لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تأسیسات روزمینی فرآورش نفت (تأسیسات سطح الارضی) به عنوان نقطه اتصال صنایع بالادستی و پایین دستی در صنایع هیدروکربنی محسوب می گردد. هرچند پروژه ها و فعالیت های متعددی جهت ارتقاء و افزایش بهره وری در صنایع بالادستی و پایین دستی انجام شده است، ولی متأسفانه در دهه های اخیر چندان توجهی به تأسیسات سطح الارضی نشده و اکثر کارخانه های فرآورش نفت کشور قدیمی هستند. بدیهی است که با توجه به گذشت زمان و تغییرات خوراک ورودی، شرایط بهره برداری بهینه این کارخانه ها تغییر کرده است. همچنین فنّاوری های جدیدتری در این زمینه در سایر کشورها توسعه داده شده است. هدف از این طرح، مطالعه ی اولیه و شناخت وضعیت موجود تجهیزات سطح الارضی ایران و مقایسه ی آن با فنّاوری های موجود روز می باشد. این طرح مقدمه ای برای پروژه های بزرگ بهینه سازی و ارتقای تجهیزات سطح الارضی ایران خواهد بود. در قسمتی از این طرح که شامل بازدید میدانی از دو کارخانه ی تجهیزات سطح الارضی ایران بود، شرایط موجود بررسی گردید و با توجه به اطلاع از تکنولوژی های روز و دانش فرایندی مرتبط، پیشنهاد هایی جهت ارتقای واحدهای مذکور تهیه گردید. بدیهی است که با توجه به مشخصات هر کارخانه پیشنهادات متفاوتی ارائه گردیده است.

با توجه به وضعیت خشکسالی در کشور یکی از بهترین و مطمئن ترین راههای تامین آب شیرین، شیرین سازی آب دریا می باشد. اگرچه فرآیندها و تجهیزات شناخته شده ای در این حوزه بکار گرفته می شود اما عملا واحدهای در حال کار با مشکلات عملیاتی و تولیدی بسیاری مواجه هستند. به عنوان نمونه واحد تصفیه آب شرکت پایانه های نفتی ایران واقع در جزیره خارک با ظرفیت 6000 مترمکعب در روز آب آشامیدنی، با مشکل عدم امکان بهره برداری جهت تولید پیوسته مواجه است. تکنولوژی به کار رفته در این واحد، استفاده از سه مدول اسمز معکوس با ظرفیت هرکدام 2000 مترمکعب در روز است. همچنین بر اساس طراحی اولیه امکان توسعه واحد تا 10000 مترمکعب در روز وجود دارد. به دلایلی احتمالی همچون طراحی فرآیند نامناسب و عدم پیش بینی تجهیزات پیش تصفیه مناسب، امکان تولید پیوسته در ظرفیت طراحی فراهم نشده است. در انجام این پروژه پس از بررسی روش های غشایی و فرآیندها و تجهیزات مربوط به آن، وضعیت موجود کارخانه فوق به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفت، آنالیز کاملی از آب دریا انجام شد و بر اساس آن بازطراحی واحد جدید صورت پذیرفت. در انتها اسناد مناقصه EPC-O&M برای اجرای عملی کار تهیه گردید. در این پژوهش علل اصلی عدم کارکرد صحیح کارخانه بر اساس شواهد موجود تحلیل شد و با در نظر گرفتن آنالیز دقیق آب همراه با پارامترهای کامل و در شرایط آب و هوایی متفاوت و تکرارهای مناسب، فرایندهای تکمیلی و اصلاحی مورد نیاز برای کارخانه پیشنهاد شد. روش های انجام این پژوهش را می توان برای استفاده در سایر واحدهای آب شیرین کن کشور که دارای مشکلات عملیاتی می باشند، الگو برداری نمود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

تحقیق حاضر باهدف شناسایی موانع توسعه شرکت های مدیریت صادرات در ایران صورت پذیرفت. در این پژوهش برای گردآوری داده ها، روش تحقیق ترکیبی (کیفی-کمی) مورداستفاده قرار گرفت. مرحله اول تحقیق به صورت کیفی بر اساس مصاحبه های صورت گرفته و مرحله دوم تحقیق به صورت کمی بر اساس طراحی پرسشنامه بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه خبرگان و متخصصان آشنا با شرکت های مدیریت صادرات و مدیرعاملین شرکت های مدیریت صادرات با تعداد 54 نفر هست. در بخش کیفی جهت مصاحبه با خبرگان، متخصصان و فعالان حوزه صادرات و بازاریابی بین الملل از روش نمونه گیری هدفمند گلوله برفی استفاده شد که با تعداد 11 مصاحبه اشباع نظری حاصل شد. روش نمونه گیری در بخش کمی در مرحله جمع آوری اطلاعات به صورت سرشماری و همه پرسی است. پرسشنامه برای کلیه خبرگان و متخصصان آشنا با شرکت های مدیریت صادرات و مدیرعاملین شرکت های مدیریت صادرات ارسال گردید که درنهایت 44 پرسشنامه به صورت کامل پر گردید که جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها در بخش کیفی از روش تحلیل محتوا و در بخش کمی از آزمون های t تک نمونه ای و فریدمن با نرم افزار spss استفاده شد. درنهایت پس از تحلیل داده ها مشخص گردید که موانع توسعه شرکت های مدیریت صادرات به ترتیب عبارت اند از: 1-انصراف سازمان توسعه تجارت از پیگیری امور مرتبط با شرکت های مدیریت صادرات و ناتمام ماندن مرحله تدوین آیین نامه های فرا سازمانی جهت توسعه شرکت های مدیریت صادرات 2-ثبت شرکت های مدیریت صادرات بدون داشتن حداقل شرایط احراز توسط سازمان توسعه تجارت و شرکت شهرک های صنعتی 3-برداشت یا تفسیر نادرست از تعاریف و کارکردهای شرکت های مدیریت صادرات 4-عدم تسلط شرکت های مدیریت صادرات به کانال های توزیع 5-نداشتن تجربه و تخصص کافی برخی از شرکت های مدیریت صادرات جهت ارتقاء گرید از D به A 6-عدم تناسب ساختار و تخصص شرکت های مدیریت صادرات با حوزه های مختلف کالا و خدمات ارائه شده 7-عدم آشنایی مشتریان بازار هدف بانام و نشان تجاری شرکت های مدیریت صادرات 8-نبود بودجه مصوب برای توسعه شرکت های مدیریت صادرات 9-عدم همکاری بسیاری از دستگاه ها با شرکت های مدیریت صادرات به دلیل عدم آشنایی با این شرکت ها و بوروکراسی های موجود 10-عدم اعتماد بین تولیدکننده ها و شرکت های مدیریت صادرات.

خانواده یکی از قدیمی ترین نهادهای اجتماعی است. این نهاد اجتماعی امروزه با تغییرات زیاد و قابل توجهی روبروست. اگر چه تغییرات عرصه خانواده دلایل و ریشه های متعددی دارد ولی برخی از صاحب نظران بخشی از این تغییرات را ناشی از ظهور شبکه های اجتماعی مجازی می دانند که در سایه آن روابط انسانی را دستخوش تغییر کرده است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر شبکه های اجتماعی مجازی بر روابط خانوادگی است. روش این پژوهش پیمایش و جامعه آماری شامل افراد بالای 15 سال شهر تهران است. حجم نمونه 600 نفر است که از طریق فرمول کوکران محاسبه شده است. روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای است و نمونه ها با روش نمونه گیری سیستماتیک مطبق انتخاب شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که شبکه های اجتماعی مجازی در جامعه فراگیر بوده و کاربران روزانه نزدیک به 3 ساعت از وقت خود را صرف فعالیت در این شبکه ها می کنند. موسیقی و پیگیری اخبار مرتبط با حوزه تخصصی و سبک زندگی بیشترین انگیزه افراد برای استفاده از شبکه های اجتماعی است. بر اساس یافته ها شبکه های اجتماعی بیش از اینکه به عنوان ابزار ارتباطی باشد وسیله ای برای کسب اطلاعات و سپری کردن اوقات فراغت است. بررسی تاثیر بهره مندی از شبکه های اجتماعی مجازی بر روابط خانوادگی نشان می دهد که متغیرهای مدت فعالیت در شبکه های اجتماعی مجازی و حضور با هویت واقعی در شبکه های اجتماعی مجازی رابطه مثبت و متغیرهای میزان عضویت در شبکه های اجتماعی مجازی و وابستگی به شبکه های اجتماعی مجازی رابطه معکوس بر روابط بین زوجین، روابط والد فرزند و روابط برون خانوادگی دارند. نتایج نشان می دهد که خانواده همچنان مهم ترین مرجع حل مشکلات اعضای خانواده است ولی نقش دوستان در روابط خانوادگی در حال رشد و افزایش است.

هویت ایرانی مانند هر پدیده ی دیگر با روایت های گوناگونی تصویر شده است؛ هر روایتی ازهویت، به مثابه ی سنگ بنای حیات اجتماعی، خود متأثر از گفتمانی خاص و نیز پشتوانه و محرک گفتمانی خاص بوده است. در قرن اخیر، همچنان که اندیشمندان علوم انسانی و اجتماعی صورت بندی مختار خود از عناصر درهم تنیده ی سازنده ی هویت ایرانی را ارائه نموده اند، پژوهشگران این حوزه ها نیز کوشیده اند با پایش جامعه و فرهنگ، دگرگونی های مفهوم هویت ایرانی را به عنوان «روح زمانه» در برهه های مختلف تاریخی ثبت کنند. در پژوهش حاضر کوشیده ایم با تکیه بر آثار داستانی نوشته شده طی قریب چهل سال پس از انقلاب اسلامی، تصویری از فضای گفتمانی حاکم بر این آثار در حوزه ی هویت ایرانی ارائه نماییم. این امر، نه تنها به ادراک گسترده تر ما از جامعه ی ادبی ایران و بازنمایی آن از ایران و هویت ایرانی کمک خواهد کرد، بلکه ظرفیت های مغفول ادبیات در تقویت همبستگی ملی و افزایش سرمایه ی اجتماعی را نیز به ما نشان خواهد داد. در فصل نخست، کلیات، شامل بیان مسئله، پرسش ها، ضرورت ها و اهداف پژوهش، تعریف مفاهیم کلیدی و. . . ارائه شده است. در این فصل ابتدا هویت ایرانی تعریف و ابعاد چهارگانه ی آن، یعنی عناصر ملی، قومی، مذهبی و تجددگرای هویت ایرانی تشریح شده است. در ادامه رابطه ی هویت و ادبیات به طور عام و هویت ایرانی و ادبیات فارسی به طور خاص تبیین شده و در بخش پیشینه پژوهش آراء و پژوهش های انجام گرفته در باره مسئله و پرسش اصلی این طرح، یعنی «تحلیل چگونگی بازنمایی هویت ایرانی در رمان های فارسی پس از انقلاب اسلامی» بررسی شده اند. در فصل دوم، مبانی نظری و روش شناختی پژوهش بررسی شده است. در این فصل، کوشیده ایم از دستاوردهای حوزه های نشانه شناسی و نظریه های بازنمایی مبنای نظری مناسب برای تحلیل گفتمانی متن رمان های منتخب را فراهم سازیم. به این منظور، ابتدا مفهوم بازنمایی در حوزه ی مطالعات فرهنگی تشریح و پیوند آن با مقوله ی گفتمان تبیین شده است. در ادامه، روش مرجح برای تحلیل متن ها از طریق تلفیق تحلیل انتقادی گفتمان به روش فرکلاف و شده اند؛ در بخش اول شاخصه های هویت ایرانی در رمان های فارسی بررسی شده اند. چنانکه در این بخش می بینیم تقریبا در همه ی رمان ها هر چهار بعد هویت ایرانی در قالب شخصیت های مختلف ترسیم شده اند اما در هر رمان، با توجه به خاستگاه سیاسی و فرهنگی نویسنده و اغلب در واکنش به گفتمان هژمونیک در فضای اجتماعی، برخی از این مؤلفه ها و عناصر به صورت پررنگ تر و برخی به صورت حاشیه ای تصویر شده اند. همچنین، در این بخش نقش بازخوانی و بازآفرینی اسطوره های ملی، دینی و قومی و نیز خلق اسطوره های نوین در رمان های برای تقویت و بازآفرینی حس هویت ملی را بررسی کرده ایم. در بررسی عناصر هویت ایرانی در این رمان ها می بینیم که اغلب رمان ها مواجهه ی سنت و تجدد را محور روایت خود قرار داده اند. در بخش دوم این فصل، فرایندهای دیگری سازی در رمان فارسی بررسی شده اند. در بخشی از رمان های مورد بررسی آنچه صف بندی خودی و غیر را مشخص می کند، حس «ایرانی» بودن و پایبندی تام و تمام به منافع ملی است. این رمان ها که اغلب وقایع سیاسی را در مرکز روایت قرار داده اند، ایرانیانی را که حاضر به همکاری با بیگانگان و استعمارگران شده اند از دایره ی خودی ها بیرون کرده اند (آمریکایی ها و انگلیسی ها در رازهای سرزمین من، جزیره ی سرگردانی و سپیده دم ایرانی و مجاهدین خلق در سگ سالی). بقیه ی رمان ها نگاه خود را به درون کشور دوخته اند و خط مشی سیاسی را (آرمان گرایی انقلابی در باغ بلور و روضه ی قاسم؛ آزادی خواهی و مخالفت با سلطنت در دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد؛ مخالفت با اقتدارگرایی در هستی ناایمن) وجه ممیزه ی خود و دیگری قرار داده اند. در رمان هایی هم که به هویت های حاشیه ای پرداخته اند (مثل طوبا و معنای شب و کولی کنار آتش) نوعی عدالت طلبی گفتمانی خود و دیگری را جدا ساخته است. در بخش سوم این فصل، نسبت هویت فردی و جمعی در رمان فارسی بررسی شده است. در اینجا نشان داده ایم که در چهار رمان رازهای سرزمین من، روضه ی قاسم، باغ بلور و جزیره ی سرگردانی نویسنده با انتخاب بخشی از جامعه به عنوان «ایرانیان واقعی» (مطابق تعریف استوارت هال (ن. ک: فصل اول)) قهرمان را هم جهت با آنها انتخاب کرده و خواسته های آنان را خواسته هایی اصیل و نشانگر هویت ایرانی معرفی کرده است. در بقیه ی رمان ها، قهرمانان داستان میان هویت فردی خود و هویت جمعی تضاد مشخصی می بینند و از این رو جامعه در قالب تهدیدی برای زندگی و آرمان های آنان تصویر شده است. در نهایت، در فصل پایانی جمع بندی تحلیل داستان ها با تمرکز بر پاسخ به پرسش های پژوهش ارائه شده است.

مقدمه: در جامعه ی امروز، با گسترش ارتباطات مردمان سراسر دنیا به تعامل مداوم و وسیع با یکدیگر نیاز دارند. برای اداره ی این تعاملات و تفاوت های بین افراد، راه های متفاوتی وجود دارد، یکی از این راه ها مداراست. مدارا به عنوان فضیلتی اجتماعی امکان همزیستی صلح آمیز افراد و گروه هایی را فراهم می کند که دیدگاه های متفاوتی دارند. هدف از انجام پژوهش حاضر مطالعه و سنجش مدارای اجتماعی در جامعه و عوامل مؤثر بر آن می باشد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ روش پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه شهروندان 15 تا 70 ساله شهر تهران هستند که600 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ایی از مناطق 22 گانه شهر تهران به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های محقق ساخته که روایی و پایایی آن در پژوهش ها مورد تایید قرار گرفته است استفاده شد که شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مدارای اجتماعی شارع پور و همکاران (1388)، دینداری کلارک و استارک (1965)، اعتماد اجتماعی صفاری نیا و شریف (1389)، مشارکت اجتماعی انتصاری (1387)، جزم اندیشی مقتدایی (1389) و پرسشنامه فردگرایی-جمع گرایی (تریاندیس و گلفاند، 1998) می باشند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که میزان مدارای اجتماعی شهروندان شهر تهران در حد متوسط می باشد. همچنین مدارای اجتماعی عمومی، مدارای سیاسی و مدارای اخلاقی رفتاری نیز در حد متوسط رو به بالا می باشد. رابطه مثبت و معناداری بین مدارای اجتماعی با مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی و فردگرایی وجود دارد و همچنین رابطه منفی و معناداری بین مدارای اجتماعی با متغیر سن، دینداری و جزم اندیشی به دست آمد. ابعاد اعتقادی و تجربی دینداری رابطه مثبت و معنادار و ابعاد پیامدی و مناسکی رابطه منفی و معناداری با مدارای اجتماعی نشان دادند. همچنین مدارای اجتماعی در بین مردان بیشتر از زنان بود. افراد شاغل و افرادی با تحصیلات بالاتر مدارای اجتماعی بیشتری از خود نشان می دادند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد متغیر جزم اندیشی با ضریب تاثیر (30/0-) بیشترین تاثیر را بر مدارای اجتماعی دارد. متغیرهای جزم اندیشی، دینداری، اعتماد اجتماعی و فردگرایی به ترتیب بیشترین تأثیرگذاری را بر مدارای اجتماعی دارند. نتیجه گیری: با توجه به میزان متوسط مدارای اجتماعی در سطح جامعه به نظر می رسد برای گسترش بیشتر فرهنگ مدارا و افزایش مدارای اجتماعی در جامعه ایرانی ایجاد تغییر در کلیه سطوح جامعه و به خصوص سطوح مدیریتی ضرورت دارد تا با دوری از جزم اندیشی و ایجاد اعتماد و مشارکت اجتماعی مداراگری به سطح مطلوب تری برسد.

هدف: شروع جریان داستان نویسی در جنوب ایران به پیش از انقلاب باز می گردد. برنامه های اقتصادی دولت ها از جمله اصلاحات ارضی، اعزام سپاهیان دانش، برنامه ها و فعالیت های برخی از احزاب، پیدایش و گسترش صنعت نفت و صنایع وابسته به آن در گسترش و تداوم این جریان داستان نویسی اثر داشته است. تا پیش از انقلاب، در اقلیم جنوب سه گراسش داستان نویسی برجسته است: نوشتن از محیط صنعتی و کارگری، نوشتن از دریا و نوشتن از ایل و روستا. پس از انقلاب و شروع جنگ تحمیلی گرایش نوشتن از جنگ نیز در جنوب ایران رواج پیدا می کند. هدف این پژوهش تبیین نحوه ی بازنمایی هویت ایرانی در چهار گرایش داستان نویسی ادبیات داستانی اقلیمی جنوب بوده است. روش: روش این پژوهش مبتنی بر توصیف مضمون و درونمایه ی کانونی آثار و ساختار ادبی ای است که نویسندگان برای بیان آن درونمایه اختیار کرده اند. دریافت و دسته بندی مضمون هایی که دغدغه ذهنی نویسندگان بوده و وجه غالب ادبیات اقلیمی جنوب را تشکیل داده اند به محقق امکان می دهد تا شکل گیری، استمرار و نحوه ی گسترش ادبیات اقلیمی جنوب را نشان دهد. برای این منظور آثار در بافت (زمینه ی سیاسی، اجتماعی و تاریخی) پیدایش خود مطالعه شده اند و پیوندهای میان ادبیات، فرهنگ و سیاست از نظر دور نمانده است. نتایج: داستان نویسی اقلیمی در ایران وجهی سیاسی و اجتماعی دارد و در مجموع بر محور اندیشه ی «بازگشت به خویشتن» شکل گرفته است. در اقلیم جنوب، در آثاری که در گرایش نوشتن از جنگ پدید آمده اند شهرهای جنوبی استعاره ی وطن و تمامیت ارضی ایران تلقی می شوند و همه ی وجوه هویت ایرانی در دفاع از آنها تجلی پیدا می کند. در گرایش های محیط صنعتی و کارگری هویت ایرانی در دوگانه خود (بومی) و دیگری(غربی) تجلی پیدا می کند. در گرایش نوشتن از ایل و روستا گذشته به مثابه همه عناصر هویتی ستایش می شود و در گرایش نوشتن از دریا نیز هویت ایرانی در حفظ آداب و معتقدات بومی و تقابل با دیگری که عموماً دنیای مدرن است بروز می یابد.