به طور کلی تولید ابریشم، وابسته به برگ های درخت توت است، در حال حاضر مساحت توتستان های ایران حدود 12.000 هکتار می باشد، با توجه به وابستگی تولید ابریشم به درخت توت، لازم است وضعیت توتستان ها به ویژه تولید برگ آن ها به لحاظ کمی و کیفی بهبود یابد. تکثیر جنسی (از طریق بذر) معمول ترین روش ازدیاد بسیاری از گیاهان می باشد، ولی مشکلاتی مانند عدم تشکیل بذر، از بین رفتن قوه نامیه بذرها به ویژه در مورد گیاهان چوبی مثل توت، دگر گرده افشانی، هتروزبگوتی شدید، تفرق صفات و عدم یکنواختی دانهال ها موجب شده است که تکثیر غیر جنسی مهم ترین روش ازدیاد این گروه از گیاهان باشد. در دو دهه اخیر تکثیر درون شیشه ای گیاهان یا ریز ازدیادی با توجه به مزایای آن (تهیه گیاهان عاری از بیماری، حفظ ژنوتیپ و فضای نسبتا کم برای تولید نهال) به سرعت گسترش یافته است و شمار بسیاری از درختان میوه و جنگلی با این روش در مدت زمان کوتاه و در مقیاس وسیع تکثیر شده اند.در این راستا و با توجه به اهمیت موضوع پژوهش بین سال های 1375-1378 اثر مقادیر مختلف آگار، کربوهیدرات و سیتوکنین بر پرآوری و رشد شاخساره های تولید شده از جوانه های زمستانه توت (رقم آتسوبامیدوری) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) تغییر یافته به همراه مقادیر مختلف آگار، کربوهیدرات ها شامل فروکتوز و ساکارز به عنوان منبع تامین انرژی و هورمون بنزیل آمینوپورین (BA) استفاده شد. pH محیط نیز پیش از اتوکلاو محیط های کشت در 5.6±0.1 ثابت شد. کلیه نمونه های کشت شده در شرایط درجه حرارت 25±1 درجه سانتی گراد و شدت نور 4000 لوکس و فتوپریود 16 ساعت نور در اتاق رشد قرار داده شدند. نتایج آزمایش ها مشخص نمود که محیط کشت MS حاوی آگار به غلظت 0.6 درصد به همراه 3% قند فروکتوز و هورمون BA به میزان یک میلی گرم در لیتر مناسب ترین شرایط برای شاخه زایی رشد طولی شاخساره های تولید شده از جوانه های زمستانی توت بود.

اولین گام در طراحی و اجرای طرحهای تحقیقاتی کسب اطلاعات اولیه و زیر بنایی است. انجام مطالعات فنولوژیکی ارقام مختلف صنوبر اطلاعات لازم را جهت اجرای بسیاری از طرحهای تحقیقاتی صنوبر در اختیار محققان ذیربط قرار می دهد. در این بررسی نسبت به مشاهده و ثبت زمان ظهور پدیده های حیاتی گل، برگ، رسیدن بذر و پراکنش آن و خزان برگها در تعداد 30 رقم از صنوبرهای کلکسیون پایه مادری کرج و نیز حداکثر و حداقل دمای روزانه در طول فصل رویش سالهای 1376 و 1377 اقدام گردید.نتایج بدست آمده از انجام این مطالعات و بررسیها نشان می دهند که فعالیت حیاتی در انواع صنوبرها در محدوده زمانی اوایل اسفند ماه یا پایان فروردین ماه شروع شده و در اواسط آبان ماه یا پایان آذرماه خاتمه می یابد. ظهور پدیده های حیاتی در کلن های مختلف صنوبر در زمانهای متفاوتی انجام می شود و اختلاف زمانی در مورد ظهور هر یک از پدیده ها از چند روز تا چند هفته متغیر می باشد. این اختلاف زمانی در ظهور پدیده ها، بین گونه های مختلف و نیز بین کلن های یک گونه، وجود داشته است. آغاز فعالیت حیاتی در ابتدای فصل رویش تابع درجه حرارت هوا می باشد و چون دمای هوا (حداکثر، متوسط و حداقل) در ماههای اولیه فصل رویش سال 1377 نسبت به زمان مشابه در سال پیش بیشتر بوده است، بنابراین ظهور پدیده های حیاتی در صنوبرهای مختلف در این سال یک هفته زودتر از سال 1376 آغاز گردیده است و این در حالی است که پدیده خزان بیشتر تحت تاثیر فتوپریود و دماهای حداقل بوده و با کوتاه شدن طول روز و کاهش دما از اواسط شهریور تا اواسط مهرماه، تغییر رنگ و ریزش برگها در ارقام مختلف صنوبر آغاز شده است.به طور کلی اختلاف زمانی در ظهور پدیده های حیاتی و نیز طول دوره هر پدیده در کلن های مورد مطالعه در سال 1377 کوتاه تر از سال 1376 بوده است.ارقام مورد بررسی بر اساس طول دوره فعالیت حیاتی گروه بندی گردیده اند. کلن هایی همچون P.e.arges grandis و P.e.gelrica از دوره فعالیت حیاتی کوتاهی برخوردار بوده اند و کلن هایی مانند P. caspica, P. d. 69.55 و P. n.betulifolia دوره فعالیت طولانی تری داشته اند که این مورد یکی از متغیرهای مهم جهت انتخاب کلن برای مناطق مختلف آب و هوایی کشورمان می باشد.

زیره سیاه یکی از اعضای خانواده چتریان می باشد و در برخی نواحی ایران به صورت خودرو وجود دارد. دانه زیره سیاه به علت خفتگی به سختی جوانه می زند و به همین دلیل در ایران رویش آن به برخی رویشگاههای طبیعی خاص محدود شده و زراعت نمی شود. برخی عوامل شیمیایی و فیزیکی می توانند موجب رفع خفتگی دانه گیاهان و القای جوانه زنی در آنها شوند. هدف از این پژوهش یافتن تیمارهای مناسب برای برطرف نمودن خفتگی بذر زیره سیاه بوده و چندین روش برای شکست خفتگی در دانه ها مورد بررسی قرار گرفته است. برای تعیین اثر تیمارهای مختلف هورمونی و شیمیایی در برطرف نمودن خفتگی بذر زیره سیاه از غلظتهای مختلف نیترات پتاسیم، پلی اتیلن گلیکول، تیواوره، جیبرلین، کینتین، بنزیل آدنین به تنهایی و یا همراه با نمک سدیم اتیلن دی آمین تترا استیک اسید، جیبرلین همراه با بنزیل آدنین و بنزیل آدنین همراه با پلی اتیلن گلیکول استفاده شد. برای تعیین اثر نور و دما بر جوانه زنی بذر زیره نیز دسته ای از بذرها در تاریکی و دماهای 15 و 20 درجه سانتی گراد و دسته ای دیگر در فتوپریود 8 ساعت روشنایی و 16 ساعت تاریکی و دماهای مذکور قرار داده شدند. با توجه به بررسیهای انجام شده مشخص شد که بین میزان جوانه زنی در نور و تاریکی اختلاف معنی داری وجود ندارد و جوانه زنی در دماهای پایین تر (15 درجه سانتی گراد) بهتر صورت می پذیرد و در این شرایط (دمای 15 درجه سانتی گراد و تاریکی) بنزیل آدنین 5-10 مولار همراه با جیبرلین 10 میلی گرم در لیتر، بنزیل آدنین 5-10 مولار همراه با پلی اتیلن گلیکول 3 درصد، بنزیل آدنین 5-10 مولار، بنزیل آدنین 5-10 مولار همراه با نمک سدیم اتیلن دی آمین تترااستیک اسید و کینتین 5-10 مولار به طور چشمگیری موجب کاهش خفتگی بذر زیره سیاه شدند به طوری که بذرهای زیره سیاه در حضور تیمار بنزیل آدنین 5-10 مولار همراه با جیبرلین 10 میلی گرم در لیتر بیشترین درصد جوانه زنی (87/96%) را داشتند و در تیمارهای دیگر به ترتیب 06/89 ، 56/76 ، 06/64 و 8/57% بذرها جوانه زدند. تیمارهای جیبرلین 10 و 100 میلی گرم در لیتر، کینتی 4-10 مولار و بنزیل آدنین 4-10 مولار تا حدی جوانه زنی بذر زیره را تحریک نمودند و غلظتهای استفاده شده نیترات پتاسیم، پلی اتیلن گلیکول، سدیم اتیلن دی آمین تترااستیک اسید و تیواوره به تنهایی در رفع خفتگی بذر زیره سیاه تأثیری نداشتند.

به منظور ارزیابی چگونگی فازهای مختلف حساسیت به فتوپریود و درجه حرارت تا پیش از ظهور اولین آغازین چتر در زیره سبز، یک آزمایش متقابل از فتوپریود 8 به 16 ساعت و بلعکس تحت دو درجه حرارت روز به شب 20/10 و 30/20 درجه سانتیگراد با دو توده محلی مشهد و آذرشهر انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و برآورد طول فازهای مختلف از دو مدل الیس و آدامز استفاده شد. نتایج حاصل از هر دو مدل نشان داد احتمال این که بین توده های زیره سبز ایران به لحاظ واکنش به محیط فتونرمال تنوع وجود داشته باشد زیاد است. به عنوان نمونه مشخص شد که حساسیت به فتوپریود در توده آذرشهر بیشتر از توده مشهد می باشد. هم چنین معلوم شد که زمانبندی فازهای مختلف تحت تاثیر درجه حرارت قرار دارد که از جمله عمده ترین منابع خطا در خروجی های مدل های فنولوژی می باشد. رفتار متفاوت فازهای حساس و فازهای غیر حساس به فتوپریود در هر دو مدل در قبال درجه حرارت تاییدی است بر فرضیات موجود در خصوص نقش گروه های ژنی مختلف با درجه حرارت های کاردینال متفاوت در کل فرآیند نمو، مشخص شد که حساسیت به درجه حرارت ژن های فتوپریودی در توده آذرشهر بیشتر از توده مشهد می باشد. نتایج این تحقیق امکان آزمون فرضیات مربوط به رفتار موجبیتی سیستم نموی را در زیر سبز فراهم می آورد. علاوه بر این با درک بهتر زمانبندی تغییرات حساسیت به فتوپریود و درجه حرارت می توان صحت تخمین های مدل فنولوژی را بهبود بخشید.

شته مومی صنوبر از مهمترین آفات مکنده صنوبر در کشور به شمار می آید. این شته در استان همدان آسیب های جدی را به درختان صنوبر وارد کرده و به شدت موجب ضعف درختان می شود. به همین منظور مقاومت آنتی بیوزی 12 کلن صنوبر متعلق به چهار گونه شاملPopulus alba (p.a) ، Populus nigra (p.n)،Populus deltoides (p.d) و Populus x euramericana(p.e)  مورد مطالعه قرار گرفت. در این تحقیق هر قلمه ریشه دار شده از هر کلن توسط یک شته یک روزه آلوده شده و روند تولید مثل در اطاق رشد در دمای 21±1 درجه سانتیگراد، رطوبت نسبی 60 تا 70 درصد و فتوپریود با 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش در 18 تکرار انجام و از روز اول میزان مرگ و میر روزانه و پس از بلوغ تولید مثل آن تا پایان عمر حشره ثبت گردید. سپس پارامترهای جمعیت پایدار روی هر کلن محاسبه شد. این شته روی کلن های p.a 58.57، p.d 72.51 و  p.e 214 قادر به تولیدمثل نبود و می توان نتیجه گرفت که این کلن ها نسبت به شته کاملا ایمن بودند. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm) و نرخ خالص تولیدمثل (R0) در کلن p.n 56.72 دارای بیشترین مقدار به ترتیب برابر 0.38 و 62.72 (پوره به ازای هر ماده) نسبت به سایر کلن ها بود، که در این تحقیق به عنوان حساس ترین کلن معرفی می شود. مقدار rm در کلن های 47.13 p.n، p.n 56.32،  p.n 74.1و  p.n 75.2 از 0.26 تا 0.34 و مقدار R0 بین 23.67 تا 41.00 متغیر بود، که به عنوان کلن های نیمه حساس معرفی می گردند. مقادیر rm و R0 این شته در کلن p.d missoriensis به ترتیب برابر 0.03 و 1.39 بود، که به عنوان کلن مقاوم معرفی می شود. سایر پارامترهای جمعیت پایدار از قبیل نرخ ناخالص تولیدمثل(GRR) ، متوسط مدت زمان یک نسل(T) ، مدت زمان دو برابر شدن جمعیت(DT) ، نرخ ذاتی تولد (b) و نرخ ذاتی مرگ (d)  و نرخ متناهی افزایش جمعیت این شته روی کلن های مختلف صنوبر تعیین شد

این تحقیق در سال 1378 در دانشگاه ردینگ انگلستان انجام شد و هدف آن بررسی واکنش ارقام مقاوم (Saxon) و حساس(IC1) به ساقه دهی(Bolting) به طول روز قبل و بعداز شروع طویل شدن ساقه و گلدهی بوده, هم چنین تعیین تاثیر تعداد روزی که گیاه قبل و بعداز شروع طویل شدن ساقه در روز بلند یا روز موثر (18ساعت (LD و روز کوتاه یا روز غیرموثر (12ساعت،(SD سپری می نماید، روی زمان ظهور ساقه، پدیدار شدن اولین غنچه شکفته شده و پایان گلدهی هدف دیگر این تحقیق بود. در این بررسی تعدادی از گیاهان برای مدت متفاوتی در شرایط نوری روز کوتاه و تعدادی دیگر به همان مدت در شرایط نوری روز بلند قرار داده شد و پس از گذشت زمان معین با یکدیگر جابجا (شرایط نوری متضاد) گردیدند. برای این منظور گلخانه ای که دارای دو اطاقک رشد کاملا مجزا بود انتخاب شد، که طول روشنایی در یکی از اطاقک ها 12 و در دیگری 18 ساعت بود. برای رسیدن به اهداف فوق دو آزمایش جداگانه انجام شد. در آزمایش اول پس از بهاره سازی ریشه ها و کشت آنها در گلدان و تامین هم زمان و یکسان آب و مواد غذایی، هشت گلدان 8 ،21 ،33 ،40 و 47 روز بعد از کشت از شرایط LD به شرایط SD و متقابلا هشت گیاه از شرایط SD به شرایط LD منتقل شدند. در طول آزمایش تعداد هشت گلدان در شرایط SD و هشت گلدان در شرایط LD قرار داده شدند. در آزمایش دوم ابتدا اجازه داده شد گیاهان در شرایط روز بلند تولید ساقه گل دهنده بنمایند و پس از آشکارشدن ساقه گل دهنده نیمی از گلدان ها به شرایط SD منتقل و نیم دیگر از گلدان ها در همان شرایط LD باقی گذاشته شدند. تیمار زمان انتقال از SD به LD و بالعکس 8، 16، 24 و30 روز بعد از شروع طویل شدن ساقه اعمال گردید. ضمنا تعداد هشت گیاه بعداز تولید ساقه گل دهنده به عنوان شاهد روز کوتاه در شرایط SD و تعداد هشت گیاه به عنوان شاهد روز بلند در شرایط LD نگهداری شدند. در این تحقیق پدیدار شدن ساقه، پدیدار شدن اولین غنچه شکفته شده و پایان گل دهی مورد توجه قرار گرفت. نتایج نشان داد که گیاه چغندرقند بلافاصله پس از بهاره شدن به طول روز واکنش (حساسیت) نشان می دهد. در واقع مرحله غیرحساسی که در اغلب گیاهان یکساله وجود دارد، در این گیاه مشاهده نشد. این توانایی واکنش به طول روز تا مرحله تولید بذر ادامه یافت. در ضمن رقم حساس به ساقه دهی در مقایسه با رقم مقاوم در مدت زمان کوتاهتری ساقه و گل تولید کرد. این تفاوت، وقتی گیاهان دو رقم در طول روز کوتاه قرار گرفتند به طور چشمگیری آشکار شد. به طوری که گیاهان رقم مقاوم پس از 154 روز در شرایط روز کوتاه ساقه گل دهنده تولید نکردند. گیاهان رقم مقاومی که 21 روز بعداز ساقه دهی از شرایط روزبلند به شرایط روزکوتاه منتقل شدند، هرگز تولید گل نکردند. این نتایج نشان داد که نیاز رقم مقاوم به طول روزبلند می باشد. بدین معنی که گیاهان رقم مقاوم جهت ایجاد ساقه گل دهنده و گل دهی به ترتیب هشت و 21 روز بنابه ضرورت به طول روز بلند نیاز دارند.

مقدمه: استرس واکنش طبیعی موجود زنده در مقابل اثر محرک های داخلی و خارجی است که در ضمن آن هورمون های استرس زا از طریق سیستم های قلبی - عروقی، مولد انرژی، ایمن سازی و ... ترشح می شود. از جمله عوامل استرس زا فعالیت های عضلانی، بیهوشی، جراحی، روزه داری، محرومیت از آب و ... را می توان نام برد. در این تحقیق بر آن شدیم تا استرس محرومیت از آب قبل از تولد را بر سطوح هورمونی و هسته دو شکلی جنسی هیپوتالاموس در موش نر نژاد ویستار بررسی نمائیم. روش کار: طی یک مطالعه تجربی موش های نر و ماده نژاد ویستار بالغ با وزن حدود 180 گرم از انستیتو پاستور ایران تهیه و آمیزش داده شده و موش های ماده پس از بارداری با دو گروه کنترل و تجربی تفکیک شدند. در هر دو گروه شرایط آزمایشگاهی مشابه بود. دمای محیط نگهداری 2±20 سانتی گراد، فتوپریود 11:13 (روشنایی : تاریکی) و غذای مخصوص به اندازه کافی در اختیار آن ها قرار داده شد. نمونه های کنترل برای تمام مدت شبانه روز آب کافی در اختیار داشتند ولی نمونه های تجربی از آغاز هفته سوم بارداری تا پایان این هفته تنها بین ساعات 18 تا 19 به آب دسترسی داشتند. چهل و دو روز پس از تولد نمونه ها جهت تهیه خون تحت بیهوشی خفیف قرار گرفتند. سپس به روش متداول روز تهیه بافت مغز انجام شد. نتایج: میانگین سطوح تستوسترون در گروه تجربی به میزان معناداری کمتر از گروه کنترل بود (p<0.001)، در حالی که میانگین پروژسترون در گروه تجربی افزایش معناداری را در مقایسه با کنترل نشان داد (P<0.001). اختلاف آماری معناداری در میزان استرادیول سرم در گروه تجربی و کنترل وجود نداشت. استرس محرومیت از آب قبل از تولد سبب کاهش تراکم و تعداد کلی نرون های تشکیل دهنده هسته های MPO و Sch نسبت به نمونه کنترل شد. نتیجه گیری: استرس محرومیت از آب قبل از تولد با تاثیر بر هسته های MPO و Sch و مهار نسبی آن ها کاهشی را در ترشح هورمون تستوسترون ایجاد می کند که سبب بروز برخی رفتارهای جنسی غیر معمول و مشابه رفتار جنسی ماده در نرهای تجربی پس از تولد و بلوغ می گردد.

بمنظور بررسی امکان بکارگیری هاپلوئید بریدینگ برای اصلاح کلزا در ایران، کشت میکروسپور بر روی ده رقم کلزا، انجام گردید. برای برداشت میکروسپور، ارقام مورد نظر طی دو آزمایش جداگانه، درچهارتاریخ کاشت متمادی در گلخانه کشت شدند. آزمایش اول در فصل تابستان با فتوپریود 16.8 ساعت (تاریکی/روشنایی) و دمای 30.25oC (شب/ روز) و آزمایش دوم در فصل پاییز با همان فتوپریود و دمای 20.15oC (شب/ روز) انجام گردید. میکروسپورها در مرحله مناسب تکوین (اواخر تک هسته ای تا اوایل دوهسته ای) و با تراکم کشت 80.000-100.000 میکروسپور در هر میلی لیتر بر روی محیط کشت مایع القای جنین (NLN) و با غلظتهای مختلف ساکارز (65 , 130 g/l) کشت گردیدند. در آزمایش اول تحت این شرایط جنینی بدست نیامد. در آزمایش دوم تنها با تغییر دمای گلخانه ای که گیاهان مادری در آن کشت شده بودند رقم کلزای بهاره Quantum جنین هاپلوئید تولید نمود. از مجموع 40 جنین بدست آمده تعداد 9 جنین پس از باززایی، به گیاهچه  تبدیل شدند. بررسیهای سیتوژنتیکی نشان داد که در سه تای این گیاهان با مضاعف شدن خودبخودی کروموزومها، گیاهان دابل هاپلوئید حاصل شده است. نتایج این تحقیق حاکی از این است که علاوه بر ژنوتیپ گیاه، شرایط رشد گیاهان مادری عامل تعیین کننده ای در موفقیت آمیز بودن تکنیک کشت میکروسپور به شمار می آید. مشاهدات ما نشان داد که غلظت ساکارز در محیط کشت مایع القای جنین (NLN) نیز حایز اهمیت بوده و میزان 130g/l در این مطالعه مناسب تشخیص داده شد. بررسی اثر تیمار سرمادهی در باززایی جنین ها نیز نشان داد که یک تیمار سرمایی 4 درجه سانتیگراد اثر کاملاً معنی داری (در سطح 1%) بر روی افزایش باززایی جنین ها دارد در حالیکه اثر سن جنین در میزان باززایی معنی دار نبود.

با انجام این آزمایش اثر غلظت آستاگزانتین موجود در جیره غذایی بر تجمع آن در تخمک و در نتیجه درصد لقاح آن مورد بررسی قرار گرفت. برای این کار ماهیان مولد ماده قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در قالب یک طرح کاملا تصادفی با سطوح مختلف غلظت رنگدانه کاروتنوییدی آستاگزانتین در جیره غذایی، شامل 0.07 (کنترل)، 12.46، 33.33، 65.1 و 92.91 میلیگرم آستاگزانتین بر کیلوگرم غذا تحت سیستم فتوپریود مصنوعی تا حصول رسیدگی جنسی نهایی مورد تغذیه قرار گرفتند. پس از گذشت شش ماه از شروع تغذیه، علایم رسیدگی جنسی در مولدین مشاهده شد و سپس برای تکثیر مصنوعی آماده گردیدند. به منظور فراهم نمودن اسپرم مورد نیاز برای لقاح دادن تخمک های کلیه تیمارهای آزمایشی، اسپرم همگن شده چهار عدد مولد نر قزل آلای رنگین کمان که به منظور جلوگیری از کیفیت ضعیف اسپرم توسط غذای حاوی 33.33 میلیگرم آستاگزانتین بر کیلوگرم غذا تغذیه شده بودند، مورد استفاده قرار گرفت.مولدین ماده تخم هایی با محتوای آستاگزانتینی 2.03-29.79 میلیگرم آستاگزانتین بر کیلوگرم تخمک تولید کردند که تفاوت معنی داری در خصوص محتوای آستاگزانتینی تخمک در بین تیمارها مشاهده گردید (p<0.05). اگر چه تفاوت معنی داری در خصوص قابلیت لقاحی تخمک (درصد لقاح) بین تیمارهای حاوی مقادیر آزمایشی آستاگزانتین مشاهده نگردید (P>0.05) ولی در مقایسه با تیمار کنترل این اختلاف معنی دار بود (p<0.05) و علاوه بر آن رابطه رگرسیونی معنی داری نیز بین مقدار آستاگزانتین موجود در تخم هر یک از تیمارهای آزمایشی با قابلیت لقاحی تخمک (درصد لقاح) مشاهده گردید (p<0.05) که بیانگر اثر مثبت آستاگزانتین موجود در تخم بر قابلیت لقاحی تخمک و همچنین تایید کننده نقش شبیه هورمون باروری برای رنگدانه آستاگزانتین بودند.

نور یکی از فاکتورهای مهم محیطی موثر در زندگی ماهیان به شمار می رود. در این تحقیق تاثیر فتوپریود بر روی رشد، بقا، فاکتور وضعیت، رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی در 4 تیمار نوری (24D/0L, 16L/8D, 16D/8L, 24D/0L) به مدت 30 روز مورد بررسی قرار گرفت که در این تیمارها L برابر ساعات دوره نوری و D برابر ساعات تاریکی هست. در این طرح از لاروهایی که تازه کیسه زرده را جذب کرده بودند استفاده شد. وزن متوسط لاروها در شروع دوره، 112.28 میلی گرم بود. برای بررسی از نور سفید با شدت 300Lux استفاده شد. لاروها در تانکرهای 40 لیتری با تراکم 200 لارو در هر تانکر پرورش داده شدند. نتایج طرح نشان داد که تاثیر تیمارهای مختلف رژیم نوری بر روی وزن، طول، فاکتور وضعیت، ضریب تبدیل غذایی (FCR) معنی دار بود (p<0.05). تغییرات پارامترهای بقا و رشد 30-18 درصدی در تیمار 24L نسبت به سایر تیمارها از نتایج دیگر طرح بود.