در این پژوهش، اثر تعدادی از شیرین کننده های سنتزی (آسپارتام، نئوتام، آسه سولفام و سیکلامات) روی ویژگی های رئولوژیکی و فیزیکی صمغ گوار در محلول های رقیق مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای اندازه گیری شامل گرانروی ذاتی و اندازه ذره ها بودند که به وسیله رئومتر نوسانی و دستگاه Master sizer اندازه گیری شدند. در مورد گرانروی ذاتی، مدل های مختلف رئولوژیکی (Huggins, Kraemer, Tanglertpaibul and Rao) برای بهترین برازش انتخاب شدند. طبق نتیجه های به دست آمده، مدل Tanglertpaibul and Rao، به عنوان بهترین مدل انتخاب شد. همچنین مشخص شد که این نوع شیرین کننده ها روی گرانروی ذاتی تاثیر معنی داری ندارند.