افزایش تعداد و پیچیدگی شبکه های موبایل در سال های اخیر و مدیریت موثر شبکه به یکی از چالش های اساسی اپراتورها تبدیل شده است. برای غلبه به این چالش ها، تمایل زیادی برای افزایش درجه اتوماسیون در طراحی و بهره-برداری شبکه های تلفن همراه وجود دارد. شبکه های خود سازمان دهنده (SON) به عنوان راه حلی در پیاده سازی شبکه-های مخابراتی، به طوریکه از سه ماژول کلیدی برای پیکربندی، بهینه سازی و نگهداری از شبکه به صورت خودکار تشکیل می شوند، پیشنهاد شده است. در این پروژه، از یک الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی پارامترهای شبکه استفاده شد. الگوریتم ژنتیک یک روش یادگیری تقویتی است که از مفاهیم تکامل طبیعی برای یافتن راه حل های بهینه استفاده می کند. این ماژول بر اساس یک الگوریتم توسعه یافته است و می تواند پارامترهای شبکه نظیر توان، زوایای آنتن ها و وضعیت کار سلول ها را به منظور بهبود عملکرد شبکه از نظر پوشش، ظرفیت و بالانس بار شبکه بهینه سازی کند. نتایج شبیه سازی نشان داد که ماژول پیشنهادی در مقایسه با سایر روش های موجود، عملکرد بهتری را ارائه می دهد. به عنوان مثال، در سناریوی شهر قم، ماژول پیشنهادی توانسته است، در حالی که بالانش شبکه را نیز حفظ نموده، پوشش و ظرفیت شبکه را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. علاوه بر این، ماژول پیشنهادی قادر به در نظر گرفتن شرایط پویا شبکه نظیر از کار افتادن سلول ها و تغییر توزیع جمعیت نیز می باشد. این امر به بهبود عملکرد شبکه در شرایط واقعی کمک می کند.