توزیع بردفورد و یا قانون پراکندگی
مقالات و مجلات را به منظور تشخیص تعداد مرتبط از هر کدام به یک موضوع خاص دسته‌بندی می‌کند. محاسبه آن بر مبنای مجموع مقالات منتشر شده توسط مجلات در یک حوزه موضوعی است. برای هر حوزه موضوعی یک ثابت محاسبه شده که به منظور تعیین درصد پوشش تعداد مختلف مجلات به کار می‌رود. یک فرمول آن به شکل زیر است؛
که در آن؛
R(n)، تعداد کل مقالات n مجله
N، تعداد کل مجلات
S، ثابت (خاص هر حوزه)
برای دریافت آخرین‌های بلاگ و بن تخفیف در خبرنامه عضو شوید.
بروکس (1973) از این فرمول برای حوزه‌ای با 2000 مقاله و 400 نشریه به کاربرد. نتایج نشان داد که 40 درصد مقالات در 5 مجله گنجانده شده و 80 درصد مقالات در 37 درصد مجلات قرار دارد. بر این مبنا هسته مجلات قابل تشخیص است که می‌تواند در مجموعه سازی به کار رود. علاوه بر این قانون بردفورد برای دسته‌بندی مجلات بر مبنای تعداد استنادات آن‌ها نیز سازگار است. با پذیرفتن استنادات به عنوان شاخص کیفیت می‌توان چنین استنباط کرد که تعداد نسبتا کمی از مجلات حجم وسیعی از علوم با کیفیت را دارا هستند.
برای دریافت آی دی ورود به سایت با dataanalytics@sid.ir مکاتبه کنید.
برای دریافت یورزر و پسورد با dataanalytics@sid.ir مکاتبه کنید.
آشنایی با شاخص‌های کتابسنجی (قسمت اول):استنادات و خود استنادی
منابع:
کرامت‌فر و نورمحمدی، کتابسنجی کاربردی، نشر کتابدار، 1394.
Shamaev, V. G. (2011). Specifying the Bradford ratio from the analysis of large arrays of scientific periodicals. Scientific and Technical Information Processing, 38(2), 93. doi:10.3103/S0147688211020080