هدف: پژوهش حاضر اثربخشی رویکرد تقویت منابع مقابله ای خانواده بر بهزیستی روان شناختی سالمندان مستمری بگیر سازمان بازنشستگی کشوری ساکن در شهرستان قائم شهر را مورد بررسی قرار داده است. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه سالمندان مستمری بگیر در سازمان بازنشستگی کشوری شهرستان قائم شهر در سال 1396 بودند. روش نمونه گیری تصادفی بود. به این ترتیب که نمونه های آن بر حسب تصادف از فهرست اسامی واجد شرایط سازمان بازنشستگی کشوری انتخاب شدند و پیامک دعوت به شرکت در جلسات گروهی به آنها داده شد. 15 نفر از سالمندان در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار داده شدند. برنامه اثربخشی رویکرد تقویت منابع مقابله ای خانواده در هشت جلسه یک الی یک ونیم ساعته برای گروه آزمایش به اجرا درآمد. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف (1989) را تکمیل نمودند. یافته ها: تحلیل داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که برنامه اثربخشی رویکرد تقویت منابع مقابله ای خانواده، بهزیستی روان شناختی و مؤلفه های آن را در سالمندان ارتقا داده است. نتیجه گیری: با توجه به اثربخش بودن رویکرد تقویت منابع مقابله ای خانواده، ارائه مداخله های آموزشی مبتنی بر این رویکرد مشاوره ای بر نمونه های مختلف بالینی می تواند مؤثر واقع شود.

مقاله حاضر درصدد پاسخ به این پرسش است که آیا پرداخت مستمری بازنشستگی تامین اجتماعی‎‎ باعث تصمیم افراد به پیش انداختن زمان بازنشستگی خود می شود و اگر پاسخ به پرسش مثبت است، میزان این تاثیر به چه اندازه است. به این پرسش در قالب مدل های ارزش انتخاب و ارزش قله پرداخته می شود که در آنها تصمیم بازنشستگی به عنوان تابعی از روند تغییرات آتی ارزش حاضر مستمری های بازنشستگی به دست آورده می شود. نتایج برآوردها حاکی از آن است که تامین اجتماعی (مستمری های بازنشستگی) بر تصمیم بازنشستگی افراد تاثیر معناداری دارد و تغییرات آتی ارزش فعلی این مستمری ها نقش تعیین کننده ای در احتمال بازنشستگی مردان در آستانه بازنشستگی دارد.

سالمندی جمعیت شامل افزایش امید به زندگی و کاهش نرخ موالید منجر به بروز مشکل در صندوق های بازنشستگی کشور و عدم پایداری منابع و مصارف آنها شده است. برای غلبه بر مشکلات این صندوق ها اولین راه حل استفاده از اصلاحات پارامتری از جمله تغییر نرخ حق بیمه نظام بازنشستگی می باشد. هدف در این تحقیق بررسی آثار سالمندی جمعیت و تغییر نرخ حق بیمه نظام بازنشستگی بر روی متغیرهای کلان اقتصادی می باشد. مدل مورد استفاده در این تحقیق، مدل تعادل عمومی نسل های همپوش با تاکید بر بازار ناقص نیروی کار است. یافته های تحقیق حاکی از این است که سالمندی جمعیت منجر به کاهش نرخ بهره (4 درصد)، افزایش تقاضا برای نیروی کار و کاهش بیکاری (3 درصد) در بازار نیروی کار ناقص می شود. همچنین منجر به افزایش هزینه نظام بازنشستگی (7 درصد) به صورت درصدی از GDP خواهد شد. با انجام اصلاح پارامتری افزایش نرخ حق بیمه نظام بازنشستگی هزینه این نظام به میزان 5/2 درصد کاهش یافته، اما جوانان باید حق بیمه بیشتری نسبت به سالمندان در زمان اشتغالشان پرداخت نمایند و عدالت بین نسلی به هم خواهد خورد. با کاهش نرخ حق بیمه نظام بازنشستگی در بلند مدت پس انداز (کاهش 5/5 درصدی نرخ بهره) و مصرف یک درصد افزایش می یابد که منجر به رعایت عدالت بین نسلی و رشد و توسعه اقتصادی خواهد شد.

اهداف: بازنشستگی بر ابعاد مختلف جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و معنوی فرد تاثیرگذار است. از آنجا که لازم است عواملی که موجب ارتقاء یا تضعیف نشانه های سلامت عمومی در بازنشستگان می شود، مورد توجه جدی قرار گیرد شناسایی این عوامل بسیار مهم است، بنابراین، هدف این مطالعه بررسی وضعیت نشانگان بازنشستگی در بازنشستگان شهر بابل بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 205 بازنشسته بالای 50 سال انجام شد. اطلاعات توسط پرشسنامه ای مشتمل بر دو بخش اطلاعات دموگرافیک و نشانگان بازنشستگی جمع آوری شد. پرسشنامه نشانگان بازنشستگی شامل 40 سوال به صورت پنج گزینه (هرگز تا همیشه) بر روی چهار احساس درماندگی و شکست، احساس پیری و بطالت، احساس تلاش و جهت گیری جدید و احساس سردرگمی و تعارض بوده است. داده ها سپس وارد نرم افزار آماری SPSS شد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. برای تعیین همبستگی بین متغیرها از آزمون پیرسون و اسپیرمن و برای تجزیه تحلیل داد هها از آزمای ههای آماری ضریب همبستگی، آزمون تی و تحلیل واریانس ی کطرفه (آنوا) استفاده گردید. همچنین سطح معنی داری آماری در تمام آزمون ها 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: افراد شرکت کننده در این مطالعه، 53.2 درصد مرد و 46.8 درصد زن با میانگین سنی 61.13±5.87 سال بودند. میانگین امتیاز احساس درماندگی و شکست 2.08±0.56، احساس پیری و بطالت 3.73±0.51، احساس تلاش و جهت گیری جدید 3.47±0.65 و احساس سردرگمی و تعارض 2.49±0.56 بدست آمد. احساس درماندگی و شکست با احساس سردرگمی و تعارض همبستگی مستقیم داشت (P<0.0001). همچنین احساس تلاش و جهت گیری جدید با احساس پیری و بطالت همبستگی مستقیم و با احساس درماندگی و شکست همبستگی معکوس داشت (هر دو P<0.0001).نتیجه گیری: نتایج طرح نشان داد که کمابیش بازنشستگان شهرستان بابل از نشانگان بازنشستگی رنج می برند. لذا توجه به این قشر و بهبود شرایط افراد بازنشسته ضروری به نظر می رسد.

این پژوهش با هدف ساخت و اعتباریابی مقیاس نشانگان در آستانه بازنشستگی در افراد در آستانه بازنشستگی (اعم از زن و مرد که حداکثر پنج سال تا بازنشستگی آنان باقی مانده است) در ادارات و سازمانهای دولتی اصفهان در بهار سال 1386 اجرا شد. به منظور دستیابی به هدف پژوهش از میان کارمندان در آستانه بازنشستگی، 487 نفر با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای (برحسب جنسیت) انتخاب شدند. با استفاده از مصاحبه مقدماتی، متون نظری و مشورت با صاحبنظران و شناسایی عوامل نشان دهنده نشانگان در آستانه بازنشستگی، یعنی مجموعه احساسات و نشانه هایی که افراد بازنشسته تجربه می کنند، پرسشنامه ای شامل 68 سوال تدوین و پس از اجرای مقدماتی بر روی 30 نفر از کارمندان رسمی، پرسشنامه ای 46 سوالی از آن استخراج شد. ملاک انتخاب سوال ها داشتن همبستگی مثبت با کل آزمون و داشتن بار عاملی مثبت 4/0 بود. پس از انتخاب سوال ها و اجرای آن بر روی نمونه پژوهش (487 نفر)، روایی سازه آزمون با استفاده از تحلیل عوامل اکتشافی و با چرخش از نوع واریماکس بررسی شد. در تحلیل عاملی چهار عامل استخراج شد. این چهار عامل می توانستند، در مجموع 06/57 درصد از واریانس کل را تبیین کنند. آلفای کرونباخ عوامل چهارگانه به ترتیب معادل 90/0، 62/0، 48/0 و 60/0 بوده که در سطح p<0.01 معنادار بوده اند. آلفای کرونباخ کل آزمون نیز معادل 88/0 محاسبه شده است.

روند رو به رشد سالمندی جمعیت در ایران و افزایش تصاعدی تعداد مستمری بگیران و بازنشستگان، صندوق های بازنشستگی را با چالش های جدی مواجه نموده و نگرانی های اساسی را نه تنها برای صندوق ها، بلکه برای اعضای آنها که امنیت اقتصادی و آرامش خاطرشان در دوران سالمندی و بازنشستگی وابسته به عملکرد درست صندوق ها و ایفای صحیح تعهداتشان می باشد ایجاد کرده است. جهت یافتن راه حل هایی برای این مشکل و طراحی تدابیر و سازوکارهای مورد نیاز، تحقیق حاضر با استفاده از روش تحقیق پیمایشی و توصیفی و با هدف کاربردی، صندوق بازنشستگی کارکنان جهاد کشاورزی را به عنوان پایلوت انتخاب کرده و در دوره زمانی 1358 تا 1391 با به کارگیری روش های اکچوئری مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. نتایج این تحقیق گویای آن است که عوامل سیستمیک و پارامتریک متعددی بر عملکرد صندوق ها تاثیر می گذارد. نسبت وابستگی سالخوردگان به طور تصاعدی روبه افزایش است. نرخ بالای تورم، تحمیل برخی از هزینه های حمایتی به نظام بیمه ای، نادیده گرفتن اصول و محاسبات اکچوئری در تصمیمات و سیاستگزاری های صندوق ها و مداخلات غیر حرفه ای دولت، تداوم سیستم بازنشستگی DB-PAYG، عدم ایفای تعهدات دولت نسبت به صندوق و در نتیجه مطالبات کلان از دولت، نظام بازنشستگی را در آینده با تهدید فروپاشی مواجه ساخته است. راهکارهای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت برای کنترل و مدیریت تهدید مذکور و اصلاح نظام بازنشستگی ارائه شده است.

برنامه­ های بازنشستگی سنتی مزایای معین به تدریج تسلط خود را در سیستم­های بازنشستگی بسیاری از کشورها از دست داده­اند و طی چند دهه گذشته تغییر تدریجی به سمت طرح­های مشارکت معین صورت گرفته است. در بین مطالعات صورت گرفته، ضعف توجه به نحوه مدیریت طرح های مشارکت معین مشهود است. این مطالعه با استخراج ویژگی های مدیریت بهینه طرح های بازنشستگی مشارکت معین به دنبال شناسایی عوامل مؤثربر پیاده سازی موفقیت آمیز این طرح ها است. با توجه به هدف تحقیق، روش کیفی فراترکیب انتخاب گردید و با بررسی و تحلیل عمیق ادبیات موضوع در بازه زمانی سال های 1980 تا 2020 و تحت مراحل هفت گانه روش فراترکیب سندلوسکی و باروسو و با استفاده از کدگذاری، مفاهیم آشکار مؤثر بر مدیریت طرح های مشارکت معین استخراج گردید. نتایج حاصل از تحلیل های صورت گرفته نشان داد که در حوزه مدیریت بهینه طرح های مشارکت معین، 5 مقوله اصلی شامل ساختار طرح، سرمایه گذاری طرح، سیاست پشتیبانی از طرح، مشارکت و راهبری آن می بایست موردتوجه قرار گیرد. در نتیجه با توجه به نقش آفرینی وجوه مختلف در این طرح ها، پیاده سازی و مدیریت آن با چالش مواجه بوده و موفقیت طرح درگرو نگاه جامع و سیستماتیک به عوامل ارائه شده در این مطالعه می باشد.

مقدمه: بازنشستگی با تغییرات وسیع در زندگی روزمره، فرصت ها، انتظارات، آرزوها و نگرانی ها توام است. از آنجا که بازنشستگی رویداد عمده در زندگی بسیاری از افراد و نیازمند سازگاری است، بنابراین به عنوان مساله مهمی برای افراد حرفه ای مراقبت سلامتی مطرح می باشد. هدف این مطالعه مروری، تبیین سازگاری با بازنشستگی است. روش: در این مطالعه مروری نظامند که طی سال های 91-1388 انجام شد، کلیه منابع و مطالعات انجام شده به زبان فارسی و انگلیسی در زمینه بازنشستگی و سازگاری با بازنشستگی بدون محدودیت زمانی جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعات با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی ISI، CINAHL و MEDLINE که حد وسیعی از متون و مقالات معتبر علمی، پژوهشی منتشر شده را ایندکس می کنند، به دست آمد.مطالعات انجام شده در زبان فارسی نیز از طریق بانک های الکترونیکی فارسی مشتمل بر پایگاه اطلاعات علمی (SID)، بانک اطلاعات مقالات علوم پزشکی ایران (IranMedex)، پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران (IranDoc)، اطلاعات نشریات کشور (Magiran) و (Medlib) و در موتور جستجوگر (Google) با واژگان فارسی جستجو صورت گرفت. همچنین جستجوی غیرالکترونیکی با مراجعه به آرشیو مجلات کتابخانه ها، پایان نامه ها و کتب، همچنین منابع و مراجع ارایه شده در کنفرانس ها و بررسی منابع قابل دسترسی در زمینه بازنشستگی به دست آمد. نتیجه این جستجو دستیابی به 297 منبع مرتبط با موضوع بود که از این میان 98 مورد که مناسب ترین آن ها از نظر پوشش موضوع با تاکید بر جنبه های مختلف بازنشستگی و سازگاری با بازنشستگی بودند، برای نگارش این مقاله استفاده شد. این منابع شامل مطالعات کمی و کیفی، کتاب ها، طرح های پژوهشی و خلاصه مقالات بودند. یافته ها: مفاهیم کلیدی در سازگاری با بازنشستگی شامل «آمادگی»، «سلامتی»، «هویت یابی» و «حمایت» می باشند که با توجه به شناسایی دقیق، منظم و برنامه ریزی شده تمامی مطالعات مرتبط، می تواند در سازگاری با بازنشستگی موثر و مفید واقع گردد. نتیجه گیری: سازگاری با بازنشستگی از طریق ایجاد آمادگی برای بازنشستگی، هویت یابی افراد بازنشسته، حفظ سلامتی و برخورداری از حمایت های خانواده، مسوولین و سازمان ها و جامعه امکان پذیر می باشد. شناسایی این مفاهیم و ایجاد نگرش مثبت اجتماعی نسبت به پدیده بازنشستگی از ملزومات اساسی برای سازگاری با بازنشستگی است.