سابقه و هدف: سی تا 40 درصد بیماران مبتلا به بیماری سیلیاک علایم دیس پپسی دارند. شیوع این بیماری در بیماران مبتلا به دیس پپسی بالاتر از جمعیت عمومی است. این تحقیق به منظور تعیین فراوانی بیماری سیلیاک در بیماران مبتلا به دیس پپسی بدون زخم مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم طی سال های 1381 تا 1384 انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 400 بیمار مبتلا به دیس پپسی که به درمانگاه گوارش بیمارستان لقمان حکیم تهران در طی سال های 1381-1384 مراجعه کرده بودند با توجه به اندیکاسیون انجام آندوسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از شرح حال و معاینه فیزیکی پرسشنامه مشخصات فردی بیماران و علایم گوارشی تکمیل گردید. CBC چک شد و از بیمارانی که در CBC آنمی داشتند آهن سرم، ترانسفرین سرم و فریتین چک شد. بیمارانی که آنمی فقر آهن یا اسهال مزمن داشتند از مطالعه حذف شدند، سپس آندوسکوپی فوقانی انجام شد. بیمارانی که در آندوسکوپی زخم یا سرطان داشتند از مطالعه حذف شدند. در حین آندوسکوپی از قسمت دوم دئودونوم به وجود یا عدم وجود ضایعات ماکروسکوپی مثل کنگره دار شدن چین ها، موزاییک شدن مخاط، ندولاریتی مخاط و فقدان چین های مخاطی دقت شد و در تمام بیماران از انتهای قسمت دوم دئودونوم، 4 نمونه بیوپسی گرفته شد و جهت بررسی هیستوپاتولوژیک به بخش آسیب شناسی فرستاده شد و نمونه ها بر اساس معیار مارش (MARSH) بررسی شدند. در بیمارانی که ماکروسکوپی غیرطبیعی داشتند یا در میکروسکوپی یافته غیرطبیعی به نفع بیماری سیلیاک داشتند آزمون های سرولوژیک سیلیاک انجام شد.یافته ها: چهارصد بیمار 206) مرد و 194 زن( با میانگین سنی 39 سال )محدوده 14 تا 80 سال( مورد بررسی قرار گرفتند. ماکروسکوپی قسمت دوم دئودونوم در 12.7 درصد بیماران غیر طبیعی بود. ندولاریتی در 5.5 درصد، نمای موزاییکی در 1 درصد، کنگره دار شدن چین های مخاط در 4.2 درصد و فقدان چین ها در 2 درصد بود. نتایج بیوپسی در این بیماران با بیماری سیلیاک مطابقت نداشت. در بررسی هیستولوژیک در یک بیمار افزایش طول کریپت، صاف شدن مخاط و آتروفی کامل پرز دیده شد. در 98 درصد بیماران لنفوسیت و پلاسماسل در مخاط به طور جزیی افزایش داشتند.نتیجه گیری: شیوع بیماری سیلیاک در بیماران مبتلا به دیس پپسی بدون زخم زیاد نیست و شاخص های آندوسکوپیک دئودونوم برای تشخیص این بیماری سیلیاک ارزشمند نیستند.

مقدمه: بیماری سیلیاک یا آنتروپاتی حساس به گلوتن، سوء جذب مواد غذایی بر اثر ازدیاد حساسیت به گلوتن است. در اتیولوژی این بیماری عوامل محیطی، ایمنی و ژنتیک مطرح هستند. با توجه به این که در منطقه مرکزی و غربی ایران شیوع بیماری سیلیاک بررسی نشده، این مطالعه به منظور تعیین فراوانی بیماری سیلیاک در جمعیت عمومی ساکنین روستاهای شهر اراک در سال 1385، طراحی شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی بوده و در آن 700 نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای در روستاهای شهرستان اراک در گروه سنی 65-20 سال انتخاب شدند که 336 نفر مرد و 364 نفر زن بودند. بعد از تکمیل پرسش نامه از هر یک از افراد خون گیری شد. سطح IgA سرم در تمامی افراد به منظور حذف افراد دچار کمبود IgA اندازه گیری شد. در همه افراد نمونه سرم از نظر آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی از نوع (IgA t-TGA) IgA بررسی شد. در تمام کسانی که سرولوژی مثبت داشتند و نیز در کسانی که شک بالینی سیلیاک در آنها بالا بود و سرولوژی مرزی داشتند، اندوسکوپی و بیوپسی قسمت دوم دئودنوم به عمل آمد و هیستولوژی بیوپسی مطالعه شد. در آنالیز نتایج، میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی محاسبه شد.نتایج: سطـح IgA در ســـرم تمـــامی افراد نرمـــال بود. 8 نفر ســرولوژی مثبت داشتند و 38 نفــر ســرولـــوژی با حداکثر مقدار نرمال و سایر افراد سرولوژی کمتر از 6 Au/ml داشتــند. تنها در بین افراد با سرولوژی مثبت، یافته های هیستولوژی مثبت شد. 1 درصد (10 در 1000 نفر جمعیت) از کل جمعیت مورد بررسی تغییرات روده باریک به نفع سیلیاک داشتند. شایع ترین علامت در این افراد بی علامتی بود.نتیجه گیری: شیوع بیماری سیلیاک در روستاهای شهرستان اراک در محدوده سنی 65- 20 سال 10 نفر در 1000 نفر جمعیت بود که این نتیجه مشابه نتایج مطالعات انجام شده در ساری و جنوب کشور بود ولی در مقایسه با سایر نقاط جهان از شیوع بالاتری برخوردار بود، که این مساله اهمیت غربال گری این بیماری در ایران را می رساند. هم چنین این نکته که در تمامی افراد با هیستولوژی مثبت، سرولوژی نیز مثبت بود، تاییدی بر اختصاصیت و حساسیت بالای تست t-TGA و مناسب  بودن آن جهت غربال گری بیماری سیلیاک است.

مقدمه: بیماری سلیاک ممکن است با سوء هاضمه تظاهر یابد. این مطالعه برای بررسی شیوع بیماری سلیاک و همراهی آن با انواع مختلف سوء هاضمه و همچنین، بررسی ضرورت بیوپسی از اثنی عشر بیماران مبتلابه سوء هاضمه  بدون زخم انجام شد.روش ها: تمام بیماران مراجعه کننده مبتلا به سوء هاضمه، به دو گروه همراه با زخم پپتیک (زخم معده و زخم اثنی عشر) و بدون زخم پپتیک (سوء هاضمه شبیه اختلال حرکتی و سوء هاضمه شبیه زخم) دسته بندی شدند. بیوپسی از قسمت دیستال اثنی عشر برای تمام بیماران انجام شد و در بیماران دارای آتروفی پرز، آزمون های سرولوژی از نظر بیماری سلیاک (آنتی بادی ضد گلیادین و آنتی بادی ضد ترانس گلوتامیناز بافتی) انجام شد. در پایان شیوع بیماری سلیاک و همراهی آن با انواع مختلف سوء هاضمه ارزیابی گردید.یافته ها: از 810 فرد مبتلا به سوء هاضمه، 703 نفر دچار سوء هاضمه بدون زخم بودند و 107 نفر زخم پپتیک نیز داشتند. 6 نفر (%5.6) از مبتلایان به زخم پپتیک و 54 نفر (%7.7) از مبتلایان به سوء هاضمه بدون زخم علاوه بر آتروفی پرز، آنتی بادی ضد گلیادین یا آنتی بادی ضد ترانس گلوتامیناز بافتی مثبت داشتند که به عنوان بیمار مبتلا به سلیاک در نظر گرفته شدند ولی تفاوت معنی داری بین بیماری سلیاک و انواع سوء هاضمه پیدا نشد (P>0.05، Odds ratio) بیماری سیلیاک در مبتلایان به سوء هاضمه بدون زخم نسبت به بیماران مبتلابه زخم پپتیک 1.4 بود.نتیجه گیری: در آندوسکوپی مبتلایان به سوء هاضمه بدون زخم، آندوسکوپیست ها باید به دقت نماهای دئودنوم را از جهت بیماری سلیاک بررسی کنند. اگرچه این کار به عنوان غربالگری روتین توصیه نمی شود، ولی شاید برای مبتلایان به سوء هاضمه های مقاوم، مناسب باشد.

زمینه: بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) احتمالا شایع ترین بیماری کبدی در سرتاسر دنیا است. در برخی از مطالعات همراهی بیماری سیلیاک با NAFLD گزارش شده، لذا با توجه به اهمیت بیماری سیلیاک، مطالعه ای برای بررسی فراوانی این بیماری در مبتلایان به بیماری NAFLD صورت گرفت.روش کار: در این مطالعه که بین مهر 86 تا مهر 87 انجام شد 80 بیمار مبتلا به NAFLD که هیچ ریسک فاکتور شناخته شده ای برای ابتلا به NAFLD نداشتند از جهت بیماری سیلیاک مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا آنتی بادی ضد ترنس گلوتامیناز بافتی (ATTG) به ELISA در این بیماران چک شد. سپس بیماران با ATTG مثبت تحت آندوسکوپی فوقانی با بیوپسی از قسمت دوم دئودنوم قرار گرفتند.یافته ها: از 80 بیمار مورد مطالعه 6 بیمار ATTG (%7.5) ثبت داشتند در هر 6 بیمار آندوسکوپی با بیوپسی از دئودنوم انجام شد، در 2 بیمار (33.3%) بیوپسی دئودنوم نرمال بود. چهار بیمار (66.7%) پاتولوژی غیر طبیعی داشتند. دو بیمار مرحله مارش 1، یک بیمار مرحله مارش 2 و یک بیمار مرحله مارش 3 را در پاتولوژی نشان داد هیچکدام از بیماران فوق نیز علایم بیماری سیلیاک را نداشتند.نتیجه گیری: با توجه به شیوع نسبی ATTG مثبت در بیماران مبتلا بهNAFLD ، ما توصیه می کنیم که در بیماران مبتلا به NAFLD که علتی برای آنها پیدا نشده، ATTG اندازه گیری شود و بیمارانی که سرولوژی مثبت دارند از نظر پاتولوژی نیز بررسی گردند.

مقدمه: بیماری سیلیاک یک بیماری خود ایمنی است که باعث بروز سوء جذب به دنبال مصرف گلوتن موجود در گندم وجو و چاودار در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعدند می گردد. مطالعات نشان داده که سلیاک بیماری محدود به دستگاه گوارش نیست. چندین بیماری کبدی در رابطه با سلیاک تعریف شده است. بیماری کبدی هیپر پلازی رژنراتیو ندولر یک بیماری نادرکبدی است که اغلب همراهی با بیماریهای بافت همبند و بد خیمی های خونی و یا مصرف داروها دارد و یک علت هیپرتانسیون غیر سیروزی کبد می باشد.معرفی بیمار: خانمی 22 ساله که با طحال بزرگ و هیپر تانسیون پورت مراجعه کرد و بعد از رد سایر علل هیپر تانسیون پورت بیماری سلیاک تشخیص داده شد. بیوپسی کبد نیز مطابق با هیپرپلازی رژنراتیو ندولر کبد بود. تستهای لازم برای بررسی استعداد به انعقاد پذیری انجام شد که منفی بود. احتمال دارد که رابطه ای بین بیماری سلیاک و هیپر پلازی ندولر کبد و هیپرتانسیون پورت وجود داشته باشد. تا کنون سه بیمار سلیاک با درگیری کبد به صورت هیپرپلازی رژنراتیو ندولر کبد گزارش شده است.نتیجه گیری: به نظر می رسد که همچنان که در هر بیماری که اختلالات کبدی بدون علامت وجود دارد باید بیماری سلیاک را در نظرداشت، در موارد علامت دار کبد از جمله هیپرتانسیون پورت نیز باید از نظر سلیاک بررسی شود.

سابقه و هدف: سوء هاضمه در افراد می تواند نشانه غیر اختصاصی بیماری سیلیاک باشد و غربال گری این بیماران شاید بتواند به تشخیص اولیه افراد مبتلا کمک کند. هدف این مطالعه تعیین شیوع بیماری سیلیاک در بیماران مبتلا به سوء هاضمه است که به صورت روتین جهت تشخیص مورد آندوسکوپی قسمت فوقانی معده-روده ای قرار گرفته اند.مواد و روش ها: بین سال های 87-86، 407 بیمار که به دلایل مختلف آندوسکوپی شده بودند (193 مرد، 214 زن، با متوسط سن 36.1سال) مورد مطالعه قرار گرفتند. ویژگی های بافت شناسی در نمونه های بیوپسی دئودنال و سرولوژی برای بیماری سیلیاک بر اساس طبقه بندی اصلاح شده مارش و الایزا برای ایمنوگلوبولین A و آنتی بادی های ضد ترانس گلوتامیناز (tTG) آزمایش شدند. افراد با نقص IgA با IgG tTG مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند.یافته ها: بافت دئوذنال در %6.4 غیر عادی بودن روده کوچک شامل مارش یک تا سه را نشان دادند (MarshI-IIIc). بر اساس آنالیزهای سرمی، 10.33 بیماران tTGA مثبت، بافت شناسی غیر عادی داشتند (MarshI-IIIc) و همگی آن ها tTGA مثبت داشتند (%2.45). 4 بیمار از 407 مورد نقص IgA داشتند که IgG tTG در هیچ کدام از آن ها مثبت نشد.نتیجه گیری: در این مطالعه در حدود %6.4 موکوس روده کوچک غیر طبیعی داشتند و %8.1 دارای سرم مثبت برای سیلیاک بودند. به هر حال، بافت شناسی و سرولوژی هر دو در 10.407 مثبت شدند (%2.45). شیوع بالای سیلیاک در میان افراد سوء هاضمه بیان می کند که آن ها گروه پر خطر برای بیماری سیلیاک به شمار می روند.

مقدمه: مطالعات متعدد افزایش شیوع سلیاک در IBS را نشان می دهند، اما شواهد موجود متناقض است و بررسی از نظر سلیاک در بیماران مبتلا به IBS را همیشه پیشنهاد نمی کنند. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت بیماری سیلیاک در بیماران مبتلا به IBS با تابلوی اسهال غالب صورت گرفته است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی بوده که بر روی 125 بیمار مبتلا به IBS با تابلوی اسهال غالب با سن 50-15 سال مراجعه کننده به کلینیک های گوارش شهر یزد انجام شده است. از بیماران آزمایش آنتی بادی Anti-TTG به عمل آمد. از موارد مثبت گزارش شده، جهت تایید تشخیص، بیوپسی دودنوم به عمل آمد.نتایج: از 125 بیمار مبتلا به IBS با تابلوی اسهال غالب، 74 نفر مرد (59.2%) و 51 نفر زن (40.8%) با میانگین سنی 9.22±29.85 بودند که از این تعداد نتایج آزمایش آنتی بادی4 Anti-TTG  نفر [سه مورد زن (5.9%) و یک مورد مرد (1.4%)] از نظر بیماری سیلیاک مثبت بود. از این چهار بیمار، بیوپسی ازدودنوم به عمل آمد که در پاتولوژی سه نفر از آنها سلیاک با درجه Marsh II و یک نفر March I وجود داشت که بیماری سلیاک آنها در پاتولوژی نیز تایید شد. در کل شیوع سیلیاک در جامعه مورد بررسی 3.2% بود. بین سن و جنس و تیتر آنتی بادی Anti-TTG رابطه معنی داری به دست نیامد که با توجه به حجم کم نمونه ها در جامعه مورد بررسی قابل توجیه می باشد (.(p.Value>0.05نتیجه گیری: با توجه به شیوع 3.2 درصدی سیلیاک در جامعه مورد بررسی به نظر می رسد که سیلیاک بیماری نادری نیست و باید در تشخیص افتراقی سندرم روده تحریک پذیر در نظر گرفته شود.

مقدمه: از علایم بیماری سیلیاک نازایی و یا بارداری نامطلوب است. در گذشته هیچ گزارشی از بیماری سیلیاک در زنان باردار ایرانی گزارش نشده است. هدف از این مطالعه برآورد شیوع سیلیاک تشخیص داده نشده در جمعیت زنان باردار و عواقب ناشی از آن در دوران بارداری است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 796 زن باردار مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین سن آنها 26 سال (SD=26) و میانگین دوره بارداری آنها 5.4 ماه بود. در کلیه افراد، IgA کل و آنتی بادی های ضدترانس گلوتامیناز (tTGA) اندازه گیری شد و افرادی که از لحاظ tTGA مثبت بودند، بیوپسی اخذ شده از روده کوچک آنها بر اساس طبقه بندی اصلاح شده مارش مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: از 796 خانم باردار 17 نفر (%2.1) سرولوژی مثبت(tTGA+)  بودند. نمونه اخذ شده از بیماران در 10 نفر از 17 بیمار نشان دهنده بافت غیرنرمال مطابق با معیارهای بیماری سیلیاک بود (Marsh I-IIIc). دو بیمار سابقه سقط جنین در گذشته داشتند و وزن حین تولد در نوزادان سه بیمار کمتر از حد طبیعی بود.نتیجه: در این مطالعه ارتباط معنی داری بین شیوع بیماری سیلیاک با عواقب نامطلوب بارداری دیده نشد. روی هم رفته، یک نفر از 66 زن باردار با شیوعی برابر %1.5 مبتلا به بیماری سیلیاک بودند. شدت بیماری سیلیاک در افراد مختلف متفاوت است و هر فرد مبتلا به سیلیاک در معرض خطر بالای ابتلا به عوارض بیماری نیست. که این بیانگر آن است که می توان از رعایت رژیم غذایی فاقد گلوتن در افراد با بارداری نرمال اجتناب کرد.

سابقه و هدف: بیماری سیلیاک یک نقص خود ایمنی است که با حساسیت به گلوتن همراه بوده و در افراد مستعد از لحاظ ژنتیکی دیده می شود. با توجه به اینکه درباره بیماری سیلیاک و عفونت توکسوپلاسما گوندی و نیز ارزیابی ارتباط این دو در حاملگی هیچ گزارشی در دست نمی باشد، هدف این مطالعه تخمین شیوع سیلیاک تشخیص داده نشده و عفونت توکسوپلا سما گوندی در زنان حامله می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی طی سال 1387، 496 زن حامله مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهری و روستایی در استان لرستان با میانگین سنی 26±5 سال (SD 4.11) و میانگین دوره حاملگی 5.2 ماه بررسی شدند. جهت بررسی بیماری سیلیاک نمونه خون برای اندازه گیری سطح آنتی بادی ترنس گلوتامیناز بافتی (tTGA) و IgA تام اخذ شد. افراد با نقص IgA نیز با IgG tTG بررسی شدند. از طرفی، سطح آنتی بادی های IgM و IgG برای شناسایی عفونت توکسوپلا سما گوندی نیز اندازه گیری شد.یافته ها: آزمون tTGA در 13 نفر (2.6%) از 496 زن حامله مورد بررسی برای سیلیاک مثبت شد (95%CI1.2-4.3). از نظر توکسوپلا سما گوندی، 154 بیمار از 496 زن حامله مورد بررسی IgG مثبت و 35 بیمار از 154 بیمار IgM مثبت شدند که بیانگر مرحله حاد این عفونت می باشد.نتیجه گیری: ارتباط بیماری سیلیاک و عفونت توکسوپلاسما گوندی با شیوع بالایی نتایج نامطلوب در دوران بارداری به خوبی اثبات شده است. نتایج مطالعه امکان گسترش عفونت توکسوپلاسما گوندی در مبتلایان به بیماری سیلیاک را پیشنهاد می کند.

سیروز صفراوی اولیه (Primary Biliary Cirrhosis) تقریبا در 100 تا 200 نفر از هر یک میلیون نفر دیده می شود و دارای تمایل قوی برای بیمار کردن زنان است. سن میانه تشخیص حدود 50 سال است. در PBC، ویژگی های کلستاتیک غالب است و معمولا با نارسایی پیشرونده کبد مشخص می شود. ما به گزارش یک خانم 57 ساله با افت ناگهانی سطح هوشیاری می پردازیم که یک هفته قبل از بستری به علت علایم شکم حاد تحت جراحی کله سیستکتومی قرار گرفته است .CT اسکن مغز و آنالیز مایع مغزی-نخاعی صورت گرفته نرمال بوده و معاینات نورولوژیک انجام شده کاملا قرینه بودند. بیمار با تشخیص اولیه انفارکت بازیلر تحت درمان قرار گرفت. با توجه به افزایش سطح سرمی AST, ALT و ALK.P انسفالوپاتی کبدی به عنوان علت احتمالی افت سطح هوشیاری مدنظر قرار گرفت و پس از انجام بررسی های تکمیلی و تایید تشخیص، با درمان انسفالوپاتی کبدی وضعیت هوشیاری بیمار تا حد نرمال بهبود یافت. در سونوگرافی انجام شده کبد کوچک با اکوی پارانشیمال خشن (مطرح کننده سیروز کبدی) گزارش گردید و در بررسی های آسیب شناسی PBC به عنوان علت سیروز کبدی بیمار گزارش شد. در بررسی های بعد از تشخیص، همراهی بیماری اسپروی سیلیاک با PBC به تایید رسید.