در این گزارش که حاصل طرح مطالعاتی 11-3434 است، امکان کشت جلبک اسپیرولینا (از جلبک های سبز - آبی) بر روی محیط کشت فاضلاب خانگی برای تولید مکملهای پروتئینی ماکیان و ماهی در داخل کشور با توجه به تجارب محققین و مراکز تحقیقاتی خارج از کشور بررسی شده است.در حال حاضر و بر اساس منابع موجود و گونه جلبک S.maxima و S.Platensis با استفاده از محیط کشت فاضلاب خانگی و آب دریای غنی شده در کشورهای چون هند، مکزیک، شیلی، الجزایر، چاد، تایلند، تایوان، ایتالیا و غیره تولید می شوند. و در این رابطه تحقیقات در خصوص سایر گونه های دیگر جنس اسپیرولینا در جریان است. انواع گونه های جلبک اسپیرولینا حاوی مقدار فراوانی پروتیین (تا 70% وزن خشک) رنگدانه های متفاوت و بویژه ترکیبات کارتنوییدی، ویتامین ها، ئیدراتهای کربن، چربی، مواد معدنی و غیره است.بعلت همین ویژگیهاست که از جلبک اسپیرولینا علاوه بر مصارف انسانی (البته در حد محدود و تنها در برخی از کشورهای آفریقای) میتوان بعنوان جانشین مناسبی برای ذرت، علف برسیم، بادام زمینی و سویا در خوراک طیور و ماهی استفاده کرد. این مطلب با عنایت به تکنولوژی ارزان قیمت تولید انبوه اسپیرولینا و کمبود تولید ذرت، سویا، علف برسیم و بادام زمینی در داخل و وابستگی بالای صنایع مرغداری کشور به واردات آنها (مثلا در مورد ذرت در حدود یک میلیون تن در سال) از اهمیت ویژه ای برخودار است.علی رغم آنکه برخی از انواع جلبک های سبز - آبی با تولید سم مسمومیتهای بعضا حادی را در جانوران و حتی انسان بوجود می آورند. جلبک اسپیرولینا نه تنها از این نظر فاقد هر گونه خصوصیت مضر برای سلامتی حیوانات و حتی انسان بوده، بلکه ارزش کمی و کیفی تولیدات گوشت سفید و تخم مرغ را نیز افزایش در خور ملاحظه ای می دهد.گونه های متفاوتی ازجلبک اسپیرولینا در آبگیرهای داخل کشور منجمله مرداب انزلی و مرداب امیرکلایه و دریاچه نیور اردبیل وغیره زیست می کنند.تولید انبوه جلبک اسپیرولینا با دو روش پیوسته و ناپیوسته در داخل آزمایشگاه و با استفاده از فتوبیوراکتور، و در مقیاس نیمه صنعتی و صنعتی در مجتمع تصفیه خانه فاضلاب خانگی شهرک شوش تهران (و سایر تاسیسات مشابه از جمله در اصفهان) و با استفاده از آب دریاچه ارومیه و در خطوط ساحلی جنوب با توجه به مشخصات لازم برای کشت، داشت و برداشت این جلبک بخوبی و در حدود حداقل 9 ماه ازسال قابل اجرا است.در مقایسه با تولید 6 تن سویا در سطح یک هکتار و در طی یک سال میزان تولید جلبک اسپیرولینا در همان سطح و زمان 50 تن است. علاوه بر این تفاوت بارز برای تولیداین جلبک میتوانیم از زمین هایی استفاده کنیم که فاقد استعداد کشاورزی هستند.با التفاوت به جمعیت روبه رشد مملکت که درصد بالایی از آنرا نسل جوان تشکیل داده و نیازهای غذایی آنها و استراتژی «کشاورزی محور استقلال» کشت جلبک اسپیرولینا به موازات تلاش برای افزایش تولیدات ذرت، سویا، علف برسیم و غیره (که دست یابی به خودکفایی نسبی در تولید این اقلام خود مستلزم فراهم آمدن عوامل متعددی است) میتواند باعث کاهش تدریجی وابستگی صنایع مرغداری و پرورش ماهی کشور به این مواد شده  بعلاوه از نظر اقتصادی ایجاد تاسیسات تصفیه خانه های فاضلاب خانگی را تا حدی زیاد مقرون به صرفه کرده و در نتیجه موجب کاهش یا قطع بار آلودگی این قبیل فاضلابها نیز گردد.

حدود پنجاه سال پس از معرفی مقدماتی سیستم توسط ABO توسط Landsteiner در سال 1901، اولین گزارش پیرامون ارتباط بین گروههای خونی سیستم ABO و یکی از بیماریها منتشر شد. در این مطالعه که در سال 1953 توسط Arid و Bentall صورت گرفت، اعلام شد که کارسینوم معده در افراد دارای گروه خونی A نسبت به دیگر گروههای خونی، شایعتر است. ارایه این گزارش موجب گردید تا افراد دیگری به مطالعه ارتباط بین گروههای خونی و دیگر بیماریها بپردازند و همزمان با آن برخی از محققین نیز به بررسی علل وجود ارتباط بین بیماریها و گروههای خونی سیستم ABO پرداختند. مطالعه ای که حتی هم اکنون نیز در محافل علمی برای خود جایی دارد و گه گاه از گوشه و کنار دنیا گزارشاتی مبنی بر وجود ارتباط بین یک بیماری خاص و یکی از گروههای خونی و یا علت و احتمال وجود ارتباطات مذکور منتشر میگردد.سابقه برقراری ارتباط بین عفونتهای انگلی و گروههای خونی سیستم ABO، به سال 1977 بر میگردد. در این سال Kay و Barnes در طی گزارش اعلام نمودند که در صد بالایی از افراد مبتلا به ژیاردیا دارای گروه خونی A هستند و این گزارش اندکی بعد، (یعنی در همان سال) توسط Zismon مورد تایید قرار گرفت.طرح مساله وجود ارتباط بین ژیاردیازیز و گروه خونی A پس از چندی منجر به ارایه احتمالات متعددی پیرامون علت این ارتباط گردید که از جمله آنها میتوان به کاهش ترشح اسیدکلریدریک معده، کاهش IgA ترشحی در افراد دارای گروه خونی A، شباهت آنتی ژنیک بین آنتی ژن A و شاخص های سطحی ژیاردیا و... اشاره نمود.مدتی از روند روبه صعود ارایه احتمالات مذکور نگذشته بود که ارتباط بین ژیاردیازیز و گروه خونی A و در نتیجه احتمالات ارایه شده، در هاله ای از ابهام قرار گرفت و این بواسطه گزارش Jokipii در سال 1980 مبنی بر افزایش گروه خونی B در افراد مبتلا به ژیاردیا و گزارشات Thamson در همان سال و Weitz در سال 1981، مبنی بر عدم وجود ارتباط بین ژیاردیازیز و گروههای خونی بود.مشاهده دو نوع گزارش مغایر با هم باعث گردید که گروههای دیگری به بررسی مجدد موضوع بپردازند و اندکی بعد نیز چنین شد. اما باز هم گزارشاتی که ارایه گردید متناقض بود و در نتیجه موضوع همچنان ابهام خود را حفظ کرد.در شرایط حاضر با توجه به اینکه مطالعاتی که انجام میشود هر یک به نحوی گزارش قبلی خود را نفی نموده و یا مینماید به صراحت نمیتوان گفت که آیا ارتباطی بین ژیاردیازیز و گروههای خونی وجود دارد یا خیر؟ و آیا احتمالاتی که پیرامون وجود علل استعداد برخی از افراد به ژیاردیازیز (با توجه به وجود ارتباط مذکور) داده میشود صحت و واقعیت دارد یا خیر؟مقصود اولیه ای که ما در انجام موضوع مورد مطالعه این بررسی داشتیم، صرفا بر محور وجود ارتباط و یا عدم ارتباط بین گروه خونی A و ژیاردیازیز (در ایران) دور میزد. اما پس از اندکی از شروع مطالعه و دستیابی به برخی اطلاعات، سعی نمودیم نحوه بررسی را در پاسخ به این سوال که «چرا چنین است؟» تغییر دهیم. یعنی «با نظر به اطمینان نسبی به مطالعات و گزارشات متعدد ارایه شده پیرامون موضوع مورد بحث»، چرا اینگونه تغایر در نتایج وجود دارد؟ آیا واقعا روشهای مورد بررسی صحیح نبوده اند؟ آیا فاکتورهای اضافی در مطالعه بایستی در نظر گرفته شود؟ آیا توجهی به تغییرات آنتی ژنیک ژیاردیا نشده است؟ آیا حجم نمونه ها کافی نبوده؟ آیا نحوه گرفتن نمونه ها شکلی درست و یکسان نداشت؟ و آیا... بهرحال آنچه که مهم است اینست که تا مساله وجود ارتباط، نفی و یا اثبات نگردد نمی توان در وادیهایی نظیر دادن احتمالات متعدد پیرامون چرایی استعداد ابتلا در افراد گروه خونی A و یا دیگر گروهها گام نهاد و برای نفی و یا اثبات واقعی چنین ارتباطی باید به جستجوی علل و عوامل موثر در نتایج متناقض پرداخت.در مطالعه ای که ما بدان مبادرت ورزیدیم سعی شد تا برخی روشها اصلاح شده و برخی اضافات نیز به بررسی افزوده گردد تا شاید بتوان پاسخ واقعی را یافت و بر این اساس مطالعه پیرامون موارد ذیل انجام گردید:1- مطالعه همزمان در دو دسته افراد دارای علایم (بیمار) و فاقد علایم (ناقل).2- محدود کردن مطالعه در یک منطقه، با در نظر گرفتن توزیع پراکندگی گروههای خونی در کل منطقه و در شاهدین.3- بررسی شباهت آنتی ژنیک بین آنتی ژن A و شاخص های سطحی ژیاردیا.4- بررسی ارزش تشخیصی - درمانی ارتباط بین ژیاردیازیز و گروه خونی.5- بررسی ارتباط گروههای خونی با دیگر انگلهای شایع روده ای.نتایج به دست آمده در مورد بند اول با توجه به نحوه توزیع پراکندگی گروههای خونی در جامعه مورد مطالعه به نحو زیر است:- از بین 230 فرد مبتلا به ژیاردیازیز (در نمونه های ناقل) 29.1 درصد دارای گروه خونی A، 25.2 درصد گروه خونی B، 7.8 درصد گروه خونی AB و 37.8 درصد دارای گروه خونی O بودند. مشاهده توزیع پراکندگی گروههای خونی در نمونه های شاهد این جامعه (680 نفر)، یعنی 31.8 درصد در گروه خونی A، 23.8 درصد در گروه خونی B، 7.9 درصد گروه خونی AB و 36.5 درصد در گروه خونی O، نشانه این مطلب است که ژیاردیازیز در این گروه از افراد مورد مطالعه هیچ ارتباطی با گروه خونی A ندارد.- از بین 197 بیمار مبتلا به ژیاردیازیز توزیع گروههای خونی بصورت زیر بوده است:A (28.9 درصد)، B (21.3 درصد)، AB (9.6 درصد) و O (40.1 درصد) که در این گروه، مقایسه نتایج با نمونه های شاهد (1645 نفر) یعنی:A (31.2 درصد)، B (25.2 درصد)، AB (9 درصد) و O (34.7 درصد) نه تنها نشاندهنده عدم ارتباط بین ژیاردیازیز و گروه خونی A است که حتی میتوان افزایشی در افراد مبتلا به ژیاردیا در گروه خونی O مشاهده نمود.- با فرض اینکه دو نوع نمونه ناقل و بیمار مورد مطالعه، یک جامعه را تشکیل میدهند آن گاه نحوه توزیع به صورت زیر خواهد بود:A (29 درصد)، B (23.4 درصد)، AB (8.7 درصد) و O (38.9 درصد) که این نتیجه در مقایسه با مجموع نمونه های شاهد دو گروه، یعنی 2325 نفر که نمای زیر را دارند:A (31.4 درصد)، B (24.8 درصد)، AB (8.7 درصد) و O (35.2 درصد) همچنان موید عدم وجود ارتباط بین ژیاردیازیز و گروه خونی A است و این نکته زمانی مسلم میگردد که مقایسه ای بین نتایج این دو گروه با نحوه توزیع پراکندگی گروههای خونی در نمونه های کنترل و در کل جامعه مورد بررسی یعنی تهران (126.332 نفر) صورت بگیرد:A (32.4 درصد)، B (23.5 درصد)، AB (8.2 درصد)، O (35.9 درصد) - نتایج حاصل از بررسی شباهت آنتی ژنیک بین آنتی ژن A و شاخصهای سطحی ژیاردیا (اگرچه با توجه به نوع روش مورد مطالعه، دارای اشکالاتی است که بایستی انشااله با بکارگیری مکمل ها و روشهای برتر در مرحله بعد و در طرحی دیگر بدان پرداخت.)نشاندهنده عدم وجود شباهت آنتی ژنیک بین آنتی ژنهای A و B با شاخصهای مشابه سطحی ژیاردیا است. و این نتیجه را میتوان از بررسی روی 87 مورد کیست و 4 تروفوزئیت مطالعه شده مشاهده نمود.- در میان دیگر انگلهای بجز ژیاردیا هیمنولپیس نانا و آسکاریس لومبرکوئیدس در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که نتایج بررسی بشرح ذیل است:هیمنولپیس نانا:در بین ناقلین 56 فرد آلوده به هیمنولپیس نانا با توزیع گروه خونی زیر وجود داشته اند:A (16.1 درصد)، B (32.1 درصد)، AB (8.9 درصد)، O (42.9 درصد) در میان بیماران از 48 فرد آلوده نتایج ذیل بدست آمد:A (35 درصد)، B (25 درصد)، AB (7.5 درصد)، O (32.5 درصد) و در مجموع دو نمونه ای از جمع 104 فرد آلوده:A (24 درصد)، B (29.8 درصد)، AB (7.7 درصد)، O (38.5 درصد)با توجه به نحوه توزیع پراکندگی در نمونه های شاهد و کنترل، در بین ناقلین کاهش را در میزان افراد دارای گروه خونی A و افزایشی را در افراد گروه خونیO شاهد هستیم و برخلاف آن در نمونه های بیماران اندکی افزایش در گروه خونی A (35 درصد) و اندکی کاهش در گروه خونی O (32.5 درصد) مشاهده میکنیم. که این نحوه توزیع در مطالعه مجموع نمونه ها بعنوان یک جامعه، اندکی تعدیل مییابد یعنی A (24 درصد) و O (38.5 درصد).- در میان افراد بیماریها 4 نفر دچار آلودگی به آسکاریس بودند ولی در میان ناقلین این تعداد 40 نفر بوده است با توزیع زیر:A (33.3 درصد)، B (27.1 درصد)، AB (6.3 درصد) و O (33.3 درصد) و در صورت اضافه نمودن چهار اسکاریس از نمونه های بیماران خواهیم داشت:A (34.1 درصد)، B (25 درصد)، AB (6.8 درصد) و O (34.1 درصد).با توجه به افزایش آلودگی ژیاردیا در افراد مبتلا به آلودگی های روده ای، در این مطالعه مشکلی از نظر کیفیت وجود نداشت اما تعداد نمونه ها آسکاریس و هیمنولپیس نانا بنظر کم میرسد و برای بررسی و وصول به نتیجه قطعی بایستی تعداد بیشتری را مورد مطالعه قرار داد تا بتوان به قطع، حکم به ارتباط و یا عدم آن، بین نوع آلودگی و گروه خونی خاصی داشت. لذا در این مطالعه ما از بحث پیرامون نتایج ایندو آلودگی خودداری میکنیم. و بحث بیشتر پیرامون آنرا واگذار به ادامه مطالعه (خارج از این بررسی و در زمان و امکانات بیشتر) خواهیم نمود. انشااله- از بین 500 پزشکی که به منظور بررسی اثر تشخیصی - درمانی ارتباط بین ژیاردیازیز و گروه خونی A با آنها مکاتبه گردید تنها 153 نفر به مکاتبه پاسخ دادند که این کاهش در تعداد پاسخ (با توجه به مکاتبات مشابه دیگر) عوامل و علل متعددی دارد که بایستی بصورتی مجزا و با در نظر گرفتن ابعاد متعدد آن مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد.نتایجی که از 153 مکاتبه پاسخ داده شده بدست آمد بشرح ذیل است:وجود ارتباط بین گروه خونی A و ژیاردیازیز:اثری در تشخیص و درمان ندارد 63.4 درصدقابل استفاده است 22.9 درصدمتفرقه 13.7 درصددر صورت وجود علایم احتمالی بالینی آلودگی به ژیاردیا و منفی بودن نتایج آزمایش مدفوع و داشتن گروه خونی A در فرد بیمار چه اقدامی صورت میدهد؟:انجام درمان با احتمال زیاد به وجود ژیاردیا 31.4 درصدبررسی مجدد آزمایشگاهی 57.5 درصدمتفرقه 11.1 درصداگرچه در این قسمت از مطالعه، میتوان شاهد بی تاثیر بودن گزارش ارتباط بین ژیاردیازیز با گروه خونی A در تشخیص و درمان توسط پزشکی معالج بود (63.4 درصد) اما نکته ای که مهم است و با ید بدان توجه نمود این است که حدود 1/3پزشکان معالج (31.4 درصد) به این امر معتقدند که در صورت مشاهده چند علامت احتمالی آلودگی انگلی (که در بسیاری از بیماریهای غیر انگلی میتوان آن علایم را دید و از طرفی در انواع مختلفی از آلودگیهای انگلی بدون توجه به عامل انگلی بوجود آورنده آن مشترک است.) و منفی بودن آزمایش مدفوع، اقدام به درمان فرد مشکوک با احتمال زیاد به ژیاردیا خواهد نمود و اگر چنین عملی بواسطه گزارش وجود ارتباط مذکور صورت بگیرد و «واقعا چنین ارتباطی وجود نداشته باشد» میتوان احتمال عدم تشخیص و درمان صحیح، عدم بهبود فرد بیمار، کمک به انتشار آلودگی در جامعه، ایجاد فشار کاذب اقتصادی بر جامعه و... را داد، که این جای بسی تامل دارد.

نرمتنان و بوِیژه دوکفه ایها بدلیل اهمیت خاص اقتصادی، زمینه بسیار از - پژوهشهای پایه و تحقیقات کاربردی را فراهم آورده اند. دوکفه ایها از دیرباز مورد استفاده بشر می گرفته اند تنوع قابل ملاحظه این گروه از جانوران در خلیج فارس و دریای عمان موجبات توجه به این گروه از آبزیان را فراهم می آورد. کاربردهای متعددی نظیر مصارف تغذیه ای، تهیه پودر صدف، تهیه مروارید، مصارف صنعتی و دارویی از جمله قابل توجه دوکفه ایها محسوب میگردند، در این مجموعه لیست جامعی از گونه های متعدد دو کفه ایها گزارش شده در خلیج فارس و دریای عمان جهت تسهیل در امر بررسی گونه ها و پیش بینی نمونه های حائز اهمیت برای انجام مطالعات و تحقیقات پایه ای و کاربردی در بخش مستقلی آورده شده است. تهیه مروارید و مصارف تغذیه ای دوکفه ایها از جمله مهمترین کاربردهای این گروه از آبزیان محسوب شده و بعنوان راههای اصلی بهره برداری از دوکفه ای ها پیشنهاد میگردند. خلیج فارس و دریای عمان از استعداد ویژه ای جهت هر گونه بهره برداری از دوکفه ایهای اقتصادی از جمله گونه های Crossestera cuculata، Pincta da margaritifera برخوردار است نیاز به تحقیقات زمینه ای جهت یافتن زیستگاههای گونه های قابل توجه از نقطه نظر اقتصادی، تخمین جمعیت و یا تعیین بیوماس آنها، شناسایی گونه های موجود جمع آوری و پرورش spat جهت تهیه صدفهای مادر برای مروارید سازی و مصارف تغذیه ای و نهایتا تکثیر و تلقیح مصنوعی گونه های تجاری از جمله اهداف عالی است که در جهت نیل به بهره برداری های مناسب از دوکفه ای های منطقه حائز اهمیت میباشند. از آنجایی که دوکفه ایها بعنوان گروهی از آبزیان کف زی (bentic) قابلیت بالایی برای تجمع زیستی (Bio accumulation) عناصر آلوده کننده محیط زیست دارند و با توجه به آلودگی های اخیر نفتی ناشی از جنگ خلیخ فارس استفاده از برخی از گونه ها جهت تعیین میزان آلودگی عناصر پشنهاد میگردد.