوانی بر پایه 15 و 20 درصد زرده تخم مرغ همراه با سطوح 5 و 7 درصد گلیسرول برای انجماد اسپرم قوچ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه سیمن در طول فصل جفت گیری و به صورت هفته ای دوبار از سه قوچ نژاد لری بختیاری جمع آوری و سپس به منظور انجماد با محیط های انجماد مورد نظر رقیق شدند. تحرک، زنده مانی وحالت آکروزمی به عنوان مهمترین پارامترهای اسپرم و میزان تسهیم، بلاستوسیست و شکوفایی روز هفتم جنینی به عنوان مهمترین پارامترهای توانایی لقاح و تکوین جنینی بعد از انجماد ـ ذوب مورد ارزیابی قرار گرفتند. تعداد 5 محیط در بخش محیط های انجماد گیاهی و 5 محیط در بخش محیط های انجماد حیوانی در یک طرح کاملا تصادفی با استفاده از نرم افزار آماری SAS و رویه GLM و در سطح معنی داری 5 درصد آنالیز شدند. اگرچه هیچ اختلاف معنی داری در حالت آکروزمی، میزان بلاستوسیست و شکوفایی رویان ها در هیچ کدام از محیط های گیاهی مشاهده نشد (P>0.05) ولی غلظت 1 درصد لسیتین سویا همراه با 7 درصد گلیسرول باعث افزایش معنی داری در تحرک، زنده مانی و میزان تسهیم رویان های آزمایشگاهی گردید (P<0.05). همچنین در محیط های حیوانی، اختلاف معنی داری در حالت آکروزمی، میزان بلاستوسیست و شکوفایی رویان ها مشاهده نشد (P>0.05). ولی بیشترین میزان تحرک، زنده مانی و میزان تسهیم در محیط انجماد حاوی 20 درصد زرده تخم مرغ همراه با 7 درصد گلیسرول مشاهده شد که این اختلاف با سایر محیط های انجماد حیوانی معنی دار بود (P<0.05). در مقایساتی که بین بهترین محیط های گیاهی و حیوانی صورت گرفت، هیچ اختلاف معنی داری بین این دو محیط مشاهده نشد (P>0.05) با توجه به معایب زرده تخم مرغ و تلاش ها برای جایگزین کردن آن، به نظر می رسد که محیط انجماد بر پایه 1 درصد لسیتین سویا و 7 درصد گلیسرول جایگزین مناسبی برای محیط های بر پایه زرده تخم مرغ باشد.

هدف: مطالعه حاضر به بررسی امکان بهره گیری از تکنولوژی تولید رویان آزمایشگاهی جهت حفظ و اشاعه پتانسیل تولید شیر گاوهای برتر در معرض حذف پرداخت.مواد و روش ها: با هماهنگی دو مجتمع دامپروری صنعتی در استان اصفهان، تخمدان گاوهای با پتانسیل ژنتیکی بالا (گاوهای برتر) که به دلایل مختلف در معرض حذف بودند پس از انجام ذبح در کشتارگاه جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل گردید. اووسیتهای حاصله پس از انجام بلوغ آزمایشگاهی، مورد لقاح آزمایشگاهی با اسپرم های کاملا مرغوب قرار گرفته و برای مدت 8 روز در محیط آزمایشگاه کشت داده شدند. رویان های بلاستوسیست حاصله به گاوهای گیرنده با پتانسیل ژنتیکی پایین که از قبل همزمان سازی شده بودند، انتقال داده شد.یافته ها: از میان 21 گاوهای برتر دهنده تخمک، بیشترین علت حذف مربوط به مشکلات تولید مثلی (33.3%)، کمترین میزان تولید شیر مربوط به گاوهای با بیماریهای سیستمیک (7824)، بیشترین میانگین تولید نتاج مورد انتظار و تعداد نتاج تولیدی در گروه گاوهای مسن به ترتیب 9.2 و 7.4 و بیشترین میانگین نتاج تولید نشده در گروه گاوهای با مشکلات تولید مثلی 3 عدد می باشد. بیشترین میانگین تعداد تخمک استحصالی مربوط به گروه گاوهای مسن می باشد و میزان تسهیم اولیه در هر چهار گروه دارای تفاوت معنی دار بوده و مرحله 8-5 سلولی در گروه بیماریهای سیستمیک (2.34%) بطور معنی داری پایین تر از گروه مشکلات تولید مثلی (69.6%) و پستانی (60.6%) می باشد. مرحله 16-8 سلولی در گروه بیماریهای سیستمیک (36.6%) که بطور معنی داری پایین تر از گروه مشکلات تولید مثلی (73.9%) می باشد. میزان مرولا در گروه مشکلات تولید مثلی (71.8%) و میزان کل بلاستوسیست در گروه گاوهای مسن (34.2%) بطور معنی داری بالاتر از گروه های دیگر می باشد. از تعداد 8 جنین انتقال یافته 2 مورد (25%) منجر به آبستنی که یک مورد سقط (50%) و یک مورد منجر به زایمان (50%) گردید.نتیجه گیری: با پیشرفت های موجود در تکنولوژی های تولید مثلی، می توان ژنهای برتر از نظر تولید شیر و تولید مثل را با کمترین هزینه در سطح دامپروریها حفظ و تکثیر نمود.