سوسن چلچراغ با نام علمیLilium ledebourii Boiss  یکی از گونه های خودرو جنس سوسن است که در بخش های شمالی ایران می روید. این گونه دارای ارزش زینتی و پتانسیل اقتصادی بالایی به عنوان یک گل جدید می باشد که به شدت در خطر انقراض قرار دارد. به منظور معرفی و اهلی کردن این گیاه بومی خودرو اولین قدم بررسی روش های مناسب تکثیر می باشد لذا از تکنیک کشت بافت با تنظیم کنندگان رشد در شرایط مختلف استفاده گردید. آزمایش با استفاده از طرح فاکتوریل در قالب کاملا تصادفی با چهار فاکتور به شرح ذیل در سه تکرار انجام گردید: 1- دوره نوری در دو سطح: الف- تیمار روشنایی (16 ساعت نور و 8 ساعت تاریکی) ب- تیمار تاریکی مداوم 2- نواحی مختلف تهیه ریز نمونه در دو سطح: الف- ریز نمونه های حاصل از نیمه بالایی فلس ب- ریز نمونه های حاصل از نیمه پایینی فلس 3- غلظت های مختلف تنظیم کننده رشد BAP در سه سطح 0، 0.01 و 0.1 mgl-1 4- غلظت های مختلف تنظیم کننده رشد NAA در چهار سطح 0، 0.01، 0.05 و 0.1 .mgl-1 نتایج آزمایش نشان داد که تیمار نوری سبب افزایش وزن کل، تعداد پیازچه و درصد باززایی شد. در حالی که تیمار تاریکی سبب افزایش وزن پیازچه، درصد ریشه زایی و تعداد ریشه گردید ریز نمونه های حاصل از نیمه پایینی فلس نیز سبب افزایش بیشتر تعداد و وزن پیازچه، تعداد ریشه و درصد ریشه زایی و باززایی گردیدند. سطوح مختلف BAP بر تعدادی از صفات اندازه گیری شده اثر منفی گذاشتند. بیشترین تعداد پیازچه، درصد باززایی و ریشه زایی از تیمار شاهد و حداکثر وزن پیازچه از تیمار BAP0.1 mgl-1 و بیشترین تعداد ریشه از تیمار شاهد و mgl-1BAP0.01 به دست آمد. سطوح مختلف NAA نیز بر صفات اندازه گیری شده تفاوت معنی داری را نشان دادند. بیشترین وزن کل و تعداد پیازچه از تیمار  0.1mgl-1 NAAبه دست آمد. همچنین کلیه سطوحNAA  سبب افزایش وزن پیازچه شدند. غلظت های 0.1mgl-1 NAA و 0.05 نیز سبب افزایش درصد ریشه زایی و تعداد ریشه گردیدند.

صورتگرایان بر این باورند که ادبیت ادبیات در آشنایی زدایی زبان و، به عبارت دقیق تر، در بدیع ساختن و فراهنجار کردن زبان هنجار و عادی یا، به گفته یاکوبسن، تهاجم سازمان یافته بر ضد زبان است. این تهاجم و نوسازی، زبان عادی و تکراری را برجسته و پرجاذبه و زیبا می سازد. برجسته سازی در سطوح گوناگون زبان می تواند به وجود آید از جمله در ضمیر. مثلا مولوی، به رغم قواعد دستوری، ضمیر تفضیلی به کار می برد (همچنین اسم تفضیلی، مانند گلشن تر، سوسن تر، آهن تر، جوشن تر)؛ مثلا از ضمیر من، من تر می سازد؛ حال آن که هر گز کسی نه قبل از مولوی و نه بعد از او ضمیر تفضیلی به کار نبرده است: در دو چشم من نشین ای آن که از من من تری  تا قمر را وا نمایم کز قمر روشن تری کاربرد ضمیر تفضیلی در شعر مولوی خطا نیست بلکه فراتر از زبان هنجار و بدیع و زیباست. در حقیقت، این زبان هنجار است که نارساست و نمی تواند اندیشه بلند و بلاغت مولوی را رسا و موجه و زیبا ارائه دهد. مولوی، به جای من تر، هر چه می گفت رسایی آن را نداشت. من تر شامل مفاهیمی نظیر داناتر، زیباتر، پاک تر، قوی تر، عارف تر، مجرب تر و هر صفت خوب دیگر می شود. فرا هنجاری بسیار مهم تر و پرکاربردتر دیگر ضمیر در زبان شعر و ادب، به ویژه شعر کلاسیک فارسی، این است که قاعده ضمیر می تواند رعایت نشود؛ به این صورت که نه مرجع ذکری (قرینه لفظی) داشته باشد نه حضوری و نه ذهنی. به همین دلیل، ضمیر بر مفاهیم متعددی می تواند دلالت کند و، در نتیجه، در مواردی به جای یک ضمیر می توان ضمیر دیگری آورد بی آن که غلط باشد یا مفهوم اصلی تغییر کند؛ در عین آن که، ضمیر عاری از مرجع مشخص، از نظر بلاغی، کلام را تعالی می بخشد. اینک، از فراهنجاری های ضمیر، نداشتن مرجع را به طور جداگانه مورد بحث قرار می دهیم.......

سوسن چلچراغ با نام علمیLilium ledebourii (Boiss) یکی از گونه های نادر و خودرو جنس سوسن است که در بخشهای شمالی ایران می روید. این گونه دارای ارزش زینتی و پتانسیل اقتصادی بالایی بعنوان یک گل جد ید می باشد که بشدت در خطر انقراض قرار دارد. به منظور معرفی و اهلی کردن گیاهان بومی خودرو اولین قدم، بررسی روشهای مناسب تکثیر م ی باشد. لذا از تکنیک فل س برداری با تنظیم کن نده های رشد استفاده گردید. فلس برداری با استفاده از روش آزمایشی فاکتوریل در قالب کاملا تصا دفی با سه تکرار و دو فاکتورشامل: 1- بخشهای مختلف فلس در سه سطح فلس کامل، نیمه بالایی فلس، نیم ه پایینی فلس و فاکتور 2- غلظتهای مختلف تنظیم کننده های رشد نفتالن استیک اسید، ایندول بوتیریک اسید به غلظتهای 500،300،100،0 میلی گرم درلیتر انجام گردید. آنالیز واریانس توسط فاکتور F و مقایسه میانگینها توسط آزمون دانکن انجام گرفت. فلس کامل، بیشترین تعدادسوخک، تعداد فلس هر سوخک، تعداد و طول ریشه را تولید نمود. سطوح مختلف نفتالن استیک اسید نیز سبب افزایش تعداد سوخک نسبت به تیمار شاهد گردید. گرچه بیشترین وزن سوخک از تیمار شاهد بدست آمد و غلظت های مختلف نفتالن استیک اسید بر تعداد فلس، تعداد و طول ریشه اثر معنی داری نگذاشتند. بیشترین وزن سوخک وطول ریشه از تیمار100 میلی گرم در لیتر ایندول بو تیریک اسید و بیشترین قطر سوخک و تعداد فلس از تیمار شاهد و 100 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید حاصل گردید.

در پژوهش حاضر اثرات تنظیم کننده های گیاهی بر ریزازدیادی دو گل زینتی لاله Tulipa gesneriana و سوسن Lilium bulbiferum در یک طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار بررسی گردید. روش معمول در لاله های وحشی و لاله های پرورشی کشت پیاز است و گل سوسن نیز از طریق جدا کردن پیازچه ها از کنار پیاز اصلی کشت می شود. با روش های مختلف ریزازدیادی می توان به تکثیر گیاهان در وسعت بیشتری اقدام نمود. در آزمایش اول که به منظور کشت بذرهای لاله و تشکیل کالوس انجام گرفت، نشان داده شد که غلظت های مختلف 2 و 4 - دی کلروفنوکسی استیک اسید 4-D، 2 بر میزان جوانه زنی بذرها اثرات معنی داری دارد. به طوری که غلظت 10 میلی گرم در لیتر این هورمون در تاریکی بیشترین کالوس یا جوانه زنی را دارد ولی تفاوت معنی داری در تاریکی و روشنایی نشان نمی دهد. در ادامه این آزمایش نیز که روی لاله انجام گرفت، به منظور کشت قطعات جدا کشت فلس پیاز لاله با استفاده از هورمون  D-4  و 2 نشان داده شد که 10 میلی گرم در لیتر از این هورمون اثرات معنی داری بر تشکیل کالوس دارد. این آزمایش در تاریکی و روشنایی صورت گرفت و به طوری که نشان داده شد، بیشترین تعداد کالوس در تاریکی ایجاد می شود. در آزمایش دوم، قطعات جداکشت فلس پیاز سوسن در محیط کشت پایه های حاوی 5 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین BA رشد یافت، جوانه هایی بر سطح قطعات کشت یافته رشد نمود که پس از سرمادهی و کشت مجدد در محیط حاوی دی متیل سولفوکساید DMSO ساقه هایی ایجاد گردیدند. در ادامه بررسی روی گیاه سوسن، اثرات توام نفتالین استیک اسید NAA و بنزیل آدنین BA روی قطعات جداکشت فلس پیاز نشان داد که مقدار زیادی کالوس در محیط پایه با مقدار 5 میلی گرم در لیتر BA و 5 میلی گرم در لیتر NAA ایجاد گردیده است. همچنین میزان متفاوت این هورمون، اثرات معنی داری روی تشکیل کالوس نشان داد. اثرات جداگانه هورمون های NAA و 4-D، 2 نیز بررسی و نشان داد که غلظت های مختلف NAA در محیط کشت، کالوس بیشتری را نسبت به شاهد ایجاد کرده است. به طوری که بیشترین مقدار کالوس ایجاد شده در غلظت 2.5 میلی گرم در لیتر است. در دنباله آزمایش، اثر4-D ،2  به تنهایی بر روی قطعات جداکشت فلس پیاز سوسن نشان داد که بیشترین مقدار کالوس در محیط پایه حاوی 2.5، میلی گرم در لیتر4-D ،2 به دست می آید. همچنین با مقایسه4-D ، 2 و NAA نشان داده شد که NAA در ایجاد کالوس بهتر عمل می کند.

به منظور بررسی و مطالعه گیاهان مورد استفاده زنبور عسل و تعیین میزان جذابیت گیاهان برای زنبور عسل در منطقه شمال دماوند ابتدا محدوده مورد نظر که 14133 هکتار بود روی نقشه توپوگرافی 1:50000 معین گردید سپس با بازدید از منطقه طرح و زنبورستان ها اطلاعات لازم جمع آوری شد. با شروع فصل گل دهی و فعالیت زنبور عسل بازدیدهای منظمی از منطقه مورد مطالعه به عمل آمد. با استفاده از روش مشاهده مستقیم در عملیات صحرایی گیاهان شهدزا و گرده زای مورد استفاده زنبور عسل شناسایی شدند و میزان جذابیت گیاهان برای زنبور عسل مشخص شد. فرم های رویشی گیاهان نیز تعیین و نوع بهره برداری زنبور عسل از آنها مشخص گردید. در این تحقیق 27 تیره، 85 سرده (جنس) و 139 گونه گیاهی شهدزا و گرده زا شناخته شد. از بین گیاهان شناخته شده تعداد 33 گونه (23.74 درصد) از تیره مرکبان (Compositae)، تعداد 18 گونه (12.95 درصد) از تیره نعناییان (Labiatae)، تعداد 15 گونه (10.79 درصد) از تیره گل سرخیان Rosaceae، تعداد 11 گونه (7.91 درصد) از تیره بقولات (Laguminosae)، تعداد 8 گونه (5.76 درصد) از تیره شب بوییان (Cruciferae)، تعداد 7 گونه (5.04 درصد) از تیره چتریان (Umbelliferae)، تعداد 7 گونه (5.04 درصد) از تیره سوسن (Liliaceae)، تعداد 5 گونه (3.6 درصد) از تیره سیزاب (Scrophulaiaceae)، تعداد 4 گونه (2.88 درصد) از تیره میخک (Caryophllaceae) و تعداد 4 گونه (2.88 درصد) از تیره کلاه میرحسن (Plumbaginaceae) هستند. از گونه های گیاهی شناخته شده تعداد 95 گونه (68.34 درصد) علفی هستند که 75 گونه (53.96 درصد) علفی پایا، 11 گونه (7.91 درصد) علفی یک ساله و 9 گونه (6.47 درصد) علفی دو ساله هستند. تعداد 22 (15.83 درصد) بوته ای، تعداد 20 گونه (14.39 درصد) درخت و تعداد 2 گونه (1.44 درصد) درختچه ای هستند. از نظر جذابیت گیاهان برای زنبور عسل عداد 9 گونه (6.5 درصد) در کلاس I و دارای جذابیت عالی هستند، 21 گونه (15.1 درصد) در کلاس II و دارای جذابیت خوب، 86 گونه (61.9 درصد) در کلاس III دارای جذابیت متوسط و 23 گونه (16.5 درصد) در کلاس IV دارای جذابیت ضعیف می باشد، تعداد 96 گونه گیاهی (69.1 درصد) مولد شهد و گرده، 22 گونه گیاهی (15.8 درصد) مولد شهد و21 گونه گیاهی (15.1 درصد) مولد گرده هستند.

در تحقیق مذکور بررسی آناتومی و گرده شناسی جنس کلاغک. Muscari Mill. از خانواده (Liliaceae) راسته سوسن (Liliales) متعلق به تک لپه ای ها، بررسی شده است. این جنس در ایران 7 گونه دارد که متعلق به زیر جنس های Leopoldia, Bothryanthus و Pseudomusari می باشد. در بررسی آناتومی برش های عرضی و طولی از ساقه، ریشه و برگ توسط میکروتوم تهیه و سپس رنگ آمیزی مضاعف صورت گرفت. در مطالعه گرده ابتدا، طول استوایی و قطبی گرده با میکروسکوپ نوری و سپس تزئینات سطح گرده با میکروسکوپ الکترونی (SEM) روئیت گردید. در بررسی آناتومی نمی توان تفکیکی بین گونه ها و حتی زیر جنس ها قائل شد اما در بررسی گرده می توان زیر جنس ها را از هم جدا کرد.

ایران یکی از مهم ترین مناطق پراکنش سوسن چلچراغ (Lilium ledebouri) در جهان است. در فرآیند شناسایی، ارزیابی و سرانجام تجارتی کردن ذخایر توارثی، پتانسیل ازدیاد یک گیاه جدید یکی از عوامل مهمی است که باید مورد بررسی قرار گیرد. به منظور بررسی تاثیر موقعیت فلس، دما و بسترهای ازدیاد مختلف بر شاخص های سوخک های باززایی  شده از طریق فلس بردای و همچنین اثر سرما در شکستن خواب سوخک ها، آزمایش های جداگانه ای اجرا شد. نتایج نشان داد که فلس های بیرونی و میانی نسبت به فلس درونی در دمای 20 و 25 درجه سانتی گراد سوخک های بیشتر و با ویژگی های بهتری باززایی می نمایند. باززایی سوخک در دمای 30oC به طور کامل مهار شد. بالاترین تعداد سوخک در فلس میانی و در بستر پوست درخت + ضایعات چای باززایی  شد که با فلس بیرونی و بسترهای پوست درخت + ضایعات چای، پیت + پرلیت و ماسه + پرلیت معنی دار نبود. سوخک های باززایی شده از نوع سوخک های بدون برگ سبز و خواب بودند. سوخک های باززایی شده نیاز به 8-6 هفته سرمای 3-5oC داشتند تا 84-70% سوخک ها، تولید برگ نمایند. در این بررسی مشخص شد که بین سوخ هایی که دوره سرما را گذرانده بودند و آن هایی که دوره سرما را سپری نکرده بودند، از نظر تعداد سوخک های باززایی شده تفاوتی وجود ندارد.

منطقه مورد مطالعه در محدوده معلمان، در جنوب باختر چارگوش ترود، در طول جغرافیایی 54o 30' تا 54o 39' خاوری و عرض 35o 18' تا 35o 21' شمالی و از نظر تقسیم بندی ساختاری – رسوبی، در محدوده گودالها قرار گرفته است. در بخش شمالی این منطقه، سازند معادل کرج از روستای سون وار تا جنوب معدن کائولن گندی رخنمون خوبی دارد. از نظر سنگ شناسی، این سازند دارای شیل، مارن، ماسه سنگ، سنگ آهک، دولوستون، رادیولاریت، توفیت، زئولیت و بنتونیت بوده و سن سازند آن در این منطقه، لوتسین (ائوسن میانی) است. مطالعات بر روی انواع، ترکیب، و محیط تشکیل لایه های بنتونیتی و زئولیتی کانسار بنتونیت سوسن وار و زئولیت گندی انجام شده است. با توجه به بررسیهای به عمل آمده و نتایج حاصل، شیشه آتشفشانی (و شاردهای) به وجود آورنده بنتونیتها و زئولیتها، اسیدی (ریولیتی تا داسیتی) و سری ماگمایی تشکیل دهنده آنها قلیایی است. تبدیل شیشه به بنتونیت و زئولیت، در شرایط دیاژنزی، در یک محیط کم ژرفای دریایی، مانند لاگون رخ داده است. در طی دیاژنز، بنتونیتها منیزیم و کلسیم و زئولیتها سدیم و پتاسیم بیشتری جذب کرده اند. نوع رس بنتونیتها، اسمکتیت (بدلیت) و از نوع وایومینگ، و نوع زئولیتها، کلینوپتیلولیت سدیم دار است.