تعداد 7 واریته توتون تیپ بارلی به نامهای Burley, Burley Banket, Burley14, Burley Resistant Burley TN 86, Burley 26, Burley 21, CDL 28 در سال 1379 به صورت یک طرح نیمه دی آلل تلافی و در سال 1380 در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی کاشته شده و صفات کمی و تعیین کننده کیفیت والدین و نتایج مورد بررسی قرار گرفنت. تجزیه واریانس نتایج تلافیهای دی آلل در مورد صفاتی مانند ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، زمان نشاکاری تا شروع گلدهی و همچنین عملکرد برگ سبز و خشک حاکی از وجود تفاوتهای معنی دار بین ژئوتیپ ها بود. لذا مبادرت به تجزیه داده های دی آلل به روش گرافیکی هایمن گردید. در موارد ارتفاع بوته و عملکرد برگ سبز اثرات جزئی ژنها مشاهده شد. بناربراین، به نظر می رسد در شکل گیری صفاتی مانند ارتفاع بوته و عملکرد برگ سبز ارقام توتون اثرات افزایشی ژنها نقش تعیین کننده ای داشته باشند. بدین ترتیب امید می رود با تکیه بر وراثت پذیری نسبتاً بالای این صفات به توان لاین های مناسب و مورد توجه برای این صفات را گزینش کرد. با در نظر گرفتن این امر که در مورد عملکرد برگ خشک ارقام اثرات فوق غالبیت ژنها مشهود بود، به نظر می رسد اثرات غیرافزایشی ژنها در شکل گیری عملکرد با مهم تر بوده است. تحلیل گرافیکی داده ها نشان می دهد که ارقام Burley Banket, Burley21برای صفت عملکرد دارای بیشترین ژنهای غالب، ارقام Burley Resistant, Burley26, Burley CDL28 دارای بیشترین ژنهای مغلوب هستند و ارقام Burley TN 86, Burley 14 از نظر دارا بودن ژنهای غالب و مفلوب وضعیت حدواسط را داشته اند. برآورد وراثت پذیری خصوصی عملکرد به دو روش گریفینگ و هایمن بین 25 تا 52% بود بدین ترتیب به نظر می رسد، امکان متوسطی برای گزینش لاینهای با عملکرد بالا در بین نتایج وجود داشته باشد.

تالاب ها بخش مهمی از محیط زیست طبیعی بوده و می توانند باعث کاهش اثرات سیلاب، جذب آلودگی و افزایش کیفیت آب شوند. این بررسی در سه تالاب بین المللی آلاگل، آلماگل و آجی گل از 7 ایستگاه طی زمستان 1395 تا پائیز 1396 به صورت فصلی نمونه برداری گردید. نتایج نشان داد اکثر خصوصیات کیفی این سه تالاب تا حدودی در وضعیت مناسب قرار داشته، ولی مقادیر فسفات در فصل تابستان در آلاگل و در پاییز و زمستان در آجی گل از حد مجاز بیشتر بود. در این تحقیق، تعداد 57 گونه فیتوپلانکتون (25 گونه از Bacillariophyta، 12 گونه Chlorophyta، 9 گونه Cyanophyta، 5 گونه از Pyrrophyta، 3 گونه Euglenophyta، 2 گونه Carophyta و Xanthophyta) شناسایی گردید. بیشترین فراوانی مربوط به دیاتومه ها بوده ولی در تابستان، سیانوفیتا در تالاب-های آلاگل و آجی گل و پیروفیتا در آجی گل غالبیت پیدا می کنند. بر اساس شاخص کیفی آب (WQI)، بجز در فصول تابستان و پاییز در تالاب آجی گل در بقیه فصول، تالاب های سه گانه از وضعیت کیفی خوبی برخوردار بودند. بنظر می رسد رودخانه اترک به عنوان اصلی ترین منبع آبی تامین کننده این تالاب ها، محل دریافت مقادیر بالای پساب کشاوزی و روستایی است که عملاً وارد این تالاب ها می-گردند که باید اقدامات اصلاحی و مدیریتی صورت گیرد.

0

به منظور برآورد میزان ترکیب پذیری، هتروزیس و دیگر پارامترهای ژنتیکی عملکرد دانه و اجزای آن در ذرت دانه ای، از تلاقی های دای آلل شش لاین اینبرد استفاده شد. والدها به همراه 15 دورگ به انضمام چهار ژنوتیپ اضافی دیگر، در قالب طرح لاتیس مربع ساده مورد بررسی قرار گرفتند. برای تمامی خصوصیات، به استثنای طول دانه، سودمندی نسبی طرح لاتیس کمتر از یک بود، لذا داده ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی تجزیه و تحلیل شدند و با حذف ژنوتیپ های اضافی با روش 2 گریفینگ و مدل مختلط B مورد تجزیه و تحلیل ژنتیکی قرار گرفتند.میانگین مربعات ترکیب پذیری های عمومی و خصوصی برای تمامی صفات معنی دار بود. نسبت میانگین مربعات ترکیب پذیری عمومی به ترکیب پذیری خصوصی برای تمامی صفات، به استثنای تعداد ردیف دانه، کمتر از یک بود، که سهم بیشتر اثر غیرافزایشی ژن ها را در کنترل ژنتیکی آنها نشان داد. برآوردهای درجه غالبیت کمتر از یک و توارث خصوصی پایین برای تمامی صفات، به استثنای تعداد ردیف دانه، تایید مجددی بر اهمیت بیشتر اثر غیرافزایشی ژن ها در کنترل این خصوصیات بود. بنابراین، برای عملکرد دانه، تعداد دانه در ردیف، وزن 100 دانه، طول دانه، طول بلال و درصد چوب بلال، تولید دورگ سینگل کراس به منظور بهره مندی بیشتر از اثر غیرافزایشی ژن ها از اولویت زیادتری برخوردار است. برای بهبود ژنتیکی تعداد ردیف دانه، روش های مبتنی بر گزینش والدین مطلوب از کارایی خوبی برخوردار خواهد بود. در دورگ های مورد مطالعه، تعداد دانه در ردیف و وزن 100 دانه اهمیت بیشتری در توجیه تغییرات عملکرد دانه داشت. در شرایط این مطالعه، دورگ های 4×5 و 5×6 با داشتن ترکیب پذیری خصوصی بالا برای تعداد دانه در ردیف، وزن 100 دانه و عملکرد دانه، در زمره برترین دورگ ها محسوب گردیدند.

انتقال مواد فتوسنتزی از منبع به مخزن عمدتا بوسیله قدرت منبع و قدرت مخزن کنترل می شود. لذا تنش خشکی می تواند با تاثیر بر هر یک از این دو جزء بر انتقال مواد اثر بگذارد. مجموعه ای از آزمایشها که در آنها شدتهای مختلف تنش آبی، روش های مختلف نشاندار کردن و زمانهای مختلف انتقال مواد فتوسنتزی در نظر گرفته شد، در قالب طرحهای کاملا تصادفی در شرایط گلخانه ای و اتاقک رشد اجرا شد. تنش خشکی یا به طور طبیعی و با قطع آبیاری (آزمایشهای گلدانی) و یا از طریق کاهش پتانسیل اسمزی محیط کشت (آزمایش کشت خوشه) اعمال شد. از کربن رادیو اکتیو (14C) برای ردیابی انتقال مواد فتوسنتزی و تبدیل آنها به نشاسته استفاده شد. درجه ای از خشکی کوتاه مدت که باعث پژمردگی معمولی برگ شد فتوسنتز را به طور معنی داری کاهش داد ولی تاثیر محسوسی روی توزیع مواد پرورده در گیاه نداشت. ورود مواد پرورده به دانه و تبدیل آنها به نشاسته هیچکدام تحت تاثیر این تیمار خشکی قرار نگرفتند. بهرحال ترکیب مواد پرورده نشان دار در برگ به نفع مواد محلول در اتانول تغییر یافت. ورود مواد به مخزن و تبدیل آن به نشاسته حتی وقتی مدت این نوع تیمار تنش به حدود 24 یا 40 ساعت افزایش یافت تحت تاثیر واقع نشد. بهرحال درجه ای از خشکی که باعث پژمردگی شدید (غیرقابل برگشت) برگ شد، انتقال مواد را به مخزن به طور معنی داری کاهش داد، اگر چه این کاهش به کاهش در فعالیت مخزن نسبت داده نشد. افزودن PEG با غلظت های پایین به محیط کشت خوشه ورود ساکاروز نشان دار را به مخزن به شدت کاهش داد، به هر حال این کاهش نیز غیرقابل انتساب به فعالیت مخزن بود. دلیل عدم واکنش مخزن به این تنشهای شدید کم آبی در رابطه با متدهای آزمایشی به کار رفته در متن توضیح داده شده است. نتایج این آزمایش نشان میدهد که فرایندهای انتقال مواد به دانه و تبدیل آنها به نشاسته به تنشهای خشکی کوتاه مدت تا حدودی مقاوم بوده در حالیکه ساخت مواد (فتوسنتز) به شدت تحت تاثیر این نوع خشکی قرار می گیرد که این وضعیت، منجر به غالبیت "محدودیت منبع" می گردد.

زنگ زرد گندم (Puccinia striiformis f.sp. tritici) یکی از مهم ترین بیماری های قارچی خسارت زا در اکثر مناطق کشت گندم کشور می باشد. به منظور مطالعه نحوه توارث دوره کمون، چهار رقم گندم (Triticum aestivum) دارای مقاومت پایدار از نوع حساس به درجه حرارت و یک رقم حساس در یک طرح دای آلل یک طرفه شرکت داده شدند. پانزده ژنوتیپ شامل 5 والد و 10 نتاج (F1) در گلخانه کشت شده و با استفاده از پاتوتیپ 230E245A+ زنگ زرد در مرحله گیاهچه مایه زنی شدند. دوره کمون (تعداد روز از زمان مایه زنی تا ظهور اولین جوش) بر روی برگ اول اندازه گیری شد و تجزیه دای آلل با استفاده از دو روش گریفینگ و هیمن انجام گردید. هر دو روش نشان دادند که متوسط اثرات آلل ها حالت افزایشی داشته و مدل غالبیت و افزایشی برای آن مناسب می باشد. توارث پذیری عمومی و خصوصی به ترتیب برای این صفت 99% و 88% به دست آمد.  

هدف از این تحقیقات، شناسایی و پراکنش پریفیتون ها (گیاهان و جانوران چسبنده به مواد زنده و غیرزنده دیگر) در تالاب انزلی است. این مطالعات از تیر تا دی ماه 1376 در یازده ایستگاه در مناطق مختلف تالاب انزلی صورت گرفت. روش نمونه برداری از محیط های مصنوعی با استفاده از صفحات پلاستیکی (سوبستراهای مصنوعی) انجام گرفت. گونه های گیاهی و جانوری به تفکیک وزن شناسایی شدند.176 گونه گیاهی و 17 گونه جانوری شناسایی شدند. گونه های گیاهی متعلق به چهار شاخه Chrysophyta 69 گونه، Chlorophyta  52 گونه ، Cyanophyta  48 گونه و Rhodophyta  7 گونه تشکیل شده بودند. همچنین گونه های جانوری متعلق به هشت شاخه Annelida 3 گونه، Arthropoda  4 گونه، Briozoa  3 گونه، Coelenterata  1 گونه، Mollusca 2 گونه، Protozoa  2 گونه، Kamptozoa  1 گونه و Nematoda 1 گونه بودند. بیشترین بیوماس جانوری بر روی صفحات پلاستیکی از رده Crustacea و جنس Balanus بوده است. جایگزینی گونه های گیاهی و جانوری در طول مدت مطالعات مشاهده شد. به استثنا ایستگاه چهار (نزدیکترین منطقه به دریا) که در آنجا گونه های جانوری غالب بودند، در سایر ایستگاهها گونه های گیاهی غالبیت داشتند.نتایج مطالعات در منطقه کانال بندرانزلی نشان داد که بر روی سازه های دریایی (کشتی ها، پل ها، اسکله ها و ...) گونه Dreissena polymorpha  غالب بود و از نظر کمی هم از بیوماس بالایی برخوردار بود. نمونه برداریهای مستمر ماهانه و ایجاد بانک اطلاعات دینامیک شکل گیری جمعیت پریفیتون، سبب می شود تا اطلاعات دقیق تر و جامع تر بر روی ترکیب پراکنش و میزان رشد این گروه از جانداران در تالاب انزلی به دست آید.

در تعدادی از روستاهای غرب کشور واقع در استانهای کرمانشاه و کردستان رویش طبیعی درختی در محل قبرستانها و امزاده ها بر اساس شان مذهبی که به درخت و درختزار داده می شود دست نخورده باقی مانده است.هفده عدد از این بیشه های مقدس از نظر ویژگی های اکولوژی رویش درختی مورد مطالعه قرار گرفتند.این مناطق پس از تعیین موقعیت مساحی شده،تراکم،پوشش و غالبیت گونه های متفاوت درختی در آنها به شیوه "کورتیس" (1976) اندازه گیری شد.نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که جنبه های متفاوتی از ساختار رویشی نظیر ترکیب فلورستیک،شکل رشد،لایه بندی تاج گیاهی و برخی دیگر از ویژگی های فیزیونومیک تحت تأثیر انزوای طولانی مدت ،اندازه بیشه ها و اثر حاشیه ای قرار گرفته است.این مناطق عموماً در مقایسه با رویش های طبیعی دارای تراکم و وزن زنده بیشتری هستند،از تنوع گونه ای کمتر برخوردارند،برخی از اشکال حیاتی نظیر گونه های بوته ای و پوشش علفی خود را از دست داده،صاحب لایه بندی تاج ساده تری شده و ساختمان سنی آنها توزیعی ناموزون و پیر یافته است. این مطالعه نشان می دهد که که بیشه های مقدس بعنوان یادگاری فرهنگی طبیعی علیرغم طرز عمل و باور مردم ضرورتاً بقاء تضمین شده ای نداسته و ممکن است همان عوامل که رویش های طبیعی غرب کشور را به نابودی کشاند،دامن گیر بیشه های مقدس بشود.شدت فرسایش و کوبش خاک،چرای سرشاخه ها و نیز محدودیت های ناشی از وسعت بیشه ها بر زادآوری درختان نشان می دهد که باز تولید جامعه درختی در برخی از این مناطق دچار محدودیتهای جدی است.