مروری بر مقالات علمی همزمان با روز مشارکت اجتماعی و سلامت

مشارکت اساس زندگی بشری است و یکی از حقوق بنیادی انسان به شمار می آید. انسان موجودی هوشیار است و باید آگاه و خودهدایتگر باشد از سوی دیگر، انسان موجودی اجتماعی است و در جامعه به دنیا می آید، در آن زندگی می کند و مهارتهای زندگی را در کناردیگران می آموزد و توانمند می شود .
ایده مشارکت اجتماعی در حوزه سلامت اولین بار در دهـه 1970 مطـرح شد. این مفهوم توسط سازمان جهانی بهداشت در کنفرانس آلماآتا در سال 1978 مورد تأکید قرار گرفت و به عنوان سنگ بنای دست یابی به سلامت برای انسان ها تا سال 2000 واقع شد.
سازمان بهداشت جهانی معتقد است، مشارکت در سلامت یک نوع تعاون است که طی آن مردم داوطلبانه و یا به سبب تشویق و توجیهات می پذیرند، که با مداخلات مرتبط با سلامت تعامل داشته و با فراهم کردن نیروی کار یا دیگر منابع مورد نیاز، منافعی را کسب کنند. مشارکت همچنین ابزار توانمندسازی نیز محسوب می شود که از طریق آن جامعه محلی مسئولیت، تشخیص و کار برای حل مشکلات بهداشتی خود را می آموزند و برای توسعه جامعه خود تلاش  و  مشارکت می کنند. مشارکت اجتماعی در سلامت معادل وا ژه های مشارکت عمومی و مداخله در جامعه اجتماعی  می باشد و در متون به شکل جایگزین به کار می رود امروزه مشارکت اجتماعی به عنوان جز اساسی سلامت جامعه و برنامه های توسعه ای در آمده است مفهوم مشارکت در سلامت اساساً از رویکرد مردم محوری در اقدامات توسعه ای منشأ گرفته است و این مهم را به ذهن متبادر می سازد که برای ارتقای سلامت باید به اصل «با مردم ونه برای مردم» متعهد بود و بر این اساس ستراتژیهایی را اتخاذ نمود که بر دخالت مردم در اموراجتماعی و سلامت شهری استوار باشد
برای ارتقا سلامت جامعه می توان  دو بعد را مد نظر داشت. فعالیتهایی که مستلزم دخالت مستقیم دولت می باشند و راهکارهایی که مستلزم فعالیت مستقیم مردم هستند. برای تحقق ارتقای سلامت فرد و جامعه نیازمند ایجاد قدرت مدیریت و تصمیم گیری صحیح در تمامی افراد جامعه هستیم. به عبارت دیگر تا زمانی که مردم نتوانند عوامل مؤثر بر سلامت را شناسایی نموده و کنترل نمایند تأمین و ارتقای سلامت به مفهوم کلی آن دست نیافتنی خواهد بود. مشارکت مردم در امر سلامت خود از جمله مسائل مهمی است که همگام با اقـدامات دولتی و بخشهای توسعه کشور می بایستی تقویت و تشویق گردد....

 بیشتر بخوانید 

مقالات مرتبط