این پژوهش به منظور بررسی فراوانی انواع سرطانها و نیز عوامل موثر بر آنها طی سالهای 1376 لغایت 1378 بصورت توصیفی مقطعی انجام گردید. جامعه مورد مطالعه 459 بیمار مبتلا به سرطان در استان ایلام بود که اطلاعات لازم بوسیله پرسشنامه و با مراجعه به مراکز پاتولوژی سطح استان و استانهای مجاوری که بیماران مزبور به آنجا مراجعه نموده بودند جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که سرطان در سنین 60 سال و بالاتر نسبت به سایر گروههای سنی از شیوع بیشتری (56%) برخوردار بوده است. 59.5% افراد مبتلا به سرطان مرد و 40.5% زن بودند. در این پژوهش دستگاه گوارش بعنوان شایعترین محل ابتلا به سرطان بود. بیشترین فراوانی پاتولوژی، مربوط به آدنوکارسینوما با 27.3% و همچنین کارسینوم سلولهای سنگفرشی با 23% بود. کمترین مورد سرطان مربوط به سمینوم بیضه و ملانوم بدخیم هر کدام با 0.2% بود. در این تحقیق بین سرطان و محل سکونت ارتباط معنی داری دیده نشد.

سابقه و هدف: تومورهای حنجره به طور کلی ناشایع بوده و حدودا 2 درصد از سرطان های بدن مربوط به حنجره می باشند. تشخیص زودرس این ضایعات نتایج درمانی را بهبود می بخشد. بدلیل افزایش مصرف تنباکو و الکل، در سال های اخیر شیوع این بیماری در جهان افزایش پیدا کرده است. لذا با هدف بررسی فراوانی نسبی انواع تومورهای حنجره و تعیین خصوصیات سنی و جنسی مبتلایان به آن، این مطالعه انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مجموع موارد (Case series) می باشد. در این مطالعه تمامی گزارش های آسیب شناسی مربوط به بیماری های حنجره از سال 1377 تا 1380 در بیمارستان امام خمینی (ره) تبریز بررسی شد. نوع تومور، سن و جنس بیماران ثبت و با استفاده از شاخص های آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در گروه مورد مطالعه، 70 مورد ضایعات نئوپلاستیک به شرح زیر دیده شد: 44 مورد تومور بدخیم (41 مورد کارسینوم سلول سنگفرشی، و یک مورد از ملانوم بدخیم، پاپیلری کارسینوما و آدنوکارسینوما)، 24(34.3%) مورد تومورهای خوش خیم (21 مورد پولیپ و 3 مورد پاپیلوها) و 2 (2.9%) مورد ضایعات پیش سرطانی (یک مورد کارسینوم درجا و یک مورد دیسپلازی در حد متوسط). 66 نفر از بیماران (89%) را مردان تشکیل می دادند. میانگین سنی کل بیماران 58 سال بود، گروه سنی 69-60 سال بیشترین تعداد مبتلایان را تشکیل می دادند. نتیجه گیری: از آنجا که اغلب ضایعات نئوپلاستیک حنجره بدخیم بوده و در گروه سنی 50-70 و آنهم در مردان شیوع دارد، بنابراین توجه و دقت نظر در این گروه از بیماران که دارای فاکتورهای خطر احتمالی هستند جهت تشخیص به موقع و پیشگیری از عوارض بیشتر ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: سرطان کولورکتال از سرطانهای نسبتا شایع دستگاه گوارش می باشد. این سرطان انتشار جهانی داشته و شیوع آن در کشورهای مختلف متفاوت است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع دوره ای سرطانهای کولون و رکتوم در استان کردستان از سال 1378-1374انجام شد. مواد و روشها: جامعه آماری شامل کلیه بیمارانی بودکه از ابتدای سال 1374 لغایت پایان سال 1378 در مراکز پاتولوژی استان کردستان تشخیص یکی از سرطانهای کولورکتال در مورد آنها داده شده است که تعداد آنها 100 مورد بود. روش گردآوری داده ها مراجعه به پرونده ها و دفاتر موجود در بایگانی مراکز پاتولوژی استان کردستان بوده است.نتایج: در این مطالعه، 62 درصد نمونه ها سرطان کولون و 38 درصد سرطان رکتوم داشتند. از نظر نوع سرطان، 90 درصد از نوع آدنوکارسینوما، 7 درصد لنفوما و 3 درصد کارسینوئید تومور بودند. از نظر توزیع جنسی 61 درصد بیماران را مردان، و 39 درصد را زنان تشکیل می دادند. شیوع سرطانهای کولورکتال حدود 7 مورد در هر یکصد هزار نفر جمعیت در فاصلة سالهای 1374 الی 1378 بوده است. در سرطان روده بزرگ، بیشترین سن شیوع بالای 60 سال و میانگین سن بیماران 51 سال بود. محــدوده سنــی بیـمـاران(93-4) سال بود.بیشترین موارد تشخیص در سال 78 بوده است که 30 مورد از موارد را تشکیل می داد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که سرطان کولورکتال از میزان بروز نسبتا بالایی در استان کردستان برخوردار می باشد. بنابراین لازم است مطالعات گسترده ای جهت تعیین عوامل خطر آن انجام شود.

هدف: بررسی گذشته نگر 25 بیمار مبتلا به کانسر پانکراس (PC) طی مدت 15 سال.روش بیماران: بیماران با ایسکتر انسدادی (OJ) شدید یا توده اپیگاستریک مورد بررسی قرار گرفتند. تست های عملی کبد (LFT) و تست های عملی پانکراس (PFT) و سونوگرافی (US) و آندوسکپی فوقانی (EGD) در تمام بیماران انجام شد. در بعضی توموگرافی کامپیوتری (CT) نیز انجام شد. تمام تومورهای فوقانی و تحتانی با متاستاز کبدی و OJ کنار گذاشته شدند.ERCP در اکثریت بیماران انجام و یا امتحان شد. تمام بیماران مبتلا به کلانژیوکارسینوما، کارسینومای آمپولریا دئودنال از مطالعه کنار گذاشته شدند. فقط PC انتخاب شدند.نتایج: از 25 بیمار %60 مرد و %40 زن بودند. شیوع سنی در دهه هفتم بود و فقط یک دختر 18 ساله در دهه دوم بود. US و CT در بیماران OJ اتساع مجاری داخل و خارج کبدی را نشان داد. ERCP در 17 مورد از 25 بیمار موفق بود و در 7 مورد قابل انجام نبود و یک بیمار امتناع نمود. «علامت مجرای دوگانه» در چهار بیمار مشاهده شد. از 16 بیمار عمل شده 11 مورد در سر و 5 مورد در تنه و دم پانکراس بودند. در 5 مورد عمل ویپل انجام شد. از اینها فقط دو مورد زنده ماندن 5 ساله داشتند. از بیماران بیوپسی شده اکثر آنها آدنوکارسینوما بودند و فقط یک مورد کارسینومای سلول جزیره بود.نتیجه گیری: در بیماران مشکوک به PC انجام ERCP می تواند محل ابتلا را نشان دهد و این مساله از نظر تصمیم گیری در مورد عمل حایز اهمیت است.

مقدمه: سرطانهای دستگاه گوارش یکی از سرطانهای شایعی است که با مرگ و میر بالایی همراه است. میزان بروز این سرطانها در جوامع مختلف بسیار متفاوت بوده و خصوصیات اپیدمیولوژیک این سرطانها در دهه های اخیر دگرگون شده است. این مطالعه با هدف شناخت خصوصیات اپیدمیولوژیک سرطانهای مری و معده استان کردستان در سال 1378 انجام گرفت. مواد و روشها: جامعه آماری شامل کلیه بیمارانی بود که در سال 1378 تشخیص بدخیمی مری و یا معده در مراکز پاتولوژی استان در مورد آنها داده شده است (91 بیمار). روش نمونه گیری بصورت سرشماری بوده و نوع مطالعه توصیفی می باشد. روش جمع آوری داده ها مشاهده و مصاحبه با بیماران بود. نتایج: 54 نفر (59.3%) از بیماران مبتلا به سرطان معده و 33 نفر (36.3%) مبتلا به سرطان مری بودند. میانگین سنی بیماران مبتلا به سرطان مری 57.1 سال با انحراف معیار 12.6 سال و مبتلایان به سرطان معده 63.5 سال با انحراف معیار 11.2 سال بود. از نظر توزیع جنسی 71.4% بیماران مرد و 28.6% بیماران زن بودند. از نظر پاتولوژی 75.8% سرطانها از نوع SCC و 24.2% از نوع آدنوکارسینوما بود. همچنین 98.1% سرطانهای معده را آدنوکارسینوم تشکیل می داد. سابقه مصرف مشروبات الکلی فقط در یک نفر از بیماران وجود داشت. در حالیکه سابقه مصرف سیگار در 53.8% بیماران، مصرف چای داغ در 86.3%، سابقه فامیلی سرطانهای مری و معده در 12.5% بیماران، مصرف گوشت نمک سود در 46.7% بیماران و مصرف داروهای آنتی اسید در 25.2% بیماران وجود داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که عوامل خطر سرطانهای مری و معده در استان کردستان با سایر مناطق متفاوت بوده و الکل و سیگار نقش کمتری در بروز آن دارند.

این تحقیق در 100 بیمار با تشخیص توده لگنی که از زمستان 1376 لغایت بهار 1378 در بیمارستانهای امیرالمومنین (ع) و امداد سمنان بستری و تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، انجام شده است. نوع مطالعه به صورت cross sectional یا مقطعی می باشد. در مورد هر بیمار پس از بستری، شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی انجام شده و پس از انجام سونوگرافی و اندازه گیری تومورمارکرها شامل “LDH-BHCG-AFP-CA125” که همه آنها به روش الیزا انجام شده اند، با استثنای LDH که به روش بیوشیمیایی ساده انجام شده است بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته و پس از پیگیری جواب پاتولوژی، مقایسه بین تشخیصهای قبل از عمل جراحی با تشخیص نهایی انجام می شد و حساسیت سونوگرافی و تومورمارکرها سنجیده می شد. نتایج بدست آمده از تحقیق بدین صورت بود که از 100 بیمار بستری شده، 67 توده منشا تخمدانی، 21 توده با منشا رحمی که 17 لیومیوم بودند و 12 مورد دیگر منشا دیگری به جز تخمدان و رحم داشتند، 74% توده ها در سنین repruductive بودند، بیش از 90% توده ها خوش خیم بودند، فقط 6% بدخیمی داشتیم که با فراوانی بیشتری در سنین (%100) prepubertal و سنین منوپوز (25%) به چشم می خورد. در این بررسی حساسیت سونوگرافی در تشخیص توده های خوش خیم بالای 90% بود و در مورد بدخیمیها هر چند تعداد بیماران ما محدود بودند، ولی در کل 50% بود. نتیجه آن که سونوگرافی به عنوان یک وسیله غربالگری ارزان و در دسترس و با حساسیت بالا، در تشخیص قبل از عمل توده های لگنی به ویژه خوش خیم کمک کننده است. ارزیابی تومورمارکرها نیز در تشخیص افتراقی این توده ها کمک کننده است، در بررسی ما در هر بدخیمی که ما میزان تومورمارکرها را کنترل نمودیم، میزان آن مطابق با نوع توده بالا بود. و در ضمن قابل ذکر است که در مقایسه با مقادیر طبیعی و علل خوش خیمی که سبب افزایش تومورمارکرها می شوند، بسیار بالاتر بود. (در هر مورد سروزسیست آدنوکارسینوما میزان CA125 بالای 200 بود و در مورد اندودرمال سینوس تومور نیز میزان 268 ng/ml AFP بود. ولی از آن جایی که تومورمارکرها در موارد خوش خیم نیز افزایش می یابد، لذا اندازه سرمی تومورمارکرها به تنهایی برای افتراق توده های خوش خیم از بدخیم در بررسی قبل از عمل کافی نیستند، بلکه شرح حال و معاینه فیزیکی دقیق همزمان با انجام سونوگرافی و تومورمارکرها همه با هم مزیت بالقوه در بهبود بخشیدن اندیکاسیونهای جراحی صحیح و به موقع دارند.

سرطان ریه هنوز هم شایعترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان را در بین زنان و مردان تشکیل می دهد. بالا بودن میزان بروز این بدخیمی و پیش آگهی ضعیف آن (حتی با وجود پیشرفتهای جدید در درمان) سبب گشته است که سرطان ریه بعنوان یک معضل مهم بهداشتی در چند دهه اخیر مطرح باشد. با توجه به ارزش تعیین انواع هیستوپاتولوژیک بدخیمیهای ریه جهت تمرکز بخشیدن به برنامه های درمانی و مهمتر از آن جهت شناخت علل موثر در ایجاد آن و نبود اطلاعات کافی در این زمینه در ایران، این مطالعه با هدف شناخت فراوانی انواع هیستوپاتولوژیک بدخیمیهای اولیه ریه طراحی شده است. این مطالعه به روش مشاهده ای توصیفی ـ مقطعی با حجم نمونه 384 نفر انجام شد. روش نمونه گیری بروش چند مرحله ای ( multistages ) بود. ابتدا شهر تهران به پنج منطقه تقسیم شد( stratification ) و سپس از هر ناحیه یک بیمارستان مرجع انتخاب شد( clustering ). در نهایت نمونه های مربوط به فاصله سالهای 1377-1370 از این بیمارستانها (امام خمینی، حضرت رسول اکرم(ص)، فیروزگر، لبافی نژاد، مسیح دانشوری و شهدای هفتم تیر) جمع آوری شدند. 1/77 % نمونه ها مربوط به بیماران مرد و مابقی (9/22 % ) متعلق به بیماران زن بود. میانگین سنی مبتلایان 34/1 ± 01/63 بود و بیشتر مبتلایان در دهه هفتم زندگی قرار داشتند. 57 % بیماران سابقه مصرف سیگار و 22/13 % سابقه مصرف مواد مخدر را ذکر می نمودند. در گروهی که مصرف سیگار داشتند شایعترین انواع بذخیمی بترتیب سرطان سلول سنگفرشی (6/51 % )، آدنوکارسینوما (4/16 % ) و سرطان سلول کوچک (3/14 % ) بود و سرطانهای سلول بزرگ، تومور کارسینوئید، کارسینوم غدد برونشی و کارسینوم آدنواسکوآموس در رده های بعدی قرار داشتند. شایعترین علایم بالینی که بیماران با آنها مراجعه کرده بودند بترتیب شامل سرفه، تنگی نفس، خلط خونی و درد قفسه سینه بود. نتایج این پژوهش از جهت فراوانی انواع بدخیمیهای ریه و فراوانی مصرف سیگار در مبتلایان با نتایج مطالعات خارج از کشور تفاوت قابل توجهی دارد. این اختلاف با مطالعات مشابه دیگری که در داخل کشور انجام شده است نیز مشاهده می گردد و همین امر احتمال متفاوت بودن عوامل خطر در کشور و ضرورت تحقیقات مناسب و دقیقتر در جهت شناخت آنها را مطرح می کند.

علیرغم کاهش میزان مرگ و میر به علت کارسینومای معده به دلیل پیشرفتهای فراوان تکنیکهای اندوسکپی و جراحی، این بیماری هنوز یکی از علل اصلی مرگ و میر به علت سرطان در جهان به شمار می رود. رفتار بیولوژیک سلولهای نئوپلاستیک در معده، تغییر ترکیبات سطحی سلول و ماتریکس خارج سلولی امروزه توجه محققین فراوانی را به خود جلب کرده است. هدف از این مطالعه شناسایی بعضی از ترکیبات قندی سطح سلول در گاستریت و کارسینومای معده بود. بدین منظور 20 نمونه جراحی و بیوپسی از گاستریت و کارسینومای معده پس از مطالعه لامهای H-E از 40 بیمار با انواع ضایعات مخاطی معده انتخاب شدند. مقاطع 6-5 میکرومتری تحت رنگ آمیزی های اختصاصی لکتینی WGA و PNA و رنگ آمیزی آلسین بلو در 2.5=pH قرار گرفتند و سپس مقاطع رنگ آمیزی شده به صورت دو سوکور مورد مطالعه قرار گرفت و گزارشهای بافتی تهیه گردید. نتایج این مطالعه حضور قندهای انتهایی GluNac و Gal/GalNac را در گلیکوکونژوگه های سطح سلول در گاستریت نشان داد. بعلاوه به نظر می رسد میزان این قند در سلولهای پوششی سطحی معده به مراتب از غدد معدی بیشتر است. همچنین واکنش سلولهای نئوپلاستیک در آدنوکارسینوما با لکتین های فوق به مراتب کمتر از واکنش سلولها در گاستریت بود. به نظر می رسد در مسیر تمایز زدایی در نئوپلازی ماهیت قندهای انتهایی سطح سلول بشدت تغییر می یابد. مطالعات آینده احتمالاً نقش بیشتر این ترکیبات را در مسیر نئوپلازی و متاستاز نشان خواهد داد .

کانسر کولورکتال شایعترین سرطان دستگاه گوارش و سومین علت مرگ ناشی از سرطان است. تشخیص سریع و به موقع و درمان مناسب، بقای طولانی تری را برای بیماران فراهم میکند. این مطالعه به منظور میزان بقای کانسر کولورکتال و ارتباط آن با فاکتورهایی چون سن، جنس، stage، درجه تمایز، نوع تومور و نوع درمان به صورت آینده نگر تاریخی و روش کار بدین طریق بوده که به بخش پاتولوژی بیمارستان شهید رهنمون یزد مراجعه و تعداد 130 مورد کانسر کولورکتال که طی سالهای 79-1360 ثبت شده بود با استفاده از پرونده بیماران، پرسشنامه لازم تکمیل گردید و سپس جهت کامل نمودن بخش های دیگر پرسشنامه به منازل بیماران مراجعه و از نظر زنده بودن، فوت، علت مرگ و درمان های کمکی اطلاعات خواسته شده تکمیل گردید و نتایج به دست آمده به روش آنالیز میزان بقا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان داد که ارتباط معنی داری از نظر جنس با سورویوال وجود ندارد (P.V=0.26)، شایعترین نوع تومور آدنوکارسینوما و نادرترین آن اسکوآموس کارسینوم بوده است که میانگین میزان بقای آدنوکارسینوما 92.36 ماه که با (P.V»0) معنی دار شده است. بیشترین بقا در stage A و کمترین در stage D قرار داشتند (P.V=0.008) و شایعترین مرحله مشخص شده در این مطالعه هنگام مراجعه stage B بوده است که میانگین میزان بقا برای این مرحله 109.19 ماه بوده است (P.V=0.008). بیماران در درجه تمایز (Well Diferentianted Adenocarcinoma) WDA بیشترین سورویوال و آنهایی که نوع (Powerly Diferentiated Adenocarcinoma) PDA بودند کمترین بقا را داشته که با P.V=0.0016 معنی دار میباشد در این مطالعه ارتباط معنی داری از نظر نوع درمان بدست آمد، یعنی بیمارانی که جراحی و شیمی درمانی شده بودند سورویوال بیشتری داشتند P.V»0.

مقدمه: سرطانهای مری و معده از زمانهای دور بعنوان بیماریهای مرگبار شناخته شده اند و فاکتورهای تغذیه ای از عوامل مهم در این نوع سرطانها می باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان فلز روی در سرم بیماران مبتلا به سرطان مری و سرطان معده انجام گرفته است. روش کار: در این مطالعه مورد - شاهد 42 بیمارمبتلا به سرطان مری از نوع Squamous cell carcinoma و 24 نفر با سرطان معده از نوع Adenocarcinoma بعنوان گروه مورد و 33 نفر فرد سالم بعنوان گروه شاهد، جهت بررسی سطح سرمی روی، آلبومین، پروتیین تام و کلسترول در خون مورد بررسی قرار گرفتند. از کلیه افراد 10C.Cنمونه خون گرفته شد و پس از جداسازی سرم، روی سرم توسط دستگاه جذب اتمی، آلبومین به روش بیوره، پروتئین تام توسط دستگاه Refrectometer و کلسترول به روش انیدرید اندازه گیری شد. از میزان گلوبولین سرم با تفاضل پروتئین تام سرم و آلبومین سرم، محاسبه گردید. نتایج: نتایج نشان می دهد که میزان روی، آلبومین، پروتیین تام و کلسترول در سرم خون بیماران مبتلا به سرطان معده در مقایسه با بیماران دارای سرطان مری فاقد اختلاف معنی دار می باشد. میزان روی سرم در بیماران با سرطان مری کمتر از گروه شاهد و دو گروه دارای اختلاف معنی دار می باشند (p<0.01). میانگین روی سرم در بیماران با سرطان معده نیز بطور معنی داری کمتر از گروه شاهد است میزان آلبومین سرم در بیماران با سرطان مری و بیماران با سرطان معده در مقایسه با گروه شاهد، اختلاف معنی داری را نشان نداد اما میزان پروتیین تام سرم در هر دو نوع سرطان کمتر از گروه شاهد و دارای اختلاف معنی دار بود (p<0.01). میانگین گلوبولین سرم در هر دو نوع سرطان نسبت به گروه شاهد کمتر و دارای اختلاف معنی دار می باشد (p<0.001).بحث و نتیجه گیری: بررسی نشان می دهد که مقدار سرمی روی، گلوبولین و پروتیین تام در هر دو نوع سرطان نسبت به گروه شاهد کمتر است و توجه به جبران کمبود این عنصر می تواند در بهبود کلی حال بیماران مفید واقع شود.