با توجه به اهمیت روزافزون گیاهان دارویی در تامین نیازهای اولیه صنایع دارویی طرح تحقیق و تولید نیمه صنعتی گیاهان دارویی به صورت تک و ترکیبی به منظور تولید انبوه این گیاهان و بررسی روش های مختلف فرآوری گیاهان دارویی از تاریخ 1373/12/2 لغایت 1374/8/1 به اجرا درآمد. در این طرح زمینی به مساحت تقریبی 15 هکتار به کشت گیاهان نظیر «بادرنجبویه، اسطو خودوس، اکلیل کوهی، شوید، گشنیز، کتان، همیشه بهار، بابونه، نعناع فلفلی، عروسک پشت پرده و زوفا» اختصاص داده شده و کلیه مسائل مربوط به کاشت، داشت و برداشت این گیاهان مورد بررسی قرار گرفت، همچنین کارگاه بسته بندی گیاهان دارویی تجهیز و راه اندازی گردید و بسته بندی 5 نوع گیاه دارویی به صورت تک و ترکیبی در 10 فرم مختلف انجام شد و مجوزهای لازم از سوی «وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی» و «وزارت صنایع» صادر گردید، همچنین علامت محصولات تولید شده نیز در سازمان ثبت علائم تجاری ثبت شد.

در این طرح با استفاده از نتایج تحقیقات انجام شده به کشت برخی از گیاهان دارویی نظیر بادرنجبویه، اسطوخودوس اکلیل کوهی، شوید، گشنیز، همیشه بهار، بابونه، نعناع فلفلی، عروسک پشت پرده، زوفا و ... در زمینی به وسعت 15 هکتار و انجام عملیات داشت و برداشت محصول به روش مناسب خشک نمودن آنها طبق اصول علمی اقدام گردید تا در ساخت 5 نوع گیاه دارویی بصورت تک و ترکیبی در 10 فرم مختلف بکار گرفته شود همچنین در این طرح تجهیزات مختلف مورد نیاز برای بسته بندی گیاهان دارویی اعم از دستگاه ها و فضای کار، شناسایی و تهیه گردید و در نهایت خط تولید و بسته بندی گیاهان دارویی راه اندازی گردید از اقدامات و نتایج دیگر طرح می توان اخذ مجوز تولید از وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و وزارت صنایع و ثبت علامت تجاری محصول تولیدی را ذکر نمود.

اقتصادی بودن تولید گیاهان دارویی «آویشن و بابونه» از مسائلی بوده که همیشه مدنظر پرورش دهندگان این دو محصول است. در قطعه زمینی به مساحت تقریبی 8000 مترمربع این دو گیاه کشت شد و مسایل و تنگناهای موجود در سر راه تولید انبوه آن ها مورد بررسی قرار گرفت. برای کشت «آویشن» از قلمه ریشه دار شده و برای «بابونه» نیز از نشانه های بذری استفاده شد. برداشت «بابونه و آویشن» شروع شده و هم اکنون ادامه دارد.

گیاه Tanacetum parthenium (L.) Sehulz.Bip. از خانواده کمپوزیته است و در زبان فارسی به آن بابونه گاوی یا بابونه گاو چشم می گویند و در زبان انگلیسی بنام موسوم است. این گیاه در مناطق متعددی از ایران، شمال (غربی و شرقی)، مرکز، جنوب و جنوب شرقی تاکنون گزارش شده است. این گیاه در حال حاضر در تعدادی از کشورها کشت می شود و واریته های چندی از آن مشخص شده است. گیاه فوق را از زمان های قدیم بخاطر داشتن خواص دارویی مفید و مشخص اش می شناختند و از آن بعنوان یک ضد تب عمومی و دردرمان پسوریازیس، دندان درد، نیش حشرات، روماتیسم، آسم، معده درد، مشکلات قاعدگی و تهدید سقط استفاده می کرده اند. به این گیاه در آثار بجامانده از اطبای قدیم ایرانی هم اشاره شده و بین مصرف آن در ایران در اروپا مشابهت هایی وجود دارد. ترکیبات شیمیایی متعددی در این گیاه شناسایی و از آن گزارش شده است و شاید شاخص ترین جزء موجود در گیاه، سزکویی ترپن لاکتون های دارای گروه عاملی آلفامتیلن بوتیرولاکتون باشند. سزکویی ترپن لاکتون عمده و اصلی موجود در این گیاه، جرماکرانولیدی بنام پارتنولید است که مقدار آن در برگ خشک گیاه به حدود 1% می رسد. این ترکیب مسوول اثر دارویی گیاه فیورفیو بوده و تاثیر آن به اثبات رسیده است. سایر ترکیبات موجود در این گیاه هم شناخته شده اند  که عمدتا فلاونوییدها و اسانس هستند. محققین از روش های مختلفی جهت استخراج، شناسایی و تعیین مقدار پارتنولید از گیاه فیورفیو - مانند HPLC, GC و ... استفاده کرده اند. در حال حاضر داروهای متعددی در دنیا از این گیاه ساخته شده و در بازار کشورهای مخلتف، عمدتا بعنوان درمان پیشگیرانه از میگرن، استفاده میشود.

به منظور افزایش راندمان اقتصادی تولید گل Mathricaria ازطریق اصلاح تاریخ و روش کاشت، آزمایش های لازم در دوفصل پائیز و بهار و با دو روش کاشت کرتی و فارو انجام و نتایج حاصل نشان داد که در رابطه با زمان کاشت، هرچند که نتایج کاشت بابونه در زمستان سال 1377 رضایت بخش نبود، دلیل اصلی آن کاشت بذر در تاریخی بود که خارج از محدوده زمانی لازم برای کاشت بذر بابونه می باشد و چنانچه بذور در اواسط مهر ماه کاشته می شوند گیاهچه های ایجادشده زمستان را سپری می کردند و در بهار قبل از زمان به گل رفتن گیاهچه هایی که از کاشت مستقیم بذر در بهار تشکیل شده اند، بوته ها به گل رفته و درنتیجه عملکرد آن نسبت به کاشت مستقیم بذر در بهار افزایش پیدا می کند. درنتیجه برای کاشت مستقیم بذر بهترین تاریخ باتوجه به آب و هوای منطقه، فصل پاییز می باشد، چراکه علاوه بر مزایای فوق الذکر گیاهچه های ایجادشده، توان بیشتری جهت رقابت با علف های هرز بهاره را پیدا کرده اند. اما برای کاشت غیرمستقیم فصل پاییز توصیه نمی شود چراکه با اندکی تاخیر و اشتباه در زمان انتقال موجب به ساقه رفتن گیاه شده و این امر موجب صدمه گیاه در اثر سرمای زمستان خواهد شد. در خصوص روش کاشت، با توجه به بررسی های به عمل آمده و مزایا و معایبی که برای هر کدام از روش های کاشت ذکر شد، در مجموع می توان گفت که روش کاشت مستقیم از نظر تولید اقتصادی و تجاری به روش کاشت نشاء ارجحیت دارد مشروط به اینکه تراکم بذر علف های هرز در زمین زیاد نباشد، بافت خاک بیش از حد معمول سنگین و یا سبک نباشد و تسطیح زمین به گونه ای باشد که امکان آبیاری کرتی فراهم باشد. در زمینه تراکم کاشت، با توجه به تجزیه و تحلیل طرح و بررسی های انجام شده، مناسب ترین تراکم در کاشت مستقیم 7- 5 کیلوگرم بذر در هکتار و درکاشت نشایی تراکم 50×15 سانتی متر توصیه می شود.