در این مقاله، با تکیه بر نمونه هایی از شعرهای احمد شاملو و هوشنگ ابتهاج، به بررسی نشانه شناختی صنعت ادبی التفات در شعر معاصر فارسی می پردازیم. این صنعت رابطه ای کوتاه شده میان شاعر، خواننده و خطاب شونده است که در آن، شاعر روی خود را به ابژه یا مفهومی انتزاعی بازمی گرداند و با انسان پنداری آن، گسستی زیبایی شناختی خلق می کند...